ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 330

บทที่ 330 พลังเทพก่อร่างขั้นต้น (2)

พลังของทั้งสามเพิ่มขึ้นโดยปริยาย พุ่งเข้าชนกัน แปรเปลี่ยนเป็นลมกระโชก กวาดปลายเสื้อของผู้ชมที่อยู่ไกลๆ

เรืออูเผิงที่อยู่ไกลๆ สามจั้ง ห้าจั้ง สิบจั้ง ยี่สิบจั้ง…ภายในเรือ ใบหน้ารูปไข่ที่งดงามของฝูเซียงยื่นออกมา พลางโบกมือลาด้วยรอยยิ้ม

ฉู่หยวนเจิ่นลงมือกะทันหัน ปลายนิ้วชี้ไปที่ผิวแม่น้ำเล็กน้อย แรงฉุดพลังปราณ ได้ยินเพียงเสียงดัง ‘ตู้ม’ กระแสน้ำของแม่น้ำเว่ยพุ่งสูงสิบกว่าจั้ง

น้ำไม่ได้กระเซ็นตกลงมา แต่กลายเป็นกระบี่เล็กๆ ทีละอัน สาดยิงไปทางสวี่ชีอันที่ไม่มีท่าทีว่าจะหลบ ราวกับกำลังเผชิญหน้ากับกองกำลัง และลูกธนูนับหมื่น

เพิ่งเริ่มลงมือ ก็ใช้วิธีเทพเซียนแล้ว

เหล่าจอมยุทธ์มองด้วยดวงตาพร่าพราย อกสั่นขวัญหาย หากไม่เปลี่ยนตำแหน่งที่ยืนอยู่ เห็นทีพวกเขาคงตายอย่างสลดท่ามกลาง ‘ลูกธนูที่ปล่อยออกมานับหมื่น’ นี้แน่

สวี่ชีอันไม่ได้หลบ สิบมือประสานกัน เงยหน้าขึ้นสูง

‘ครืน’…เกราะป้องกันทรงกลมสีทองบางๆ ขยายตัวในทันใด ฝนกระบี่ที่หนาแน่นชนเข้ากับเกราะป้องกัน ทำให้เกิดละอองน้ำกระจายไปทั่ว

นี่คือพลังเทพวชิระของสวี่ชีอัน ที่นำมาสู่การเปลี่ยนแปลงให้ใกล้เคียงกับระดับก่อร่างขั้นต้น ถึงขั้นตอนนี้ พลังเทพวชิระสามารถก่อพลังปกคลุมร่างกายออกมา ไม่ใช่การโจมตีทางกายภาพอีกต่อไป

แน่นอนว่าการป้องกันของเกราะป้องกันนั้นอ่อนแอกว่าตัวมันเอง เมื่ออยู่ในระดับก่อร่างขั้นต้น เกราะป้องกันจึงเป็นเพียงขั้นกายภาพเท่านั้น

เป็นพลังป้องกันที่แข็งแกร่งยิ่ง…ไม่เพียงแต่ฉู่หยวนเจิ่นและหลี่เมี่ยวเจิน ยอดฝีมือยุทธภพที่ชมอยู่รอบๆ รวมถึงเหล่าฆ้องทองคำ ก็ถูกร่างกายสีทองอันทรงพลังของสวี่ชีอันที่ปรากฏขึ้นทำให้ประหลาดใจเช่นเดียวกัน

โดยเฉพาะเกราะป้องกันสีทองนั้น มันคือปาฏิหาริย์ที่ภิกษุจิ้งซือไม่มีในตอนนั้น

‘ใช่แล้ว นี่คือพลังเทพวชิระ เขาไม่ได้โกหกข้า’…ฉู่เซียงหลงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที เขาจำท่าทางของสวี่ชีอันได้ เพราะในวันที่เขาบำเพ็ญพรตฝึกพลังเทพวชิระ ในห้วงภาพที่ระยิบระยับ ก็เคยทำท่าทางเดียวกันนี้มาแล้ว

หลังฉู่เซียงหลงฝึกฝนล้มเหลว เส้นลมปราณถูกตัดขาด ก็เคยสงสัยว่าพลังเทพวชิระเป็นเพียงของปลอมที่สวี่ชีอันใช้เพื่อหลอกลวงเขา

ทว่าฉู่เซียงหลงไม่มีหลักฐาน เดิมทีก็ไม่เคยเห็นพลังเทพวชิระกับตา นอกจากนี้ เขาไม่เชื่อว่าสวี่ชีอันกล้าหาญถึงขนาดกล้าโกหกเขา

เมื่อเห็นท่าทางที่คุ้นเคยแล้ว การคาดเดาของเขาโน้มเอนไปทางความยากลำบากในการบำเพ็ญพรตพลังเทพวชิระ ตนเองไม่มีพื้นฐานวิชาพุทธ ดังนั้นจึงถูกพลังเทพโจมตี

ฉู่หยวนเจิ่นยื่นมือออกมา กดลง จากนั้นค่อยๆ ‘ดึงออก’ กระบี่ยาวขนาดสามจั้งหนึ่งเล่มโผล่ขึ้นจากพื้นผิวแม่น้ำที่ปั่นป่วน กระบี่ขนาดใหญ่นั้นเกิดขึ้นจากกลุ่มน้ำ

กระบี่ยักษ์ค่อยๆ เชิดขึ้น ปลายดาบชี้ไปที่สวี่ชีอัน

เสื้อคลุมสีเขียวของฉู่หยวนเจิ่นตีกัน ปลายนิ้วส่งกระบี่พุ่งไปข้างหน้า

กระบี่ยักษ์ทะยานออกไป กระแทกกับเกราะป้องกันสีทองอย่างแรง เสียงน้ำดังก้องเหมือนเสียงฟ้าร้อง เกราะป้องกันสั่นสะเทือนเลื่อนลั่น

ในเวลานี้ รูม่านตาของหลี่เมี่ยวเจินกลายเป็นแก้วโปร่งแสง เต็มไปด้วยความเยือกเย็น

‘ชิ้ง!’

กระบี่ที่อยู่ด้านหลังเอวของสวี่ชีอันถูกถอดออกโดยอัตโนมัติ ฟันลงไปบนเกราะป้องกัน ด้านนอกด้านในตีขนาบประสานกันกับกระบี่ยักษ์ ทำลายเกราะป้องกันของพลังเทพวชิระในพริบตา

เกราะกำบังกระบี่ยักษ์ของสวี่ชีอันพุ่งออกไปสิบจั้ง สวี่ชีอันพลิกตัว ล้มลงอย่างสะบักสะบอม

ทั้งสองรวมพลัง จนทำลายเกราะป้องกัน

เหล่าประชาชนตกตะลึง ทันทีที่ฆ้องเงินสวี่ผู้น่าเกรงขามเพิ่งปรากฏตัวก็ตกลงมาอย่างน่าเวทนาเช่นนี้เสียแล้ว จึงอดไม่ได้ที่จะเชื่อคำกล่าวของเหล่าชาวยุทธภพในตอนแรก

ฆ้องเงินสวี่ที่อยู่ขั้นเจ็ด มีความแตกต่างอย่างมากกับตัวหลักทั้งสองท่านของการต่อสู้ระหว่างสวรรค์กับมนุษย์

“เป็นคุ้มกายาร่างทองคำที่แข็งแกร่งดี นึกไม่ถึงว่าต้องรวมพลังสองคนจึงจะสามารถทำลายได้” หลิ่วหยุนวีรสตรีกระบี่คู่หรี่ตาลง และกล่าวอย่างแปลกประหลาด

แม้ไม่รู้ว่าเหตุใดกระบี่ของฆ้องเงินสวี่ถึง ‘ก่อกบฏ’ แต่นางมองออก หลี่เมี่ยวเจินกับฉู่หยวนเจิ่นต้องร่วมมือกันถึงทำลายเกราะป้องกันของอีกฝ่ายได้

“แต่ยังคงห่างไกล” คนเฝ้าประตูกระบี่คู่ส่ายหน้า

ความทนทานไม่ใช่ความสามารถ อย่างมากก็คือประคับประคองเวลาให้ยาวนานขึ้น ฆ้องเงินสวี่ขาดวิธีการเอาชนะ

สายตาของยายตัวร้ายมองตามสวี่ชีอันเสมอ แม้จะเห็นเขาจนตรอก แต่ยังไม่บุบสลาย ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในทันที พลางแอบให้กำลังใจเขาอยู่ในใจเงียบๆ

กลางอากาศ หลี่เมี่ยวเจินและฉู่หยวนเจิ่นขยายการต่อสู้อย่างดุเดือด ทั้งคู่ไม่พยายามที่จะทำลายร่างทองคำของสวี่ชีอันต่อ เพราะมันยากเกินไป

ทำลายเกราะป้องกันเป็นวิธีที่ชาญฉลาด หากทำลายร่างทองคำ พลังภายในร่างของสวี่ชีอันคงไม่ตีขนาบประสานกันได้

