ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 353

จ้าวลี่คุนก็พูดขึ้นมาว่า “เพราะว่าช่วงนี้คุณดัง มันก็เลยมีคนเข้ามาติดต่อทีมรายการของเราและบอกว่าเป็นญาติของคุณ พวกเค้าไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ฉันเลยมาถามคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้”

ฉินจุนก็ขมวดคิ้วขึ้นมา ญาติของเค้ามีน้อยมาก เว้นแต่ญาติห่างๆ

ปาฏิหาริย์ที่ลุงรองรอดมาได้ มันเป็นไปได้ไหมที่จะมีคนอื่นอีก?

จ้าวลี่คุนก็พูดขึ้นมาว่า

“มีคนส่งของมาให้นิดหน่อย แบบนี้หละกัน ฉันจะส่งมันให้คุณเอง”

หลังจากพูดแล้ว จ้าวลี่คุนก็วางสายแล้วส่งรูปภาพไปให้ฉินจุนผ่านทางวีแชท

ภาพแรกเป็นภาพหมู่ของลุงฉินหยู่ชูกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นผู้หญิงที่ฉินจุนไม่เคยเจอมาก่อน ลุงของฉินจุนเค้าเป็นคนเจ้าชู้มาก เค้ามีแฟนหลายคน ตอนนั้นเค้าก็ยังเด็ก ตัวเค้าเองก็จำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

ส่วนรูปที่สอง มันก็ยังมีสองคนนี้อยู่ แต่ท้องของผู้หญิงคนนี้ก็ใหญ่แล้ว จากการมองดูด้วยตาเปล่า เธอน่าจะใกล้คลอดแล้ว อายุครรภ์น่าจะราวๆ แปดถึงเก้าเดือน

ภาพถ่ายพวกนี้มันถูกถ่ายด้วยโทรศัพท์มือถือ แต่มันเป็นภาพถ่ายเมื่อหลานสิบปีก่อน ความละเอียดของภาพมันก็ไม่ชัดเลย

รูปที่สามเป็นภาพผู้หญิงกับเด็ก ในภาพไม่มีลุง

ผู้หญิงคนนี้อุ้มเด็กที่อายุประมาณ 3 เดือนไว้ในอ้อมแขน สิ่งที่เห็นก็คือมันมีปานสีแดงอยู่ที่ข้อเท้าของเด็กหญิงตัวเล็กๆ มันเป็นปานสีแดงเป็นวงกลม

ที่เท้าของลุงของฉินจุนก็มีเหมือนกัน มันดูเหมือนกันทุกประการเลย นี่มันไม่ต้องตรวจสอบความเป็นพ่อลูกกันเลย มันเห็นได้ชัดเลยว่าเธอเป็นลูกของลุงฉิน เธอต้องเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉินจุนอย่างแน่นอน

“ผู้หญิงคนนี้เค้าเป็นใครกัน?”

ฉินจุนถามขึ้นมา

ไม่นานหลังจากนั้น จ้าวลี่คุนก็ส่งข้อความมา “ผู้หญิงคนนี้เธอชื่อซงเฟย เธอแขวนคอตาตัวตายไปเมื่อสิบปีก่อน”

ฉินจุนก็งงขึ้นมา เธอฆ่าตัวตายไปแล้วเมื่อสิบปีก่อน?

หรือว่ามันจะเป็นเพราะเรื่องของลุง?

คิดไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะมีความรักที่ลึกซึ้งมากขนาดนี้และหลังจากรู้เรื่องการตายของลุงของฉินจุน เธอก็ฆ่าตัวตายเพราะความรัก

เด็กผู้หญิงคนนี้เธอน่าสงสารมาก เธอโตมาโดยลำพัง เธอไม่มีพ่อแม่ ตอนนี้เธอก็น่าจะอายุ 10 ขวบได้แล้ว

“มีข่าวคราวเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงคนนี้ไหม?”

“มี มีเด็กหญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งเธอมาส่งรูปนี้ให้ฉันเมื่อสองสามวันก่อน ตอนนี้เธออยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหนานซาน ชื่อของเธอก็คือ ฉินญาญ่า”

ฉินจุนก็พยักหน้าขึ้นมา “ฉันรู้แล้ว ขอบคุณผู้อำนวยการจ้าวมากนะครับ หากคุณต้องการความช่วยเหลืออะไรในอนาคต ก็ติดต่อผมมาได้เลย”

สำหรับเรื่องนี้ ฉินจุนก็เป็นหนี้บุญคุณเธออย่างแน่นอน ถ้าสาวน้อยคนนี้เป็นน้องสาวของเค้าจริงๆ อย่างงั้นลุงของเค้าก็มีทายาทแล้ว!

ฉินจุนออกไปข้างนอก เค้านั่งแท็กซี่ตรงไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหนานซานในทันที

ขนาดของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้มันไม่เล็กเลย มันดูหรูหราและแตกต่างไปจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอื่นๆ ที่ทรุดโทรมในรายการทีวีที่เค้าเคยเห็นมาโดยสิ้นเชิง

สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหนานซานแห่งนี้ดูเหมือนโรงเรียนระดับไฮเอนด์ที่มีตั้งแต่ชั้นอนุบาลไปจนถึงชั้นประถมศึกษาและมัธยมศึกษาตอนต้น

เด็กหลายคนกำลังเล่นอยู่ที่ข้างใน มันถูกปิดไว้แล้วก็ไม่อนุญาตให้ใครเข้าไป

ฉินจุนเข้ามาถึงที่ประตูแล้วพูดว่า

“สวัสดีครับ ฉันกำลังมองหาคณบดีเหมาของพวกคุณ ฉันเป็นเพื่อนของผู้อำนวยการจ้าว”

ก่อนหน้านี้พวกเค้าก็เคยเจอกันมาแล้วและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูก็ปล่อยให้ฉินจุนเข้าไปข้างใน

ในตอนที่เดินเข้าไปในสนามเด็กเล่น เค้าก็มองเห็นแววตาของเด็กๆ ที่จ้องมองมาที่เขาอย่างกระตือรือร้น แววตาของพวกเด็กๆ เต็มไปด้วยความหวังและเด็กๆ หลายคนก็ยิ้มให้ฉินจุน

ฉินจุนรู้ว่านี่เป็นความสามารถเฉพาะตัวของเด็กในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

เนื่องจากคนจำนวนมากต้องการมารับบุตรบุญธรรม พวกเค้าก็มักจะมาที่นี่เพื่อเลือกเด็กที่ตัวเองชอบ

ดังนั้นพวกเด็กๆ ก็จะยิ้มอย่างสุภาพเมื่อเห็นคนแปลกหน้าโดยหวังว่าจะได้รับการอุปถัมภ์และได้มีบ้านเป็นของตัวเอง

เมื่อเห็นแบบนี้ ฉินจุนก็รู้สึกหดหู่ขึ้นมาเล็กน้อย

จู่ๆ ลุงของเค้าก็จะมีทายาทขึ้นมาโดยที่เค้าเองก็คิดไม่ถึง เมื่อเค้าคิดถึงน้องสาวของเค้าอยู่ที่นี่ทุกวันเหมือนเด็กพวกนี้ เธอเองก็คงจะตั้งตารอที่จะได้รับการอุปการะจากผู้อื่น