ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 754

บทที่ 754 ดาบสะเทือนใต้หล้า

แม้จะอยู่ในสงครามขนาดใหญ่ มีผู้แข็งแกร่งขั้นสี่จำนวนถึงสามสิบคน ก็สามารถมีบทบาทสำคัญได้

ขอเพียงไม่ถูกผู้แข็งแกร่งเหนือมนุษย์เล็งเป้า พวกเขาย่อมสามารถควบคุมตอนจบของสงครามได้

ครั้งนี้สวี่ชีอันได้โยกย้ายขั้นสี่ที่สามารถโยกย้ายได้โยกย้ายมาหมดแล้ว สิ่งที่เดิมพันก็คือไม่มีใครฉวยโอกาสก่อกวนแนวหลัง

เมืองหลวงต้าฟ่งในเวลานี้ แม้แต่ขั้นเหนือมนุษย์สักคนก็ไม่มี จำนวนยอดฝีมือขั้นสี่ก็ลดลงอย่างรวดเร็ว

ต้าฟ่งสร้างชาติมาหกร้อยปี เมืองหลวงของชาติไม่เคยมีช่วงเวลาที่การป้องกันว่างเปล่าเช่นนี้

แต่ผลนั้นเกิดขึ้นทันที หลังจากที่ได้เห็นภาพของกลุ่มผู้แข็งแกร่งเหนือมนุษย์ปรากฏตัว ภาพที่ขั้นสี่นับสิบคนเข้าควบคุมสถานการณ์ ทหารอารักขาบนกำแพงเมืองต่างระเบิดเสียงคำรามอย่างคาดไม่ถึง

คำรามอย่างไม่มีความหมาย!

เป็นเพียงการระบายอารมณ์ที่หวั่นไหวอยู่ในหัวใจเท่านั้น

หลังจากชิงโจวถูกข้าศึกตีแตก ขวัญกำลังใจของทหารอารักขาเมืองชิงโจวก็ลดลงถึงขั้นต่ำที่สุด ต่อมายังมีความจริงเรื่องการตายของท่านโหราจารย์อีก อีกทั้งข่าวลือที่ว่าผู้แข็งแกร่งเหนือมนุษย์ของต้าฟ่งไม่สามารถตีเสมออวิ๋นโจวได้ และการที่ราชสำนักต้องอดทนกับความอัปยศอดสูในการตัดสินใจเจรจาสงบศึกอีก

ทั้งหมดนี้ต่างกำลังบอกเหล่าทหารที่ถอยไปป้องกันเมืองยงโจว…‘พวกเจ้าพ่ายแพ้สงคราม ต้าฟ่งตกอยู่ในอันตรายแล้ว’

จิตใจที่หดหู่ เกรงกลัวนั้นพอที่จะคาดการณ์ได้

ที่สามารถรักษาสวินโจวไว้ได้อย่างเข้มแข็ง ไม่มีเหตุการณ์ทหารหลบหนีอย่างมากมาย นอกจากเป็นเพราะหยางกงปกครองทหารอย่างเข้มงวดแล้ว ในใจของทหารทุกคนยังมีความคิดอีกอย่างหนึ่ง

ความคิดนี้เรียกว่า ‘ฆ้องเงินสวี่’

ท่านโหราจารย์เป็นเทพผู้พิทักษ์ในสายตาของ ขุนนางชั้นสูง มีเขาอยู่ ทุกอย่างในราชสำนักจะมั่นคง

แต่ท่านโหราจารย์ในสายตาของคนส่วนใหญ่แล้ว มีระยะห่างเกินกว่าคำว่าไกลโพ้น

สวี่ชีอันถึงจะเป็นเทพผู้พิทักษ์ในสายตาของชนชั้นล่างและทหาร มีเขาอยู่ ต้าฟ่งก็จะไม่มีวันล้ม

ตอนนี้ ฆ้องเงินสวี่มาแล้ว!

เขาไม่ทำให้ผิดหวัง เช่นเดียวกับที่เขาสังหารกั๋วกงที่เมืองหลวง การรับมือกับกองกำลังทหารของสำนักพ่อมดแต่เพียงผู้เดียวที่ด่านอวี้หยาง และการสังหารจักรพรรดิผู้โง่เขลาด้วยความโกรธเคืองที่เมืองหลวง เขาไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง

มือทั้งสองข้างของหยางกงกดสันกำแพง สูดลมหายใจลึก พูดเสียงดังว่า

“ยอมเป็นเศษหยกที่ล้ำค่า ยังดีกว่าเป็นแผ่นกระเบื้องที่ต่ำต้อย!”

ดังนั้น เสียงร้องคำรามที่อลหม่านบนกำแพงเมือง จึงกลายเป็นเสียงร้องว่า “ยอมเป็นเศษหยกที่ล้ำค่า ยังดีกว่าเป็นแผ่นกระเบื้องที่ต่ำต้อย!”

สวี่เอ้อร์หลางฟังคลื่นเสียง ราวกับคลื่นลูกใหญ่ที่บ้าคลั่ง สายตากวาดมองไปรอบๆ อย่างช้าๆ สีหน้าของเหล่าทหารอารักขาทุกคนสะท้อนอยู่ในสายตาเขา

พวกเขาบางคนชูอาวุธขึ้นสูง แผดเสียงก้องจนใบหน้าและลำคอแดง บางคนน้ำตาคลอเบ้า ในแววตานั้นกลับมีจิตใจแห่งการต่อสู้ลุกโชน บางคนตื่นเต้นดีอกกดีใจ อยากจะวิ่งลงจากกำแพงทันทีและไปยืนเคียงข้างลูกพี่

ในเวลานี้ สวี่ซินเหนียนรู้ว่า นี่เป็นกองทัพที่ยิ่งใหญ่ที่ไม่เกรงกลัวสิ่งใดกองหนึ่ง

อารมณ์นั้นสามารถติดต่อกันได้ เมื่อมีใครบางคนสามารถปลุกใจของเหล่าทหารขึ้นมา ทำให้พวกเขาเกิดความฮึกเหิม ถ้าเช่นนั้น ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าจะต้องตาย ถึงแม้แนวหน้าจะเป็นศัตรูที่ไม่สามารถเอาชนะได้ พวกเขาก็ยินดีที่จะไปตายภายใต้การนำของผู้นำในดวงใจของพวกเขา

ผู้นำในดวงใจของทหารอารักขาของต้าฟ่ง ก็คือลูกพี่สวี่ชีอัน!

ตัวของจีเสวียนเองเป็นบุตรอันเป็นที่โปรดปรานของสวรรค์ฝ่ายอวิ๋นโจว และเป็นหนึ่งในทหารที่ก้าวสู่ขั้นเหนือมนุษย์เพียงสองคนในบรรดาคนหนุ่มของยุค

แต่เมื่อเขาเห็นสวี่ชีอันเรียกผู้แข็งแกร่งมามากมายเช่นนี้ด้วยกำลังของตัวเองเพียงคนเดียว ทำให้บุคคลขั้นเหนือมนุษย์ที่อยู่เหนือความวุ่นวายของปุถุชนเช่น ลั่วอวี้เหิง โค่วหยางโจวเป็นต้น ยอมยืนเสริมให้โดดเด่นอยู่ข้างหลังเขา

ทำให้ทหารอารักขาของต้าฟ่งที่เดิมทีขวัญทหารตกต่ำ และเอาแต่คล้อยตามต่างเกิดอารมณ์ฮึกเหิม หลับหูหลับตาเลื่อมใสขึ้นมาทันที

ภายในใจของจีเสวียนมีไฟริษยาอันร้อนแรงลุกโชนขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มือที่กำด้ามดาบของเขาออกแรงอย่างเงียบๆ ตะโกนว่า

“สวี่ชีอันในขั้นเหนือมนุษย์นั้น เดิมทีก็ไม่ใช่ว่ายุทธวิธีคลื่นมนุษย์จะสามารถชดเชยได้”

เสียงของเขาเต็มไปด้วยพลัง บดบังเสียงอึกทึกครึกโครมบนกำแพงเมืองในทันที

จากนั้น จีเสวียนก็หันไป พนมมือไปทางพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่

“ขอเชิญพระโพธิสัตว์ลงมือ!”

ถ้าฝั่งตรงข้ามมีสวี่ชีอันเพียงคนเดียว ถ้าเช่นนั้นเขาอาศัยเพียงกำลังของขั้นสามระยะกลาง ก็สามารถประลองกำลังกับคนแซ่สวี่ได้แล้ว ถึงแม้จะสู้ไม่ไหวอยู่บ้าง แต่ก็แตกต่างกันไม่มาก

แต่ตอนนี้สวี่ชีอันไม่ได้ต่อสู้เพียงคนเดียวแล้ว

มีขั้นเหนือมนุษย์กลุ่มหนึ่งคอยควบคุมสถานการณ์ จีเสวียนไม่คิดว่าตนเองจะมีกำลังที่จะฝ่าขบวนรบได้ ผู้ที่ทำถึงขั้นนี้ได้ มีเพียงพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่ขั้นหนึ่งเท่านั้น

ภายใต้การนำของขั้นสูง ป้องกันผู้ที่ยอดเยี่ยมที่สุด

แน่นอนว่า นี่ไม่ได้หมายความว่าฝีมือการโจมตีของเจียหลัวซู่แย่ บางครั้ง การการป้องกันและการโจมตีนั้นต้องได้สัดส่วนกัน

หลังจากจักรพรรดินีขึ้นครองราชย์ ทรงอนุญาตให้จ้าวโส่วเข้าสู่ราชสำนักเป็นขุนนางแล้ว? ต้าฟ่งจะปรากฎปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ระดับสองในระบบลัทธิขงจื๊อ เป็นหมากที่ดี…สวี่ผิงเฟิงหรี่ตาเล็กน้อย และเอียงคอมองไปทางพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่

“รบกวนพระโพธิสัตว์ไปสำรวจทดสอบฝีมือของพวกเขา” สวี่ผิงเฟิงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

“อมิตตาพุทธ!”

เสียงสวดมนต์ดังสะท้อนในท้องฟ้า บดบังเสียงทั้งหมด

พระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่ก้าวออกมาหนึ่งก้าว ท้องฟ้าเปลี่ยนสี เมฆบนท้องฟ้าม้วนตัว เปลี่ยนเป็นสีทอง ใต้เท้ามีระลอกคลื่นสีทองกระเพื่อมขึ้นมา

ทุกครั้งที่เขาก้าวออกมาหนึ่งก้าว ก็มีเสียง ‘ตู้ม’ ดังขึ้น ดูเหมือนความว่างเปล่าจะรองรับน้ำหนักของเขาไว้ไม่ไหว

หลังจากก้าวออกไปสิบก้าว บริเวณรอบๆ ก็เงียบสงัด ไม่ว่าจะเป็นกองทัพอวิ๋นโจวหรือกองทัพต้าฟ่ง ต่างตกอยู่ในความเงียบสงัดอย่างประหลาด

ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ต้องการที่จะพูด แต่เป็นเพราะพวกเขาไม่กล้าที่จะพูด ‘ร่างธรรมพระโพธิสัตว์มัญชุศรี’ เป็นสัญลักษณ์ของความหนักแน่นราวกับภูเขา ความกว้างใหญ่ไพศาลของทะเล ‘ร่างธรรมเทพอารักษ์’ เป็นสัญลักษณ์ของพลัง เป็นสัญลักษณ์ของความเข้มแข็ง และการยกทัพจับศึก!

ร่างธรรมทั้งสองซ้อนกัน ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ใกล้ห้วงน้ำลึก เหมือนเผชิญหน้ากับเทพ

ต่อหน้าเทพ ปุถุชนจะกล้าพูดที่ไหนกัน?

นี่คือความกดดันที่มีอยู่ของบุคลิกสูง ไม่หวั่นไหวไปกับความปรารถนาของปุถุชน

‘ที่แท้คนที่ท่านโหราจารย์ต้องเผชิญหน้า คือศัตรูที่น่ากลัวเช่นนี้เอง’…ทหารอารักขาบนกำแพงเมืองเผชิญหน้ากับร่างธรรมสององค์โดยตรง จึงได้ตระหนักถึงความน่ากลัวของพระโพธิสัตว์ขั้นหนึ่ง

ทุกคนต่างได้ยินมาว่าพระโพธิสัตว์แห่งสำนักพุทธเป็นขั้นสูงสุดที่มีอยู่ในใต้หล้า ทุกท่านล้วนสามารถเรียกได้ว่าไร้เทียมทาน แต่พูดถึงระยะห่างจากทหารธรรมดาแล้ว พระโพธิสัตว์มีระยะห่างเกินกว่าคำว่าไกลโพ้น ก่อนหน้านี้มีท่านโหราจารย์คอยต้านทานมาโดยตลอด

สำหรับความยิ่งใหญ่ของพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่ รู้แต่ผลลัพธ์แต่ไม่รู้ที่มา

เมื่อครู่จีเสวียนใช้กำลังคุกคามทหารทั้งหมดเพียงคนเดียว พลังที่แสดงออกทั้งหมดนั้นสามารถเห็นได้ และอยู่ในขอบเขตที่ทุกคนรับรู้

พระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่แค่เพียงข่มขู่ ก็ทำให้จอมยุทธ์ต่ำกว่าขั้นเหนือมนุษย์และทหารธรรมดาๆ ต่างพากันกลัวจนไม่กล้าพูดออกมา

ฆ้องเงินสวี่จะโต้ตอบอย่างไร? มีคนมองไปทางคนชุดดำที่ตีนกำแพง

ราวกับรู้กัน สายตาทุกคู่พุ่งไปที่ตัวสวี่ชีอันอย่างพร้อมเพรียง พุ่งไปที่ตัวของศูนย์กลางพลังคนสุดท้ายของต้าฟ่ง

“ส่งใครไปกำจัดเขาดี?”

สวี่ชีอันยืนมือไพล่หลัง ใบหน้ามีรอยยิ้ม

“ข้า!”

ซุนเสวียนจีตอบง่ายๆ ได้ใจความ พูดจบ เขาก็ปรากฏตัวขึ้นระหว่างพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่และสวี่ชีอันด้วยวิชาส่งตัว

หลังจากนั้น ศิษย์พี่ซุนก็ได้แสดงให้เห็นว่าอะไรคือความสลับซับซ้อนของค่ายกลของสำนักโหราจารย์

ค่ายกลวงกลมสว่างขึ้นใต้เท้าเขา ส่องแสงระยิบระยับสลับไปมาเหมือนสไลด์โชว์ ค่ายกลวงกลมเล็กประกอบกันเป็นค่ายกลวงกลมใหญ่ อานุภาพซ้อนกันเป็นชั้นๆ

ในขณะเดียวกัน นิ้วมือของเขาก็วาดไปในอากาศอย่างรวดเร็ว วาดเป็นลวดลายบูดเบี้ยว ลวดลายรวมตัวกันเป็นค่ายกล

แสงอันรุ่งโรจน์สว่างขึ้นและดับลงไม่ขาดสาย ระยิบระยับราวกับสไลด์โชว์

ท่ามกลางผู้คนที่มากมายละลานตา ใต้ตัวของพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่ปรากฏค่ายกลยักษ์ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางหกสิบจ้าง ค่ายกลนี้มีพระจันทร์เป็นศูนย์กลาง ควบรวมพลังของธาตุทั้งห้าจากทั่วทุกสารทิศ และหมุนทวนเข็มนาฬิกา

บนท้องฟ้าเหนือศีรษะของพระพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่ ปรากฏค่ายกลยักษ์เช่นเดียวกัน ค่ายกลนี้มีพระอาทิตย์เป็นศูนย์กลาง ควบรวมแรงลม สายฟ้า และหมุนตามเข็มนาฬิกา

สังหาร!

ค่ายกลยักษ์ทั้งสองเหมือนเครื่องโม่ ควบรวมพลังจากที่ต่างๆ ในใต้หล้า ให้พวกมันกลายเป็นดาบคม สังหารพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่ที่อยู่ในค่ายกล

ค่ายกลแบ่งเป็นสองส่วนอย่างชัดเจน

ด้านบนคือลมกลายเป็นพายุทอร์นาโด ฟ้าผ่าลงตรงกลาง สายฟ้าแต่ละเส้นเป็นประกายระยิบระยับท่ามกลางพายุเฮอริเคน ด้านล่างคือธาตุทั้งห้าของหยินและหยาง ทิศทางการหมุนตรงข้ามกับพายุทอร์นาโด

รอยต่อของพลังทั้งสอง ก็คือพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่

จีเสวียนเลิกคิ้ว เขาเคยต่อสู้กับซุนเสวียนจีหลายครั้ง จึงนับว่ารู้กำลังและนิสัยของโหรชุดขาวท่านนี้ดี

ซุนเสวียนจีเป็นคนไม่ทำอะไรสุดกำลัง แม้จะเป็นศัตรูที่ร้ายกาจ ก็ยากที่เขาจะต่อสู้สุดชีวิต

แต่เวลานี้ โหรชุดขาวได้ระเบิดพลังการรบที่เหนือกว่ามาตรฐานมาก ราวกับใช้พลังที่มีอยู่ทั้งหมด เพื่อให้รู้แพ้รู้ชนะ

แนวหน้าของกองทัพอวิ๋นโจว ชีก่วงป๋อถือกล้องส่องทางไกลกระบอกเดี่ยวมองค่ายกลที่ยิ่งใหญ่มหาศาล พร้อมกับพูดด้วยความสะเทือนใจว่า

“สมกับเป็นโหรระดับสาม ซุนเสวียนจีมีหวังที่จะเลื่อนสู่ระดับสอง หากให้เวลาอีกสักหน่อย บางทีเขาอาจจะกลายเป็นท่านโหราจารย์คนที่สอง ถ้าหากไม่มีราชครู”

เก่อเหวินเซวียนจิตใจสับสน เมื่อเทียบกับอาจารย์ที่มองเห็นแต่เข้าไม่ถึง พลังที่ซุนเสวียนจีแสดงออกมา สามารถดึงดูดเขาได้มากกว่า กลายเป็นความหวังของเขา

“แต่จะมีประโยชน์อะไร เมื่ออยู่ต่อหน้าพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่ พลังขั้นนี้ไม่เท่าไรเลย”

ราวกับเป็นการตอบคำถามของเก่อเหวินเซวียน ร่างธรรมเทพอารักษ์บนศีรษะของพระโพธิสัตว์เจียหลัวซู่ยกหมัดทั้งสองข้างขึ้น กระแทกเข้าหากันอย่างแรง

‘หง่าง!’