ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 223
จู้หมิงชะงัก “ไม่ได้นัดไว้ คนที่อยู่ด้านในที่ชื่อจู้หลินหลินเป็นหลานสาวของฉัน ฉันมาหาหลานสาวยังต้องนัดอีกเหรอ？”
รปภ.หัวเราะอย่างเย็นชา “มีญาติมาเยอะเกินไปครับ ถ้าหากไม่ได้นัดไว้ก็ให้เข้า”
พูดจบรปภ.ก็ตัดสายอินเตอร์คอมทันที
“นาย……”
จู้หมิงมองไปยังประตูสีดำอย่างโกรธจนควันออกหู
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน！ก็ไอ้แค่ได้มรดกเป็นไอ้บ้าาเก่า ๆ หลังเดียวแค่นี้กลับไม่ให้พวกเราเข้าพบ มันชักจะกำเริบเสิบสานเกินไปแล้วนะ！”
“พอ ไม่ต้องพูดแล้ว！”
หญิงชราสีหน้าซีดเซียว ไม่คิดเลยว่าแค่จะเจอจู้หลินหลินต้องยุ่งยากขนาดนี้
หญิงชราเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าแล้วถอนหายใจอย่างหนักอก
“มันก็แค่ทำเป็นข่มขู่เราเท่านั้นแหละครับ”
“จู้หมิง คุกเข่าลงไป”
สีหน้าของจู้หมิงเปลี่ยนไปทันที “อะไรนะครับคุณแม่ ！ทำไมต้องให้ผมคุกเข่าให้เธอด้วย？”
“เหอะ แกจำได้หรือเปล่าครั้งก่อนที่ฉันกลับมา พวกมันให้แกคุกเข่าให้เธอเป็นเวลาสามวัน？”
เรื่องนั้นจู้หมิงจำมันได้ดี ครั้งนั้นจู้หมิงเป็นหนี้เงินกู้ธนาคารกว่าห้าร้อยล้านหยวน ถ้าไม่ใช่เพราะจู้หลินหลินช่วยเอาไว้ เขาก็คงเข้าคุกไปแล้ว
ครั้งนั้นจู้หมิงควรคุกเข่าให้เธอเป็นเวลาสามวันตามคำขอ จู้หลินหลินถึงจะยอมช่วย แต่เป็นเพราะว่าหญิงชรากลับมาแล้ว ดังนั้นจึงไกล่เกลี่ยกัน ให้จู้หมิงคุกเข่าบต่อหน้าบรรพบุรุษเป็นเวลาสามวัน
ไม่ว่าจะพูดยังไงมันก็คือการไว้หน้าเขานิดหน่อย
แต่ว่าครั้งนี้มันคือวิกฤตของทั้งตระกูลจู้ แม้กระทั่งหญิงชราเองก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้
มีทางเดียวคือขอร้องจู้หลินหลิน นี่มันครั้งที่สองแล้วมีเหรอที่จะปล่อยพวกเธอไปง่าย ๆ ？
ถึงแม้จะรู้ว่าจู้หลินหลินนั้นสำคัญต่อบริษัทมาก แต่ไม่คิดเลยว่าจะสำคัญขนาดนี้
เพียงแค่ลดตำแหน่งของเธอ ไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้
ขัดแย้งกับซวนหยวนกรุ๊ป ถูกนิติบุคคลไล่ออกมาจากตึก ธนาคารหยุดให้เงินกู้แถมยังระงับบัญชีของพวกเขา
แบบนี้คือบีบให้ตระกูลจู้ของพวกเขาจนมุมตายชัด ๆ ！
หญิงชราทำหน้านิ่ง ตอนนี้แม้ว่าเธอจะเย่อหยิ่งขนาดไหน เธอก็ทำได้แค่ต้องยอมก้มหัวให้จู้หลินหลิน
จู้หมิงหน้าเสีย “คุณแม่ครับ นี่ผมต้องยอมคุกเข่าให้เธองั้นเหรอ？เธอคู่ควรเหรอครับ！”
“เลิกพล่ามได้แล้ว รีบคุกเข่าซะ！”
จู้หมิงเบ้ปากบ่นพึมพำในปาก ก่อนจะคุกเข่าลงที่หน้าประตู
ฉินจุนยืนอยู่ด้านข้างรปภ. ทั้งสองคนมองภาพในหน้าจออินเตอร์คอม บนใบหน้าเผยรอยยิ้มอย่างโหดเหี้ยม
รปภ.เอ่ยถาม “คุณฉินครับ จะให้เปิดประตูไหมครับ？”
ฉินจุนส่ายหน้า “รออีกสักพัก ให้พวกมันคุกเข่านานกว่านี้หน่อย”
พูดจบ ฉินจุนก็กลับไปตกปลากับจู้หลินหลินต่อ
พอเห็นฉินจุนเดินกลับมา จู้หลินหลินก็เอ่ยถาม “มีอะไรเหรอคะพี่เสี่ยวจุน？”
ฉินจุนยิ้มก่อนจะเอ่ย “ที่หน้าประตูมีคนมาขอร้องเธอน่ะ”
“หืม？” จู้หลินหลินชะงักก่อนจะเอ่ยถาม “จู้หมิงเหรอคะ？”
“ไม่ใช่แค่เขา มีซานกูกับคุณย่าด้วย”
จู้หลินหลินรีบลุกขึ้นยืนทันที ไม่คิดเลยว่าคุณย่าจะมาด้วยตัวเอง ดูแล้วเรื่องนี้มันต้องรุนแรงมากแน่ ๆ
“ถ้าอย่างนั้นฉันรีบไปดูดีกว่าค่ะ อย่าให้คุณย่ารออย่างร้อนใจเลย”
ฉินจุนดึงมือของจู้หลินหลินเอาไว้ทันที “อย่าเพิ่งรีบ ให้คนพวกนั้นคุกเข่าอยู่ตรงนั้นก่อน”
“อะไรนะคะ！”
จู้หลินหลินตกใจ “ใครคุกเข่าคะ？”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง