ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 318

บทที่ 318 หนึ่งเดียวผู้ขัดขวางขุนนางใหญ่ (1)

“ครึ่งครึ่ง?”

ยายตัวร้ายกะพริบตาคู่สวย และพูดด้วยความประหลาดใจ “สุนัขรับใช้ เจ้ามั่นอกมั่นใจมากเหลือเกินนะ”

จากนั้นดวงตาผลท้อทรงเสน่ห์ก็เหลือบมองฮว๋ายชิ่งและพูดอุบอิบ “ถ้าเจ้าอยากเข้าไปในวังก็มาหาข้าสิ จะพาคนที่ไม่เกี่ยวข้องไปด้วยทำไม”

“เดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็งขึ้นนะ” ฮว๋ายชิ่งพยักหน้าและเดินไปหานาง

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้หลินอันคงจะสะดุ้งโหยง และกระโดดเหยงๆ เหมือนกระต่ายน้อยก่อนจะชิ่งหนีไป

แต่คราวนี้นางไม่หนี นางยืดอกขึ้นเล็กน้อยด้วยภาคภูมิ ยืนเท้าเอว และเลือกที่จะตอบโต้ฮว๋ายชิ่ง ตะโกนด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดว่า “มีอะไร ข้าพูดผิดงั้นหรือ”

สวี่ชีอันยืนอยู่ระหว่างทั้งสองคนอย่างสงบเสงี่ยม และเอ่ยด้วยรอยยิ้มแหย “ทั้งสองพระองค์อย่าทะเลาะกันเลยพ่ะย่ะค่ะ แถวนี้มีแต่คนนอกทั้งนั้น คนอื่นจะหัวเราะเยาะเอาได้นะพ่ะย่ะค่ะ”

‘เจ้าเองก็เป็นคนนอกไม่ใช่หรือไร’ ฮว๋ายชิ่งเหลือบมองเขาเล็กน้อย

ฮว๋ายชิ่งผู้มีรูปร่างหน้าตาเป็นเลิศ แต่นิสัยกลับเหมือนเทพธิดาแห่งภูเขาน้ำแข็งขมวดคิ้วเล็กน้อย นางรู้ดีว่าความสัมพันธ์ระหว่างฆ้องเงินสวี่หนิงเยี่ยนและหลินอันที่พัฒนาลึกซึ้งขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาสั้นๆ

ตัวอย่างเช่น สวี่ชีอันเข้ามาแทรกระหว่างพวกนางโดยหันหลังให้หลินอันและหันหน้าเผชิญกับนาง นี่คือการปกป้องบุคคลก่อนหน้าโดยจิตใต้สำนึก

อีกตัวอย่างหนึ่งคือ เมื่อพวกเขามารวมตัวกัน หลินอันและสวี่หนิงเยี่ยนทำตัวใกล้ชิดสนิทสนมกันมาก จนเกินขอบเขตมารยาทระหว่างข้าราชบริพารและองค์หญิง

เห็นได้ชัดว่าสวี่หนิงเยี่ยนค่อยๆ ขยับเข้าใกล้หลินอันมากขึ้น การค้นพบนี้ทำให้ฮว๋ายชิ่งรู้สึกกระสับกระส่ายและอึดอัดใจอย่างบอกไม่ถูก

“พระองค์เคยถามกระหม่อมไม่ใช่หรือว่าจะจัดการกับคดีนี้อย่างไร ที่ตอนนั้นกระหม่อมไม่ได้ทูลพระองค์ ก็เพราะกระหม่อมยังไม่มั่นใจนัก แต่ตอนนี้ อะไรที่ทำได้ก็ทำไปหมดแล้ว ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับสวรรค์แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

สวี่ชีอันชี้นำบทสนทนา ไม่เปิดโอกาสให้เจ้าหญิงทั้งสองทะเลาะกัน เมื่อเห็นว่ามันดึงดูดความสนใจของฮว๋ายชิ่งและหลินอันได้ เขาจึงยิ้มแล้วพูดต่อ

“ทีแรกข้ากังวลว่าจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเอ้อร์หลางอย่างไรว่าเขาไม่ได้โกง จนต้องบีบเค้นสมองอย่างหนักหน่วง แต่ต่อมาก็ได้ค้นพบว่า เขาจะโกงหรือไม่นั้นไม่สำคัญเลย”

สวี่ซินเหนียนเป็นเพียงข้ออ้าง เหตุผล หรือมีดให้เหล่าข้าขุนนางบุ๋นเปิดฉากเดินหมากการเมือง

พูดอีกนัยหนึ่ง สวี่เอ้อร์หลางเป็นเพียงเครื่องสังเวยในเกมการเมืองเท่านั้น

ดังนั้น ปมของปัญหาและกุญแจสำคัญในการทำลายหมากตานี้คือคำว่า ‘การต่อสู้ทางการเมือง’ ต้องชนะในหมากตานี้เท่านั้น เอ้อร์หลางจึงจะได้รับการพิจารณาคดีอย่างเป็นธรรม

มิฉะนั้น ชายหนุ่มผู้ไร้คนหนุนหลังในท้องพระโรงจะบริสุทธิ์หรือไม่ ก็ไม่สำคัญ

ฮว๋ายชิ่งพยักหน้าเล็กน้อยแล้วกล่าว “สิ่งที่เจ้าต้องทำคือหาผู้ช่วยให้เขา ผู้ช่วยที่สามารถเอาชนะสถานการณ์ในท้องพระโรงได้ ความยากมันอยู่ตรงนี้”

“ในฐานะบัณฑิตแห่งสำนักอวิ๋นลู่ เขาถูกลิขิตให้เป็นแหนไร้ราก เหล่าขุนนางทั้งหลายไม่ซ้ำเติมก็นับว่าโชคดีแล้ว ไม่มีทางยื่นมือมาช่วยเป็นแน่

“หากเว่ยกงจัดการ ขุนนางบุ๋นที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดเหล่านั้นก็จะเข้ามาผสมโรงด้วย ไม่มีใครอยากเห็นเว่ยกงและสำนักอวิ๋นลู่สร้างพันธมิตร สมุหราชเลขาธิการหวางเองก็คงไม่อาจมองเมินได้”

ฮว๋ายชิ่งเข้าใจความลับล้ำลึกภายในเป็นอย่างดี แต่สิ่งที่กวนใจนางคือสิ่งที่เรียกว่า ‘ผู้ช่วย’

หากไม่มีเว่ยเยวียน สวี่ชีอันจะหากองหนุนในท้องพระโรงที่ไหนมาต่อกรกับพวกเจ้ากรมการตรวจตราฝ่ายซ้าย เจ้ากรมซุน เฉากั๋วกง รองเจ้ากรมทหาร

ความมั่นใจทั้งหมดของเขาไม่มีอะไรมากไปกว่าเว่ยเยวียน

หมากตานี้จักรพรรดิหยวนจิ่งเป็นเพียงผู้ตัดสิน…ตราบใดที่เขาไม่เข้าไปยุ่มย่ามกับเอ้อร์หลาง ข้าก็พอจัดการได้…สวี่ชีอันเอ่ยในใจ

…

เหล่าท่านทั้งหลายเข้าไปในตำหนักกระดิ่งทองและพากันนิ่งเงียบ รออยู่ประมาณหนึ่งเค่อ ก่อนที่จักรพรรดิหยวนจิ่งจะเสด็จตามมาอย่างเอ้อระเหย

จักรพรรดิเฒ่าผู้มีพระเกศากลับมาดกดำ สวมเสื้อคลุมของลัทธิเต๋าเรียบง่ายพร้อมด้วยแขนเสื้อที่พลิ้วไหว เหมือนกับนักพรตเต๋ามากกว่าจักรพรรดิ

หลังจากถวายรายงานตามปกติ เจ้ากรมซุนแห่งกรมอาญาก็แสดงตัว กล่าวเสียงดังฟังชัด “กระหม่อมมีเรื่องจะกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ”

ทันใดนั้น ทุกสายตาก็ค่อยๆ จดจ้องไปยังแผ่นหลังของชายในชุดเครื่องแบบสีแดง บรรยากาศในราชสำนักจากที่สงบนิ่งก็ปั่นป่วนราวกับกระแสน้ำวน

กระแสน้ำวนโหมกระหน่ำ และซัดสาดเหล่าข้าราชบริพารในท้องพระโรงอย่างรุนแรง

บทละครโหมโรงจบลง ม่านค่อยๆ เปิดออก

หยวนสยง เจ้ากรมการตรวจตราฝ่ายซ้าย และฉินหยวนเต้า รองเจ้ากรมกรมทหารผู้วางแผนเรื่องนี้มาดิบดี ค่อยๆ ยืดอกขึ้น แสดงท่าทีพร้อมชน และมั่นใจเสียเต็มประดา

ศาลต้าหลี่และกรมกองอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ต่างยกมุมปากขึ้น ไม่เพียงแต่รอคอยละครที่กำลังจะเปิดฉาก แต่ยังอดรนทนไม่ไหวที่จะได้สะสางความแค้นกับสวี่ชีอันและเว่ยเยวียน

ฝ่ายปราชญ์มหาสำนักจ้าวถิงฟาง ผู้หัวเดียวกระเทียมลีบ ได้แต่ขมวดคิ้วมุ่น

ในเวลาปกติเขาไม่เคยหวาดกลัวต่อการยั่วยุระหว่างพรรคพวก และไม่เคยเกรงกลัวรองเจ้ากรมทหาร เพียงแต่ตอนนี้รองเจ้ากรมทหารมาพร้อมกับ ‘แนวโน้ม’ ที่จะผูกมัดปราชญ์มหาสำนักตงเก๋อและบัณฑิตสำนักอวิ๋นลู่เข้าด้วยกัน หากจะล้างมลทินให้กับปราชญ์มหาสำนักตงเก๋อ ก็เท่ากับล้างมลทินให้กับสวี่ซินเหนียนไปด้วย ศัตรูมากเกินไป

พรรคพวกที่วางตัวเป็นกลางทั้งในและนอกตำหนักต่างเฝ้าดูเรื่องเด็ด พร้อมทั้งจับตาดูความเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบๆ หากเลือกข้าง ย่อมต้องเอนเอียงไปทางเจ้ากรมอาญา ไม่อาจเข้าข้างสำนักอวิ๋นลู่ได้

“จงว่ามา” จักรพรรดิหยวนจิ่งประทับอยู่บนบัลลังก์มังกร ท่าทางองอาจ

“กระหม่อมได้สั่งให้มีการตรวจสอบปราชญ์มหาสำนักตงเก๋อ จ้าวถิงฟางรับสินบนเปิดเผยข้อสอบแก่ผู้สอบสวี่ซินเหนียน และบัดนี้ความจริงก็ได้ประจักษ์แล้ว ผู้สมรู้ร่วมคิดมีทั้งหมดสามคน ได้แก่สวี่ซินเหนียน บัณฑิตแห่งสำนักอวิ๋นลู่ จ้าวถิงฟาง ปราชญ์มหาสำนักตงเก๋อ และพ่อบ้านที่เป็นคนกลาง

“นอกจากนี้ จากปากคำของสวี่ซินเหนียน เขาได้กระชับความสัมพันธ์กับปราชญ์มหาสำนักตงเก๋อ ผ่านสวี่ชีอันพี่ชายของตน”

เจ้ากรมซุนจบการถวายรายงาน

คำสารภาพที่เกี่ยวข้องถูกถวายต่อองค์จักรพรรดิเป็นเวลานาน แต่สิ่งที่จะหารือในท้องพระโรง ล้วนถูกถวายฎีกาล่วงหน้าหนึ่งวัน

หยวนสยง เจ้ากรมการตรวจตราฝ่ายซ้าย หันไปมองเว่ยเยวียนอย่างไร้ความรู้สึก

ขุนนางคนอื่นๆ ก็พากันมองเว่ยเยวียน เพื่อรอชมปฏิกิริยาและการตอบโต้ของเขา การกระทำของเจ้ากรมซุนในครั้งนี้ เป็นการลากเว่ยเยวียนเข้ามาพัวพันด้วย โดยไม่เปิดโอกาสให้เขาลอยนวล

“ฝ่าบาทโปรดประทานพระกรุณา กระหม่อมมีเรื่องต้องกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ”

ในตอนนั้นเอง ผู้ตรวจการเฒ่าผู้มีผมหงอกขาวก็แสดงตัวออกมา คือจางสิงอิงผู้สร้างความดีความชอบใหญ่หลวงในอวิ๋นโจวนั่นเอง

คำตอบของจักรพรรดิหยวนจิ่งไม่มีการเปลี่ยนแปลง พระองค์ตรัสด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “จงว่ามา”

จางสิงอิงเหลือบมองเจ้ากรมซุนด้วยหางตาและพูดเสียงดัง “กระหม่อมขอฟ้องเจ้ากรมอาญาซุนหมิน โทษฐานใช้อำนาจในทางมิชอบ ทรมานคนบริสุทธิ์ให้รับสารภาพผิด ขอฝ่าบาททรงโปรดเกล้าฯ ให้ สามกรม[1]ร่วมกันดำเนินการไต่สวนคดีทุจริตการสอบเคอจวี่ด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

นี่เป็นหนึ่งเคล็ดลับแห่งวงการขุนนาง การถ่วงเวลา!

ผลของลูกไม้นี้จะเป็นอย่างไร ก็สุดแท้แต่เจตนารมณ์ขององค์จักรพรรดิ

‘แค่นี้น่ะหรือ?’ เจ้ากรมซุนยิ้มเยาะและโต้กลับ “คดีนี้ฝ่าบาททรงมีพระราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้กรมอาญาและที่ว่าการเมืองร่วมกันสอบสวนแล้ว จะกล่าวหาว่าขู่เข็ญให้รับสารภาพผิดได้อย่างไร”

“นักโทษทั้งสามคนนั้นถูกคุมขังอยู่ จะถูกทรมานให้รับสารภาพจริงหรือไม่ หากฝ่าบาทรับสั่งให้คนไปตรวจสอบก็จะได้รู้กัน”

จักรพรรดิหยวนจิ่งพยักหน้าช้าๆ ไม่ชายตามองผู้ตรวจการจางอีก และถามว่า “พวกเจ้าคิดว่าคดีนี้ควรจัดการอย่างไร”

จางสิงอิงยืนนิ่งอยู่กับที่ด้วยความผิดหวัง

เจ้ากรมซุนเหลือบมองผู้ตรวจการจางด้วยสายตาดูแคลนเล็กๆ ‘โต้ตอบได้กระจอกงอกง่อยขนาดนี้ คิดว่าจะยอมแพ้แล้วหรือ’

ในเวลาเดียวกันเจ้ากรมซุนก็อดผิดหวังไม่ได้ ท่าทีของฝ่าบาทนั้นชัดเจนอย่างยิ่ง การเตะถ่วงใช้ไม่ได้ผลก็จริง แต่ก็ไม่เหลือช่องให้ปิดฉากคดีนี้ในทันที

ฝ่าบาททรงเปิดโอกาสให้เว่ยเยวียนและจ้าวถิงฟางสู้กลับ

แต่หยวนสยง เจ้ากรมการตรวจตราฝ่ายซ้ายผู้คิดจะลากเว่ยเยวียนเข้ามาพัวพันด้วยอยู่แล้ว ดวงตาก็ฉายแววเป็นประกาย เขาแสดงตัวทันทีและกล่าวว่า

“ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่าลักษณะของคดีนี้ร้ายแรงอย่างยิ่ง หากปล่อยไว้นานวันเข้า ราษฎรในเมืองหลวงทุกชนชั้นย่อมรู้โดยทั่วกัน เหล่าบัณฑิตจะขุ่นเคือง ประชาชนจะเคียดแค้น หากไม่จัดการอย่างเด็ดขาด คงไม่อาจดับไฟแค้นของปวงประชาได้แน่พ่ะย่ะค่ะ”

ในขณะนั้นเอง ผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ก็ออกมาแสดงตน ส่ายหน้าแล้วกล่าวทูล “สวี่ชีอันผู้นั้นเป็นตัวแทนสำนักโหราจารย์ในการประลอง สร้างคุณูปการใหญ่หลวงครั้งใหม่ ไม่อาจเอาผิดได้”

คำกล่าวหาแทงใจดำของผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ ได้สร้างภาพลักษณ์ ‘สวี่ชีอันผู้หยิ่งผยอง’ ให้ประจักษ์แก่พระเนตรของจักรพรรดิหยวนจิ่ง และบรรดาขุนนางในท้องพระโรงทั้งหลาย

เมื่อทูลเช่นนี้ จักรพรรดิหยวนจิ่งย่อมต้องสั่งลงโทษเขาอย่างเสียไม่ได้ มิฉะนั้นก็จะเป็นการเห็นชอบกับพฤติกรรม ‘หยิ่งผยอง’ และสร้างแบบอย่างที่ไม่ดีแก่เหล่าขุนนางไปด้วย

พรรคพวกของจ้าวถิงฟางต่างทยอยออกมาคัดค้าน

เหล่าขุนนางในท้องพระโรงรออยู่พักหนึ่ง ก็ต้องประหลาดใจ ที่เห็นเว่ยเยวียนไม่ยอมตอบสนอง ส่วนผู้ตรวจการที่อยู่ในบังคับบัญชาก็ยอมจำนนเสียแล้ว