ผู้หญิงคนนี้คือหม่ามี๊ของผม นิยาย บท 75

หลังจากที่ควิลเลอร์ฟังพีรพัฒน์อวดน้องสาวจบ เขาก็พายี่หวามายังศูนย์การค้าชั้นนำแห่งหนึ่งที่มีคนพลุกพล่านไม่เบา ทั้งที่ตอนนี้ยังเป็นช่วงบ่ายอยู่แท้ๆ

เหตุผลที่ควิลเลอร์พายี่หวามาที่นี่ เพราะเขาต้องการดูว่ากิริยาท่าทางของยี่หวาว่าเป็นอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นการเดิน หรือการพูดคุย

“คิดซะว่าวันนี้เรามาเดินช็อปปิ้งกัน เธอมีอะไรที่อยากซื้อไหม ตามสบายเลยนะ ฉันจะเดินเป็นเพื่อนเอง”

ยี่หวาพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง เพราะเธอพอจะรู้เหตุผลที่ควิลเลอร์พาเธอมาที่นี่แล้ว งั้นก็ดีเลยเธอจะได้ซื้อพวกของใช้เข้าบ้าน

เพราะหลังจากที่กลับมาจากต่างจังหวัด ยี่หวาก็เพิ่งรู้ว่าเรนจิกับวายุย้ายมาอยู่บ้านอีกหลังแล้ว และด้วยความที่เรนจิติดเธอมากเขาก็เลยขอให้เธอไปอยู่ที่บ้านหลังนั้นด้วย พอเจอลูกอ้อนของเจ้าเด็กน้อยเข้าไปแม้แต่เธอก็ยากที่จะปฏิเสธ ทำให้ตอนนี้เธอกลายเป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังนั้นแล้ว

จากการสำรวจกิริยาท่าทางของยี่หวา ควิลเลอร์ก็รู้สึกพอใจยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เพราะการวางตัวของเธอดีมาก ดูธรรมชาติเป็นกันเอง แม้ว่าจะมีบางครั้งที่รู้สึกว่าเข้าถึงยาก แต่ก็เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของเธอที่ทำให้ผู้คนต่างก็หันมอง

“ถ้าอย่างนั้นวันนี้เราแยกกันตรงนี้แล้วกัน” ควิลเลอร์พูดขึ้น เนื่องจากตอนที่มาทั้งสองคนแยกกันขับรถมา “ฉันขอเบอร์โทรเธอหน่อยเผื่อมีงานอะไรจะได้ติดต่อไป”

“ได้ค่ะ” ยี่หวารับโทรศัพท์มาจากมือควิลเลอร์ก่อนจะกดหมายเลขโทรศัพท์ของเธอลงไป “นี่ค่ะ”

“แล้วก็ขอไอจีเธอด้วย รูปอะไรที่ดูเป็นส่วนตัวช่วงนี้ก็แนะนำให้ลบทิ้งไม่ก็ซ่อนไว้พวกนักข่าวจะได้ไม่ตามมาขุดทีหลัง”

“เอ่อ...ฉันไม่เล่นไอจีค่ะ”

“แล้วเฟซบุ๊ก ทวิตเตอร์ล่ะ”

“ก็ไม่มีค่ะ” เพราะเธอไม่ชอบความวุ่นวาย อีกอย่างเธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องเล่นโซเชียลพวกนี้ด้วย

“ตาย ตาย เธอไปอยู่หลุมไหนมา ทำไมถึงไม่เล่นสื่อพวกนี้ แต่ก็ดีเหมือนกันพวกนักข่าวจะได้ไม่ตามขุดเรื่องเก่าๆ ได้ ถ้าอย่างนั้นเธอสมัครไอจีเดี๋ยวนี้เลย ใช้เบอร์สมัครก็ได้แล้วก็ลงรูปสักหนึ่งรูป และถ้าว่างๆ ก็สมัครทวิตเตอร์ไปด้วยเลย”

ถอนตัวกลับตอนนี้ยังทันไหม?

“ค่ะ”

หลังจากที่แยกกับควิลเลอร์ก็เย็นแล้ว ยี่หวาจึงไม่ได้ไปรับเรนจิที่โรงเรียน เธอตรงกลับมาบ้านวายุเลย และพอเธอกลับมาถึงก็เห็นวายุกับเรนจินั่งเล่นอยู่ตรงห้องรับแขก

“หม่ามี๊กลับมาแล้ว!” เรนจิที่หันไปเห็นยี่หวาก็รีบลุกขึ้นจากโซฟาแล้ววิ่งไปกอดขายี่หวาด้วยความดีใจ

“คนเก่งกลับบ้านเร็วจัง”

“วันนี้พ่อไม่มีงาน ก็เลยกลับบ้านเร็วครับ”

ยี่หวาทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย นักธุรกิจระดับเขาจะมีวันที่ไม่มีงานด้วยเหรอ

วายุรู้ว่ายี่หวากำลังคิดอะไร และมันก็เป็นอย่างที่เธอคิด คนอย่างเขาไม่มีทางว่างแน่ เพราะงั้นเขาก็เลยเอางานที่บริษัททั้งหมดมาทำที่บ้านแทน เพียงเท่านี้เขาก็จะได้อยู่กับเธอเกือบตลอดเวลาแล้ว

“เรนหิวยัง หม่ามี๊ซื้อของมาเยอะเลย เดี๋ยวหม่ามี๊ทำกับข้าวให้กิน”

“หิวแล้วครับ”

“งั้นเรนไปนั่งรอที่โซฟากับพ่อก่อนนะ พอเสร็จเดี๋ยวหม่ามี๊เดินไปเรียก”

“ครับหม่ามี๊”

พอทุกคนกินข้าวเสร็จ วายุก็เป็นคนขอล้างจานเอง ถึงแม้ว่าตอนแรกยี่หวาจะไม่ยอมแต่เพราะท่าทางน่าเกรงขามของเขาทำให้เธอต้องยอมแต่โดยดี นี่ขนาดแค่เรื่องล้างจานเองนะ ไม่อยากจะคิดถึงตอนเธอทำอะไรผิดแล้วโดนโกรธเลย คงจะน่ากลัวกว่านี้เยอะ

ทางที่ดีก็ควรทำตัวดีๆ เข้าไว้...

ในขณะที่วายุกำลังล้างจาน ยี่หวากับเรนจิก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำที่ห้องของตัวเอง ส่วนวายุที่ล้างจานเสร็จเรียบร้อยก็กลับไปทำงานค้างที่ห้องทำงานต่อ