ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 142
สรุปบท บทที่ 142 เสริมสวยอีกหน่อย: ผู้รักษาสุดแกร่ง
สรุปเนื้อหา บทที่ 142 เสริมสวยอีกหน่อย – ผู้รักษาสุดแกร่ง โดย Internet
บท บทที่ 142 เสริมสวยอีกหน่อย ของ ผู้รักษาสุดแกร่ง ในหมวดนิยายการโต้แย้ง เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ขณะนั้นเองผู้จัดการร้านอาหารก็เดินออกมา เขาเหลือบมองซุนเอ๋อเหม่ยก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างสมเพช
“คุณผู้หญิงดูท่าว่าคุณจะเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าครับ？ร้านของพวกเราไม่เคยมีกฎแถมอาหารมาก่อน หวังจี้ไห่ที่คุณพูดถึงเป็นใครผมก็ไม่รู้จัก ไม่ว่าใครจะมาใช้บริการที่ร้านก็ไม่เคยได้รับอภิสิทธิ์นี้ครับ”
ซุนเอ๋อเหม่ยก็โมโหขึ้นมาทันที “มันจะเป็นไปได้ยังไง！เมื่อวานนี้ฉันเพิ่งจะมาที่นี่ พวกคุณยังแถมอาหารทะเลให้ฉันเต็มโต๊ะไหนจะไวน์อีกตั้งหลายขวด จะไม่มีกฎนี้ได้ยังไง คุณไม่รู้เองต่างหาก！”
ผู้จัดการยิ้มอย่างเย็นชา “คุณผู้หญิงกรุณาอย่ามาก่อความวุ่นวายด้วยครับ ถ้าหากคุณไม่ยอมจ่ายเงิน พวกเราจะแจ้งตำรวจ”
เมื่อวานมีการแถมอาหารกับไวน์จริง ๆ แต่นั่นเป็นเพราะเจ้านายของพวกเราคุณเฝิงเหล่าซานเป็นคนต้อนรับเอง ผู้จัดการอย่างเขาไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว เหล่าพนักงานเองก็ไม่ได้รู้จักซุนเอ๋อเหม่ย แน่นอนว่าพวกเขาไม่แถมให้พวกหล่อนอยู่แล้ว
สีหน้าของซุนเอ๋อเหม่ยแย่ลงทันที “ลูกแม่ เรามีเงินติดตัวอยู่เท่าไหร่？”
สีหน้าของหลิวลู่เองก็แย่มาก “แม่คะ หนูมีเงินติดตัวอยู่แค่สองพันกว่า”
ซุนเอ๋อเหม่ยเองก็ควักเงินออกมาจากกระเป๋าพันกว่าหยวน สองแม่ลูกรวมกันก็มีแค่สามพันกว่า ก่อนจะนำเงินไปวางบนเคาท์เตอร์เอ่ยถาม
“ฉันให้เท่านี้ก่อนได้ไหม พวกเราเอาเงินมาไม่พอ”
“ขอประทานอภัยครับ ร้านของเราไม่รับการค้างชำระครับ ถ้าหากเงินไม่พอชำระ เราจะทำการแจ้งตำรวจ”
เหยาตันที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็สีหน้าย่ำแย่มาก เพราะถึงอย่างไรเธอก็เป็นถึงอาจารย์มหาวิทยาลัย เป็นครูบาอาจารย์ของคนอื่น ๆ ภาพลักษณ์ของเธอสำคัญมาก วันนี้เธอขายหน้าต่อผู้คนมากมายหลายต่อหลายครั้ง เหมือนกับเธอมากินอาหารแล้วไม่ยอมจ่าย ทำเอาเธอเสียหน้าจนไร้ที่ยืน！
