ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 451

บทที่ 451 หนานย่วน

ความผิดปกติทั้งหมดของจักรพรรดิหยวนจิ่งเกี่ยวข้องกับบางสิ่งบางอย่างในรัชศกเจินเต๋อปีที่ยี่สิบหกและเกี่ยวข้องกับผู้นำเต๋านิกายปฐพี…

ข้าเดาถูกแล้ว ผู้นำเต๋านิกายปฐพีเป็นสายใยที่เชื่อมโยงเบาะแสทั้งหมด เขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น ในกรณีนี้ชัดเจนแล้วว่าต้องตรวจสอบอะไรต่อไปและตรวจสอบที่ใด

เป้าหมายต่อไปที่ต้องติดตามคือพื้นที่ล่าสัตว์ของราชสำนัก…หนานย่วน!

สมัยที่ไหวอ๋องอายุยังน้อยและจักรพรรดิหยวนจิ่งยังเป็นวัยรุ่น พวกเขาถูกโจมตีจากสัตว์ร้ายในหนานย่วน ทหารรักษาพระองค์ทั้งหมดถูกฆ่าตายและบาดเจ็บ ท้ายที่สุดไหวอ๋องก็สังหารหมีที่ดุร้ายตัวนั้น รอดพ้นจากวิกฤตได้

คำอธิบายนี้มีช่องโหว่มากเกินไป ในบรรดาทหารรักษาพระองค์ของพระราชโอรสทั้งสอง ต้องมียอดฝีมือในหมู่พวกเขา หรือไม่ก็มีจำนวนค่อนข้างมาก หมีดุร้ายขนาดไหนกันที่จะสามารถฆ่ายอดฝีมือทั้งหมดได้?

หรือจะเป็นวิญญาณหมีดำ?

ในขณะนั้นข้าคิดว่ามันไม่สมเหตุสมผล เพียงแค่ไม่มีเบาะแสที่จะเปรียบเทียบเหตุการณ์ก่อนและหลังได้ และการที่ได้รับข้อมูลชิ้นนี้เพียงชิ้นเดียว ไม่ได้อธิบายปัญหาที่มากเกินไปขนาดนี้ได้

ท้ายที่สุดแล้ว บันทึกชีวประวัตินี้สามารถแก้ไขได้ ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าอาลักษณ์หรือจักรพรรดิผู้ล่วงลับกำลังโอ้อวดไหวอ๋อง และประวัติการแย่งชิงบัลลังก์ยกระดับภาพลักษณ์ของเขา ราชสำนักทำเกินไป

ความคิดในใจของสวี่ชีอันสั่นไหว แต่ความตกใจค่อยๆ ลดลงและกลายเป็นปกติ เขามองไปที่หลี่อวี้ชุน “หัวหน้า ไปกันเถอะ ข้าได้คำตอบที่ต้องการแล้ว”

หลี่อวี้ชุนพยักหน้า

หญิงชรามองดูทั้งสองก้าวออกจากประตูโรงพยาบาล มองดูร่างนั้นจนเดินหายไป กอดหลานชายแน่น และพึมพำว่า “เมื่อไหร่กันนะที่เจ้าหน้าที่เหล่านี้กลายเป็นคนขาดสติ ไร้สำนึก ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี?”

นางมองไปที่ลูกสะใภ้ทันที พอเห็นนางกำลังจ้องมองไปที่ประตูบ้าน ความโกรธของนางก็พวยพุ่งออกไปตำหนิความคิดของอีกฝ่าย แล้วดุด่าอย่างรุนแรง

“นังแพศยา เห็นผู้ชายหน้าตาดีถึงกับหุบขาไม่ได้เลยสินะ ตราบใดที่หญิงแก่อย่างข้ายังมีชีวิตอยู่ อย่าได้คิดที่จะแต่งงานใหม่ จงมีชีวิตอยู่และเป็นม่ายจนกว่าข้าจะตายจาก”

…

หลังจากกล่าวคำอำลากับหลี่อวี้ชุนแล้ว สวี่ชีอันก็ขี่แม่ม้าน้อยอันเป็นที่รักของเขากลับไปที่จวนสกุลสวี่อย่างรวดเร็ว

เขาวิ่งกลับไปที่ห้องและพบบันทึกชีวประวัติของจักรพรรดิผู้ล่วงลับที่เอ้อร์หลางทิ้งไว้บนชั้นหนังสือ เขาพลิกหนังสือเสียงดัง จนไปหยุดที่รัชศกเจินเต๋อปีที่ยี่สิบหก

เขาไม่เข้าใจเนื้อหาที่เขียนด้วยอักษรเฉ่าซู ความจริงแล้วเขาแทบจะไม่มีวันทำความเข้าใจมันได้

“ถ้าข้าจำไม่ผิด รัชศกเจินเต๋อปีที่ยี่สิบหก ในปีนี้ ผู้นำเต๋าแห่งนิกายปฐพีเข้าวังเป็นครั้งแรก ในปีนี้ ผิงหย่วนป๋อส่งคนเข้าวังอย่างเป็นทางการ ในปีนี้ ไหวอ๋องและจักรพรรดิหยวนจิ่งได้พบกับหมีที่ดุร้ายในหนานย่วน…

“นอกจากนี้ บันทึกชีวประวัติของจักรพรรดิผู้ล่วงลับรัชศกเจินเต๋อจบลงในปีที่สามสิบ นั่นหมายความว่าสี่ปีต่อมาจักรพรรดิผู้ล่วงลับทรงสิ้นพระชนม์ อืม ข้าไม่เคยอ่านหนังสือประวัติศาสตร์มาก่อน ข้าลองถามพวกนักวิชาการดูดีกว่า”

สวี่ชีอันนั่งลงที่โต๊ะและหยิบเศษของหนังสือปฐพีออกมา ในขณะที่เขากำลังจะส่งหนังสือ เขากลับกระแทกนิ้วเปลี่ยนเป็นการพูดคุยส่วนตัวและเชื่อมโยงจิตใจกับชิ้นส่วนหมายเลขหนึ่งของหนังสือปฐพี

หมายเลขหนึ่งไม่สนใจเขา แถมยัง ‘ตบ’ เขาหนึ่งที

สวี่ชีอันอดทนและเริ่มการพูดคุยส่วนตัว เมื่อหมายเลขหนึ่งเห็นดังนั้น ก็ไม่ได้ปฏิเสธอีกต่อไปและยอมรับการติดต่อจากเขา ‘เกิดอะไรขึ้น’

หมายเลขสาม ‘จักรพรรดิองค์ก่อนสวรรคตเมื่อใด?’

หมายเลขหนึ่ง ‘รัชศกเจินเต๋อปีที่สามสิบ เหตุใดเจ้าถึงถามคำถามนี้’

หมายเลขสาม ‘มันเกี่ยวข้องกับการสอบสวนน่ะสิ ข้ายังมีเรื่องบางอย่างที่ต้องถาม ช่วยบอกข้าเกี่ยวกับสถานการณ์ในหนานย่วน ยิ่งละเอียดยิ่งดี โดยเฉพาะสถานการณ์ในรัชศกเจินเต๋อปีที่ยี่สิบหก แล้วก็สภาพร่างกายของจักรพรรดิตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ มีอาการเจ็บป่วยหรือไม่? สาเหตุของการเจ็บป่วยเป็นอย่างไร?’

หมายเลขหนึ่ง ‘หนานย่วนเป็นพื้นที่ล่าสัตว์ของราชสำนัก ตั้งอยู่ในเขตชานเมืองทางใต้ มีรัศมีพื้นที่สองร้อยหกสิบลี้ ในหนานย่วนมีพระราชวังสี่แห่ง ตั้งชื่อตามประตูทั้งสี่ทิศ ทิศเหนือ ใต้ ตะวันออก และตะวันตก หนานย่วนเป็นพื้นที่ต้องห้าม ในพื้นที่นั้นแทบไม่มีคน ไม่มีการทำปศุสัตว์ มีเพียงผู้ดูแลทะเลสาบที่เป็นคนดูแลและจัดการ’

ผู้ดูแลทะเลสาบ? หืม คนเลี้ยงปลาหรือไม่ ถ้าอย่างนั้นข้าที่เป็นราชาแห่งท้องทะเลก็เป็นผู้ดูแลทะเลสาบได้น่ะสิ… สวี่ชีอันถอนหายใจ ส่งข้อความต่อไป

หมายเลขสาม ‘ผู้ดูแลทะเลสาบคืออะไร?’

หมายเลขหนึ่ง ‘ผู้ที่สามารถเป็นขันทีได้’

สวี่ชีอันหนีบขาของเขาทันที “…”

หมายเลขหนึ่ง ‘สำหรับสถานการณ์รัชศกเจินเต๋อในปีที่ยี่สิบหก ข้าเองก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก ข้าไม่สามารถตอบอะไรเจ้าได้ในตอนนี้’

หลังจากหยุดไปชั่ว หมายเลขหนึ่งก็ส่งข้อความมา ‘ก่อนที่จักรพรรดิจะทรงสวรรคตหนึ่งปีนั้น เขามีปัญหาสุขภาพ และเสียชีวิตด้วยอาการป่วยหลังจากอดทนมาหนึ่งปี ส่วนเรื่องน่าสงสัยอย่างอื่น ต้องให้ข้าไปตรวจสำนวนคดีก่อนถึงจะให้คำตอบเจ้าได้’

หมายเลขสาม ‘ถ้าอย่างนั้นฝากเรื่องนี้ให้เจ้าดูแลด้วย ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถให้คำตอบข้าได้โดยเร็วที่สุด ฝั่งข้าพบเบาะแสบางอย่าง แต่ยังไม่แน่ใจนัก ต้องรอความคิดเห็นจากเจ้า’

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของฮว๋ายชิ่งแล้ว นางจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำงานให้สำเร็จ ส่วนตัวข้านั้น รอฟังความคืบหน้าจากนางอยู่ที่นี่

นี่คือข้อดีของฮว๋ายชิ่ง หากนางกลายเป็นยายตัวร้าย เพียงแค่อ่านนิทานเล่มเล็กเพียงเล่มเดียว นางก็ลืมไปหมดทุกอย่าง

…

จากสามอาณาจักรทางตะวันออกเฉียงเหนือ จิ้งกั๋วอยู่ทางเหนือสุด ถัดจากอาณาเขตของเผ่าปีศาจทางเหนือ เหยียนกั๋วอยู่ตรงกลาง หันหน้าไปทางแผ่นดินสามรัฐของต้าฟ่ง คังกั๋วอยู่ทางใต้ซึ่งเป็นประเทศที่อยู่ติดกับทะเล

ทั้งสามอาณาจักรมีลักษณะเฉพาะของตัวเอง จิ้งกั๋วทหารม้าเหล็กกล้าหาญนั้นไม่มีใครเทียบได้ หลังจากการรบที่ด่านซานไห่ พวกเผ่าอนารยชนจากทางเหนือตกจากบัลลังก์ของทหารม้าเหล็กกลุ่มแรกในจิ่วโจว จิ้งกั๋วจึงใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้

อาณาเขตของเหยียนกั๋วเต็มไปด้วยยอดเขาและภูเขาที่อันตราย เมืองสำคัญส่วนใหญ่ถูกสร้างขึ้นในสถานที่ที่ง่ายต่อการป้องกันและโจมตีได้ยาก

นอกจากนี้ ผู้อยู่อาศัยในเหยียนกั๋วยังมีทักษะการล่าสัตว์และเชี่ยวชาญด้านการยิง

นอกเหนือจากการครอบครองความได้เปรียบทางด้านภูมิศาสตร์แล้ว เหยียนกั๋วยังมีกองทัพแนวหน้า และกองทัพทางอากาศ

ภูมิศาสตร์ของจิ่วโจว ลองติจูดตะวันออก มีหยกสีเขียวจำนวนมากในภูเขาตงถง มีไม้ที่มีรูปร่างเหมือนต้นอัลเดอร์ น้ำของมันมีสีแดงเหมือนเลือด มีชื่อเรียกว่าข้าวฟ่าง พวกกิหมีกินสิ่งนี้เป็นอาหาร

กิหมีเป็นสัตว์ประหลาดหายากชนิดหนึ่ง ที่มีปีกกว้างสามเมตร หัวเป็นสุนัขและหางเหมือนหนู สามารถบินได้เป็นระยะห้าร้อยลี้ต่อวัน

ภูเขาตงถงอยู่ตรงกลางของเหยียนกั๋ว หากฝ่ายพฤกษาสุวรรณมีแมงมุม เหยียนกั๋วเองก็มีกองทัพอากาศ

ข้อเสียคือจำนวนกองทัพกิหมีนั้นหายากกว่ากองทัพชุดเกราะไฟ มีเพียงนักฆ่าที่สามารถควบคุมได้

ชายแดนเหยียนกั๋ว เมืองติ้งกวน

เนื่องจากเป็นเมืองใหญ่ที่ติดชายแดน เมืองติ้งกวนมีกองกำลัง เสบียง และอาวุธยุทโธปกรณ์ที่เพียงพอสำหรับป้องกันการโจมตีของกองทัพต้าฟ่ง หากสำนักพ่อมดต้องการป้องกันไม่ให้กองทัพโจมตีที่ราบภาคกลาง เมืองติ้งกวนสามารถโจมตีได้อย่างรวดเร็ว เนื่องจากอยู่ในสถานะพร้อมที่จะต่อสู้ได้ตลอดเวลา

เมื่อสองวันก่อน เมืองติ้งกวนเข้าสู่สภาวะเตือนภัยสูงสุด ห้ามพ่อค้าจากสองประเทศและพลเรือนเข้าออก กองทัพออกลาดตระเวนในเมืองทั้งคืน หน่วยสอดแนมนอกเมืองก็คอยส่งข้อความลับ

กองทัพต้าฟ่งมาแล้ว!

ชายแดนตะวันออกเฉียงเหนือมีมั่นคงมาหลายปีแล้ว ในที่สุดสงครามก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

ตูวั่วเฮยสวมชุดเกราะสีสดใส เหน็บมีดไว้ที่เอว ล้อมรอบด้วยรองแม่ทัพและผู้ใต้บังคับบัญชาคนอื่นๆ ปีนขึ้นไปที่หัวเมืองติ้งกวนซึ่งเป็นที่ราบห่างไกล

เขาคือผู้บัญชาการทหารเมืองติ้งกวน เป็นผู้นำสูงสุดของกองทัพ

พระอาทิตย์ยามเช้ากำลังขึ้น ฤดูใบไม้ร่วงคืบคลานเข้ามาแล้ว เนินเขาสีเขียวปกคลุมไปด้วยสีเหลืองหม่น

“ว่ากันว่าเว่ยเยวียนเป็นวีรบุรุษในตำนานของต้าฟ่ง แม่ทัพอย่างข้าอยากรู้อยู่เสมอมาว่าเว่ยเยวียนจะสามารถทำลายล้างเมืองติ้งกวนแห่งเหยียนกั๋วของเราได้หรือไม่” ตูวั่วเฮยกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

เขาเป็นชายหนุ่มที่มีพลังแข็งแกร่งของกองทัพเหยียนกั๋ว สมัยที่เกิดสงครามด่านซานไห่ เขาเป็นเพียงแค่เจ้าหน้าที่ระดับล่างเท่านั้น มีหน้าที่รับผิดชอบอยู่เบื้องหลังของประเทศ

ต่างจากเว่ยเยวียนมีชื่อเสียงมาเป็นเวลานาน

“ไม่ควรมีใครที่สามารถเอาชนะเว่ยเยวียนในสนามรบได้ ในความคิดของข้า แม้แต่เซี่ยโฮ่วยวี่ซูยังด้อยกว่าเว่ยเยวียนอยู่มาก” รองแม่ทัพที่ใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเคราถอนหายใจ แล้วเยาะเย้ยว่า

“แต่การต่อสู้ระหว่างสองกองทัพกับการป้องกันเมืองนั้นไม่เหมือนกัน ท่านแม่ทัพ ถ้าท่านสามารถทำให้เว่ยเยวียนล้มเหลวในเมืองติ้งกวนได้ ท่านจะกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่ที่สุดในจิ่วโจว”

ตั้งแต่สมัยโบราณ ความยากลำบากในสงครามด้านการปิดล้อมเป็นเรื่องยากที่สุด มักต้องใช้กำลังทหารถึงสิบเท่าหรือมากกว่าสิบเท่าเข้าไปจัดการ หากพบบางเมืองที่ครองทำเลดี… ไม่ว่าแม่ทัพจะแข็งแกร่งเพียงใด ก็หนีไม่พ้นปวดเศียรเวียนเกล้าและหมดกำลังใจไปในที่สุด

หากยังยืนกรานว่าจะเดินหน้าต่อ ผลลัพธ์ของสงครามอาจออกมาในทางตรงกันข้าม

ในหน้าประวัติศาสตร์มีกรณีตัวอย่างในทำนองเดียวกันเกิดขึ้นหลายครั้ง