ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 346

เย่หวันเอ๋อขมวดคิ้ว ไม่ได้สนใจพวกเขา และเดินตรงไปที่สถานีโทรทัศน์

เพราะยังไงแล้วเป้าหมายคือสถานีโทรทัศน์ ดังนั้นไม่ว่าจะไปยังไงพวกเธอก็ต้องไปทางเดียวกัน ระหว่างทางก็อาจจะต้องได้คุยกันบ้าง แต่เย่หวันเอ๋อก็เมินพวกเขา เพราะสองคนนั้นหาเรื่องใส่ตัวเองชัดๆ

“หลิ่วอวี้ดูคนข้างๆ เย่หวันเอ๋อสิ นั่นใช่แฟนของเธอหรือเปล่า?” ทั้งสองกระซิบกัน

“อืม ดูท่าทางแฟนเธอคงจะจนน่าดูเลยเนอะ ไม่มีรถขับด้วยซ้ำ”

“ฉันก็คิดอย่างนั้น ดูจากฐานะของเย่หวันเอ๋อ ดูจะยากมากเลยนะที่ต้องแสร้งทำเป็นสูงส่งเหมือนเดิมน่ะ นี่คือเวรกรรมของเธอแล้วละ”

ขณะที่ทั้งสองคนเดินไปก็ซุบซิบกันไป และไม่นานก็เดินมาถึงประตูสถานีโทรทัศน์

ตอนนี้มีแถวยาวอยู่ที่หน้าประตู เนื่องจากมีการถ่ายทอดสด ดังนั้นการตรวจสอบความปลอดภัยจึงเข้มงวดมาก เข้มงวดกว่าการตรวจความปลอดภัยบนเครื่องบินเสียอีก โดยพื้นฐานแล้วจะไม่สามารถนำสิ่งของใดๆ ติดตัวเข้าไปได้

เมื่อมาถึงหน้าประตู และเห็นเย่หวันเอ๋อและฉินจุนยังคงเดินเอ้อระเหยอยู่ ฉือเหม่ยจึงพูดขึ้น

“เย่หวันเอ๋อ เธอคงไม่ได้อยากเข้าไปจริงๆ ใช่ไหม? นี่เป็นการถ่ายทอดสดของช่องCCTVนะ ไม่มีตั๋วเถื่อนหรอก”

ในสายตาของเธอ มันเป็นไปไม่ได้ที่เย่หวันเอ๋อจะได้ตั๋วมา แค่คลินิกเล็กๆ จะได้รับคำเชิญเช่นนี้ได้อย่างไร?

ผู้ที่จะได้รับคำเชิญได้นั้นโดยปกติแล้วจะต้องเป็นผู้ที่มีตำแหน่งสูงกว่าระดับผู้อำนวยการโรงพยาบาลใหญ่ๆ เท่านั้น ถ้าพวกเขาทั้งสองได้ตั๋วมาก็คงได้มาเพราะเส้นสาย เพราะตั๋วทั้งสองใบนี้ก็เป็นตั๋วที่หายากมาก

ในการเรียนรู้ของผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนจีน การได้มาฟังสดๆ ที่นี่นั้นถือว่าเป็นโอกาสในการเรียนรู้ที่ดีมากอย่างแน่นอน และยังเป็นโอกาสที่จะช่วยเพิ่มชื่อเสียงให้ตัวเองด้วย

เมื่อกลับไปที่หน่วยงานของตัวเองแล้ว แล้วพูดว่าได้ไปเข้าร่วมการประชุมแพทย์แผนจีนมาก็จะรู้สึกว่าตัวเองดูมีเกียรติมากขึ้นเป็นเท่าตัว

เย่หวันเอ๋อขมวดคิ้ว และหยิบตั๋วของตัวเองออกมา “ฉันมีตั๋ว”

เมื่อเห็นว่าเย่หวันเอ๋อมีตั๋วสีดำ ทั้งสองก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ

“ทำไมตั๋วของเราถึงไม่เหมือนกัน?”

ฉือเหม่ยหยิบตั๋วของเธอออกมา และเหลือบมองอย่างรวดเร็ว พวกเธอทั้งสองคนมีตั๋วสีแดง แต่เย่หวันเอ๋อเป็นสีดำ มีความแตกต่างกันชัดเจนมาก

แน่นอนว่าตั๋วของพวกเขาต้องไม่เหมือนกันอยู่แล้ว ตั๋วที่ฉินจุนได้มาคือตั๋วสำหรับพนักงาน ในขณะที่ของฉือเหม่ยเป็นตั๋วสำหรับผู้ชม

ฉือเหม่ยขมวดคิ้ว “เย่หวันเอ๋อเธอคงไม่ได้วางแผนที่จะใช้ตั๋วปลอมเข้าไปข้างในใช่ไหม?”

เสียงของฉือเหม่ยดังมากจนดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมากทันที

ทุกคนต่างก็มองมาทำให้เย่หวันเอ๋อกลายเป็นจุดสนใจ

เย่หวันเอ๋อขมวดคิ้ว “ฉือเหม่ยเธออย่ามาพูดเหลวไหล! นี่เป็นตั๋วของจริง!”

ฉือเหม่ยแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “เย่หวันเอ๋อ เธอไม่ได้เรียนหนังสือ ไม่ได้เรียนรู้เรื่องต่างๆ ในสังคม แต่กลับเรียนรู้ที่จะโกงเนี่ยนะ เธอก็ดูสิตั๋วของเธอเหมือนกับตั๋วของพวกเราไหม? ถ้าเธอไม่ใช่ตั๋วปลอมแล้วมันคืออะไร?”

หลิ่วอวี้แค่นหัวเราะ “คนอย่างเธอน่ะไม่ควรจะมาปะปนกับหมออย่างพวกเราหรอก รปภ.! รปภ.โยนพวกมันออกไปเลย!”

ทั้งสองคนตะโกนเสียงดังเพื่อเรียกทีมรปภ.

การรักษาความปลอดภัยของCCTVนั้นเข้มงวดมาก และยิ่งวันนี้มีการถ่ายทอดสดด้วยแล้ว แม้แต่ตำรวจที่ติดอาวุธก็ต้องออกมาคุ้มกัน

รปภ.หลายคนรีบวิ่งเข้ามา ขมวดคิ้วถาม

“เกิดอะไรขึ้นครับ?”

ฉือเหม่ยชี้ไปที่เย่หวันเอ๋อและพูด

“เธอ! เธอเอาตั๋วปลอมมา พวกคุณรีบตรวจดูเลย!”

รปภ.ขมวดคิ้วและเดินไปหาเย่หวันเอ๋อ

“คุณผู้หญิงครับ รบกวนแสดงตั๋วของคุณด้วยครับ”

ใบหน้าของเย่หวันเอ๋อซีดเผือด เธอยื่นตั๋วไปให้พวกเขาดู

รปภ.มองดู และหยิบอุปกรณ์ออกมาสแกน จากนั้นก็มีเสียงดังปี๊บ และเขาก็พูดขึ้น