ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 231

บทที่ 231-2 ฟื้นคืนชีพ

หนานกงเชี่ยนโหรวผู้ซึ่งรู้จักสรรพคุณของยาคืนชีพเป็นอย่างดี ก็ทำได้เพียง ทอดถอนใจว่าสวี่ชีอันดวงดีมาก

จากที่คนในสกุลสวี่ได้ฟัง การที่ต้าหลางสามารถฟื้นคืนชีพได้ ก็เป็นเพราะยาเทวดาที่มีอิทธิฤทธิ์ช่วยฟื้นคืนชีพที่แม่นางไฉ่เวยแห่งสำนักโหราจารย์มอบให้

“แม่นางไฉ่เวยบุญคุณครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก” สวี่ผิงจื้อกุมหมัดกล่าว

“ต้าหลางเป็นหนี้ชีวิตของเจ้า ต่อไปภายหน้าหากต้องบุกน้ำลุยไฟเจ้าสั่งการมาได้เลย หากเขาไม่ยินยอม อารองคนนี้จะจับตัวเขาไปให้เจ้าเอง”

ไม่ได้ทำอะไรเลย ก็ได้ชีวิตข้าไป บ้าจริง ฉู่ไฉ่เวยเป็นต้นแบบของตัวเอกสินะ… สวี่ชีอันกุมหมัดให้ความแสดงความซาบซึ้งอย่างยิ่ง

“เอาล่ะ หลิงเยวี่ย รีบประคองพี่ใหญ่ของเจ้าออกมา คนเป็นอย่านอนอยู่ในโลงนาน เดี๋ยวจะโชคร้าย” สวี่ผิงจื้ออารมณ์ดีมาก

“อืม” สวี่หลิงเยวี่ยขานรับ แต่ไม่ได้ช่วยประคองพี่ใหญ่ทันที กลับช่วยเขาแกะชิ้นเนื้อแห้งกรังบนใบหน้าของเขาทีละชิ้น

หลังจากแกะชิ้นเนื้อบนใบหน้าและศีรษะออกแล้ว สวี่ชีอันก็รู้สึกเย็นที่หน้าผาก ใจเต้นโครมครามขึ้นมาทันที แย่แล้ว เส้นผมสลวยที่เลี้ยงมายี่สิบปีถูกทำลายไปภายในวันเดียว

ทันใดนั้น เขาก็พบว่าสวี่หลิงเยวี่ยกำลังมองหน้าเขาอย่างหลงใหล

“เกิดอะไรขึ้นกับหน้าข้า” สวี่ชีอันรู้สึกใจเสีย รีบลูบใบหน้าของเขาตัวเองทันที

ใบหน้างามของสวี่หลิงเยวี่ยแดงก่ำ ก้มหน้าไม่พูดไม่จา

สวี่ชีอันจึงต้องก้าวออกจากโลงศพเอง หันหน้าไปทางฮว๋ายชิ่ง หนานกงเชี่ยนโหรวและคนอื่นๆ จากนั้น ก็เห็นได้อย่างชัดว่าพวกเขาต่างกำลังตกตะลึง

สวี่ชีอันที่อยู่ตรงหน้านี้ โครงหน้าสมบูรณ์แบบ มีความเข้มแข็งสมชายชาตรี คิ้วหนา จมูกโด่ง ดวงตาสดใส ส่วนโค้งและรูปลักษณะของริมฝีปากกำลังพอดี

รูปหน้าไม่เปลี่ยน แต่ดูดีและสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น

‘นี่ นี่คือเด็กที่ข้าเลี้ยงมาจนโตหรือนี่’ ริมฝีปากแดงฉ่ำของอาสะใภ้เผยอออกเล็กน้อย จ้องมองสวี่ชีอันอย่างไม่อยากจะเชื่อ

หนานกงเชี่ยนโหรวทำเสียง ‘เชอะ’

ฉู่ไฉ่เวยที่ยังไม่รู้จักความรักก็อดมองอยู่หลายครั้งไม่ได้ รู้สึกว่าหลังจากฟื้นคืนชีพ สวี่หนิงเยี่ยนหน้าตาดีขึ้นกว่าเดิม

สายตาขององค์หญิงฮว๋ายชิ่งชะงักอยู่บนใบหน้าของเขาหลายวินาที จากนั้นจึงเบือนพระพักตร์หนีเล็กน้อย หลบสายตาเหมือนหลอกตัวเอง

“พี่ใหญ่หล่อจังเลย” สวี่หลิงอินพูดด้วยความดีใจ แม้ว่าพี่ใหญ่จะไม่อุ้มนาง แต่ความรักของนางที่มีต่อพี่ใหญ่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

“ตอนหนุ่มๆ ข้าก็หล่อแบบนี้แหละ” อารองสวี่พูดด้วยความดีใจ

พูดจบ ก็เห็นคนทั้งครอบครัวจ้องมองตนเองอย่างเงียบขรึม อารองสวี่รู้สึกเก้อเขินขึ้นมาทันที แล้วกล่าวเสริมว่า“ใกล้เคียงกัน ใกล้เคียงกันไง…”

“ต้าหลางยังไม่ตายหรือ”

ในบรรดาสมาชิกตระกูลสวี่ มีชายชราสูงวัยคนหนึ่ง ตะโกนมาจากระยะไกล

อารองสวี่รีบเดินเข้าไปหา บอกเล่าข่าวดีเรื่องการฟื้นคืนชีพของสวี่ต้าหลาง พร้อมต้นสายปลายเหตุ

จากนั้นคนในตระกูลสวี่จึงรู้ว่าที่แท้ไม่ใช่ศพคืนชีพ สวี่ต้าหลางยังไม่ตายตั้งแต่แรก แต่เป็นเพราะยาวิเศษที่เป็นยาคืนชีพของสำนักโหราจารย์ช่วยชีวิตเขาไว้

คนทั่วไปในเมืองหลวงคุ้นเคยกับสำนักโหราจารย์ดี ร้านขายยาและโรงหมอหลายแห่งในเมืองล้วนเป็นกิจการของสำนักโหราจารย์ เพื่อบำเพ็ญตน โหรระดับเก้ามักจะไปรักษาคนไข้ที่โรงหมอบ่อยๆ ฝีมือในการรักษานั้นยอดเยี่ยมและราคาถูก

หลังจากอธิบายจบ อารองสวี่ก็ดึงตัวสวี่ชีอันมาคารวะผู้อาวุโส คนในตระกูลสวี่ต่างก็ดีใจเช่นกัน ลูกหลานในตระกูลฟื้นคืนชีพนั้นเป็นเรื่องสิริมงคลที่น่ายินดีอยู่แล้ว นอกจากนี้ เมื่อได้รับรู้ถึงศักยภาพและความสัมพันธ์ของสวี่ชีอัน คนในตระกูลย่อมหวังว่าเขาจะก้าวหน้าขึ้นไปเรื่อยๆ

ทันใดนั้น งานศพก็เต็มไปด้วยบรรยากาศของความสุขขึ้นมาทันที

หลังจากปลอบขวัญคนในตระกูลแล้ว สวี่ชีอันก็ได้ส่งฆ้องทองคำทั้งสองคน ส่งฉู่ไฉ่เวย ส่งองค์หญิงฮว๋ายชิ่งกลับไป จากนั้นก็หันหลังกลับไปที่ห้องอาบน้ำ

คนในตระกูลสวี่อยู่ในจวนสกุลสวี่ต่อ เพื่อช่วยปลดของประดับในงานศพออก

…

เติมน้ำลงถังอาบน้ำจนเต็ม สวี่ชีอันใช้มือทั้งสองข้างยึดเกาะขอบถังอาบน้ำ มองใบหน้าที่สะท้อนอยู่ในน้ำ

หล่อแฮะ แบบนี้ค่อยสมกับเป็นตัวแทนของข้าหน่อย แม้ว่าจะยังต่างกับตัวข้าในชาติก่อนอยู่บ้างก็เถอะ สวี่ชีอันชมเปาะ ตัวเขาเวลานี้ หน้าตายังคงเหมือนเดิม เพียงแต่ดูดีและสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น รูปหน้าเฉียบคม

สวี่ชีอันเอนกายอยู่ในน้ำเย็น รู้สึกสบายจนถึงกับร้องครางออกมา หลังจากนั้นก็ลูบหัวล้านของตัวเองด้วยความเสียดาย

เวลานี้ แมวสีส้มตัวหนึ่งเปิดประตูออก เยื้องย่างอย่างสง่างาม กระดกหาง เดินเข้ามาในห้องน้ำ

“จุ๊จุ๊ ได้ยินมาว่า ประสิทธิภาพของยาคืนชีพนั้นไม่ธรรมดา วันนี้ได้เห็นกับตานับว่าสมคำร่ำลือจริงๆ ทำให้คนธรรมดาอย่างเจ้า กลายเป็นคนองอาจผ่าเผยได้”