ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 113

แน่นอนว่าภายในใจของหวังหยุนนั้น ค่อนข้างเอนเอียงไปที่ท่านประธานที่อยู่เบื้องหลังคนนั้น เพราะถึงแม้ว่าความสามารถของตระกูลจะแข็งแกร่ง แต่ถึงอย่างไรก็เป็นคนต่างถิ่น ถ้าลูกสาวของเธอแต่งออกไป แต่ธุรกิจต่าง ๆ ก็ยังอยู่ทางนี้ จะไป ๆ มา ๆ ก็ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่

อีกอย่างต่อให้ตระกูลจินเก่งกาจแค่ไหน คุณชายจินนั่นก็คือว่าเป็นรุ่นที่สาม เหนือเขายังมีพ่อและปูอยู่ พวกเขาพูดอะไรก็ต้องเป็นอย่างนั้น ไม่รู้ว่าอีกกี่ปีถึงจะใช้ชีวิตอย่างมีอำนาจมีอิทธิพล

และมันไม่เหมือนกับท่านประธานใหญ่แห่งซวนหยวนกรุ๊ป เขาเป็นถึงคุณชายเศรษฐี มีทั้งอำนาจที่ยิ่งใหญ่และร่ำรวยเงินตรา

มีบริษัทมูลค่ากว่าหลายหมื่นล้านขนาดนี้ ฐานะนี้เหนือกว่าคุณชายจินเป็นไหน ๆ

……

ฉินจุนได้รับโทรศัพท์จากหวังหรุ่ย บอกว่ามีคนส่งของขวัญมาให้แก่เขา เดิมทีฉินจุนไม่อยากจะไปรับ เพราะเขาไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับบริษัทอยู่แล้ว ใครจะส่งของอะไรให้กับเขาก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร

พูดกันตามตรง ถ้าหากจะมีใครส่งของขวัญมาให้เขาเพื่อขอความช่วยเหลือ ส่งของขวัญให้หวังหรุ่ยโดยตรงยังจะดีเสียกว่า

แน่นอนว่าหวังหรุ่ยจะรับหรือไม่รับก็เป็นเรื่องของเธอแล้ว

มาส่งถือหน้าประตูขนาดนี้ ฉินจุนเองก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธ จึงเชิญหวังหรุ่ยเข้ามาในบ้าน

“ท่านประธานฉินคะ มีคนฝากให้ดิฉันนำของขวัญมามอบให้กับคุณ ตอนแรกฉันไม่ได้สนใจอะไร แต่ว่าเห็นว่าของขวัญชิ้นนี้ค่อนข้างมีมูลค่าราคาแพง เลยมามอบให้คุณด้วยตัวเองค่ะ”

ฉินจุนรับกล่องของขวัญมา พอเห็นของที่อยู่ในกล่อง ก็พูดไม่ออกทันที

นี่มันโสมไม่ใช่เหรอ？

ตอนแรกที่ฉินจุนทำโสมให้กับจู้หลินหลินนั้น เธอบอกว่าจะเอาไปมอบให้คนอื่น ฉะนั้นฉินจุนจึงขอจากข่งฝานหลินว่าอยากได้โสมสักต้น โสมต้นนี้มีมูลค่ามากก็จริง แต่ทำไมมันถึงกลับมาอยู่ในมือของเขา？

“ใครส่งมาให้？”

หวังหรุ่ยเอ่ย “เป็นคุณผู้หญิงท่านหนึ่งชื่อว่าหวังหยุนค่ะ”

ฉินจุนพูดไม่ออก ที่จู้หลินหลินซื้อโสม ก็คือช่วยซื้อให้หวังหยุน ส่วนหวังหยุนซื้อโสมก็เพื่อเอามามอบให้เขา？

ของสิ่งนี้วนไปวนมา สุดท้ายก็กลับมาตกอยู่ในมือของฉินจุน มันช่างน่าตลกเสียจริง ๆ

“โอเคผมรู้แล้ว คุณกลับไปเถอะ”

ฉินจุนนำโสมส่งกลับไปให้จู้หลินหลิน ของสิ่งนี้มาอยู่ในมือเขาก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร ต่อให้มันสามารถรักษาโรคได้ ฉินจุนก็ไม่ใช้โสมที่แก่ขนาดนี้ ฤทธิ์ของมันแรงเกินไป ในทางกลับกันมันจะทำให้เราไม่สามารถควบคุมได้

เพราะฉะนั้นเก็บไว้ให้จู้หลินหลินเอาไว้ใช้มอบเป็นของขวัญเวลาทำธุรกิจดีกว่า

พอมาถึงบ้านตระกูลจู้ ฉินจุนก็เดินถือโสมเข้าไป

หวังหยุนกำลังฝันหวาน เมื่อสักครู่หวังหรุ่ยตอบกลับมาว่า ได้ไปมอบของขวัญให้แล้ว ส่งโสมไปให้เป็นของขวัญ อีกไม่นานก็น่าจะมีการตอบแทน

ต่อให้ไม่มีการส่งของขวัญตอบกลับมา ยังไงก็ต้องมีการโทรศัพท์สักหน่อยล่ะ หรือไม่ก็ไปพบปะ ทานอาหารกันสักหน่อยอะไรประมาณนั้นมั้ง？

ขณะที่เธอกำลังมโน ทันใดนั้นฉินจุนก็ปรากฏตัวขึ้น

เมื่อเห็นฉินจุนถือของบางอย่างอยู่ในมือ หวังหยุนก็เย้ยหยันตามสัญชาตญาณ ปกติเห็นมามือเปล่าทุกครั้ง ครั้งนี้รู้จักซื้อของติดไม้ติดมือมาแล้วเหรอ?

“ถืออะไรมา เอามาให้ฉันดูซิ คงจะไม่ใช่ผลไม้ราคาถูกใช่ไหม？”

พูดจบหวังหยุนก็ก้มลงไปมอง ทันใดนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที

“เอ้ะ？นี่มันอะไรกัน ทำไมมันไปอยู่กับนายได้！”

พอยกโสมขึ้นมาดู หวังหยุนก็ตกใจทันที นี่มันของที่เธอส่งเป็นของขวัญไปให้ท่านประธานใหญ่ของซวนหยวนกรุ๊ปไม่ใช่เหรอ？

“ครับ”

ฉินจุนเพียงแค่พยักหน้า ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดีเหมือนกัน จะให้บอกว่าของขวัญของคุณมันวนไปวนมาจนตกมาอยู่ในมือของผมอีกรอบ เอาจริง ๆ แล้วก็เหมือนว่าตัวเองมอบของขวัญให้ตัวเอง？

หวังหยุนยกโสมขึ้นมา และก็รู้ว่ามันไม่ค่อยปกติสักเท่าไหร่ ดูแล้วมันไม่ค่อยเหมือนกับที่เธอส่งเป็นของขวัญสักเท่าไหร่

จริง ๆ แล้วมันคืออันเดียวกัน เพียงแต่ว่าหวังหรุ่ยรู้สึกว่าแพ็คเกจมันสีสันฉูดฉาดไปหน่อย ก็เลยเปลี่ยนถุง

หวังหยุนรู้สึกว่ามันผิดปกติจึงเอ่ยขึ้นมาทันที

“โสมของนายอันนี้ไม่ใช่ของปลอมใช่ไหม？”

ฉินจุนเอ่ย “ไม่ใช่แน่นอนครับ”

เขาเป็นหมอเทพ โสมนี่เป็นของจริงหรือของปลอมเขาจะดูไม่ออกได้ยังไง？

สีหน้าของหวังหยุนเต็มไปด้วยความสงสัย ยกโสมขึ้นมาสลับกับมองหน้าฉินจุน แววตาไม่ค่อยดีเท่าไหร่