ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 112

ประโยคสุดท้ายของฉินจุนคือประเด็นหลัก

อาหลงยืนนิ่งไม่ได้รีบลงมืออะไร ก็เพราะรอฉินจุนพูดอะไรอีก

ประโยคที่เขาพูดมาก่อนหน้านี้มันตรงหมดเลย

เมื่อหลายปีก่อน อาหลงได้รับบาดเจ็บ ตอนที่เขาเป็นทหารถูกกระสุนยิ่งเข้าที่บริเวณต้นขา ทำลายทางเดินเลือดลมในร่างกายได้รับความเสียหาย ทำให้เขาสูญเสียสมรรถภาพทางเพศ

หลายปีที่ผ่านมานี้ เขาไปหาหมอเก่ง ๆ มาหลายต่อหลายที่ แต่ก็ไม่มีใครสามารถรักษาให้หายได้

ตอนนี้อาหลงใช้ชีวิตในสังคมอย่างสุขสบาย มีเงินมีอำนาจ แต่กลับไม่สามารถแตะต้องผู้หญิงได้ แบบนี้มันแย่ยิ่งกว่าการตายไปเลยเสียอีก

แต่ไม่คิดเลยว่า จุดอ่อนที่ปกปิดไว้นี้ กลับถูกฉินจุนค้นพบแล้ว

เรื่องนี้เขาไม่เคยบอกใครมาก่อนเลย

อีกอย่างหนึ่งรูปร่างของอาหลงก็ใหญ่โต เดินไปไหนก็แทบไม่มีใครดูออกว่าเขามีอะไรที่ผิดปกติ ไอ้เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้านี้มันดูแปลก ๆ

ฉินจุนพอเห็นสีหน้าสงสัยของเขา ก็หัวเราะแล้วเอ่ย

“ทำไมล่ะ ไม่เชื่อผมเหรอ？”

อาหลงยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน เขาเกิดอาการลังเลขึ้นมาจริง ๆ

ส่วนฉีเซียนกลับเริ่มร้อนใจขึ้นมาแล้ว “อาหลง！อามัวแต่ทำอะไรอยู่ รีบลงมือสิ！”

อาหลงทำเป็นไม่ได้ยิน แถมยังนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามของฉินจุน เอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“ไอ้หนุ่ม นายต้องรับผิดชอบคำพูดที่นายพูดนะ”

ฉินจุนเอ่ย “ยื่นมือมาสิ ผมจะวัดชีพจร”

อาหลงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยื่นมือออกมา

ฉินจุนใช้สามนิ้วตรวจวัดชีพจร จากนั้นก็พยักหน้า

“เส้นเอ็นได้รับบาดเจ็บ ไม่ได้รักษายากอะไร ตามหลักการแล้ว ก็เหมือนกับเส้นเลือดลมของมือเท้าได้รับบาดเจ็บ เพียงแต่ว่า อาการบาดเจ็บของคุณมันเป็นโรคที่ไม่อาจเปิดเผยได้ ยากที่จะเปิดเผยความจริงก็เท่านั้น มันถึงได้รักษาไม่ค่อยได้”

พูดจบ ฉินจุนก็หยิบเข็มออกมา ก่อนจะแทงเข้าไปที่นิ้วชี้กับนิ้วโป้งของอาหลง

เพียงไม่นาน ก็มีเสียงเข็มดังออกมา

ทันใดนั้นอาหลงก็รู้สึกแปลก ๆ ในช่องท้องของตัวเอง ความรู้สึกที่ไม่ได้รู้สึกมานานมากแล้ว！

ถึงแม้ว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมเพียงแค่นิดเดียว แต่อาหลงก็เหมือนได้พบกับความหวัง！

สีหน้าของเขาดูดีใจมาก รีบลุกขึ้นโค้งคำนับ

“นายท่านได้โปรดรักษาผมด้วยครับ！”

ฉินจุนพยักหน้า “ในเมื่อผมลงมือแล้ว ยังไงก็ต้องรักษาให้คุณอยู่แล้ว แต่ว่า คุณต้องช่วยผมทำอะไรบางอย่าง”

พูดจบ อาหลงก็รีบเงยหน้าขึ้น

“วางใจได้เลยครับ ผมเข้าใจแล้ว”

อาหลงหันหน้าไปมองฉีเซียนด้วยสีหน้าเย็นชา

ในชั่วพริบตาสีหน้าของฉีเซียนก็ซีดเผือดทันที “อาหลง อาจะทำอะไร！อาหลงอาเป็นบอดี้การ์ดที่พ่อผมจ้างมาราคาแพงลิบลิ่วนะ！”

อาหลงเดินขึ้นไปหาฉีเซียนและพูดอย่างเฉยเมยว่า “คุณชายฉี ขอโทษนะครับ ต่อจากนี้ไป ผมไม่ใช่บอดี้การ์ดของคุณอีกต่อไปแล้ว”

“ขอโทษด้วยนะครับ”

พูดจบ อาหลงก็ยื่นมือออกไปจับที่ศีรษะของฉีเซียน ก่อนจะแยกมันเบา ๆ

เกิดเสียง “กรอบ” จากนั้นฉีเซียนก็เสียชีวิตทันที！

อาหลงลงมือทีเด็ดขาดสุด ๆ ความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวนี้ควรค่าแก่การชื่นชม

ถ้าเทียบกับความสุขของเขาแล้ว คุณชายแห่งตระกูลฉีไม่ได้มีค่าอะไรเลย？

อาหลงเดินไปตรงหน้าของฉินจุน ก่อนจะโค้งคำนับด้วยความเคารพอีกครั้ง

ฉินจุนเอ่ย “คลีนิกซวนหยวน จตุรัสซินหมิน ถนนแพทย์แผนจีน ถ้าคุณมีเวลาว่างก็ไปที่นั่น จะมีคนรักษาให้คุณ”

เหมือนกับที่ฉินจุนกล่าวไว้ อาการป่วยแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะรักษายาก เพียงแค่มันเกี่ยวกับความเป็นส่วนตัว ยากที่จะเปิดเผย เพราะฉะนั้นจึงไม่สามารถไปหาหมอได้อย่างเปิดเผยก็เท่านั้น

กลับไปชี้แนะนิดหน่อย ข่งฝานหลินก็สามารถรักษาได้

พูดจบ ฉินจุนกับจู้หลินหลินก็ลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปทันที