ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 628

บทที่ 628 ทะลวงระดับ

สายฝนชุกหลังแล้งมานาน…อาจจะเป็นคำอธิบายสภาพของสวี่ชีอันในขณะนี้ได้ดีที่สุด

พูดตามตรง เมื่อครู่เขาตายไปแล้วจริงๆ ในชั่วพริบตาที่หอกอสนีบาตกำลังปะทุออกภายในร่างของเขา พลังอสนีบาตและธาตุทั้งห้าอาละวาด ปราณชีวิตขาดหาย สองวิญญาณแห่งฟ้าดินออกจากร่าง

น่าหลันเทียนลู่ฝืนระเบิดตับ จ่ายค่าตอบแทประมาณหนึ่งเพื่อฟื้นคืนจุดสูงสุดของขั้นสองในเวลาสั้นๆ พลังของหอกอสนีบาตเกินขีดจำกัดที่จอมยุทธ์ขั้นสามจะรับได้

โชคดีที่ร่างธรรมเชี่ยวชาญโอสถในเจดีย์พุทธะชุบชีวิตคนตายได้

นี่เป็นสาเหตุที่สวี่ชีอันกล้าเดิมพันชีวิตกับน่าหลันเทียนลู่

“ระดับของข้าในตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากระดับแรกเริ่มของขั้นสาม น่าหลันเทียนลู่ที่ระเบิดตับก็อยู่ในจุดสูงสุดของขั้นสอง เหนือกว่าหนึ่งขั้น โชคดีที่ข้าทำให้หอกอสนีบาตอ่อนแอลงด้วยดาบเดียวตัดฟ้าดินกับร่างแห่งปราณของลัทธิขงจื๊อ”

สวี่ชีอันหวาดผวาอยู่ในใจ

หลังจากสังเกตเห็น ‘หยกสลาย’ มีช่องโหว่ สวี่ชีอันก็เก็บไพ่ตายใหญ่ที่สุดเอาไว้ เปลี่ยนไปเดิมพันชีวิตกับน่าหลันเทียนลู่ด้วยหยกสลายแทน

เขาสื่อสารกับถ่าหลิงพลางยืนยันว่าถ่าหลิงภิกษุเฒ่าช่วยเหลือได้ทันเวลาโดนไม่มีอุปสรรค ดังนั้นจึงเพิ่มการป้องกันสองทางเพื่อรับประกันอัตรารอดชีวิต ทางแรกคือ ‘ดาบเดียวตัดฟ้าดิน’ อีกทางหนึ่งคือร่างแห่งปราณอันยิ่งใหญ่ของลัทธิขงจื๊อ

ใช้ตัดกำลังของหอกอสนีบาต

เขาชนะเดิมพันแล้ว รอดชีวิตมาได้ในท้ายที่สุด ไม่สิ พูดให้ถูกคือถูกช่วยชีวิตสำเร็จ

นี่คือโชคชะตาเสริมร่าง

“น่าเสียดายที่หยกสลายของข้าเพิ่งจะมีช่องโหว่ มิอาจส่งคืนความเสียหายให้ฝ่ายตรงข้ามได้เต็มที่ มิเช่นนั้นน่าหลันเทียนลู่อาจจะเป็นเถ้าธุลีมลายหายไปตรงนั้น”

สวี่ชีอันทอดมองตงฟางหว่านหรงที่กรีดร้องอย่างเศร้าสลดก็สงสารอยู่พักหนึ่ง

การส่งคืนความเสียหายของหยกสลายหายไประดับหนึ่ง ตอนนี้เขาคืนความเสียหายได้ประมาณร้อยละหกสิบ

พนันได้เลยว่าใครจะดวงแข็งกว่ากัน

อันที่จริงตงฟางหว่านหรงได้รับผลกระทบเพียงเท่านั้น เป้าหมายส่งคืนความเสียหายของหยกสลายคือน่าหลันเทียนลู่ ไม่ใช่ตงฟางหว่านหรง

สาเหตุที่นางเศร้าสลดเช่นนี้ก็เพราะน่าหลันเทียนลู่อาศัยอยู่ภายในร่างของนาง จึงโดนลูกหลงไปด้วย

หากส่งคืนนางโดยตรง ด้วยระดับแค่ขั้นสี่ นางก็คงกลายเป็นเถ้าธุลีไปนานแล้ว

หลี่หลิงซู่ลอยอยู่ในอากาศไม่ไกล ไม่ได้เข้าไปใกล้แต่ก็ไม่ได้ออกห่าง ป้องกันไม่ให้มีคนฉวยโอกาสซ้ำเติม

ทว่าสายตาของเขาไม่ได้อยู่บนร่างของสวี่ชีอัน แต่สังเกตสภาพการณ์ของตงฟางหว่านหรงอย่างใกล้ชิด เทพบุตรขมวดคิ้วแน่น ในใจก็กังวลสภาพการณ์ของอดีตคนรัก

เหมียวโหย่วฟางหยุดฝีเท้าลงเช่นกัน ปีนต้นไม้ใหญ่ที่เหี่ยวแห้ง ได้แต่เกลียดตัวเองที่บินไม่ได้

…

“ตาต่อตา ฟันต่อฟันหรือ”

“ร่างธรรมเชี่ยวชาญโอสถ!!”

สองเทพารักษ์ตู้ฝานและตู้หนานส่งเสียงออกมาพร้อมกัน ทั้งตกใจและเดือดดาล

ตกใจที่ไม่เข้าใจว่าเหตุใดตงฟางหว่านหรงถึงถูกแว้งกัด แล้วโดนโจมตีเฉกเช่นเดียวกับสวี่ชีอัน

ไม่เคยได้ยินวิธีการนี้มาก่อน

เดือดดาลที่รักษาชีวิตของสวี่ชีอันได้มากกว่าครึ่งทันทีที่ร่างธรรมเชี่ยวชาญโอสถปรากฏตัว

พระพุทธเจ้าสร้างร่างธรรมทั้งเก้าแห่งสำนักพุทธขึ้น ซึ่งเป็นเคล็ดวิชาสูงสุด ทุกร่างธรรมมีความสามารถที่ใครก็คาดเดาไม่ได้

หมอยาไม่มีพลังโจมตี แต่ชุบชีวิตคนจากความตายได้ เปลี่ยนชะตากรรม ทำลายกฎธรรมชาติ

การกวาดล้างปีศาจหกสิบปีในตอนนั้น พระโพธิสัตว์ฝ่าจี้แสดงร่างธรรมเชี่ยวชาญโอสถช่วยชีวิตเทพารักษ์และศิษย์สำนักพุทธนับไม่ถ้วน

นอกเสียจากวิธีพิเศษบางอย่างหรือวิญญาณกระเจิงตรงนั้น ร่างธรรมเชี่ยวชาญโอสถก็ช่วยชีวิตได้ทั้งสิ้น

ตอนนี้ร่างธรรมเชี่ยวชาญโอสถแสดงตัว แม้สวี่ชีอันจะเพิ่งตายไปก็ช่วยกลับมาได้เป็นส่วนใหญ่

เสื้อสีดำไหม้เกรียมบนร่างของตงฟางหว่านหรงถูกประกายไฟฟ้าไหม้เป็นรูไม่น้อย นางพยุงร่างขึ้นนั่งขัดสมาธิอย่างยากลำบาก

แสงเลือดเบาบางลอยขึ้นมาจากภายในร่างของนาง ส่องแสงดุจเทียนกลางสายลม

บัดนี้หมอกดำที่ปกคลุมภูเขาเฉวี่ยนหรงเริ่มจางหาย พายุเปลี่ยนเป็นฝนปรอย ฝนพายุที่สูญเสียพลังค้ำจุนจากเจ้าแห่งวัสสานถอยกลับไปในที่สุด

“ปรมาจารย์น่าหลันอวี่ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”

เทพอารักษ์ตู้หนานสาวเท้าก้าวไปข้างหน้า

ตงฟางหว่านหรงนิ่งเงียบไม่เอื้อนเอ่ย คล้ายกับไม่หลงเหลือแม้แต่แรงจะพูด

น่าหลันเทียนลู่กระตุ้นศักยภาพร่างกายของศิษย์ด้วยวิชาวิญญาณโลหิต ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ ทว่าร่างกายนี้เป็นคันศรสิ้นแรง วิชาวิญญาณโลหิตจะปั้นน้ำเป็นตัวไม่ได้เช่นกัน

ดังนั้นผลการฟื้นฟูจึงมีจำกัด

“ท่านพี่!”

เสียงสนั่นฟ้าดังขึ้น ตงฟางหว่านชิงลอยกลับมาจากฟ้า นางมองท่าทางน่าเวทนาของตงฟางหว่านหรง สีหน้าก็ซีดขาว ดวงตาทั้งตระหนกและร้อนใจ

“ยาอายุวัฒนะ…”

เสียงอ่อนเพลียของน่าหลันเทียนลู่ดังมาจากภายในร่างของตงฟางหว่านหรง

ตงฟางหว่านชิงหยิบยาอายุวัฒนะรักษาบาดแผลออกมาอย่างรวดเร็ว ง้างปากของตงฟางหว่านหรงและยัดเข้าไป

แสงสีเลือดที่ลอยล่องก็หนาแน่นขึ้นเล็กน้อยในชั่วเวลาอันสั้น

“ไม่พอ! ”

เสียงของน่าหลันเทียนลู่แหบแห้งและอ่อนแรง

ร่างกายของพ่อมดช่างบอบบางเหลือเกิน ไม่ได้ทรหดและพลังล้นเหลือแบบจอมยุทธ์ พลังรักษาตนเองก็ไม่เพียงพอ

“มะ ไม่มีแล้ว…”

ตงฟางหว่านชิงเอ่ยเสียงสะอื้น

นางไม่ใช่ทั้งโหรและนักพรต จะเอายาอายุวัฒนะมาจากไหนมากมาย

“ไต้ซือทั้งสอง พะ พวกท่านมียาอายุวัฒนะอีกหรือไม่”

ตงฟางหว่านชิงเม้มปาก ขอความช่วยเหลือจากตู้หนานและตู้ฝาน

“อมิตตาพุทธ อาตมาไม่ได้พกยาอายุวัฒนะติดตัว”

เทพารักษ์ทั้งสองส่ายหน้า

แม้พลังรักษาตนเองของเทพารักษ์จะไม่เท่าจอมยุทธ์ขั้นสาม ทว่าก็แกร่งกว่ายาอายุวัฒนะรักษาบาดแผลส่วนใหญ่บนโลกแน่นอน

นอกเสียจากยาอายุวัฒนะชั้นยอดที่ท่านโหราจารย์กลั่นขึ้น มิเช่นนั้นที่เรียกว่ายาอายุวัฒนะรักษาบาดแผลก็คงไม่มีค่าอะไรสำหรับเทพารักษ์

ตงฟางหว่านชิงก้มหน้ามองเรืออวี่เฟิง นางรู้ว่าบนร่างจีเสวียนมียาอายุวัฒนะ

ทว่าเรืออวี่เฟิงสูงเกินไป นางมิอาจบินขึ้นได้

บนเรืออวี่เฟิงเงียบสงบ จีเสวียนคล้ายกับไม่อยากช่วยตงฟางหว่านหรง

เสียงคำรามดังขึ้นจากด้านหลัง กระบี่ด้ามเล็กที่ห้อยถุงหอมบินเข้ามา แล้วปักอยู่ข้างเท้าของตงฟางหว่านชิง

นางปรายตามองถุงหอม แล้วหันหน้ามองหลี่หลิงซู่ที่ยืนอยู่ในอากาศไกลออกไป

ตงฟางหว่านชิงเปิดถุงหอม หยิบขวดลายครามหลายขวดออกมาจากด้านใน จ่อไปที่จมูกพร้อมสูดกลิ่นเพื่อแยกแยะคุณสมบัติของยาอายุวัฒนะ

เลือกยาอายุวัฒนะที่มีกลิ่นรักษาบาดแผล แล้วป้อนให้ตงฟางหว่านหรง

อาการบาดเจ็บของท่านพี่จึงสงบลง

น่าหลันเทียนลู่ผ่อนลมหายใจพร้อมเอ่ยช้าๆ

“ข้าไร้แรงสู้อีกต่อไป ไต้ซือทั้งสองเชิญตามสบายเถิด”

การฝืนเลื่อนระดับก็ทำลายรากฐานเสียหาย ถูกพลังของหอกอสนีบาตแว้งกัดต่ออีก เขาจึงอ่อนแอสุดขีด

…

ทางเคี้ยวคดบนยอดเขา!

ขณะที่สถานการณ์สำหรับกลุ่มพันธมิตรจอมยุทธ์ตกลงก้นเหว ทันใดนั้นก็กลับตาลปัตร แล้วพุ่งตรงขึ้นสู่ขอบฟ้า

พลิกผันครั้งใหญ่และรวดเร็ว ทำให้สมองของพวกเขาอยู่ในสภาวะสับสน

ไม่นานนักเสียงกรีดร้องและเสียงโห่ร้องยินดีก็ดังขึ้น ผสมกับเสียงร้องไห้ดีใจของหญิงสาว

คุณชายหลิ่วสูดหายใจลึก มองไปรอบๆ ก็ยังเห็นความหวาดกลัวและความเศร้าโศกหลงเหลืออยู่บนใบหน้าของคนส่วนใหญ่ ทว่าปากของพวกเขากลับโห่ร้องยินดี ไม่ก็ร้องเสียงแหลมสูงที่ไร้ความหมาย

ก่อนหน้านี้ทุกคนต่างคิดว่าฆ้องเงินสวี่ไม่มีทางรอดแน่นอน