ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 722

บทที่ 722 ฟ้าเปลี่ยนไป (2)

อานุภาพค่ายกลกระบี่ของสวี่ผิงเฟิงถูกยับยั้งและใช้การไม่ได้

ร่างธรรมของพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่นำพาให้เกิดปรากฏการณ์ประหลาดขึ้นอย่างเด่นชัด

ร่างธรรมที่อยู่ทางด้านซ้ายมีความสูงถึงหกจั้ง ร่างราวกับถูกหล่อขึ้นจากทองคำ มีกล้ามเนื้อเป็นมัด แขนสิบสองคู่กางออกเป็นรูปพัดอยู่ที่ด้านหลัง พร้อมกับวงแหวนไฟที่ลุกโชนอยู่ด้านหลังศีรษะ

มันดูเหมือนเป็นกายจำแลงของเปลวไฟที่ทรงพลัง ทันทีที่ปรากฏตัวออกมา อุณหภูมิบนบรรยากาศก็พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับเข้าสู่กลางฤดูร้อนที่ร้อนระอุ กล้ามเนื้อที่บีบตัวขยายใหญ่ขึ้นมาพร้อมกับคลื่นความร้อนที่สาดไปทั่วทิศทาง

ทางด้านขวาเป็นร่างธรรมสีทองอร่ามที่กำลังนั่งขัดสมาธิ ก้มศีรษะ หลุบตาต่ำลงและประสานทั้งสองมือเข้าด้วยกัน มันเป็นสัญลักษณ์ความอุดมสมบูรณ์ของภูเขา บรรยากาศรอบๆ ราวกับถูกแช่แข็งและไม่มีลมแม้แต่น้อย

‘ครืน ครืน’…

เสียงคลื่นดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ คลื่นสีดำลวงตาพุ่งสูงขึ้นไปเป็นร้อยจั้ง ราวกับกำแพงยักษ์ขนาดมหึมาที่เชื่อมต่อกับท้องฟ้า

เมื่อเทียบกันแล้ว ท่านโหราจารย์ในชุดขาวราวกับหิมะเป็นเหมือนมดตัวเล็กๆ เท่านั้น

ในเวลาเดียวกัน เขาที่อยู่บนศีรษะของไป๋ตี้ก็เกิดรอยแตกดัง ‘แครก’ ลูกไฟฟ้าสถิตทรงกลมคุโชนอยู่ระหว่างเขาทั้งสองข้างและกำลังสะสมพลังอย่างต่อเนื่อง

ท่านโหราจารย์ใช้กลอุบายเก่าอีกครั้ง เหยียดมือขวาไปที่ด้านหลัง สอดเข้าไปในคลื่นยักษ์สีดำและค่อยๆ ดึงกระบี่ยาวสีดำออกมา

จู่ๆ สวี่ผิงเฟิงก็หายตัวไปอย่างกะทันหัน ก่อนจะไปโผล่ที่ด้านข้างโหราจารย์ด้วยวิชา ‘หายตัว’ เขาเคลื่อนไหวแบบเดียวกับท่านโหราจารย์ทุกประการ นั่นคือสอดมือขวาเข้าไปในคลื่นยักษ์สีดำและดึงกระบี่ยาวสีดำออกมา

อาจารย์และลูกศิษย์ยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กัน ชักดาบออกมาพร้อมกันและพยายามตวัดดาบฟาดฟันอย่างพร้อมเพรียงกัน

‘ตูม!’

ที่เหนือทะเลเมฆ เสียงระเบิดของคลื่นโหมกระหน่ำดังก้องไปทั่วผืนฟ้า

หลังจากกระบี่ของท่านโหราจารย์ถูกสกัดกั้น สวี่ผิงเฟิงก็ไม่ได้ต่อสู้และใช้วิชาหายตัวถอยกลับออกมาทันที

ร่างของเขาหายไปในพริบตา ก่อนจะปรากฏอยู่บนเมฆที่ห่างออกไปหลายสิบจั้ง แต่สวี่ผิงเฟิงถอยกลับไม่สำเร็จ ท่านโหราจารย์ยังคงอยู่ข้างเขา ราวกับเมื่อครู่เขาเพิ่งใช้วิชาหายตัวไปพร้อมกับท่านโหราจารย์

ท่านโหราจารย์ที่มีผมและเคราสีขาวยื่นมือออกไปจับคอของสวี่ผิงเฟิงด้วยสีหน้าเรียบเฉย

‘หึ่ง!’

ค่ายกลวงกลมที่โคจรอยู่ใต้เท้าของสวี่ผิงเฟิงมีตัวอักษร ‘น้ำ สายธาร ดิน’ สว่างขึ้น ที่เบื้องหน้าของเขาปรากฏสิ่งกีดขวางที่มีชั้นในเป็นสีเหลืองอมเทา ชั้นนอกเป็นสีดำสนิทและมีประกายไฟเคลื่อนไหวอยู่บนพื้นผิว

ในเวลาเดียวกัน มีลำแสงพุ่งออกมาจากกระเป๋าผ้าแพรที่อยู่ตรงเอวของเขา พวกมันคือวงแหวนเจ็ดชั้น แบ่งเป็นระฆังสำริด เกราะคันฉ่องทองเหลือง โล่เหล็กดำ เปลวเพลิงลุกโชน…

อาวุธเวทมนตร์ป้องกันร่างระดับสูงสุดทั้งหมดแปดชิ้น

ตูม…ระฆังสำริดระเบิดออก

ตูม…เกราะคันฉ่องระเบิดออก

ตูม…โล่เหล็กดำระเบิดออก

ตูม…วงแหวนเจ็ดชั้นระเบิดออก

มือของท่านโหราจารย์ราวกับเป็นอาวุธเทพที่มีอานุภาพเกรียงไกรบนโลก ทำลายอาวุธเวทมนตร์สูงสุดของคนชั่วจนหมดสิ้น

สวี่ผิงเฟิงไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย เขาใช้อาวุธเวทมนตร์ต้านทานท่านโหราจารย์บนอากาศและขึ้นไปเหยียบมัน

ในแสงอันรุ่งโรจน์ของค่ายกลส่งตัว พระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่ขวางอยู่ที่เบื้องหน้าสวี่ผิงเฟิงและกำหมัดแน่น ตั้งแต่ไหล่ ข้อศอกไปจนถึงแผ่นหลัง กล้ามเนื้อทุกส่วนเต็มไปด้วยพลังเทพที่พลุ่งพล่าน

ในเวลาเดียวกัน ร่างธรรมพระโพธิสัตว์มัญชุศรีที่อยู่ทางด้านซ้ายของเศียรพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่ก็ประสานมือเข้าด้วยกันและปั้นตราธรรมอย่างรวดเร็ว

รอยยับระหว่างช่องว่างถูกทำให้แบนลงในทันที ก่อนจะเข้าสู่สภาวะแช่แข็ง

‘ปัง!’

กำปั้นสีทองกระแทกลงบนสิ่งกีดขวางที่มีรูปหกเหลี่ยมชิ้นต่อชิ้นเป็นส่วนประกอบ กำปั้นของพระโพธิสัตว์ขั้นหนึ่งปกคลุมอยู่ที่สิ่งกีดขวางด้านหน้าโดยทั่ว ทำให้ปราการนี้สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงดัง ‘หึ่ง หึ่ง’

‘จื่อ จื่อ จื่อ’ ในที่สุดลูกไฟฟ้าสถิตทรงกลมที่อยู่ระหว่างเขาของไป๋ตี้ก็ถูกยิงออกไป

ทะเลเมฆสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ประกายไฟอันหนาแน่นหายวับไปในพริบตา แล้วสายฟ้าแลบเร็วเพียงใดกัน?

วิชาส่งตัวไม่สามารถใช้การได้ และท่านโหราจารย์ที่อยู่ในสถานะล่าถอยก็ไม่มีความเป็นไปได้ที่จะหลีกเลี่ยง เขากดมือทั้งสองข้างลงไปอย่างแม่นยำเพื่อปิดลูกไฟฟ้าสถิตไว้ใต้ฝ่ามือ

ท่านโหราจารย์ที่ต้านลูกไฟฟ้าสถิตยังคงล่าถอย

ไป๋ตี้และพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่ฉวยโอกาสนี้เคลื่อนไหวอย่างพร้อมเพรียงกัน พยายามที่จะจัดการกับปรมาจารย์ลิขิตฟ้าท่านนี้ด้วยความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดที่แข็งแกร่งเพื่อขยายความได้เปรียบ

ค่ายกลใต้ฝ่าเท้าของสวี่ผิงเฟิงเปิดออกและปกคลุมท่านโหราจารย์ไว้ภายใน

การจองจำ จู่โจมหรือรบกวน…ปกติแล้วค่ายกลเหล่านี้ไม่สามารถทำอะไรท่านโหราจารย์ได้ แต่เมื่อซ้อนทับกับการโจมตีของลูกไฟฟ้าสถิตในตอนนี้มันกลับมีผลอย่างน่าอัศจรรย์

ไป๋ตี้และเจียหลัวซู่ปรากฏตัวที่ด้านข้างของท่านโหราจารย์ คนหนึ่งอยู่ทางด้านซ้ายและอีกคนอยู่ทางด้านขวา

ไป๋ตี้เปิดปากแยกเขี้ยวราวกับจะกลืนกินท่านโหราจารย์ ส่วนเจียหลัวซู่บิดเอว เหวี่ยงแขนระเบิดพลังจากกล้ามเนื้อทุกส่วนด้วยพละกำลังที่พลุ่งพล่าน