นับตั้งแต่ที่ฉินจุนฆ่าจินเสอตาย ชีวิตของต้วนเป่าตงและเพ่ยเหลียงก็ราบรื่นไม่มีติดขัด แทบจะไม่มีเรื่องเดือดร้อนใด ๆ อำนาจของทั้งสองคนก็ยิ่งกว้างขวางขึ้นเรื่อง ๆ ตอนนี้มันเริ่มเกี่ยวข้องกับเมืองหลวงแล้ว
ในเมืองหลวงมีสองถิ่นใหญ่คือ ของต้วนเป่าตงและเพ่ยเหลียง
ตามหลักการแล้ว เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับฉินจุน ยิ่งคนรู้น้อยก็ยิ่งดี อีกอย่างต้วนเป่าตงกับเพ่ยเหลียงก็อาจจะไม่รู้เรื่องนี้
เพราะฉะนั้นถ้าหากส่งคนไปทำอะไรบางอย่าง ปล่อยข่าวว่าถิ่นของต้วนเป่าตงและเพ่ยเหลียงถูกทำลาย พวกเขาก็ต้องไปดูที่เมืองหลวง
เมื่อเป็นแบบนี้ เราก็สามารถจัดการมือซ้ายมือขวาของฉินจุนได้แล้ว
ซูจินเลี่ยรีบติดต่อคุณชายใหญ่แห่งตระกูลหัว หัวเฉิง
คุณชายทั้งสองคนเริ่มวางแผนกัน โดยเลือกลงมือในเวลากลางคืนเพราะจะได้ถ่วงเวลาได้นานขึ้นเพราะคนจะไม่ทันตั้งตัว
……
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ในกลางดึกขณะที่ต้วนเป่าตงกำลังนอนหลับ จู่ ๆ หลงอี้ฮุยก็มาเคาะประตูห้องของเขา
“พี่ตง!เกิดเรื่องแล้ว!”
ต้วนเป่าตงรีบลุกขึ้นอย่างตื่นตระหนก สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที
“เกิดอะไรขึ้น!”
“พี่ตง บาร์ที่เมืองหลวง ถูกคงทำลาย”
ต้วนเป่าตงขมวดคิ้วเข้าหากัน “ใครมันกล้าดีขึ้นขนาดนี้!”
“ไม่รู้เหมือนกันครับ ให้ผมไปดูไหม?”
ต้วนเป่าตงครุ่นคิด “เมืองหลวงไม่เหมือนกับตงไห่ พวกเราไม่คุ้นเคยกับที่นั่น เรียกพวกของเรามา ฉันจะไปด้วย”
อีกด้านหนึ่ง เพ่ยเหลียงกำลังเคล้านารีอย่างชื่นใจ พอรับโทรศัพท์ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที
“ร้านคาราโอเกะที่เมืองหลวงโดนคนล้อมงั้นเหรอ?พวกมันไม่รู้หรือไงว่าที่นั่นเป็นถิ่นของเพ่ยเหลียง!”
ลูกน้องที่อยู่ปลายสายก็เอ่ย, “ลูกพี่เพ่ยครับ พวกมันบอกว่า ถิ่นของเพ่ยเหลียงต้องพังทลาย!”
“ฉิบหาย?แม่งรนหาที่ตาย เรียกคนของเรามา!”
เพ่ยเหลียงโมโหอย่างสุด ๆ เวลาทำการอะไรก็ใจร้อนกว่าต้วนเป่าตง เขาเรียกลูกน้อง มุ่งหน้าไปที่เมืองหลวงทันที
เมื่อจัดการมือซ้ายมือขวาของฉินจุนได้แล้ว ในระดับโลกก็เกิดความปั่นป่วนขึ้น
เหอเนี่ยนอิงในขณะนี้ จนกลางดึกแล้วเธอก็ยังนอนไม่หลับ เซี๋ยต้าหลินที่อยู่ด้านข้างก็ค่อนข้างเป็นกังวล
“แม่ครับ ดึกขนาดนี้แล้ว ไปนอนก่อนไหม?”
เหอเนี่ยนอิงยังคงขมวดคิ้วมุ่น “แบบนี้แม่จะนอนหลับได้ยังไง ฝั่งทางอิรักไปกินยาอะไรผิดมา ทำไมจู่ ๆ ถึงมุ่งเป้ามาที่เรา?”
ราคาหุ้นของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เหอกรุปตกต่ำอย่างรุนแรง ธุรกิจส่งออกทั้งหมดถูกสกัดกั้น แม้ว่าตลาดในประเทศจะแข็งแกร่งมากอยู่แล้ว แต่ว่าเหอเนี่ยนอิงก็ลงทุนจำนวนมากในตลาดต่างประเทศ ตอนนี้มาถูกมหาเศรษฐีน้ำมันประเทศอิรักมุ่งเป้า ก็ทำให้เธอลำบาก
เหอเนี่ยนอิงโทรศัพท์ไปหาเมิ่งเหวินกัง
“เหวินกัง ฝั่งนายสถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?”
เมิ่งเหวินกังถอนหายใจ “อย่าพูดเลย ธุรกิจส่งออกของฉันทั้งหมดถูกสกัดกั้น เธอก็รู้ธุรกิจส่งออกของเรามีเพียงครึ่งเดียว มันต้องการมุ่งเป้ามาที่ฉัน”
เหอเนี่ยนอิงขมวดคิ้ว “ไม่ใช่แค่นายนะ ยังมีฉันด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่าฝีมือใครทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เอาแบบนี้ นายไปปักกิ่งกับฉัน พวกเราไปขอให้ศิษย์พี่ลำดับที่สอง สอบถามพวกคนรู้จักดู ว่าไปทำให้ใครไม่พอใจเข้า”
“โอเค ฉันก็คิดแบบนั้น”
“อีกเดี๋ยวฉันจะส่งคนไปรับนาย นั่งเครื่องบินส่วนตัวของฉันไปแล้วกัน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง