ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 16

‘วันนี้คือปีเกิงจื่อ เดือนปิงซู วันเจี๋ยอู่…วุ่นวายอะไรขนาดนี้ หากเปลี่ยนเป็นเมื่อก่อน ข้าจะต้องงุนงงจนไม่รู้อะไรเลยเป็นแน่ โชคดีที่สืบทอดความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมมา

จากการคาดคะเนของข้า น่าจะเป็นปีชวด วันที่ 18 เดือน 10 ตามปฏิทินสุริยคติ อืม ข้าคงต้องเริ่มเขียนบันทึก ถึงอย่างไรข้าก็ไม่ใช่คนดีเด่อะไร

อารองพูดถูก ข้าต้องเปลี่ยนวิถีชีวิต

สังคมบัดซบเช่นนี้ การอยู่สูงเกินไปอาจจะไม่ใช่เรื่องดี ในสมัยโบราณเจ้าหน้าที่ที่ถูกค้นบ้านและยึดทรัพย์สินมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง คนแบบไหนที่จะใช้ชีวิตได้อย่างสุขสบาย ข้าศึกษาดูแล้วว่าเป็นชนชั้นกลาง

ร่ำรวยกว่าคนธรรมดา ไม่เกี่ยวข้องกับสงครามชั้นสูง ปกติขาดทุนเล็กน้อยก็ไม่ใช่ปัญหา คนลำดับชั้นนี้เป็นคนที่สุขสบายที่สุด’

เพิ่มเติม ‘วันนี้เก็บได้หนึ่งตำลึงเงินที่ตลาด’

‘วันที่ 19 เดือน 10 สภาพอากาศอึมครึม ข้าต้องมีเงิน บนโลกนี้สิ่งที่ไว้ใจได้ยิ่งกว่าตำลึงเงินคือตำลึงทอง แม้ว่าพ่อค้าจะไม่มีสถานะทางสังคม แต่ก็พูดได้ว่าเพียงมีได้ย่อมมีเสีย ข้าวางแผนว่าอีกสองสามวันจะลาออก เลิกเป็นมือปราบของที่ทำการปกครอง หนึ่งเดือนได้เพียงสองตำลึงเงินกับข้าวอีกหนึ่งกระสอบ แล้วเมื่อไหร่จะได้ไปนอนกับคณิกาที่สำนักสังคีตกันล่ะ’

‘วันที่ 20 เดือน 10 สภาพอากาศอึมครึม ข้าจะไม่รีบร้อนลาออก แต่จะก่อตั้งธุรกิจก่อนค่อยลาออก วันนี้เห็นสหายร่วมงานนำหนังสือคำสั่งไปขู่กรรโชกพ่อค้า ในใจรู้สึกอึดอัดมาก แต่ข้ารู้ว่านี่เป็นบรรทัดฐานของสังคม เหอะ หากเป็นข้าในสมัยนั้นคงด่าสาดเสียเทเสียไปนานแล้ว และชีวิตก็บั่นทอนเหลี่ยมมุมของข้า เมื่อเจ้าไม่อาจเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้ จงเรียนรู้ที่จะเงียบ’

เพิ่มเติม ‘วันนี้เก็บได้หนึ่งตำลึงเงินที่ที่ทำการปกครอง’’

‘วันที่ 21 เดือน 10 สภาพอากาศแจ่มใส วันนี้หัวหน้ามือปราบหวังพาข้าไปเที่ยวเล่นที่หอคณิกา ความประทับใจที่มีต่อหอคณิกาของข้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย มันเป็นสถานที่ไว้ฟังเพลง ดูละครและร่วมประเวณี ข้ายังอยู่ระดับหลอมจิต ไม่อาจเสียความบริสุทธิ์ได้จึงเศร้ามาก ข้ามองอยู่นาน ไม่มีใครสวยกว่าอาสะใภ้เลย อาสะใภ้เป็นสาวสวยอวบอิ่มและมีเสน่ห์ และยังเป็นหญิงตระกูลดีที่สง่างามอีก ผู้หญิงในหอคณิกาไร้สาระและผ่านประสบการณ์โชกโชนมากเกินไป เห็นอย่างนี้หน้าตาของน้องสาวหลิงเยวี่ยกับอาสะใภ้ก็ดีมาก หลังจากนั้นข้าก็เก็บได้หนึ่งตำลึงเงินที่หอคณิกา จึงใช้เพื่อจ่ายค่าฟังเพลงกินข้าว…ช่วงนี้ข้าโชคดีใช่หรือไม่’

‘วันที่ 22 เดือน 10 ฟังเพลงที่หอคณิกา’

‘วันที่ 23 เดือน 10 ฟังเพลงที่หอคณิกา’

‘วันที่ 24 เดือน 10 ฟังเพลงที่หอคณิกา หัวหน้ามือปราบหวังถามข้าว่าทำไมข้ามีความสุขเช่นนี้ ข้าตอบว่าเพราะโสเภณีทำให้ข้ามีความสุข’

‘วันที่ 25 เดือน 10 สวี่ชีอันหนอสวี่ชีอัน เจ้าเสื่อมทรามเช่นนี้ได้อย่างไร จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เจ้าลืมเป้าหมายของตัวเองไปแล้วหรือ ตั้งเป้าหมายเล็กๆ ก่อน หาเงินสักร้อยล้าน’

‘วันที่ 26 เดือน 10 ฟังเพลงที่หอคณิกา’

‘วันที่ 27 เดือน 10 ฟังเพลงที่หอคณิกา วันนี้เก็บตำลึงเงินไม่ได้เลย ข้าจึงจ่ายค่าตอบแทนไป ฮึ สถานที่ที่ป่าเถื่อนเลวทรามเช่นนี้ ข้าจะไม่มาอีกแล้ว’

‘วันที่ 28 เดือน 10 โลกนี้มีดินปืน ปืนไฟและจ้าวเจี่ยว[1] ได้ผลดีอย่างน่าประหลาดใจ ดังนั้นแผนสบู่หอมจึงดับวูบไป ข้าเกลียดนักเล่นแร่แปรธาตุ ใช่ แก้ว! ข้าเผาแก้วได้ แก้วเป็นของดี คนสมัยโบราณกลุ่มนี้ต้องไม่เคยเห็นแน่’