ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 835

บทที่ 835 พระพุทธเจ้าปรากฏกาย

ทั้งธารสะกดปีศาจกำลังสั่นสะเทือน ราวกับเปลือกโลกเคลื่อนตัว ฟ้าถล่มดินทลาย เลือดข้นสีแดงฉานไหลออกจากกำแพงเลือดที่สูงตระหง่านทั้งสอง ภาพน่าสะพรึงกลัวและน่าหวาดเสียว

ขณะที่ร่างธรรมพระมหาไวโรจนะสูงขึ้น สวี่ชีอันก้าวไปข้างหน้าไม่ถอย จะรนหาที่ตายจริงๆ น่ะหรือ

แน่นอนว่าไม่ใช่ เขาเผชิญหน้ากับความตายเป็นหนทางดีที่สุดเพื่อให้ตนได้รับบาดเจ็บสาหัสกว่านี้

เฉกเช่นนี้ความเสียหายที่หยกสลายคืนให้จะมีประสิทธิภาพที่ดี

เมื่อปราณชีวิตของจอมยุทธ์ขั้นหนึ่งเต็มเปี่ยมจะคุกคามการโจมตีถึงชีวิตของผู้แข็งแกร่งระดับนี้ได้ การโจมตีที่เป็นภัยถึงชีวิตของผู้แข็งแกร่งระดับนี้ได้ แค่คิดก็รู้ว่าน่ากลัวเพียงใด เพราะเป็นการโจมตีอันทรงพลังเช่นนี้ เมื่อได้คืนมาจึงจะสร้างความเสียหายระดับสุดยอดได้อย่างมีประสิทธิภาพ

แผนการนี้ถูกกำหนดไว้แล้วยามโจมตีอรัญตา ความมั่นใจของสวี่ชีอันมาจากเหตุผลสองประการ ประการแรกพระพุทธเจ้าหลับใหลมาห้าร้อยปี ไม่ได้อยู่ในสภาพเต็มร้อยแน่นอน ประการที่สองตั้งใจจัดดอกไม้สะสมพลังปราณส่วนหนึ่งภายในร่าง

สะสมพลังปราณของต้นไม้อมตะ ประกอบกับพลังชีวิตมหาศาลจากจอมยุทธ์ขั้นหนึ่ง ค่อยกล้าเสี่ยงด้วยหน่อย

ทว่านี่ยังมิอาจรับประกันว่าจะไม่มีข้อผิดพลาด อย่างไรเสียความแข็งแกร่งของระดับสุดยอดก็เป็นเพียงตำนาน แม้สวี่ชีอันจะก้าวสู่ขั้นหนึ่งก็ยังมิอาจคาดเดาความยอดเยี่ยมของระดับสุดยอดได้

ดังนั้นจึงล้มเหลวได้ง่าย ท้ายที่สุดอาจจะเป็นฆ้องเงินสวี่นำเหนือมนุษย์ทุกคนโจมตีอรัญตา สุดท้ายเมื่อพระพุทธเจ้าลงมือ ฆ้องเงินสวี่ก็สิ้นลมหายใจตรงนั้น

อธิบายให้นักพรตจากจิ่วโจวอย่างลึกซึ้งว่าหมายถึงอะไร ‘หากลองดีก็จะตาย’

หลังจากฟื้นขึ้นก็งดไม่ใช้หยกสลายมาโดยตลอด จำเป็นต้องรู้สถานการณ์ การใช้ไพ่ตายให้ถูกที่จะแสดงอานุภาพที่แท้จริงออกมาได้

ทว่าก็ถ่วงเวลานานเกินไปไม่ได้เช่นกัน เพราะยิ่งถ่วงเวลานานเท่าไร อานุภาพที่หยกสลายคืนให้จะน้อยลง

‘หยกสลาย’…เจียหลัวซู่ที่ประมือกับสวี่ชีอันหลายคราเริ่มตอบสนองก่อน ตามด้วยสีหน้าที่ดูย่ำแย่

เขาไม่ได้ลืมว่าสวี่ชีอันมีวิธีนี้ เพียงแต่คาดไม่ถึงว่าจะใช้ที่นี่

เจียหลัวซู่ไม่กลัวศัตรูที่แข็งแกร่ง ทว่าหวาดกลัวศัตรูที่แข็งแกร่งและมีสมอง

จอมยุทธ์ป่าเถื่อนไม่น่ากลัว ทว่าหากจอมยุทธ์ผู้นี้เก่งการคำนวณ เช่นนั้นก็ชวนให้ปวดหัวแล้ว

คิ้วเรียวของพระโพธิสัตว์หลิวหลีผู้งามเลิศขมวดแน่น ภิกษุหนุ่มกว่างเสียนสีหน้าไม่พอใจ พระพุทธเจ้าในฐานะผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอด ย่อมไม่ถึงขั้นบาดเจ็บสาหัสจาก ‘การโต้กลับ’ ของจอมยุทธ์ขั้นหนึ่ง ความแย่คือช่วงที่พระองค์กำราบเสินซูถูกขัดจังหวะในทันที

เลือดมหาศาลทะลักออกจากในผนังเนื้อสีแดงเข้ม ผนังเนื้อที่เคยบีบอัดเสินซูอย่างบ้าคลั่งสับสนชั่วขณะ ราวกับคนที่โดนโจมตีถูกขัดจังหวะเรื่องที่กำลังทำชั่วคราว

ไม่ต้องให้ใครเตือน เสินซูคว้าโอกาสที่หาได้ยากกลับหันหลังทันที สองมือเจาะผนังเนื้อของศีรษะทั้งสองข้าง ส่งเสียงคำรามต่ำรุนแรง กล้ามเนื้อทั้งร่างนูนขึ้นทีละน้อย แฝงด้วยพลังมหาศาลอันน่ากลัว

เขาทุ่มกำลังดึงศีรษะของตนที่ฝังอยู่ในผนังเนื้อกลับมาในช่วงที่ ‘สัตว์ประหลาด’ กำลังเจ็บปวด

‘ผึง ผึง’…เส้นเลือดแน่นขนัดถูกฉีกอย่างต่อเนื่อง คล้ายกับดึงเส้นเอ็นที่เหนียวแน่นขาดทีละเส้น

เสินซู ในที่สุดก็ชิงศีรษะกลับมาแล้ว

สองมือของเขาประคองศีรษะ แล้ววางลงบนคอ

อย่าวางผิดด้านล่ะ…สวี่ชีอันแอบสังเกตฉากนี้พร้อมความคิดที่แวบเข้ามา จึงพูดแขวะเพื่อคลายความตื่นเต้นภายในใจ

เขารู้ว่าเทพยุทธ์ครึ่งขั้นที่แท้จริงได้ฟื้นคืนชีพแล้ว

เลือดเนื้อของศีรษะกับส่วนคอขยับเขยื้อนเองและเชื่อมถึงกัน ศีรษะของเสินซูสมานกับร่างกายในชั่วพริบตาโดยไร้รอยแผลใดๆ คล้ายกับศีรษะไม่เคยแยกจากร่างกายตลอดห้าร้อยปี

ใบหน้าอาจหาญเลิกคิ้วขึ้น ดวงตาที่ปิดแน่นเปิดขึ้นในทันใด!

เมฆลมพลันผันเปลี่ยนระหว่างสวรรค์และโลก

สวี่ชีอัน เจียหลัวซู่ หลิวหลี และกว่างเสียนที่อยู่ในธารสะกดปีศาจต่างเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว มองเห็นความชั่วร้ายอาละวาดอยู่บนฟ้าผ่านช่องว่างของบ่อลึก ชั้นเมฆหนาแน่นก่อตัวเป็นกระแสน้ำวน

กระแสน้ำวนที่ไม่ธรรมดาน่าจะมีเส้นผ่านศูนย์กลางเกินสิบลี้นี่หมุนช้าๆ ดูเหมือนจะช้า แต่ความจริงได้ก่อพายุไต้ฝุ่นอันน่าสะพรึงกลัวในโลกมนุษย์

ดินทราย ก้อนหิน วัวแพะ มนุษย์ และบ้านเรือน…ทุกสิ่งบนพื้นโลกพากันหมุนขึ้นฟ้า

มีเพียงเหล่าภิกษุที่มีชีวิตรอดในอรัญตาอาศัยพลังบำเพ็ญของตนต้านพลังที่มาจากที่ใดไม่รู้เอาไว้

นี่ไม่ใช่ความวุ่นวายของธาตุฟ้าดิน แต่เป็นความผิดปกติของฟ้าดิน วันโลกาวินาศ

ความปั่นป่วนของธาตุที่สร้างจากจอมยุทธ์ขั้นหนึ่งเทียบไม่ติดแม้แต่น้อย

ภายในระยะร้อยลี้รอบอรัญตา ทุกสิ่งมีชีวิตหมอบคลานอยู่บนพื้น ราวกับเผชิญเหวลึก

ความหวาดระแวงผุดขึ้นมาจากในใจพวกเขา บอกไม่ได้ว่าสาเหตุมาจากกระแสน้ำวนอันน่าสะพรึงกลัวที่เห็นบนฟ้า หรือได้รับความกดดันจากปราณของเทพยุทธ์ครึ่งขั้น

มีเพียงผู้แข็งแกร่งเหนือมนุษย์ฝั่งต้าฟ่งที่ไม่ได้หมอบคลาน ยังมีน่าหลันเทียนลู่เจ้าแห่งวัสสาน ทว่านี่อาจจะเป็นศักดิ์ศรีสุดท้ายของพวกเขา

ภายในใจของเหล่าผู้แข็งแกร่งเหนือมนุษย์เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและตื่นตระหนก ความรู้สึกเหมือนเป็นมดผุดขึ้นมาในใจอย่างที่ไม่เป็นมานาน

“ปะ ปราณนี่มัน…”

ริมฝีปากของหลี่เมี่ยวเจินสั่นระริก แล้วเอ่ยตะกุกตะกัก

“พระพุทธเจ้าหรือเสินซูอย่างนั้นหรือ”

จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางนั่งขัดสมาธิ ใบหน้างามล่มเมืองฉายสีหน้าเศร้าเคล้าสุข

“เสินซู เป็นเสินซู ในที่สุดเขาก็รวบรวมร่างกายได้แล้ว”

นับแต่อาณาจักรหมื่นปีศาจล่มสลาย นางก็คิดจะคลายผนึกของเสินซูอยู่ตลอด ให้ท่านพ่อฟื้นคืนชีพอย่างแท้จริง ทำให้อาณาจักรหมื่นปีศาจมีเสาหลักดินแดนไม่สั่นคลอน

วันนี้หลังจากห้าร้อยปีที่ผ่านมา นางทำได้

“สวี่ชีอันทำสำเร็จแล้ว”

จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางสูดหายใจลึก ข่มความตื่นเต้นในใจอย่างรวดเร็ว ให้อารมณ์ไม่ฟุ้งซ่านอีก แล้วกลับมาเป็นประมุขอาณาจักรหมื่นปีศาจที่ไม่หวาดหวั่นยิ้มแย้มอยู่เสมอ

ทว่าความยินดีเล็กน้อยที่แสดงออกมาจากสีหน้า กลับยากจะเก็บได้ในเวลาอันสั้น

เมื่อมาคิดดูตอนนี้ นางวางเดิมพันกับสวี่ชีอัน สนับสนุนสวี่ชีอันให้เติบโต เป็นสิ่งที่นางทำถูกต้องที่สุดในห้าร้อยปีที่ผ่านมา

ครั้งแรกที่นางได้ยินว่าเย่จีถูกมนุษย์ผู้ชายกินฟรีทุกวันที่สำนักสังคีต แอบรักข้างเดียวและตกหลุมรักชายผู้นั้น ในใจจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางเต็มไปด้วยความคิดอยากฆ่า

ต่อมานางแอบเข้าร่างเย่จี เดิมทีคิดจะทำให้ชายผู้นั้นตายไปอย่างไร้สุ้มเสียง ทว่าท่านโหราจารย์ก็เตือนนางจากเงามืด

นางเลือกร่วมมือกับท่านโหราจารย์ก็เพราะบทสนทนาในครั้งนั้น แอบวางแผนและลองวางเดิมพันกับสวี่ชีอัน

ส่งแขนขวาของเสินซูไปที่พักของเขาก็เป็นหนึ่งใน ‘เดิมพัน’

“เทพยุทธ์ครึ่งขั้นน่ากลัวจริงๆ ทำให้ข้ารู้สึกเหมือนมองเทพพ่อมดในระยะประชิด…”

ร่างกายของน่าหลันเทียนลู่ยืนหลังค่อมเล็กน้อย ผมสีขาวและเสื้อผ้าปลิวสะบัดท่ามกลางกระแสลมอันบ้าคลั่ง พายุทรายและนานาเศษซากที่ปลิวว่อนทำให้อรัญตาที่อยู่ห่างออกไปพร่ามัว

เจ้าแห่งวัสสานสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลมิอาจต้านทานกำลังฟื้นตัวจากส่วนลึกของอรัญตา

น่าหลันเทียนลู่ยังสัมผัสได้อย่างชัดเจนเช่นนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพระโพธิสัตว์ทั้งสามและสวี่ชีอันที่อยู่ในธารสะกดปีศาจตอนนี้

ปราณอันน่าสะพรึงกลัวเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในใจกลางภูเขา เพิ่มขึ้นราวกับไม่มีสิ้นสุด คล้ายกับสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวกำลังฟักตัวอยู่

ทั้งอรัญตามีชีวิตขึ้นมาเพื่อต่อต้านสัตว์ประหลาดเช่นนี้

ภูเขาถล่ม หน้าผาแตกร้าว แต่ละตำหนักถูกรอยแยกบนพื้นกลืนกิน ต้นไม้แต่ละต้นจมลงสู่ใต้ดิน เลือดเนื้อสีแดงอ่อนเคลื่อนไหวอยู่ในรอยแยกบนพื้นที่แตกร้าว มันอาจจะแค่ฟื้นคืนชีพ แต่สร้างหายนะแบบฟ้าถล่มดินทลายให้กับมนุษยชาติ

เลือดเนื้อเคลื่อนตัวซ้อนกันเป็นชั้นอยู่ในถ้ำใต้ดินสีแดงเข้ม บีบอัดและกลืนกินเสินซูโดยไม่หยุดพัก

“ตูม!”

ผนังเนื้อที่อยู่ไม่ไกลจากด้านหลังสวี่ชีอันระเบิดในทันใด เลือดเนื้อทะลักอย่างน่าเหลือเชื่อ คล้ายกับเนื้อบดที่ถูกสับเพื่อทำขนมยัดไส้ แล้วถูกฉีกออกเป็นช่องว่างขนาดใหญ่ตรงนั้น

ต่อด้วยเสียง ‘ตูม’ อีกครั้ง พลังปราณที่ฉีกผนังเนื้อก็พุ่งชนเข้ากับผนังเนื้อฝั่งตรงข้าม

พลังอันน่าสะพรึงกลัว นี่คือเทพยุทธ์ครึ่งขั้นอย่างนั้นหรือ…ม่านตาของสวี่ชีอันหดตัวเล็กน้อย เขาเคยประสบกับความน่ากลัวของภูเขาเนื้อนี้มาก่อน ดาบสยบดินแดนทำได้เพียงรอยขีดข่วนเหมือนน้ำหนึ่งแก้วบนเกวียนขนฟืนที่ลุกไหม้ มิอาจเปิดทางได้

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง