ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 347

สีหน้าของเย่หวันเอ๋อเปลี่ยนไปเล็กน้อย สองคนนี้เป็นคนพูดจริงทำจริง ถ้าคนจำนวนมากเหล่านี้ลงมือจริงๆล่ะ เธอไม่อยากสร้างปัญหาให้พี่เสี่ยวจุน

ขณะที่เย่หวันเอ๋อกำลังคิดหาวิธีอยู่นั้น ฉินจุนก็เดินเข้ามา

“เกิดอะไรขึ้น?”

ก่อนที่เย่หวันเอ๋อจะพูด ฉือเหม่ยก็พูดออกมาก่อนว่า “เราต้องแลกที่นั่งกับพวกคุณ พวกคุณสองคนนั่งตรงนี้ก็เสียเวลาเปล่าๆ หรือจะให้ฉันเรียกคนมาแล้วบอกว่าพวกคุณขโมยตั๋วมา และให้รปภ.โยนพวกคุณออกไป!”

ฉินจุนขมวดคิ้ว

ตอนแรกระหว่างทางที่คนสองคนนี้พูดจาหาเรื่อง ฉินจุนก็ไม่อยากจะสนใจพวกเขา แต่คิดไม่ถึงว่าสองคนนี้ได้คืบจะเอาศอก อยากจะแลกที่นั่งงั้นเหรอ?

ฉินจุนขยิบตาให้รปภ.ที่อยู่ข้างหลังเขาหนึ่งที และรปภ.ก็เข้ามาทันที

“คุณฉินมีอะไรให้รับใช้ครับ?”

คำว่าคุณฉินทำให้ฉือเหม่ยและหลิ่วอวี้งุนงง

นี่มันอะไรกัน? ทำไมรปภ.คนนี้ถึงให้ความเคารพเด็กหนุ่มคนนี้จัง?

ฉินจุนชี้ไปที่ฉือเหม่ยและหลิ่วอวี้และพูดว่า

“สองคนนี้อาจจะก่อความวุ่นวายที่นี่ เอาตัวพวกเขาออกไปที”

รปภ.พยักหน้าและตอบรับทันที

“ได้ครับ!”

“คุณผู้หญิงทั้งสองคนเชิญออกไปด้วยครับ”

ฉือเหม่ยและหลิ่วอวี้ผงะไปครู่หนึ่งและขมวดคิ้ว “มีสิทธิ์อะไร! เรามีตั๋วนะ! ถ้าคุณไม่เชื่อก็ลองดูสิ และบัตรประชาชนก็ถูกต้อง เราถูกเชิญมานะ!”

รปภ.พูด “ผมไม่จำเป็นต้องดู แม้ว่าจะได้รับคำเชิญมา แต่ตอนนี้สงสัยว่าคุณจะมาก่อความวุ่นวายที่นี่ เชิญพวกคุณออกไปครับ!”

ล้อเล่นเหรอไง คุณฉินเป็นอาจารย์หมอ เขาสั่งให้ไล่ออกไป ใครจะกล้าอยู่ต่อ?

สองคนนี้ออกไปก็ไม่มีผลอะไรอยู่แล้ว นี่เป็นการถ่ายทอดสดหากมีอะไรเกิดขึ้น สุดท้ายก็เป็นความรับผิดชอบของทีมรักษาความปลอดภัยของพวกเขา สู้กันไว้ดีกว่าแก้ดีกว่า รีบไล่พวกเขาออกไปก่อน

ฉือเหม่ยเห็นรปภ.เด็ดขาดอย่างนี้เธอก็เริ่มกลัวแล้ว

“แกจะทำอะไร อย่ามาแตะต้องฉันนะ แกเป็นผู้ชายฉันเป็นผู้หญิง ถ้ามาแตะต้องฉันฉันจะฟ้องว่าแกลวนลามฉัน!”

รปภ.ของCCTVจะหลงกลเธอได้ยังไง?

เมื่อเห็นเธอตะโกนออกมา รปภ.ก็ลงมือทันที

“เชิญคุณออกไปด้วยครับ มิฉะนั้นเราจะใช้มาตรการบังคับนะครับ เตือนครั้งที่หนึ่ง!”

“เตือนครั้งที่สอง!”

“เตือนครั้งที่สาม!”

หลังจากพูดจบพวกเขาก็พ่นสเปรย์พริกไทยทันที

ฉือเหม่ยและหลิ่วอวี้ถูกฉีดด้วยสเปรย์พริกไทย และลงไปนอนดิ้นบนพื้นทันที รปภ.4 คนเดินเข้ามา ช่วยกันหาม 2 คนนั้นออกไป

เย่หวันเอ๋อเบือนหน้าหนี ไม่คิดจะสงสารคนแบบนี้เลย ในที่สุดเธอก็รู้สึกโล่งขึ้น

“พี่เสี่ยวจุน พี่จะเริ่มแล้วใช่ไหมคะ?”

ฉินจุนพยักหน้า หยิบหน้ากากออกมา แล้วสวมไปบนใบหน้าของเขา

เย่หวันเอ๋ออึ้งไปครู่หนึ่ง “พี่เสี่ยวจุนทำไมต้องใส่เจ้านี่ด้วย?”

ฉินจุนยิ้ม “ที่นี่คือCCTVไง ฉันมีศัตรูเยอะน่ะ ไม่อยากเปิดเผยตัวตน”

ศัตรูของตระกูลฉิน นอกจากสามตระกูลใหญ่แล้ว บางทีก็อาจจะมีคนอื่นอีก การเปิดเผยตัวตนในที่สาธารณะแบบนี้ เขาควรควรจะไม่ประมาทจะดีที่สุด

ฉินจุนสวมหน้ากาก เผยให้เห็นแต่ปากและดวงตาของเขา สวมเสื้อกาวน์สีขาวตัวใหญ่ และผูกเนคไท เขาดูเหมือนจอมยุทธเลย

เพราะต้องถ่ายทอดสดไปทั่วประเทศ ดังนั้นจึงทำให้เป็นที่สนใจนิดหน่อย

ผู้กำกับเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาแล้ว เขาจึงตะโกนขึ้นมา

“ทุกคนครับ นับถอยหลังห้านาทีจะเริ่มการถ่ายทอดสดนะครับ!”

ทันทีที่ผู้กำกับพูดจบ ผู้หญิงในชุดขาวก็วิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก เธอคือหลินเยวี่ยเหยานั่นเอง