“ฉันจ่ายให้ค่ะ！”
ยอดค้างที่เหลือเหยาตันรีบใช้วีแชทสแกนจ่ายเงินทันที พอชำระเงินเสร็จ ก็รีบเดินออกไปร้านอย่างโมโหทันที
เรื่องวันนี้ทำเอาเธอโมโหมากพอแล้ว เธอไม่เคยขายขี้หน้าขนาดนี้มาก่อน
ซุนเอ๋อเหม่ยรีบวิ่งตามออกไปทันที
“อาจารย์เหยาคะ ต้องขอโทษจริง ๆ นะคะ คุณฟังดิฉันอธิบายก่อนนะคะ เมื่อวานดิฉันมาทานอาหารที่นี่กับลูกเขย พวกเขาทั้งแถมอาหารแถมไวน์ มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ นะคะ ไม่เชื่ออาจารย์ถามลูกสาวของดิฉันดูก็ได้ค่ะ！”
หลิวลู่เองก็พยักหน้ารัว ๆ “จริงค่ะอาจารย์ วันนี้ไม่รู้ว่าทำไม อาจจะเป็นเพราะว่าพนักงานไม่รู้จักพวกเรา ！”
ถึงแม้ว่าสีหน้าของเหยาตันจะดีขึ้นมาหน่อย แต่ว่าก็ยังไม่พอใจ
“เหอะ ต่อให้มันมีการแถมจริง มันจะมีที่ไหนเขาแถมทุกวันกันคะ？”
เหยาตันเองก็ไม่ได้เจาะจงว่าจะต้องมาทานอาหาร หลัก ๆ มันเป็นเพราะว่าพวกเขาไม่ได้มีกำลังทรัพย์พอ ก็ไม่ต้องมากินร้านอาหารดีขนาดนี้ ทำเอาคนอื่นเขาต้องมาอับอายขนาดนี้
ซุนเอ๋อเหม่ยขอโทษขอโพยอย่างนอบน้อมยกใหญ่
“อาจารย์เหยาคะ คุณให้โอกาสพวกเราอีกสักครั้งนะคะ เดี๋ยวดิฉันพาคุณไปเสริมความงามที่คลินิกเสริมความเจียลี่ ดีไหมคะ ผ่อนคลายอารมณ์！”
พอได้ยินว่าชื่อคลินิกเจียลี่สีหน้าของเหยาตันก็ดีขึ้นมาหน่อย ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยอมไป
พอมาถึงหน้าประตูคลินิกเสริมความงามเจียลี่ พอเห็นว่าพนักงานที่เคาท์เตอร์เป็นคนเดียวกับเมื่อวาน ซุนเอ๋อเหม่ยก็รีบเอ่ยถาม
“สาวน้อยจ้ะ รู้จักน้าได้ไหม?”
พนักงานที่เคาท์เตอร์ยังเป็นคนเดิมเอ่ยอย่างยิ้มแย้มว่า “รู้จักสิคะ คุณน้ามาอีกแล้ว”
ซุนเอ๋อเหม่ยก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก ถ้าจำได้ก็ดี
“ใช่แล้วจ้ะ วันนี้พี่เพื่อนมาด้วย วันนี้เราอยากทำคอร์สแบบเมื่อวานอีกสักรอบ”
“ได้เลยค่ะ！”
คนที่ร้านอาหารเหอซุนเยอะมาก แถมวันนี้ลูกเขยเธอก็ไม่ได้มาด้วย เพราะฉะนั้นถ้าพนักงานจะจำเธอไม่ได้ก็ไม่แปลก
แต่มันไม่เหมือนกับที่คลินิกเสริมความงาม คนที่คลินิกไม่ได้เยอะขนาดนั้น พนักงานที่เคาท์เตอร์ต่างก็จำเธอได้ อีกสักครู่จะต้องมีส่วนลดให้เธอแบบเมื่อวานแน่ ๆ
