ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 224

บทที่ 224-1 พ่อมดแห่งความฝันปรากฏตัว

‘คำพูดของหมายเลขสามแปลกประหลาดยิ่งนัก เห็นได้ชัดว่าอยู่ห่างจากเมืองหลวง แต่ประหนึ่งว่าเหตุฉุกเฉินจะเกิดขึ้นรอบตัวข้า…’ คิ้วที่เรียวยาวและละเอียดอ่อนของหลี่เมี่ยวเจินย่นเล็กน้อย

ความจริงแล้วคืนนี้นางมีธุระ หลังผ่านพายุแห่งความขัดแย้งทางทหารในวันนั้น ด้วยสัญชาตญาณอันเฉียบแหลมของนักพรตแห่งนิกายสวรรค์ นางสัมผัสได้ถึงความอาฆาตที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใต้รอยยิ้มของผู้ตรวจการจาง

ดังนั้นจึงคิดว่าจะแวะไปจุดพักเปลี่ยนม้าก่อนพลบค่ำเพื่อจัดการบางอย่างเล็กน้อย และดูสถานการณ์ว่ามีทางหนีทีไล่หรือไม่

แต่หมายเลขสามซึ่งเป็นสหายที่รู้จักกันในกลุ่มสนทนานับว่าสำคัญที่สุดสำหรับนาง อีกฝ่ายทั้งซื่อสัตย์กล้าหาญ ฉลาดหลักแหลม เป็นปัญญาชนที่น่ายกย่องคนหนึ่ง หากหมายเลขสามเกิดเรื่อง นางไม่สามารถนิ่งดูดายได้

เมื่อคิดถึงจุดนี้ ก็เห็นว่าบนกระจกหยกอันเล็กมีข้อความปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ

‘คดีที่อวิ๋นโจว ผู้บงการที่อยู่เบื้องหลังแท้จริงคือสมุหเทศาภิบาลซ่ง ผู้ตรวจการจางไขปริศนาได้แล้ว เดิมทีวางแผนจะไปจับกุมซ่งฉางฝู่ด้วยความเร็วปานสายฟ้า แต่ซ่งฉางฝู่รู้สึกถึงอันตรายเสียก่อน พร้อมทั้งได้วางแผนสร้างความสับสนให้แก่ผู้ตรวจการจางและหน่วยลาดตระเวนยามวิกาล ปิดประตูเมืองอย่างลับๆ ตอนนี้เมืองไป๋ตี้มีภัยอยู่ทุกแห่ง เกรงว่ากลุ่มผู้ตรวจการจางอาจคาดเดาไม่ได้ หมายเลขสอง เจ้าเร่งส่งกำลังพลไปช่วยเหลือโดยด่วน’

ผู้ที่บงการอยู่เบื้องหลังคือสมุหเทศาภิบาลซ่งงั้นหรือ!

หลี่เมี่ยวเจินเหมือนโดนตีหน้าผากด้วยค้อน รู้สึกมึนงงไปชั่วขณะ ซ่งฉางฝู่เป็นผู้บงการเบื้องหลัง ซึ่งหมายความว่าพรรคฉีที่สมรู้ร่วมคิดกับสำนักพ่อมดคือซ่งฉางฝู่

ซ่งฉางฝู่เป็นคนของพรรคฉีหรือ?

ไม่มีเวลามาคิดมากขนาดนั้นแล้ว หากเป็นอย่างที่หมายเลขสามกล่าว ความวุ่นวายในเมืองไป๋ตี้ก็ใกล้เข้ามาแล้ว ไม่สิ แม้กระทั่งการต่อสู้ที่ดุเดือดก็ได้ขยายเป็นวงกว้าง

หากผู้ตรวจการจางเป็นอะไรขึ้นมา อวิ๋นโจวทั้งหมดอาจจมดิ่งลงสู่ขุมนรกอย่างควบคุมไม่ได้ เจียงลวี่จงเป็นนักรบระดับสี่ เมื่อสงครามเริ่มขึ้น ผู้คนในเมืองย่อมได้รับผลกระทบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของความวุ่นวายเท่านั้น ฤดูใบไม้ผลิปีหน้า ราชสำนักจะส่งกองทัพใหญ่เข้าโจมตีอวิ๋นโจวเป็นแน่ ภายใต้ไฟสงคราม ผู้คนจำนวนมากจะต้องตกอยู่ในสภาพยากลำบาก

หลี่เมี่ยวเจินลุกขึ้นยืนทันที มือของนางคว้าหอกเงินที่พิงโต๊ะไว้ แต่ในเวลานี้นางก็ตัวแข็งทื่อในทันใด

เครื่องหมายคำถามขนาดใหญ่แวบเข้ามาในหัว แล้วมารวมกันเป็นประโยคเดียว หมายเลขสามรู้เรื่องเหล่านี้ได้อย่างไรกัน?

หมายเลขสามอยู่ห่างจากเมืองหลวง แล้วจะรู้เรื่องที่อวิ๋นโจวได้อย่างไร?

มีการเดาที่คลุมเครือในหัว การเดานี้ทำให้เกิดความปั่นป่วนในใจนาง และระดับความตกใจไม่น้อยไปกว่าการกบฏของสมุหเทศาภิบาลซ่งเลย

ดังนั้นหลี่เมี่ยวเจินจึงหยุดนิ่งและยืนอยู่กับที่ มือที่ถือกระจกหยกอยู่สั่นเล็กน้อย ‘เจ้ารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร’

หลังข้อความดังกล่าวถูกส่งไปแล้ว ผ่านไปจนค่อนวันยังไม่มีใครตอบกลับมา

หลี่เมี่ยวเจินเลิกคิ้วขึ้น พลางหันไปเอ่ยกับซูซูผีสาวซึ่งนั่งอยู่ข้างเตียง และก้มลงอ่านตำราอยู่ “ถ่ายทอดคำสั่งของข้า รวบรวมกองทัพนางแอ่นเหิน”

ท่าทางการก้มหน้าอ่านตำราของซูซู ช่างดูเป็นสุภาพสตรีที่นิ่มนวลความฉลาดหลักแหลมและรู้หนังสือยิ่งนัก ชนิดที่ว่าสลักอยู่ในใจเลยทีเดียว

หากตำราที่อ่านไม่ใช่ ‘นิยายรักประโลมโลก’ เช่นนั้นก็สมบูรณ์แบบ

“โอ้”

ซูซูวางตำราเล่มน้อยที่อยู่ในมือลงอย่างไม่เต็มใจ บิดเอวเล็กคอดอย่างเต็มที่ แล้วเดินออกจากกระโจมไป

นางหดหู่ใจเล็กน้อยที่ตัวเอกชายซึ่งอยู่ในตำรานั้นล้วนเป็นปัญญาชนผู้หล่อเหลา สุภาพอ่อนโยน และเป็นผู้มีความรู้มาก

เมื่อนางสามารถก่อร่างใหม่ที่มีเนื้อหนัง แล้วเป็นนางสนมให้กับสวี่ชีอันชายมั่วโลกีย์ผู้นี้ ช่องว่างของความแตกต่างช่างใหญ่หลวงนัก

หลี่เมี่ยวเจินมองตามหลังผีสาวที่ออกไประดมกำลังพล ขณะนั้นก็ไม่ยอมเสียเวลา ส่งข้อความข่มขู่ไปด้วยความไม่พอใจ ‘หากเจ้าไม่ยอมบอก ข้าจะไม่ส่งทหารไปแม้แต่คนเดียว’

แน่นอนว่านี่เป็นแค่การข่มขู่ หลี่เมี่ยวเจินแทบรอไม่ไหวที่จะสวมปีก และบินไปยังเมืองไป๋ตี้ในทันที

หมายเลขสาม ‘อันที่จริงข้ารับภารกิจมาจากสำนัก จึงรีบร้อนเดินทางไปที่อวิ๋นโจวอย่างลับๆ’

หมายเลขสอง ‘เจ้าคิดว่าข้าโง่รึ’

หมายเลขสามเป็นศิษย์ของสำนักอวิ๋นลู่ อย่างที่ทราบกันดี หลังจากฤดูใบไม้ผลิก็เป็นการคัดเลือกสอบช่วงฤดูวสันต์ เป็นโอกาสที่ปัญญาชนใต้หล้าทั้งหลายกระโดดผ่านประตูมังกร หมายเลขสี่เคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ว่าหมายเลขสามจะเข้าร่วมการคัดเลือกสอบช่วงฤดูวสันต์ และหมายเลขสามก็ไม่ได้ปฏิเสธ

สำนักอวิ๋นลู่และอวิ๋นโจวไม่มีความสัมพันธ์กันแม้แต่น้อย เรื่องอะไรกันที่ทำให้หมายเลขสามยอมสละเวลาอันมีค่าในการเตรียมตัวสอบและเดินทางลงทางใต้ มีผู้มากพรสวรรค์มากมายในสำนัก แล้วทำไมต้องเป็นหมายเลขสามด้วย

ศิษย์ของสำนักอวิ๋นลู่ได้รับคำสั่งจากอาจารย์ให้ไปทางใต้ กลับเข้าใจคดีที่อวิ๋นโจวอย่างละเอียดและชัดเจน ซึ่งไม่สมเหตุสมผลยิ่งนัก นอกเสียจากมีคนเปิดเผยข้อมูลให้กับเขา…ความจริงแล้วสวี่ชีอันสามารถเผยข้อมูลให้แก่ญาติผู้น้องได้ สมมติหมายเลขสามเป็นญาติผู้น้องท่านนั้นละก็

เช่นนั้นการพิสูจน์ว่าหมายเลขสามโกหกหรือไม่ ยังมีอีกหนึ่งวิธี นั่นก็คือการสอบถามหมายเลขหนึ่งให้เขาไปหยั่งเชิงถามข่าวที่สำนักอวิ๋นลู่

แต่มันใช้เวลานานเกินไป สถานการณ์ตอนนี้เปรียบเวลาเป็นดั่งชีวิต ดังนั้นถ้าหมายเลขสองเอ่ยปากถามออกไปตรงๆ นางหวังว่าหมายเลขสามจะสามารถเอ่ยความจริงได้

หมายเลขสาม ‘ก็ได้ เปิดเผยเลยแล้วกัน ข้าคือสวี่ชีอัน ข้าเองคือหมายเลขสาม’