ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 558

บทที่ 558 แผนการ

เมื่อจิ้งซินและจิ้งหยวนได้รับข่าว ก็พาภิกษุทั้งหลายออกมาต้อนรับ

เมื่อเทพอารักษ์ตู้หนานเห็นศิษย์รักอย่างจิ้งหยวน แค่มองแวบเดียวก็รู้ถึงอาการบาดเจ็บของเขาได้ในทันที

“จิตดาบยังส่งผลต่อร่างกายอย่างไม่หยุดยั้ง ยากจะกำจัด เขาเป็นคนทำหรือ?”

หลังจากที่ไฉซิ่งเอ๋อร์แอบส่งข่าวออกมา จิ้งซินก็ใช้วิชาลับเพื่อแจ้งแก่เทพอารักษ์ตู้หนานทันที บุคคลระดับเพชรผู้นี้จึงรู้แล้วว่าสวี่ชีอันอยู่ที่เซียงโจว

จิ้งหยวนมีสีหน้าซีดขาว เขาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วกล่าวอย่างละอาย “ศิษย์ไร้ความสามารถ ไม่อาจรั้งพุทธบุตรไว้ได้”

เทพอารักษ์ตู้หนานเอ่ยเสียงราบเรียบ “เข้าไปก่อนค่อยว่ากัน”

เหล่าภิกษุเข้าไปในจวนสกุลไฉ เมื่อนั่งลงบนในห้องโถงใหญ่ จิ้งซินก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในเซียงโจวให้เทพอารักษ์ตู้หนานฟังจนหมด

“ว่ากันว่าไฉซิ่งเอ๋อร์ผู้นั้นคือสายลับของ ‘ตำหนักความลับสวรรค์’ นางได้แจ้งข่าวแก่ระดับสูงแล้ว ที่พุทธบุตรยังไม่สังหารพวกเราก็เพราะกลัวว่าสายลับจะมาพบและเรื่องถูกเปิดเผย แล้วสังหารสิ้นจนหมด”

จิ้งซินทำการสรุปในตอนท้าย

“น่าเสียดายนัก”

เทพอารักษ์ตู้หนานทอดถอนใจ “ถ้าข้ามาเร็วกว่านี้หนึ่งก้าว ก็อาจจะจับตัวพุทธบุตรและทำตามคำสั่งของพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่สำเร็จได้”

เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปหาจิ้งหยวน ก่อนยกมือขึ้นกดไหล่ขวาของจิ้งหยวนเอาไว้ พลังปราณสีทองอ่อนๆ แทรกซึมเข้าไปในร่างของศิษย์รักแล้วทำลายอวัยวะภายใน รวมถึงจิตดาบที่หลงเหลืออยู่ในเส้นลมปราณด้วย

ผิวหนังทั่วทุกที่ของจิ้งหยวนปริแตกและมีเลือดไหลออกมา

เขาร้องครางอยู่ในลำคอ สีหน้าซีดเผือด เม็ดเหงื่อไหลริน

“ช่างเป็นจิตดาบที่รุนแรงนัก”

เทพอารักษ์ตู้หนานเอ่ยประเมิน จากนั้นก็ส่ายหน้า “ไม่ถูกสิ เมื่อทำลายไป จิตนี้ก็จะปะทุขึ้นมาใหม่ ยอมเป็นหยกที่แตกสลายดีกว่าอย่างนั้นรึ จิตดาบขั้นสี่ของพุทธบุตร…”

สีหน้าของจิ้งหยวนเริ่มมีเลือดฝาด ราวกับคนที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาจากอาการป่วยหนัก

เมื่อเห็นสีหน้าของท่านอาจารย์นิ่งขรึม เขาก็เอ่ยถามไปว่า “จิตนี้เป็นอย่างไรหรือขอรับ”

ระดับเพชรขั้นสามไม่มี ‘จิต’ การที่จอมยุทธ์ภิกษุขั้นแปดจะเลื่อนไปสู่ขั้นสามนั้น กระบวนการฝึกตนจริงๆ ก็คือเส้นทางของจอมยุทธ์ แต่หลังจากอยู่ขั้นห้าสลายแรง จอมยุทธ์ภิกษุสามารถกระโดดข้ามขั้นสี่แล้วไปตระหนักรู้พลังเทพวชิระ จากนั้นก็เลื่อนสู่ขั้นสามโดยตรง

พูดอีกอย่างก็คือ ความจริงแล้วการป้องกันที่ไร้เทียมทานในพลังเทพวชิระก็คือ ‘จิต’ นั่นเอง

“จิตนี้ไม่อาจใช้คำว่าร้ายกาจมาอธิบายได้ คนที่อยู่ในระดับเดียวกัน เมื่อประมือกับเขา ก็ต้องเตรียมใจที่จะตกตายไปพร้อมกันไว้ด้วย” เทพอารักษ์ตู้หนานเอ่ย

“เพราะเหตุใดหรือขอรับ” จิ้งหยวนขมวดคิ้ว

“เพราะนี่คือจิตของเขา ยอมเป็นหยกสลาย ดีกว่ากลายเป็นกระเบื้องสมบูรณ์” เทพอารักษ์ตู้หนานเอ่ยเนิบช้า

จิ้งหยวนและจิ้งซินมองหน้ากัน ต่างสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของสวี่ชีอันได้อีกครั้ง สมควรแล้วที่พุทธบุตรคือบุคคลอันดับหนึ่ง

“อาจารย์อาตู้หนาน ครั้งนี้ท่านกับอรหันต์ตู้ฉิงและอาจารย์อาตู้ฝานไปทำธุระอะไรหรือขอรับ” จิ้งซินเอ่ยถาม

เทพอารักษ์ตู้หนานเอ่ยเสียงขรึม “ครั้งนี้ข้าไปเมืองเฉียนหลง แต่ระหว่างทางได้รับข่าวจากเจ้า ข้าจึงกลับมา”

เมืองเฉียนหลง?

จิ้งซินเหลือบมองจิ้งหยวนและพบว่าในแววตาของอีกฝ่ายก็มีความสงสัยเช่นเดียวกัน จึงเอ่ยถามขึ้นมา “เมื่อใดกันที่การรวบรวมปราณมังกรสำคัญกว่าการจับตัวพุทธบุตรขอรับ?”

เทพอารักษ์ตู้หนานไม่เอ่ยวาจา

จิ้งซินไม่ถามให้มากความ เขาลองเอ่ยถามว่า “เช่นนั้นต่อไปพวกเราจะไปที่ยงโจวเลยหรือไม่ หรือว่ารออยู่ที่นี่อีกสองสามวันหรือขอรับ”

ตู้หนานเงียบไปพักหนึ่งแล้วเอ่ย “พรุ่งนี้ออกเดินทาง”

เมื่อถึงยามค่ำคืน เทพอารักษ์ตู้หนานก็กำลังนั่งสมาธิอยู่ในเรือนนอกของจวนสกุลไฉ ทว่าก็พลันมีคนทุบประตูดัง ‘ปังๆๆ’ อยู่ข้างนอก

เทพอารักษ์ตู้หนานเอ่ยเนิบช้า “เข้ามา”

ประตูเรือนเปิดออก คนในชุดคลุมเดินเข้ามา รูปร่างท่าทางดูคล้ายกับบุรุษ

ชายในชุดคลุมเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ ฟังดูน่าดึงดูดหลงใหลไอรีนโนเวล

“เจ้าคือสายลับของตำหนักความลับสวรรค์?” เทพอารักษ์ตู้หนานยังนั่งสมาธิอยู่บนที่นั่ง ถึงขั้นไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้นมา

“ถูกต้อง”

ชายในชุดคลุมเอ่ยตอบ

“ตำหนักความลับสวรรค์คือโหรขั้นสองผู้นั้นหรือ?” เทพอารักษ์ตู้หนานเอ่ยถาม

“ใช่”

ชายในชุดคลุมไม่ปิดบัง เขาเอ่ยด้วยความเคารพ “ตอนที่เจ้าตำหนักออกภารกิจให้ค้นหาผู้ครองปราณมังกร ก็เคยกล่าวว่าสำนักพุทธคือสหายที่ร่วมมือกันได้ ดังนั้นข้าจึงมาที่นี่ เจ้าตำหนักทำนายได้แม่นยำราวกับเทพเซียน ไม่เคยผิดพลาดสักครา”

เมื่อเห็นเทพอารักษ์ตู้หนานนั่งนิ่งไม่เอ่ยคำ เขาก็พูดต่อ

“ช่างเถอะ ในเมื่อสำนักพุทธเอาปราณมังกรไป ตำหนักความลับสวรรค์ก็ไม่อาจพูดอะไรได้ เพียงแต่ข้าค้นหาในจวนสกุลไฉแล้ว แต่ไม่พบไฉซิ่งเอ๋อร์ นางคือคนของตำหนักความลับสวรรค์ หวังว่าสำนักพุทธจะเข้าใจและส่งคนคืนให้ตำหนักความลับสวรรค์ด้วย”

เทพอารักษ์ตู้หนานลืมตาแล้วส่ายหน้าเอ่ยเสียงขรึม “ไฉซิ่งเอ๋อร์ไม่ได้อยู่ในมือของสำนักพุทธ”

ชายในชุดคลุมเงียบไปแล้วยิ้ม “ดูเหมือนที่เซียงโจวจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น ขอระดับเพชรโปรดเล่าความด้วย”

ในเรือน แสงเทียนส่ายไหว แสงสีส้มส่องสว่างเพียงน้อยนิด

“คนผู้นั้นมาแล้ว”

เพียงประโยคเดียวของเทพอารักษ์ตู้หนานก็ทำให้ลมหายใจของชายในชุดคลุมหนักหน่วงขึ้นมา

จากนั้นเทพอารักษ์ตู้หนานก็เล่าเรื่องที่ได้ยินมาจากจิ้งซินให้ชายในชุดคลุมฟังทั้งหมด

ชายในชุดคลุมฟังอย่างตั้งใจโดยไม่เอ่ยอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว หลังจากคิดอยู่นานก็เอ่ยว่า

“เจ้าตำหนักเคยกล่าวว่า ไม่ช้าก็เร็ว คนผู้นั้นจะมารวบรวมปราณมังกรในยุทธภพ เพราะหากอยู่ในเมืองหลวงจะไม่สามารถชิงเส้นเลือดมังกรได้ ดังนั้นยุทธภพคือโอกาสใหม่ของเขา การที่เจ้าตำหนักทำลายเส้นเลือดมังกรนั้น นอกจากจะทำลายรากฐานของต้าฟ่งแล้ว อีกเป้าหมายหนึ่งก็เพื่อการณ์นี้นี่แหละ

“เมื่อเขาไม่อาจชิงปราณมังกรที่อยู่ในร่างของคนผู้นั้นมาได้ ก็ต้องแลกกับสงครามและสังหารเขาในยุทธภพเสีย เจ้าตำหนักคาดการณ์ได้แม่นยำดุจเทพเซียนและควบคุมทุกอย่างเอาไว้ในมือทุกขั้นทุกตอนแล้ว ไต้ซือ พวกเรามาร่วมมือกันดีกว่า”

เทพอารักษ์ตู้หนานมองพินิจเขา “เจ้าเป็นสายลับ เหตุใดจึงรู้มากขนาดนี้?”

ชายในชุดคลุมหัวเราะ แต่ไม่ได้ตอบกลับ

เทพอารักษ์ตู้หนานเอ่ย “เจ้าคิดจะร่วมมืออย่างไร เขามีวิธีการปกปิดกลิ่นอาย ฝีมือการปลอมตัวก็ยอดเยี่ยม การจะหาตัวเขายากเย็นแสนเข็ญ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการจับตัวเขาเลย”

ชายในชุดคลุมเงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะขึ้นมา

“บางครั้งการจับเหยื่อก็ไม่จำเป็นต้องไล่ล่า นักล่าที่ดีนั้นต้องรู้จักใช้กับดัก มีสองวิธีที่จะใช้ต่อกรกับเขาได้ผล หนึ่งคือใช้ผู้ครองปราณมังกรล่อให้เขาออกมา แผนการนี้สามารถใช้ได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น คนฉลาดอย่างเขาน่ะ ยากจะใช้ต่อเป็นครั้งที่สอง สองคือข่มขืนปล้นสะดมในพื้นที่ที่เขาอาจจะโผล่ออกมา ทำเรื่องเลวร้ายสารพัด หากเขารู้ก็จะต้องออกมาแน่นอน และแผนนี้ก็ใช้ได้หลายครั้งด้วย”

“ตำหนักความลับสวรรค์จะใช้ผู้ครองปราณมังกรใช่หรือไม่?” เทพอารักษ์ตู้หนานปฏิเสธข้อที่สองทันที

ระดับเพชรของสำนักพุทธห้ามฆ่าสัตว์ตัดชีวิต แต่ฆ่าแค่คนที่สมควรฆ่าอย่างพวกศัตรู คนชั่วช้า และคนน่ารังเกียจเท่านั้น การสังหารผู้บริสุทธิ์โดยไม่เลือกหน้าจะทำให้จิตมารพัวพันในใจ

ชายในชุดคลุมพยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้น

“เราได้ข่าวจากสายข่าวน่าเชื่อถือมาว่า กลุ่มจอมยุทธ์ในยงโจวกำลังจะเปิดชุมนุมใหญ่ วีรบุรุษทั้งหลายจะมารวมตัวกัน เขาก็ย่อมต้องไปเข้าร่วมเพื่อตามหาผู้ครองปราณมังกรที่ซ่อนตัวอยู่ในฝูงชนด้วย พวกเราแค่ต้องควบคุมผู้ครองปราณมังกรสักสองสามคนเท่านั้น แล้วส่งให้พวกเขาไปเคลื่อนไหวในเมืองยงโจว จากนั้นเราจะเฝ้าดูอยู่ใกล้ๆ กับผู้ครองปราณมังกร ทันทีที่คนผู้นั้นปรากฏตัว เราก็จะหว่านแหจับทันที คราวนี้ก็กลายเป็นการจับตะพาบในไหแล้ว”

ระดับเพชรผู้พิทักษ์ค่อยๆ พยักหน้า “เขาทำลายผนึกไปบางส่วนแล้ว ในความขัดแย้งเมื่อคืนนี้ กระจกดูดวิญญาณไม่อาจสั่นคลอนจิตเดิมของเขาได้ หากเดาไม่ผิด ตะปูตอกวิญญาณที่จุดไป่ฮุ่ยน่าจะถูกถอนออกแล้ว”

ชายในชุดคลุมนิ่งคิด “เมื่อเป็นเช่นนี้ ความรู้สึกเตือนภัยที่จอมยุทธ์ขั้นสามมีต่ออันตรายก็จะทำให้ความยากในการซุ่มโจมตีเพิ่มขึ้นไปอีก เรื่องนี้ต้องวางแผนกันในระยะยาวเพื่อป้องกันเหตุไม่คาดฝัน ข้าจะแจ้งข่าวแก่เจ้าตำหนักทันทีเพื่อสอบถามความเห็นของเขา”

…

วันนี้ คณะเดินทางห้าชีวิตเร่งรีบเดินทางข้ามวันข้ามคืน จนในที่สุดก็มาถึงเมืองยงโจว

สวี่ชีอันเปลี่ยนจากภาพลักษณ์อันหล่อเหลาในชีวิตก่อนมาเป็นภาพลักษณ์ของคนธรรมดาสามัญ หลี่หลิงซู่ก็เช่นเดียวกัน

ส่วนเหิงอินและมู่หนานจือนั้น คนแรกสวมเสื้อคลุม ส่วนฝ่ายหลังสวมหมวกคลุมหน้า

แม้แต่แม่ม้าน้อยก็มีการปลอมตัวเช่นกัน สวี่ชีอันทากีบเท้าของมันเป็นสีขาว แล้วย้อมเส้นขนเป็นสีดำ

ดังนั้น แม่ม้าน้อยจึงเปลี่ยนจากม้ามังกรทองกลายเป็นม้าดำย่ำหิมะ

สวี่ชีอันก็สังเกตเห็นว่าแม่ม้าน้อยยังดูเด่นเกินไป เป็นจุดบกพร่องเดียวของคณะเดินทาง

ถึงอย่างไรบุคคลก็ปลอมตัวได้ง่าย แต่ยากจะปลอมม้า แม้ในสายตาของคนส่วนใหญ่จะมองว่าม้าหน้าตาเหมือนกันก็เถอะ

เมื่อเข้ามาในเมืองยงโจว สวี่ชีอันก็ตรงไปยังหนึ่งในโรงเตี๊ยมที่ดีที่สุดของเมืองยงโจวตามทางที่คุ้นเคยทันที นั่นคือโรงเตี๊ยมไร้เมามาย

แต่กลับพบว่าเต็มเสียแล้ว ทั้งยังไม่มีห้องว่างเหลือด้วย

พอไปหาโรงเตี๊ยมอีกสองสามแห่ง ก็ยังไม่มีห้องว่างเช่นกัน

หลี่หลิงซู่ส่งเสียงจิ๊จ๊ะ “ยงโจวกำลังจะจัดงานชุมนุมกลุ่มจอมยุทธ์ครั้งใหญ่ โรงเตี๊ยมในเมืองทั้งดีทั้งเลวล้วนเต็มหมดแล้ว แปลกจัง เจ้าบอกว่ายงโจวเป็นสถานที่ที่ไม่มีแม้แต่ขั้นสี่นี่ แล้วจะมาจัดงานชุมนุมกลุ่มจอมยุทธ์อะไรกัน”

ยงโจวมีขั้นสี่อยู่ แต่ล้วนมีตำแหน่งขุนนาง พวกเขาเป็นคนของราชสำนัก แต่ในฝ่ายยุทธภพยังไม่มียอดฝีมือขั้นสี่