ทั้งสามสาวเดินเข้าไปในคลินิก ลองทีละโปรแกรมที่คลินิกมี ถึงแม้ว่าปวดเอวเจ็บหลังไปบ้าง แต่ก็มีความสุข เพราะถึงอย่างไรสาว ๆ ก็รักสวยรักงามกันอยู่แล้ว
พอถึงเวลาชำระเงิน ซุนเอ๋อเหม่ยก็เดินยิ้มแย้มมาที่เคาท์เตอร์
“สาวน้อย คิดเงินเลยจ้ะ”
หลังจากพนักงานรับโทรศัพท์มาคุย หวังจี้ไห่ก็เอ่ยตรง ๆ
“ผมชื่อหวังจี้ไห่ ผมเป็นเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยของเจ้านายพวกคุณเก๋อหงลี่ คุณผู้หญิงท่านนี้เป็นแม่ยายผม คุณให้ส่วนลด……”
ยังไม่ทันที่หวังจี้ไห่จะพูดจบ พนักงานก็เอ่ยขัดขี้นมาทันที “คุณผู้ชายจำผิดแล้วค่ะ เจ้านายของพวกเราไม่ได้แซ่เก๋อค่ะ”
“อะไรนะ？” หวังจี้ไห่ชะงักก่อนจะเอ่ยถาม， “คุณแน่ใจนะ？พวกคุณไม่ใช่คลินิกเสริมความงามเจียลี่เหรอ？”
“ถูกต้องค่ะ ที่นี่คือคลินิกเสริมความงามเจียลี่ ลี่ที่แปลว่าสวยค่ะ เจ้านายของพวกเราแซ่หวัง”
หวังจี้ไห่ตะลึงทันที ลี่ที่แปลว่าสวยงั้นเหรอ？
ลี่ที่แปลว่าสวย ไม่ใช่ลี่ที่แปลว่ากำลังงั้นเหรอ？
สองคลินิกเสริมความงามนี้ถึงแม้ว่าชื่อจะไม่ต่างกัน แต่ว่าสองคลินิกนี้ระดับต่างกันราวฟ้ากับเหว อันหนึ่งเป็นคลินิกธรรมดา ๆ อีกอันหนึ่งเป็นคลินิกระดับไฮเอ็น ขนาดคนที่ค่อนข้างมีฐานะอย่างหวังจี้ไห่ ยังจ่ายไม่ไหวเลย
หวังจี้ไห่เข้าใจทันที ยัยซุนเอ๋อเหม่ยไปผิดคลินิก！แต่ว่าถ้าเธอไปผิดที่ แล้วเมื่อวานได้ส่วนลดได้ยังไง？
“ถ้าอย่างนั้นผมขอสอบถามหน่อยครับ ค่าบริการของพวกเธอทั้งหมดเท่าไหร่ครับ？”
“ค่ะคุณผู้ชาย ค่าบริการของคุณผู้หญิงทั้งสามท่านอยู่ที่ 110,000 หยวนค่ะ”
หวังจี้ไห่เกือบหน้ามืดเป็นลมทันที แสนกว่าหยวนอีกแล้ว！ยัยบ้านี่ เห็นอยู่ชัด ๆ ว่ามาจากบ้านนอก เข้ากรุงทีผลาญเงินอะไรขนาดนี้ เป็นบ้าหรือเปล่า？
“โอเคครับ รบกวนคุณส่งโทรศัพท์ให้เธอที”
ซุนเอ๋อเหม่ยรับโทรศัพท์มา ก่อนจะเอ่ยถามอย่างแทบทนไม่ไหว “เป็นยังไงจี้ไห่ บอกให้เขาลดให้เราแล้วใช่ไหม？”
หวังจี้ไห่เอ่ยเสียงเย็น
“คุณน้าครับ คลินิกที่ผมขอส่วนลดให้ได้คือ คลินิกเจียลี่ที่อยู่ข้าง ๆ ลี่ที่แปลว่ากำลังน่ะครับ คลินิกที่คุณน้ามาใช้บริการผมไม่รู้จัก แล้วก็ขอส่วนลดให้ไม่ได้ด้วย เดี๋ยวผมต้องเข้าประชุมแล้ว ต้องปิดเครื่อง แค่นี้นะครับ”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง