ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 567

บทที่ 567 สวี่ชีอัน ‘ข้าจะนำหน้าบุกโจมตีเอง’

หลังจากถามคำถามนี้แล้ว สวี่หยวนไหวก็จ้องพี่สาวตาเขม็ง และกวาดสายตามองนางตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างพิจารณา

ไม่ว่าใครก็มองเห็นความกังวลของเขา จึงทยอยหันไปมองสวี่หยวนซวงทีละคน

“คนที่ลักพาตัวข้าไปคือสวีเชียน” สวี่หยวนซวงกล่าวเสียงเบา

สวีเชียน?!

เขาจะจับตามองพวกเราทำไมกัน ไม่น่าใช่ พวกเราไม่ได้ยั่วยุบุคคลนี้แม้แต่น้อย…

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันที ทั้งสับสนและหวาดระแวง

สวี่หยวนไหวถามต่อไปว่า “เขารังแกท่านหรือไม่?”

เมื่อถามแล้ว เขาก็ตระหนักได้ถึงความไม่เหมาะสม เรื่องเช่นนี้ ควรจะถามกันเป็นการส่วนตัวระหว่างพี่น้อง ไม่ใช่ถามออกมาต่อหน้าทุกคนเช่นนี้

แล้วจะให้พี่สาวตอบอย่างไร?

“เขาเพียงแค่ถามข้าเล็กน้อย…”

สวี่หยวนซวงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทุกคนฟังโดยละเอียด

เมื่อได้ยินว่าสวีเชียนนั่นใช้ฉิงกู่กับสวี่หยวนซวง สีหน้าและท่าทางของทุกคนก็แปลกไปทันที

นางจึงรีบกล่าวเสริมว่า “เขาไม่ได้ทำอะไรข้า เพียงแค่คว้าถุงหอมของข้าแล้วจากไป”

หลังจากกล่าวแล้ว สวี่หยวนซวงก็ยังรู้สึกว่าตนเองมีความน่าสงสัยในการปกปิดอะไรบางอย่าง นางอ้าปากพะงาบๆ แต่ก็ไม่ได้อธิบายอะไรมากไปกว่านี้

จีเสวียนไอกระแอมและกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังว่า “เช่นนั้นแล้ว ดูเหมือนว่าสวีเชียนจะจับตามองพวกเราอยู่ เขาก็กำลังเก็บรวบรวมปราณมังกร เช่นนั้นย่อมต้องมีวิธีสังเกตผู้ถูกปราณมังกรอาศัย”

สวี่หยวนไหวกล่าวด้วยความโกรธว่า “เช่นนั้นทำไมเขาไม่ลงมือกับเหยื่อของสำนักพุทธ ทำไมไม่ลงมือกับผู้ถูกปราณมังกรอาศัยรอบตัวเรา เขาเลือกพี่สาวข้าทำไม?”

ใบหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง เขากำหมัดแน่นพลางบดขยี้ฟันกรามดังกรอดๆ

นักพรตเฒ่าเจียวเยี่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “อาหยวนไหว อย่ามัวแต่โกรธจนสติมืดบอด เห็นได้ชัดว่าสวีเชียนกำลังวางแผนล้วงข้อมูลของเรา คนฉลาดย่อมวางแผนก่อนลงมือ เขาไม่ได้ลักพาตัวโดยตรง แต่กลับตรวจสอบสถานการณ์ของศัตรูก่อน แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นรอบคอบ แต่ก็แสดงให้เห็นว่าฐานการบำเพ็ญของบุคคลนี้เป็นอย่างที่นายน้อยกล่าว มากสุดคงเป็นแค่ระดับฆ้องทองคำ”

ฉีฮวนตานเซียงของฝ่ายซินกู่หรี่ตาลง และกล่าวด้วยน้ำเสียงงงงวย “ตามที่คุณหนูหยวนซวงเล่า วิธีที่บุคคลนี้ใช้คือวิธีของฝ่ายอั้นกู่ที่ร่วมมือกับฉิงกู่ ซึ่งเป็นวิธีที่ส่งผลต่ออารมณ์และจิตใจ เป็นซินกู่ที่มีต้นกำเนิดเดียวกันกับข้า นี่…”

เขามองสวี่หยวนซวงด้วยท่าทางประหลาดใจ “นี่เป็นไปไม่ได้”

สวี่หยวนไหวเลิกคิ้วขึ้นและกล่าวว่า “ทำไมถึงเป็นไปไม่ได้?”

ฉีฮวนตานเซียงอธิบายอย่างกระชับ “กู่เจ้าชะตามีเพียงหนึ่งเดียว”

จีเสวียนกล่าวอย่างครุ่นคิด “ในประวัติศาสตร์ของเผ่าพันธุ์กู่ ไม่มีการบำเพ็ญกู่แบบสองประเภท?”

“ประการแรก เผ่ากู่ทั้งเจ็ดฝ่ายเป็นพี่น้องร่วมชาติกัน แต่ก็มีความคิดยึดมั่นในการแบ่งฝักแบ่งฝ่าย วิชาลับของแต่ละฝ่ายจึงไม่ถูกเผยแพร่สู่ภายนอก ประการต่อมา การปลูกฝังกู่เจ้าชะตานั้น

เป็นห่วงโซ่ที่อันตรายอย่างมากกับเจ้าตัว มักมีทารกสิ้นชีพเพราะทนรับการเปลี่ยนแปลงของกู่เจ้าชะตาไม่ได้ กู่เจ้าชะตาเพียงหนึ่งประเภทยังเป็นเช่นนี้ แล้วจะนับประสาอะไรกับสองประเภท”

หลังจากหยุดชะงักครู่หนึ่ง ฉีฮวนตานเซียงก็เปลี่ยนหัวข้อในการพูด “แต่ก็ไม่แน่ มีการแต่งงานระหว่างแต่ละเผ่า ในประวัติศาสตร์นับพันปีของเผ่าพันธุ์กู่ จะต้องมีบุคคลที่มีพรสวรรค์สักคนที่สามารถรองรับกู่เจ้าชะตาได้ถึงสองประเภท แต่หลายพันปีก็อาจจะยังไม่พบบุคคลเช่นนี้ หากเผ่าพันธุ์กู่ของข้ามีบุคคลที่มีพรสวรรค์เช่นนี้ ไม่มีทางที่ข้าจะไม่รู้ นอกจากนี้ สวีเชียนนั่น คือบุคคลที่รวมสามกู่เป็นหนึ่ง”

นักพรตเฒ่าเจียวเยี่ยลูบเครากล่าวว่า “เช่นนั้นก็แปลว่า สิ่งที่คุณหนูใหญ่หยวนซวงเห็น อาจจะเป็นแค่ตัวแทน”

ฉีฮวนตานเซียงส่ายศีรษะ “เรื่องนี้ไม่ง่ายดายเช่นนั้นแน่นอน หากเขาคือปรมาจารย์ซินกู่ที่สามารถควบคุมจื่อกู่ของฉิงกู่ เช่นนั้นก็ไม่ใช่เรื่องยาก เหมือนกับข้า ถึงแม้จะเป็นปรมาจารย์ซินกู่ แต่ข้าก็ควบคุมหนอนพิษได้ ด้วยเหตุนี้ ข้าก็สามารถพรางตัวเป็นปรมาจารย์ตู๋กู่ได้เช่นกัน แต่หากบุคคลนี้เป็นปรมาจารย์อั้นกู่ เช่นนั้นก็ไม่มีทางเป็นปรมาจารย์ซินกู่ได้อีก หากต้องการรู้เรื่องจริง เกรงว่าข้าต้องกลับไปยังเผ่ากู่สักครั้ง”

จีเสวียนโบกมือปฏิเสธ “ไม่จำเป็น ไม่จำเป็น พวกเรามีภารกิจที่ต้องทำ”

เขาหันไปปลอบสวี่หยวนซวง “ถึงแม้เจ้าจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ยังต้องพักผ่อนให้มาก ถึงอย่างไรร่างกายของโหรก็อ่อนแอเล็กน้อยอยู่แล้ว”

สวี่หยวนซวงพยักหน้าเงียบๆ และหันกลับเข้าไปในห้องโดยไม่ได้พูดอะไรอีก

หลังจากสวี่หยวนไหวเดินตามพี่สาวเข้าไปในห้องอย่างเงียบๆ แล้ว ก็ปิดประตูลงตามหลังนาง

สายตาอันเฉียบแหลมของชายหนุ่มจ้องมองพี่สาวอย่างเคร่งขรึม “สวีเชียนนั่น ได้ทำอะไรไม่ดี…”

สวี่หยวนซวงกล่าวเสียงเบาว่า “เจ้ากำลังจะพูดอะไร”ไอรีนโนเวล

สวี่หยวนไหวเงียบครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวเสียงเย็นว่า “ท่านพูดออกมาเลย หากถูกไอ้สารเลวนั่นเอาเปรียบ ข้าจะฆ่ามันด้วยมือข้าเอง”

สวี่หยวนซวงถูกชายแปลกหน้าลักพาตัวไปเกือบสองชั่วยาม และยังถูกอีกฝ่ายใช้ฉิงกู่ หากพูดว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาก็คงไม่เชื่อ เขาถึงกับสงสัยว่าพี่สาวของตนเองใช้ร่างกายบริสุทธิ์ของตนเองแลกกับชีวิตมาหรือไม่ มิเช่นนั้น ไม่ใช่ญาติพี่น้องหรือมิตรสหาย สวีเชียนจะปล่อยมาได้อย่างไร?

สวี่หยวนซวงขมึงทึง ใบหน้าของนางราวกับมีน้ำแข็งปกคลุม ตัวนางเป็นหญิงงามที่ค่อนข้างหยิ่งและไม่แยแส ตอนนี้นางกลับเย็นชายิ่งกว่าเดิม

สวี่หยวนไหวเห็นเช่นนั้น ก็ยิ่งยืนยันการคาดเดาในใจของตนเองมากยิ่งขึ้น เขาขบเคี้ยวเขี้ยวฟันกล่าวว่า “ไม่ช้าก็เร็วข้าต้องได้ฆ่ามันแน่”

เวลานี้เอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

สองพี่น้องเงียบลงในเวลาเดียวกัน สวี่หยวนไหวมองไปที่ประตูด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกและกล่าวว่า “เข้ามา”

ประตูห้องถูกเปิดออก สายลับของตำหนักความลับสวรรค์ที่สวมเสื้อคลุมมีหมวก ยืนอยู่นอกธรณีประตู พลางประสานมือขึ้นมาคำนับ “คำนับนายน้อยหยวนไหวและคุณหนูใหญ่หยวนซวงขอรับ”

ตำหนักความลับสวรรค์เป็นกองกำลังที่ขึ้นตรงกับสวี่ผิงเฟิง ซึ่งก่อตั้งขึ้นโดยเขาเพียงคนเดียว สายลับของตำหนักความลับสวรรค์เคารพเพียงแค่สวี่หยวนไหวและสวี่หยวนซวง แต่กลับไม่สนใจจีเสวียน ผู้ได้รับการคัดเลือกเป็นเจ้าเมืองในอนาคต

สายลับกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าบอกแล้วว่าคุณหนูหยวนซวงต้องไม่เป็นอะไร”

หลังจากพี่สาวถูกลักพาตัวไป สวี่หยวนไหวก็ติดต่อสายลับตำหนักความลับสวรรค์ทันที ก่อนจะระดมกำลังของท่านพ่อเพื่อค้นหาเบาะแสของพี่สาว

สิ่งที่น่าแปลกคือ หลังจากสายลับตำหนักความลับสวรรค์ได้ยินว่าคนที่ลักพาตัวสวี่หยวนซวงไปเป็นยอดฝีมือที่เชี่ยวชาญในการใช้วิชากระโดดสู่เงาและยังมีวิธีการที่เล่ห์เหลี่ยม เขาไม่เพียงแต่ใจเย็นเท่านั้น แต่ยังพูดด้วยความมั่นใจว่าสวี่หยวนซวงจะต้องกลับมาแน่นอน

“ไม่เป็นอะไรงั้นรึ?” สีหน้าของสวี่หยวนไหวเย็นชาอย่างยิ่ง

สวี่หยวนซวงรีบรั้งมือเขาไว้ทันที เมื่อนึกถึงท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างแปลกประหลาดของสวีเชียน นางก็จ้องสายลับตาเขม็ง “เจ้ารู้อะไรมาใช่หรือไม่”

สายลับตำหนักความลับสวรรค์ไม่ตอบ แต่กลับกล่าวว่า “นายน้อยและคุณหนู สิ่งที่ต้องทำต่อจากนี้คือค้นหาผู้ถูกปราณมังกรอาศัยและจับเขาเสีย พวกเราถึงจะสามารถใช้สิ่งนี้เป็นเหยื่อล่อสวีเชียนได้ ในตัวเขามีปราณมังกรที่ค่อนข้างสำคัญถึงสองดวง”

สวี่หยวนไหวดวงตาเป็นประกาย “ตกลง”

…

สวนชิงซิ่ง

สวี่ชีอันกลับมายังจุดตั้งหลักด้วยอารมณ์ขุ่นหมองและสีหน้ากลัดกลุ้ม

เขาไม่ได้ตรงไปหาลั่วอวี้เหิงที่ห้องนอนใหญ่ และไม่ไปพบมู่หนานจือให้อับอายขายหน้า แต่กลับไปหาแม่ม้าน้อยแสนรักของเขาที่คอกม้าแทน

ม้าตัวน้อยกำลังกินอาหารอย่างเชื่อฟัง เมื่อเห็นสวี่ชีอันเดินมา มันก็ส่งเสียงร้องยาวและโผล่ศีรษะออกไปเพื่อแสดงความรัก

สวี่ชีอันลูบแก้มมันและหยิบถั่วหนึ่งกำมือมาป้อนมัน ส่วนมือขวาที่ว่างอยู่ก็แตะที่ลำคอด้านข้างของม้าตัวน้อยเพื่อถ่ายทอดพลังปราณ ทำให้กล้ามเนื้อของมันแข็งแรงขึ้น

หลังจากมีซินกู่ สวี่ชีอันก็สามารถรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของม้าตัวน้อย อย่างเช่น ถ้ามันกัดแขนเสื้อสวี่ชีอัน แสดงว่ามันอยากให้เขาขึ้นไปขี่ แต่ถ้ามันเดินกระโดกกระเดกเป็นพิเศษ แสดงว่ามันไม่พอใจที่มู่หนานจือขี่มันตลอดเวลาฃ

สวี่ชีอันให้อาหารม้าไปพร้อมๆ กับสะสางข้อมูลที่ได้รับ

เมื่อนึกถึงตรงนี้ ดวงตาของสวี่ชีอันก็สว่างขึ้น

เช่นนั้น เขาก็ไม่จำเป็นต้องเจ็บปวดกับภิกษุเสินซูที่หลงเหลืออีก

ยอดเยี่ยมไปเลย

นี่เป็นวิธีที่เร็วที่สุดในการฟื้นฟูความแข็งแกร่ง ท่านโหราจารย์เคยพูดว่า ตัวแปรทั้งหมดจะเปลี่ยนแปลงในฤดูหนาวปีนี้ หากข้าปฏิบัติตามกฎในการตามหาส่วนที่เหลืออยู่ของเสินซูอย่างเป็นขั้นเป็นตอน ก็จะสามารถฟื้นฟูการบำเพ็ญได้ในปีวอกใช่หรือไม่?

เมื่อคิดได้ดังนี้ เขาก็แทบอดใจไม่ไหวที่จะหยิบชิ้นส่วนหนังสือปฐพีออกมา และส่งข้อความไปหาหลี่เมี่ยวเจิน

“เมี่ยวเจิน ข้ามีเรื่องด่วนจะปรึกษากับเจ้า”

หลี่เมี่ยวเจินไม่สนใจเขาและปฏิเสธการรับข้อความส่วนตัว

สวี่ชีอันพยายามส่งคำเชิญ ‘ข้อความส่วนตัว’ อย่างไม่ลดละ เขารู้ดีว่าไม่มีใครอดทนกับข้อความส่วนตัวของชิ้นส่วนหนังสือปฐพีไปได้ตลอดรอดฝั่ง

แน่นอนว่าหลังจากนั้นไม่กี่วินาที หลี่เมี่ยวเจินก็ทนกับการถูกขูดศีรษะซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่ไหว นางจึงส่งข้อความกลับไปหาเขาด้วยความโกรธ

“ทำไม ข้ารู้จักเจ้าด้วยรึ?”

สวี่ชีอันส่งข้อความว่า “แน่นอน ข้ามีเรื่องต้องหารือกับเจ้า ตอนนี้เจ้าอยู่ที่ใด?”

“ข้าและท่านอาจารย์ รวมทั้งท่านอาจารย์เสวียนเฉิงเดินทางมาถึงเซียงโจวแล้ว แต่ก็ยังช้าไปหนึ่งก้าว” หลี่เมี่ยวเจินส่งข้อความว่า “เจ้าและคนหื่นกามนั่นอยู่ที่ยงโจวใช่หรือไม่ ท่านอาจารย์และท่านอาจารย์ลุงของข้าจะตามมาในไม่ช้า”

สวี่ชีอันส่งข้อความว่า “เป็นเรื่องดี”

หลี่เมี่ยวเจินโกรธมาก “ดีกับผีน่ะสิ ถ้าข้าถูกจับกลับไปนิกายสวรรค์ ทั้งชีวิตก็อย่าได้คิดจะออกมาอีก จริงสิ เจ้าคนหื่นกามรู้เรื่องนี้หรือไม่”

“ข้าไม่ได้บอกเขา จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้ว่าตนเองถูกนิกายสวรรค์ตามจับอยู่”

“เจ้านี่ชั่วช้าจริงๆ ฮ่าๆๆ”

หลังจากดีอกดีใจในความโชคร้ายของคนอื่นแล้ว หลี่เมี่ยวเจินก็ส่งข้อความด้วยความเศร้าว่า “ช่วงที่ผ่านมาข้าพบกับเรื่องที่ทนไม่ได้มากมาย แต่กลับไม่สามารถลงมือได้ ข้าอึดอัดจริงๆ”

ก็เจ้าขี้ลืมเกินไป…สวี่ชีอันบ่นเงียบๆ ในใจ

“เมื่อท่านอาจารย์และท่านอาจารย์ลุงของเจ้าถึงเมืองยงโจวแล้ว อย่าลืมติดต่อข้า ข้ามีเรื่องจะให้พวกเขาช่วย” สวี่ชีอันกล่าว “การควบคุมที่ดีอาจจะช่วยเจ้าและหลี่หลิงซู่ให้พ้นจากภัยพิบัตินี้ได้”

“เจ้ามีวิธีรึ? รีบบอกข้า รีบบอกข้า!” หลี่เมี่ยวเจินส่งข้อความด้วยความตื่นเต้น

“ถึงเวลานั้น เจ้าก็จะรู้เอง”

สวี่ชีอันสิ้นสุดการติดต่อและเก็บชิ้นส่วนหนังสือปฐพีลงไป ในขณะที่ทำสมาธิเพื่อเข้าสู่ห้วงนิทรา หลังจากนั้น เขาก็ได้ยินเสียงหอบที่คุ้นเคย

ไหนบอกว่าคืนนี้ไม่จำเป็นต้องบำเพ็ญคู่ไม่ใช่รึ…เขาชะงักครู่หนึ่งและเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ ก่อนจะพบว่าเสียงหอบในคืนนี้ไม่เหมือนกับคืนก่อน ข้อแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดคือคืนนี้มีการควบคุมตัวเองมากกว่า

ดูเหมือนการบำเพ็ญคู่ในคืนนี้จะคลี่คลายไฟแห่งกรรมได้จริงๆ นางคงคิดว่าตนเองสามารถแบกมันไว้ได้ทั้งคืน

สวี่ชีอันลังเลครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจทำตามเจตจำนงของฉิงกู่และจิตวิญญาณแห่งสัญญา เขาวางรองเท้าลงบนเตียงและค่อยๆ เข้าไปใกล้ห้องนอน

‘เอี๊ยด…’

ประตูห้องนอนเปิดออกเล็กน้อย สวี่ชีอันแอบเข้ามาทางช่องว่างของประตู

ลั่วอวี้เหิงที่พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อระงับความปรารถนาและต่อต้านไฟแห่งกรรมอยู่บนเตียง เดิมทีนางบรรลุความสมดุลแล้ว แต่เมื่อเห็นสวี่ชีอันเข้ามา นางก็แทบจะทรุดตัวลงและกล่าวด้วยเสียงสั่นเทาว่า “เจ้า เจ้าไสหัวไปซะ…”

………………………………………………