ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 222
จู้หย่งเปิดลำโพงโทรศัพท์ เมื่อสักครู่เขาก็เห็นข่าวที่หญิงชราถูกจับโยนออกมา ไม่คิดเลยว่าภายในเวลาหนึ่งวันสั้น ๆ จะเกิดเรื่องใหญ่โตขนาดนี้
พอรู้เรื่องนี้เข้า ปฏิกิริยาแรกของจู้หลินหลินก็คือมองหน้าฉินจุน
ก่อนหน้านี้ฉินจุนเคยพูดไว้แล้วว่า ต้องเชื่อเขา หรือว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของเขา？
แต่ว่าไม่นานเธอก็ส่ายหัว พี่เสี่ยวจุนจะไปสั่งคนของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เหอกรุปได้ยังไง เรื่องนี้ต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่นอน
“ลุงใหญ่คะ สรุปเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ ตอนนี้หนูช่วยอะไรได้？”
จู้หมิงก็เอ่ยออกคำสั่ง “เธอรีบไปขอร้องบริษัทอสังหาริมทรัพย์เหอกรุป！ภายในสองวัน ถ้าไม่ได้ผลนะบ้านนี้เธอก็ไม่ต้องอยู่แล้ว！”
ขณะที่จู้หลินหลินกำลังจะพูด ฉินจุนก็คว้าโทรศัพท์ไปเอ่ยด้วยเสียงเย็นชา
“ต่อไปพูดกับจู้หลินหลินให้มันเกรงใจกว่านี้หน่อย เรื่องของพวกคุณ ก็จัดการเอาเอง”
พูดจบฉินจุนก็กดตัดสายไปอีกครั้ง
“อาจู้ครับ ช่วงนี้ไม่ต้องรับโทรศัพท์ของพวกเขานะครับ”
จู้หลินหลินค่อนข้างกังวลใจ “พี่เสี่ยวจุน แบบนี้จะดีเหรอ？คุณย่าเข้าโรงพยาบาลแบบนี้แล้ว ถ้าหากฉันไม่ช่วย……”
หวังหยุนเดินออกมา ถลึงตาใส่
“ฉินจุน！นายทำอะไร！จู้หลินหลินเพิ่งจะถูกลดตำแหน่ง มันไม่ง่ายเลยนะที่จะมีโอกาสแสดงตัวตนแบบนี้ ยังไม่รีบไปช่วยเขาอีก？นายมาออกคำสั่งบ้าบออะไร？”
ฉินจุนไม่ได้สนใจหวังหยุน เขาหันไปมองจู้หลินหลินแล้วเอ่ย
“ถ้าหากเธอไปช่วยคนพวกนั้นง่าย ๆ แบบนี้ ต่อไปพวกเขาก็จะยังไม่เห็นความสำคัญของเธอ ครั้งนี้ต้องทำให้พวกเขารู้จักหลาบจำ”
จู้หลินหลินกัดริมฝีปาก รู้สึกว่าที่พี่เสี่ยวจุนพูดมาก็มีเหตุผล
“ค่ะ ฉันจะฟังที่พี่พูด”
หวังหยุนถลึงตา “จู้หลินหลิน ลูกบ้าไปแล้ว จะไปฟังมันทำไม มันจะไปรู้อะไร ถ้าลูกไม่ไปจัดการตอนนี้ ความเสียหายที่เกิดขึ้นสองสามวันมานี้จะทำยังไงล่ะ？”
ฉินจุนขมวดคิ้ว “ถ้าไม่อยากอยู่ คุณก็ออกไปได้เลย อย่ามาโวยวายที่นี่!”
“แก…” หวังหยุนหอบหายใจอย่างโกรธจัด มองฉินจุนอย่างดุเดือดแล้วหันหลังกลับเข้าไปในห้อง
“แกดู แกดู๊สิ! ก็มีแค่ไอ้บ้านหลังเก่า ๆ พัง ๆ นั่นไม่ใช่เหรอ ตอนนี้กลับกล้ามาพูดแบบนี้กับฉัน ไม่เห็นหัวฉันเลยสักนิดเดียว!”
จู้หย่งส่ายหัวอย่างจนใจ “คุณช่วยพูดให้มันน้อย ๆ หน่อย”
“ให้ฉันหยุดพูดอะไรกัน! ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเราช่วยมัน ไอ้คนแซ่ฉินคงตายไปนานแล้ว จะได้มารับมรดกคฤหาสน์นี้ไหม เดิมทีฉันมีสิทธิในบ้านหลังนี้ส่วนหนึ่ง เพราะฉะนั้นใครก็ไล่ฉันออกไปไม่ได้!”
……
วันต่อมา หลังจากหญิงชราฟื้นขึ้นมา พยาบาลก็เดินเข้ามาเอ่ย
“ญาติคนไข้คะ เชิญชำระเงินด้วยค่ะ”
จู้หมิงหยิบบัตรธนาคารออกมาส่งให้ ไม่นานพยาบาลก็เดินกลับมา
“ญาติคนไข้คะ บัตรของคุณรูดไม่ได้ค่ะ”
“หืม？ผมไปดูซิ”
จู้หมิงออกอาการมึนงง ทำไมบัตรมันจะรูดไม่ได้ล่ะ
พอมาถึงห้องการเงินของโรงพยาบาล ทำการรูดบัตรกี่ครั้งก็ยังไม่ได้เหมือนเดิม ที่ด้านหลังมีคนต่อแถวจำนวนมาก จู้หมิงเองก็ไม่มีทางเลือก
เปลี่ยนบัตรไม่รู้กี่ใบต่อกี่ใบก็ยังใช้ไม่ได้
จู้หมองในตอนนี้ก็เริ่มตื่นตระหนกขึ้นมา รีบโทรศัพท์ไปหาธนาคาร
“ฮัลโหลครับ ทำไมจู่ ๆ บัตรของผมมันถึงรูดไม่ได้ล่ะ？”
“สวัสดีค่ะคุณจู้ เนื่องจากกิจกรรมทางธุรกิจล่าสุดของท่าน ธนาคารได้ตัดสินใจระงับบัญชีของคุณชั่วคราว เงินทุนและบัตรเครดิตของท่านไม่สามารถใช้งานได้ชั่วคราว”
“อะไรนะ！พวกคุณมีสิทธิอะไรมาระงับบัญชีของผม ผมเป็นลูกค้าวีไอพีของพวกคุณ ทำไมพวกคุณทำกับผมแบบนี้ไม่กลัวผม……ฮัลโหล？ฮัลโหล！”
ธนาคารกลับตัดสายของจู้หมิง ทำเอาเขาช็อกไปเลย
เขารีบกลับไปที่ห้องพักผู้ป่วย “คุณแม่ บัตรธนาคารของคุณแม่อยู่ไหนครับ？บัตรผมมีปัญหา ใช้ของแม่ไปก่อนแล้วกันนะครับ”
พอได้บัตรธนาคารของหญิงชรามา ก็นำไปรูดอีกครั้ง แต่มันก็กลับเป็นแบบเดิม
จู้หมิงหน้าเสีย จบแล้ว แบบนี้มันหมดสิ้นแล้ว
นางพยาบาลเดินเข้ามาอย่างรำคาญ นายคนนี้ทำไมไป ๆ มา ๆ ไม่จบไม่สิ้นเสียที？
“คุณผู้ชายคะ ถ้าคุณไม่ทำการชำระเงิน ก็ทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลไปเลยค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง