ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 338
สรุปบท บทที่ 338 เยี่ยมเยือนสำนักโหราจารย์: ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง
อ่านสรุป บทที่ 338 เยี่ยมเยือนสำนักโหราจารย์ จาก ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง โดย Internet
บทที่ บทที่ 338 เยี่ยมเยือนสำนักโหราจารย์ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายกำลังภายใน ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 338 เยี่ยมเยือนสำนักโหราจารย์
“ใช่ขอรับ ตอนนี้ทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว เหลือเพียงพระมเหสี”
ฉู่เซียงหลงลดเสียงลงและพูดด้วยเสียงที่มีเพียงเขากับจักรพรรดิหยวนจิ่งสามารถได้ยินเท่านั้น
ใบหน้าอันไม่ยินดียินร้ายของจักรพรรดิเฒ่าเผยสีหน้ามีความสุขที่ยากจะควบคุมออกมา เขาหายใจเข้าลึกๆ ระงับเสียงหัวเราะที่พุ่งมายังลำคอและพยักหน้าช้าๆ
“ดีมาก ไหวอ๋องไม่ทำให้ข้าผิดหวัง ดีมาก ดีมาก!”
ฉู่เซียงหลงกล่าวต่อ “ข้าน้อยยังมีอีกหนึ่งคำขอ ข้าน้อยเกิดความผิดพลาดตอนกำลังฝึกฝน จึงไม่อาจสู้ศึกระยะยาวและสู้อย่างเต็มกำลังได้ ขอฝ่าบาทโปรดส่งคนไปคุ้มกันพระมเหสีไปทางเหนือด้วยเถิด”
จักรพรรดิเฒ่ามองพินิจเขา สายตาเฉียบคมเล็กน้อยและถามอย่างสงสัย “เกิดความผิดพลาดระหว่างฝึกฝนในเวลานี้หรือ”
ฉู่เซียงหลงรีบก้มศีรษะลง ประสานมือและเอ่ยอย่างเกรงกลัว “ฝ่าบาทโปรดอภัย ฝ่าบาทโปรดอภัยให้ข้าน้อยด้วย…”
เขารู้ว่าจักรพรรดิเฒ่าขี้สงสัย หากไม่อธิบายเรื่องนี้ให้ชัดเจน แม้ว่าเขาจะเป็นคนสนิทของอ๋องสยบแดนเหนือ จักรพรรดิเฒ่าก็ย่อมต้องสงสัย
ดังนั้นเขาจึงเล่าเรื่องที่ตัวเองสมคบคิดกับสวี่ชีอันเพื่อพลังเทพวชิระและร่วมมือกับเฉากั๋วกงเพื่อใช้คดีฉ้อโกงการสอบคัดเลือกเป็นข้าราชการบีบบังคับออกมาอย่างละเอียด
“ไอ้สารเลว!”
เมื่อจักรพรรดิหยวนจิ่งฟังจนจบก็โกรธจัด เท้าข้างหนึ่งเตะฉู่เซียงหลงจนกระเด็นออกไป ผมและเคราเปิดออก เขาลดเสียงลงและตะโกนด้วยความโกรธ “หากไม่ใช่เพราะข้ายังมุ่งหวังจะให้เจ้าทำเรื่องต่างๆ ข้าคงตัดหัวเจ้าทิ้งบัดเดี๋ยวนี้”
ฉู่เซียงหลงหมอบกราบ
จักรพรรดิหยวนจิ่งเดินไปมาในห้องทรงพระอักษรและครุ่นคิด “หากส่งทหารรักษาวังไปคุ้มกันจะสะดุดตาเกินไป ไม่เหมาะสม การขนย้ายเสบียงก็ช้าและยังไม่เตรียมพร้อม หากไปพร้อมกับเสบียง กว่าจะถึงทางเหนือก็เกือบปลายฤดูใบไม้ผลิหรือต้นฤดูใบไม้ร่วง พรรคต่างๆ ในท้องพระโรงก็จะยื่นหนังสืออีกครั้งและส่งคนไปตรวจสอบเรื่องสังหารเลือดหมู่สามพันลี้อย่างละเอียด…เช่นนั้นก็ให้พระมเหสีร่วมทางกับทีมที่จะขึ้นเหนือเพื่อไปสืบสวนคดี ทั้งสามารถหลอกผู้คนได้และยังมียอดฝีมือคุ้มกันอีกด้วย”
เมื่อพูดจบ จักรพรรดิหยวนจิ่งก็ส่ายหน้า “ยังคงไม่เหมาะสม พระมเหสีมีรูปลักษณ์งดงาม แม้ว่าจะมีวรยุทธ์ปิดบังกลิ่นอายปกปิด แต่รูปลักษณ์ของนาง…”
ดวงตาของฉู่เซียงหลงเป็นประกายและพูดว่า “เรื่องนี้ง่ายยิ่ง ฝ่าบาท พระมเหสีมีของวิเศษอยู่กับตัว ไม่เพียงแต่สามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ได้ แต่ยังสามารถปกปิดกลิ่นอายและกลายเป็นหญิงสาวธรรมดาได้อีกด้วย”
จักรพรรดิหยวนจิ่งขมวดคิ้ว “นางไปเอาของวิเศษมาจากไหน”
ฉู่เซียงหลงกล่าวว่า “พระมเหสีบอกว่าราชครูมอบให้ นางเคยใช้ของชิ้นนี้แอบหนีออกจากจวนไปหลายครั้ง”
จักรพรรดิหยวนจิ่งเงียบไปครู่หนึ่งและเอ่ยว่า “เรื่องนี้จะกำหนดไว้ชั่วคราว ส่วนรายละเอียดค่อยว่ากันในภายหลัง”
…
สวี่ชีอันเดินเท้ามายังหอดูดาว ด้านซ้ายเป็นจงหลี ด้านขวาเป็นหลี่เมี่ยวเจิน และยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งตามมาข้างหลังคือ เหิงหย่วน ฉู่หยวนเจิ่น ลี่น่า ซูซู และคนอื่นๆ
หยางเชียนฮ่วนไม่อยู่ในกลุ่ม เขาล่วงหน้ากลับไปที่สำนักโหราจารย์ก่อน หากเขาอยู่ในกลุ่ม เขาคงรับมือได้ยาก
หากเขาวิ่งอยู่ด้านหน้าทุกคน เหล่าศิษย์น้องในหอดูดาวจะเห็นใบหน้าของเขาได้ หากเขาวิ่งอยู่ด้านหลังทุกคน ฝูงชนบนถนนก็จะเห็นใบหน้าด้านข้างของเขาได้
หยางเชียนฮ่วนสังเกตเว่ยเยวียนกับท่านโหราจารย์มาหลายปีและหาเหตุผลที่คนใหญ่คนโตไม่ออกไปไหนได้ ตัวอย่างเช่น ตาเฒ่าโหราจารย์ เขาเอาแต่นั่งเหม่อลอยและดื่มเหล้าที่แท่นแปดทิศ
คนใหญ่คนโตเดินทางด้วยการนั่งรถม้า ซึ่งปิดกั้นโอกาสที่ฝูงชนจะได้ชมรูปโฉม
ดังนั้นเมื่อได้ยินว่าสวี่ชีอันและคนอื่นๆ จะมาที่สำนักโหราจารย์ หยางเชียนฮ่วนก็เปล่งประกายออกไปก่อน
“นายท่าน ประเดี๋ยวข้าจะได้รับกายเนื้อแล้วใช่หรือไม่” ใบหน้ากระดาษอันตื่นเต้นของซูซูแดงขึ้น
หลี่เมี่ยวเจินไม่ได้ตอบ แต่ในดวงตามีความคาดหวัง หากสามารถสร้างกายเนื้อใหม่ให้กับซูซูได้ก็ถือว่าทำความปรารถนาอันยาวนานหลายปีของสาวใช้คนนี้สำเร็จ
ฉู่หยวนเจิ่นและคนอื่นๆ ต่างก็สนใจงานของซ่งชิงอย่างหมดจด
ซ่งชิงแห่งสำนักโหราจารย์ เลื่องลือกันว่าเป็นรองท่านโหราจารย์และเป็นอันดับหนึ่งด้านการเล่นแร่แปรธาตุ เขามีชื่อเสียงโด่งดังและพวกเขาก็ชื่นชมเขามานานแล้ว
และสาเหตุที่เขาถูกจัดให้เป็นรองท่านโหราจารย์ก็เพราะท่านโหราจารย์พึ่งพิงโหรระดับหนึ่งบังคับกดข่มเอาไว้ หากพิจารณาเพียงแค่ความเว่อร์วังและพัฒนาการของการเล่นแร่แปรธาตุ เกรงว่าท่านโหราจารย์อาจจะด้อยกว่าซ่งชิง
เมื่อก่อนไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าสำนักโหราจารย์ แต่ตอนนี้มีสวี่ชีอันนำทาง โอกาสหายากเช่นนี้ ย่อมต้องมาเยี่ยมเยือน ชมการเล่นแร่แปรธาตุของซ่งชิงและหอดูดาว
เมื่อเข้ามาใกล้หอดูดาว จู่ๆ ก็มีเงาร่างในชุดกระโปรงสีเหลืองพุ่งออกมาจากในห้องโถงใหญ่ชั้นหนึ่ง ฉู่ไฉ่เวยที่มีดวงตากลมโต ใบหน้ารูปไข่และรอยยิ้มหวานชวนให้ลุ่มหลงออกมาต้อนรับ
ลี่น่าทักทายอย่างมีความสุข
“ข้าห่ออาหารหนึ่งโต๊ะที่หอคอยกุ้ยเยว่รอให้เจ้ามา” ฉู่ไฉ่เวยกระโดด
“มีขาหมู ไข่เป็ดเยี่ยวม้า ซุปไข่ปลาที่ข้าชอบกินหรือไม่…” ลี่น่ากระโดดอย่างมีความสุข
“มีสิ เอ๋ หลิงอินไม่ได้มาหรือ”
“นางถูกแม่ของนางกักตัวไว้ในจวน ร้องไห้เสียงดัง”
“น่าเสียดายจริงๆ นางไม่ได้มา อาหารทั้งหมดก็เป็นของพวกเรา ฮ่าๆๆ”
“ข้าก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน คิกๆๆ”
สองสาวจูงมือกัน ทิ้งทุกคนไว้และเดินจากไป
สวี่ชีอันเปิดปากและหันกลับมาพูดกับทุกคน “ข้าค่อนข้างคุ้นเคยกับสำนักโหราจารย์ ข้าพาพวกเจ้าเยี่ยมชมก็เหมือนกัน”
เขาไหว้วานหยางเชียนฮ่วนกลับมาส่งข่าวและบอกซ่งชิงว่า เขาจะพาเพื่อนมาเยี่ยมชมสำนักโหราจารย์
เมื่อก้าวเข้าไปในห้องโถงใหญ่ กลิ่นของส่วนผสมยาก็โชยมาเตะจมูก เหล่าโหรที่สวมชุดขาวต่างก้มศีรษะยุ่งอยู่กับการหั่นส่วนผสมยา ต้มยาหรือพลิกอ่านตำราแพทย์…
ในเวลานี้เอง โหรทุกคนก็หยุดงานในมืออย่างพร้อมเพรียง สายตามองไปที่ทางเข้าห้องโถงใหญ่และทักทายเสียงดัง “คุณชายสวี่!”
ทุกคนไม่รู้สึกแปลกใจกับท่าทางเคารพนับถือของเหล่าโหรระดับเก้า ก่อนหน้านี้ตอนหมายเลขหนึ่งเล่าถึงข้อมูลของฆ้องทองแดงสวี่ชีอันในชิ้นส่วนหนังสือปฐพี เขาเคยกล่าวว่าชายคนนี้เชี่ยวชาญการเล่นแร่แปรธาตุและมีความสัมพันธ์อันดียิ่งกับซ่งชิงแห่งสำนักโหราจารย์
ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าโหรจะเป็นพวกหยิ่งยโสและมีตำแหน่งของผู้สืบทอดลัทธิขงจื๊อจางๆ แต่ระดับเก้าก็คือระดับเก้า ความแตกต่างของระดับไม่อาจชดเชยด้วยความแตกต่างของระบบได้
‘สวี่หนิงเยี่ยนเป็นหมากของท่านโหราจารย์ บางทีเขาอาจจะไม่ได้เชี่ยวชาญการเล่นแร่แปรธาตุ ทุกอย่างล้วนเป็นภาพลวงตาที่ท่านโหราจารย์สร้างขึ้นเพื่อทำให้เขาใกล้ชิดกับสำนักโหราจารย์อย่างสมเหตุสมผลและตบตาผู้คน…’ ฉู่หยวนเจิ่นคิดลึกไปอีกขั้น
สวี่ชีอันพยักหน้าเล็กน้อย “ศิษย์น้องทุกคนลำบากแล้ว ศิษย์น้องทำงานต่อเถิด”
หลังจากกล่าวทักทายเสร็จ เขาก็พาฉู่หยวนเจิ่นกับคนอื่นๆ เดินขึ้นบันไดและพูดจาฉะฉาน
“สำนักโหราจารย์มีเก้าชั้น ห้องโถงใหญ่ชั้นแรกเป็นพื้นที่ทำกิจกรรมของโหรระดับเก้า ชั้นสองเป็นพื้นที่ทำกิจกรรมของนักพยากรณ์ระดับแปดเป็นต้น ชั้นที่เก้าเรียกอีกชื่อว่าแท่นแปดทิศ เป็นเขตของท่านโหราจารย์”
“ข้าได้ยินมาว่า ท่านโหราจารย์เหมือนจะนั่งที่แท่นแปดทิศมาหลายปีแล้ว” หลี่เมี่ยวเจินกล่าว
ข้าเข้าใจความหมายของเจ้า ข้าก็อยากรู้เช่นกันว่า ท่านโหราจารย์เขาไม่ขับถ่ายหรือ…สวี่ชีอันพร่ำบ่นในใจ แต่ภายนอกแสดงท่าทางเคารพนอบน้อม
“ว่ากันว่า ท่านโหราจารย์ต้องเพ่งสมาธิเฝ้าดูโลกมนุษย์”
‘เพ่งสมาธิเฝ้าดูโลกมนุษย์…’ ทุกคนต่างเกิดความรู้สึกนับถือขึ้นมา พวกเขาเพียงแค่รู้สึกว่าภาพลักษณ์ของท่านโหราจารย์สูงส่งขึ้นไร้ใดเทียบในระหว่างที่ไม่รู้ตัว
มีสไตล์ขึ้นมาทันที
ท่านโหราจารย์ควรได้ยินที่ข้าเยินยอเขา สวี่ชีอันคิดในใจ
พวกเขาเดินขึ้นไปข้างบนต่อ ระหว่างทาง โหรชุดขาวที่พบสวี่ชีอันทุกคนต่างก็ทักทายเขาด้วยความเคารพ ราวกับว่ารุ่นน้องพบกับอาจารย์หลังเลิกเรียน
นี่ทำให้ฉู่หยวนเจิ่นและคนอื่นๆ ตระหนักได้อย่างช้าๆ ว่ามีบางอย่างผิดปกติ หากเพียงแค่มีความสัมพันธ์อันดี เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้
“ดับไฟ รีบดับไฟเร็ว…”
“เตาเล่นแร่แปรธาตุของข้าพังอีกแล้ว…พระเจ้า”
“เร็ว หยุดให้หมดๆ ห้องเล่นแร่แปรธาตุจะระเบิดไม่ได้ ในนี้เต็มไปด้วยดินปืนที่ทำพลาด…”
ใบหน้าของเหล่านักเล่นแร่แปรธาตุบิดเบี้ยว ราวกับกำลังทำสงครามและจัดการงานในมืออย่างรวดเร็ว
ครู่หนึ่ง ทุกอย่างก็สงบลง
“ไม่ระเบิดหรือ”
“ใช่ศิษย์พี่หญิงห้าจริงๆ หรือ หรือเป็นคนอื่นปลอมตัวมา”
ท่ามกลางเสียงโห่ร้องของเหล่านักเล่นแร่แปรธาตุ จงหลีก้มศีรษะลงและเดินออกไปอย่างเงียบๆ แผ่นหลังของนางทั้งดูโดดเดี่ยวและน่าสงสาร
ทันใดนั้น แขนของนางก็ถูกคว้าเอาไว้ จงหลีหันกลับมาและเห็นสีหน้าไม่พอใจของสวี่ชีอัน เขาตำหนิว่า “เจ้าจะไปไหน อย่าออกห่างจากข้า เจ้าจะไปไหนไม่ได้ อยู่ข้างกายข้าอย่างเชื่อฟังเสีย มีข้าอยู่ ไม่เป็นไรหรอก”
จงหลีมองเขาอย่างแน่วแน่ครู่หนึ่ง ดวงตาที่ซ่อนอยู่ในเส้นผมเหมือนจะเป็นประกาย นางผงกหัวอย่างแรงและพูดอย่างเชื่อฟัง “อืม”
อีกด้านหนึ่ง เหล่านักเล่นแร่แปรธาตุจัดเก็บขยะและหยุดการทดลอง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองทุกคน ในดวงตาเต็มไปด้วยการตรวจสอบ
ใจของหลี่เมี่ยวเจินหนักอึ้ง นางรู้สึกว่าการเดินทางมาสำนักโหราจารย์ครั้งกว่าครึ่งมาเก้อ แต่มีสวี่ชีอันกับจงหลีอยู่ พวกเขาคงคุยได้บ้าง
‘โหรแห่งสำนักโหราจารย์หยิ่งผยองจริงๆ…’ ทุกคนเพิ่งจะคิดเช่นนี้ สวี่ชีอันก็ขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งทะนง
“ศิษย์พี่ซ่ง ข้าได้ยินว่าท่านสร้างคนขึ้นมาหรือ เพื่อนของข้าอยากไปชื่นชม”
‘เจ้าโง่! นี่คือน้ำเสียงขอร้องหรือ…’ หลี่เมี่ยวเจินสาปแช่งในใจ
ซูซูย่ำเท้าเงียบๆ และขมวดคิ้วอย่างเป็นกังวล
ทันใดนั้น เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นและสะท้อนอยู่ภายในห้องเล่นแร่แปรธาตุ ซ่งชิงอ้าแขนเดินเข้ามาอย่างกระตือรือร้นราวกับเห็นน้องชายที่หายไปนานหลายปี
“คุณชายสวี่ ในที่สุดท่านก็มา หลังจากกลับมาที่เมืองหลวงหลายเดือน ท่านมาที่สำนักโหราจารย์นับครั้งไม่ถ้วน แต่รู้เพียงแค่ท่านไปเที่ยวเล่นกับศิษย์พี่หญิงจง และลืมโครงการเล่นแร่แปรธาตุอันยิ่งใหญ่ไปโดยสิ้นเชิง”
นักเล่นแร่แปรธาตุคนอื่นล้อมเข้ามาอย่างปีติยินดีและตะโกนด้วยความตื่นเต้น
“คุณชายสวี่ ในที่สุดท่านก็มาแล้ว”
“การเล่นแร่แปรธาตุจำนวนมากที่พวกเราค้นคว้าขึ้นเมื่อเร็วๆ นี้ติดอยู่ที่คอขวด เหล่าศิษย์พี่ศิษย์น้องหารือกันทั้งวันทั้งคืน แต่ก็ไร้เบาะแส พวกเราจึงชะเง้อมองตั้งตารอคอยท่าน”
“คุณชายสวี่ ข้าขอร้องท่าน ท่านสละเวลามาที่สำนักโหราจารย์สักเล็กน้อยได้หรือไม่ การเล่นแร่แปรธาตุจำเป็นต้องมีท่าน”
“คุณชายสวี่ หนังสือปกน้ำเงินเล่มต่อไปท่านจะเขียนเมื่อไหร่หรือ พวกเรารอมาครึ่งปีเต็มแล้ว”
ฝูงชนหลั่งไหลเข้ามา หลี่เมี่ยวเจินถูกดันจนถอยออกไปเรื่อยๆ นางจึงทำได้เพียงสละที่ให้
‘นี่…’ หลี่เมี่ยวเจินมีสีหน้างงงวย นางมองพินิจเหล่านักเล่นแร่แปรธาตุอย่างละเอียด สีหน้าหยิ่งผยองหายไปแล้ว ใบหน้าของเหล่าชุดขาวกลุ่มนี้เต็มไปด้วยความสุขและความตื่นเต้น พวกเขารายล้อมสวี่ชีอันและส่งเสียงเอะอะเจื้อยแจ้ว
จากแววตาของพวกเขาจะเห็นได้ว่า สถานะของสวี่ชีอันดูเหมือนจะสูงมาก ทุกคนต่างก็เคารพเขาจากใจจริง โดยเฉพาะตอนที่กล่าวถึงหนังสือปกน้ำเงินอะไรนั่น ท่าทางดูตกต่ำมาก
ไม่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาหรือไม่ หลี่เมี่ยวเจินเห็นภาพลวงตาที่พวกเขากำลังรอคอยการกุศล
‘น่าขันเกินไป น่าขันเกินไป…’
…………………………………………………
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง
ขอเรื่องนี้อีกเรื่องได้ไหม "เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า" ยังอ่านไม่จบเลย...
ทุกเรื่องเลยครับที่อ่านไม่จบอ่านกำลังมันอยู่ดีๆก็หยุดขอให้เรื่องนี้ไม่หยุดได้ไหมครับ ถ้าเรื่องนี้ไม่จบเราก็จะไม่อ่านนิยายของ th.freechap.com แล้วครับ...