ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 761

บทที่ 761 หนังสือปฐพีและคนเฝ้าประตู (1)

‘ความลับของชิ้นส่วนหนังสือปฐพี’…หัวใจของลั่วอวี้เหิงกระตุกวูบ นางกำชิ้นส่วนหนังสือปฐพีที่อยู่ในมือแน่นเพื่อป้องกันสวี่ชีอันคว้ามันไปอย่างกะทันหัน

นางเป็นคนมีตำแหน่งฐานะและเป็นที่เคารพนับถือ ไม่สามารถแสดงท่าทีออดอ้อนหรือเจ้าแง่แสนงอนกับผู้ชายหนุ่มๆ เหมือนมู่หนานจือได้

อืม แต่ข้างต้นนั้นก็เป็นเพียงการคาดเดาตามความคิดเห็นเฉพาะบุคคลที่ออกมาจากอารมณ์ในจิตใจของลั่วอวี้เหิงเท่านั้น

‘นักบวชเต๋า ข้าว่าอาซูหลัวคงล้อท่านเล่น พวกเราไม่สามารถขับไล่ท่านออกจากพรรคฟ้าดินได้หรอก’…หลี่เมี่ยวเจินเห็นข้อความของนักบวชเต๋าจินเหลียนก็แทบจะหัวเราะไม่ออก

หมายเลขเจ็ด ‘นี่เป็นคำพูดไร้สาระที่ปรากฏขึ้นหลังจากผสานหนังสือปฐพีใช่หรือไม่?’

ในฐานะผู้ยึดถือชิ้นส่วนหนังสือปฐพี หลี่หลิงซู่ก็ได้ยินคำพูดไร้สาระที่น่ากลัวนี้เช่นกัน ตอนที่อาซูหลัวข่มขู่นักบวชเต๋าจินเหลียน เขาก็ยังอยู่ที่นั่น ดังนั้นเขาจึงเข้าใจความลับที่นักบวชเต๋าจินเหลียนพูดในทันที ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องนี้

ผู้ยึดถือชิ้นส่วนหนังสือปฐพีคนอื่นๆ ไม่พูดอะไรพลางจ้องมองชิ้นส่วนหนังสือปฐพีในมืออย่างใจจดใจจ่อ

เวลานี้เอง ลี่น่าก็แสดงตัวออกมาโดยการส่งข้อความหลังจากที่หายไปนาน นักบวชเต๋า ขออภัยด้วย ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่สามารถทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับท่านได้’

สตรีผิวขาวจากซินเจียงตอนใต้ที่มีความคิดและจิตใจเรียบง่ายรู้สึกผิดกับเรื่องนี้มาก

หมายเลขเก้า ‘ไม่เป็นไร โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่สามารถเป็นไปตามที่เราคิดได้อยู่แล้ว ตอนนั้นเจ้าไม่ได้อยู่ที่ราบกลาง ย่อมไม่มีทางมาทัน ไม่ใช่ความผิดของเจ้า’

ทันทีที่ข้อความนี้ถูกส่งออกไป เขาก็เห็นลี่น่าส่งข้อความมาอีกว่า ‘แต่ท่านนักบวชเต๋า หลังจากท่านผสานกับเฮยเหลียนแล้ว ท่านจะตกสู่วิถีมารอีกหรือไม่?’

คำพูดของลี่น่าเป็นเหมือนเสียงระฆังที่ด้องก้องอยู่ในใจของทุกคน

หมายเลขสี่ ‘ทะ ที่ลี่น่าพูดมีเหตุผลมาก เมื่อวานข้าลืมเรื่องนี้ไปเลย…’

หมายเลขเจ็ด ‘อา ใช่แล้ว หากนักบวชเต๋าผสานกับเฮยเหลียนแล้วตกสู่วิถีมารอีกจะทำอย่างไร’

หมายเลขหก ‘ไม่ขนาดนั้น ไม่ขนาดนั้น’

หมายเลขแปด ‘แม้มีความเป็นไปได้ที่จะตกสู่วิถีมาร แต่ผู้ที่สื่อสารกับพวกเราในตอนนี้ไม่ใช่เฮยเหลียน แต่เป็นจินเหลียน’

หมายเลขสอง ‘ได้ยินหมายเลขแปดกล่าวเช่นนี้ ข้าก็นึกขึ้นมาได้ว่าตอนที่นักบวชเต๋าจินเหลียนสะกดจิตให้เจินเต๋อบำเพ็ญธรรมยังแสร้งทำเป็นคนใจดีเลย’

‘ทำไมข้าถึงรับลี่น่าเข้าพรรคฟ้าดินตั้งแต่แรก’…นักบวชเต๋าจินเหลียนครุ่นคิดอย่างลึกซึ้งเป็นเวลาสามวินาทีก่อนจะได้รับข้อสรุปว่าบางครั้งก็ไม่สามารถเชื่อโชคชะตาได้ทั้งหมด

ลี่น่าอาจจะมีโชคมากมาย แต่โชคไม่เกี่ยวข้องกับความฉลาดทางสติปัญญา การไม่มีโชคยังดีกว่าเชื่อในโชค

หมายเลขเก้า ‘วางใจเถอะ ความตั้งใจของเฮยเหลียนถูกลบล้างไปแล้ว แม้ว่าในอนาคตอาตมาจะตกสู่วิถีมารจริงๆ ก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในอีกนานแสนนาน ภายในร้อยปีนี้จะไม่มีภัยพิบัติแอบแฝงเช่นนี้แน่นอน’

ภายใต้ผ้านวม แขนข้างขวาของสวี่ชีอันกำลังโอบเอวบางของลั่วอวี้เหิงอย่างนุ่มนวล เมื่อใช้ฝ่ามือสัมผัสเบาๆ ก็รู้สึกได้ถึงผิวอันบอบบางและเรียบเนียนของหน้าท้องส่วนล่าง เขาเอ่ยปากถามว่า “ราชครูคิดอย่างไร?”

ลั่วอวี้เหิงไม่สนใจความเจ้าชู้เหลาะแหละของสวี่ชีอัน กล่าวเบาๆ ว่า “ความคิดชั่วร้ายมิใช่สิ่งที่เกิดขึ้นได้เพียงชั่วข้ามคืน นอกจากนี้ การบำเพ็ญบุญกุศลของนิกายปฐพียังกระตุ้นการปรากฏตัวของเฮยเหลียนภายใต้ฟันเฟืองของกรรม นี่คือเหตุต้นผลกรรมของการสั่งสมสร้างบุญกุศลความดีมาหลายร้อยปีของจินเหลียน”

นางก็เป็นปรมาจารย์ลัทธิเต๋าเช่นกัน ในมุมมองของสวี่ชีอัน คำพูดของลั่วอวี้เหิงเป็นความเห็นของผู้เชี่ยวชาญที่เชื่อถือได้

ด้วยเหตุนี้เขาจึงยิ่งเพลิดเพลินกับการโอบเอวบางของราชครู

เอวบางของสตรีเป็นสมบัติที่มักถูกมองข้ามมากที่สุด ผู้คนมักจะแค่ชื่นชมมันแต่กลับไม่ค่อยเล่นหรือลิ้มลองมันสักเท่าใด

แน่นอนว่าสิ่งนี้จำกัดเฉพาะสตรีที่มีรูปร่างดีเท่านั้น ไม่รวมถึงหน้าท้องที่มีไขมันส่วนเกิน

เมื่ออธิบายจบแล้ว นักบวชเต๋าจินเหลียนก็กลับเข้าหัวข้อเดิม

จริงสิ ที่จริงหนังสือปฐพีมีความลับหนึ่ง เรื่องนี้เริ่มจากการกำเนิดของหนังสือปฐพี พวกเจ้ารู้จักหนังสือปฐพีมากเพียงใด’

การกำเนิดของหนังสือปฐพีรึ? ข้าเหมือนจะเคยได้ยินหลี่เมี่ยวเจินพูดมาก่อน แต่ลืมไปแล้วว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร…สวี่ชีอันฝังใบหน้าครึ่งหนึ่งลงที่ลำคอระหงส์ของลั่วอวี้เหิง ในขณะที่จุมพิตลูบไล้ก็ยังเจียดเวลามาดูชิ้นส่วนหนังสือปฐพีด้วย

หลี่เมี่ยวเจินและหลี่หลิงซู่รู้เกี่ยวกับหนังสือปฐพีอยู่น้อยนิด แต่ก็เลือกที่จะไม่พูดแทรกขึ้นมา เพราะไม่อยากทำให้โอกาสที่นักบวชเต๋าจินเหลียนพูดล่าช้าออกไป

สมาชิกคนอื่นๆ ก็ไม่รู้เกี่ยวกับที่มาของหนังสือปฐพี ดังนั้น พวกเขาจึงไม่อยากพูดแทรกนักบวชเต๋าจินเหลียนเช่นกัน

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตอบ นักบวชเต๋าจินเหลียนจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องพูดเรื่องนี้ด้วยตนเอง เขาจึงส่งข้อความไปว่า ว่ากันว่าในยุคจักรพรรดิโบราณ มีระบบการบำเพ็ญประเภทหนึ่ง เรียกว่า ‘วิถีแห่งควันธูป’ แก่นหลักของการบำเพ็ญระบบนี้คือการใช้กำลังยึดครองพื้นที่แม่น้ำและภูเขา จากนั้นก็สร้างวัดของตัวเองลงบนพื้นที่ที่ยึดครองมาได้ หลังจากมีหลักพื้นฐานนี้แล้วก็จะเปิดรับผู้ศรัทธาจำนวนมากมาจุดธูปไหว้พระ ถวายสัตว์และชายหญิงพรหมจารี ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าของวัดเป็นเผ่ามนุษย์หรือเผ่าปีศาจ โดยเผ่าปีศาจส่วนใหญ่จะอาศัยการข่มขู่ประชาชน รอจนมีจำนวนผู้ศรัทธามากถึงระดับหนึ่ง พวกเขาก็จะค่อยๆ กลั่นของวิเศษชนิดหนึ่ง เรียกว่า ‘ผนึกเทพ’ ผนึกเทพยังแบ่งออกเป็นอีกสองชนิด คือ ‘ผนึกเทพแห่งขุนเขา’ และ ‘ผนึกเทพแห่งสายน้ำ’ เทพแห่งขุนเขาหรือเทพแห่งสายน้ำที่ถือผนึกเทพจะไม่มีผู้ใดต่อต้านได้ในเขตแดนของพวกเขา เป็นอย่างไร ฟังแล้วคุ้นมากใช่หรือไม่’

นี่มันคล้ายกับระบบโหรมาก เรียกว่าเป็นโหรรุ่นรองๆ ได้เลยไม่ใช่รึ…สวี่ชีอันตอบโต้ในใจเช่นนี้ แต่ ‘โทรศัพท์’ ถูกลั่วอวี้เหิงครอบครองไว้ เขาจึงไม่สามารถส่งข้อความได้

นอกจากนี้ ตอนแรกที่พูดถึงชิ้นส่วนหนังสือปฐพี เขายังจำได้ว่าหลี่เมี่ยวเจินเคยบอกแล้ว ดูเหมือนปรมาจารย์เต๋าจะได้หนังสือปฐพีของนิกายปฐพีมาจากเทพแห่งขุนเขาและเทพแห่งสายน้ำในตำนาน อืม น่าจะเป็นแบบที่หลี่เมี่ยวเจินพูดเป็นแน่

หมายเลขหนึ่ง ‘ระบบโหรรึ?!’

ฮว๋ายชิ่งเป็นคนฉลาดที่สุดเสมอมา การตอบสนองของนางจึงรวดเร็วเป็นพิเศษ

หมายเลขสี่ ‘วิธีการคล้ายกับโหรมาก แต่ไม่ยิ่งใหญ่เท่าโหรเพราะท่านโหราจารย์สามารถระดมโชคชะตาทั้งหมดของที่ราบกลางได้’

ฉู่หยวนเจิ่นวิเคราะห์ครู่หนึ่งก่อนจะส่งข้อความไป

‘ในหนังสือโบราณของนิกายเซนไม่ได้กล่าวถึงรายละเอียดเช่นนี้’…หลี่เมี่ยวเจินและหลี่หลิงซู่นึกถึงบันทึกเกี่ยวกับหนังสือปฐพีของนิกายปฐพีก็รู้เพียงว่ามาจากเทพแห่งขุนเขาและเทพแห่งสายน้ำ แต่ในหนังสือโบราณก็ไม่ได้บันทึกรายละเอียดนี้เช่นกัน

นอกจากนี้ ยังอาจกล่าวได้ว่าหลี่เมี่ยวเจินและหลี่หลิงซู่เป็นคนฉลาดรอบรู้ พวกเขาเคยอ่านหนังสือโบราณของนิกายสวรรค์มาหมดแล้ว และยังจดจำได้อย่างแม่นยำ

นี่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาตั้งใจศึกษาเล่าเรียนมาก แต่สิ่งนี้เป็นตัวบ่งชี้สำคัญในฐานะเทพบุตรและเทพธิดานิกายสวรรค์

แม้กระทั่งหนังสือเป็นร้อยเล่มก็ยังจำได้หมด เช่นนั้นเป็นเทพบุตรเทพธิดาอะไรกัน? เจ้าบอกว่าไม่อยากเป็นงั้นรึ? ได้ เช่นนั้นวันนี้ก็สะสางประตูเลยแล้วกัน

วิธีการสั่งสอนอบรมของนิกายสวรรค์น่าจะเป็นเช่นนี้กระมัง

หมายเลขเก้า ‘ใช่แล้ว มันคล้ายกับปรมาจารย์ลิขิตฟ้าขั้นหนึ่งของระบบโหรมาก’

หมายเลขห้า ‘เช่นนั้นทำไมระบบนี้ถึงหายไปเล่า?’

หมายเลขเก้า ‘การหายไปของวิถีแห่งควันธูป ส่วนหนึ่งเกิดจากการพัฒนาของยุคสมัย จักรพรรดิแต่ละองค์ล้วนมองว่ามนุษย์และสัตว์วิถีควันธูปเหล่านี้เป็นเป้าหมายที่ต้องปราบปรามและกำจัดให้สิ้นซาก ซึ่งสิ่งนี้จำกัดการสืบทอดและการพัฒนาของวิถีควันธูปอย่างมาก นอกจากนี้ ก่อนที่ปรมาจารย์เต๋าจะก่อตั้งนิกายปฐพี ก็ได้ถอนรากถอนโคนมนุษย์วิถีควันธูปเหล่านี้ไปหมดแล้ว’

‘ปรมาจารย์เต๋าทำลายวิถีแห่งควันธูปไปแล้ว’…แม้ว่าสมาชิกพรรคฟ้าดินจะเคยคาดเดาเรื่องต่างๆ อยู่ในใจ แต่เมื่อเห็นนักบวชเต๋าจินเหลียนชี้ทางสว่างก็ยากที่จะซ่อนความประหลาดใจได้

ปรมาจารย์เต๋าท่านนี้เป็นเหนือมนุษย์ที่มีความลึกลับที่สุด แต่เรื่องใหญ่ที่ได้กระทำเบื้องหลังช่างน่าตกใจกว่าแต่ละเรื่องที่ผ่านมา

หมายเลขแปด ‘ชิ้นส่วนหนังสือปฐพีเกี่ยวข้องอะไรกับผนึกเทพเหล่านั้น?’

อาซูหลัวแสดงความสงสัย

หมายเลขเก้า ‘จริงสิ ปรมาจารย์เต๋าทำลายวิถีแห่งควันธูปตอนนั้นก็เพื่อแย่งชิงผนึกเทพจากมือของเทพแห่งขุนเขาและสายน้ำ ต่อมา เขาได้นำผนึกเทพที่รวบรวมมาทั้งหมดมากลั่นเป็นของวิเศษชิ้นหนึ่ง เรียกว่า ‘หนังสือปฐพี’’

‘นี่คือที่มาของหนังสือปฐพีหรอกรึ มิน่าหนังสือปฐพีถึงสามารถรวบรวมชีพจรมังกร มิน่าหนังสือปฐพีถึงสามารถควบคุมภูมิลักษณ์ได้’…สมาชิกพรรคฟ้าดินตระหนักได้ในทันใด

หมายเลขหนึ่ง ‘แล้วเกี่ยวข้องกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์อย่างไร?’

หมายเลขเก้า ‘ปรมาจารย์เต๋าถือตนเองเป็นหนึ่งในวัสดุในการกลั่นหนังสือปฐพี’

!!! ราวกับสายฟ้าฟาดลงมาและระเบิดตูมที่ข้างหูของเหล่าสมาชิกพรรคฟ้าดิน ทุกคนถึงกับขนอ่อนลุกเกรียวไปทั่วทั้งร่าง

ยิ่งเนื้อหาสั้นเพียงใด เรื่องราวก็ยิ่งมีสาระเพียงนั้น สวี่ชีอันกลืนน้ำลายและกล่าวพึมพำว่า “อาวุธศักดิ์สิทธิ์ของชิ้นส่วนหนังสือปฐพี หรือว่าเป็น…”

เขารู้สึกว่าร่างบางของลั่วอวี้เหิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาเกร็งขึ้นเล็กน้อยราวกับนางก็รู้สึกตกใจกับข้อมูลนี้เช่นกัน