ความคิดของพวกเขาทั้งนุ่มนวลและแข็งกระด้าง ในขณะต่อสู้ บางครั้งก็ส่งสวี่ชีอันออกมา และทำลายร่างทองคำของเขาทีละนิด

“เมื่อครู่เป็นพลังภายใน ‘สวรรค์และมนุษย์รวมเป็นหนึ่ง’ ของนิกายสวรรค์? ยอดเยี่ยม ทำให้ยากจะป้องกัน” ฉู่หยวนเจิ่นถามด้วยความสนใจอย่างยิ่ง

“วิชากระบี่ของนิกายมนุษย์ก็ไม่เลว” หลี่เมี่ยวเจินกล่าวอย่างราบเรียบ

“ยังมีที่ดีกว่านี้อีก”

ฉู่หยวนเจิ่นส่งเสียงต่ำ ยกมือขึ้น กระบี่นิ้วหันขึ้นฟ้า

ทันใดนั้น ชาวยุทธภพที่อยู่ในสนามรู้สึกว่าอาวุธของตนเองเริ่มเคลื่อนไหว และยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้น พวกมันก็แยกออกจากมือของเจ้าของพร้อมกัน ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า ทะลักไปทางฉู่หยวนเจิ่นเป็นกลุ่ม

อาวุธนับร้อยลอยอยู่ในอากาศ ประกอบขึ้นเป็นกองกำลัง และเป็นฉากที่งดงามยิ่งนัก

ชาวยุทธภพที่สูญเสียอาวุธไม่เพียงแต่ไม่โกรธ กลับเผยให้เห็นสีหน้าที่ดูตื่นเต้นออกมา ตื่นตัวเหมือนเด็กน้อยที่มีน้ำหนักแค่สองร้อยจิน

“ฟู่ว…เกือบจะต้องเสียเจ้าไปแล้ว”

อาจารย์ของคุณชายหลิวพยายามอย่างถึงที่สุด เพื่อรักษาอาวุธวิเศษที่ได้รับจากสำนักโหราจารย์ ไม่ได้ถูกฉู่หยวนเจิ่นปล้นไป

“ฟู่ว…” เมื่อเห็นสถานการณ์ในตอนนี้ คุณชายหลิวก็โล่งใจเช่นกัน

ฉู่หยวนเจิ่นขยับกระบี่นิ้ว ควบคุม ‘ค่ายกลกระบี่’ ของกลุ่มอาวุธที่แหวกว่ายในอากาศอย่างช้าๆ ทันใดนั้นพวกมันก็หันกลับลงไป และพุ่งเสียงดัง ‘ตึง ตึง ตึง’ เข้าใส่ฆ้องเงินท่านนั้นต่อสู้จนเขาล้มลงไปอย่างสะบักสะบอมอีกครั้ง

บัดซบ คิดว่าข้าเป็นเด็กอมมือจริงๆ หรือ? เชื่อหรือไม่ว่าข้าจะเปิดเผยช่องโหว่ค่ายกลของเจ้า…สวี่ชีอันโกรธเล็กน้อย

เขาเคยเผชิญหน้ากับกระบวนท่านี้เมื่อตอนที่ทั้งสองเคยต่อสู้กันในลานของลั่วอวี้เหิง ฉู่หยวนเจิ่นก็ใช้ค่ายกลนี้ ช่องโหว่ก็คือเพียงต้องใช้กระบี่ใจตัดวิธีฟันกระบี่ ก็จะสามารถรบกวน ‘จังหวะ’ ได้

ทว่าหลี่เมี่ยวเจินใช้กระบี่ใจของนิกายมนุษย์ไม่เป็น นางไม่สามารถใช้วิชาทำลายด้วยกระบวนท่านี้ได้

โจมตีสวี่ชีอันแล้วหนึ่งยก ฉู่หยวนเจิ่นจัดการกับค่ายกลกระบี่บินที่ห่อหุ้มหลี่เมี่ยวเจิน ทว่า ภายในค่ายกระบี่ปรากฏผู้ทรยศแล้ว ทันใดนั้นอาวุธส่วนหนึ่งก็เบนปลายคมกริบ แล้วพุ่งเข้าโจมตี ‘เพื่อนร่วมทีม’

สองอาวุธต่อสู้จนยากจะแยกออกจากกันอยู่กลางอากาศ

‘ชิ้ง!’

กระบี่ของสวี่ชีอันออกจากฝัก เขาพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า และฟันไปทางฉู่หยวนเจิ่น เป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดยิ่ง