ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 354

เมื่อสิ่งต่างๆถูกเปิดเผย เธอก็หันหลังและวิ่งไป!

ทันทีที่เธอหันหน้ามา คอของเธอก็เจ็บในทันทีและเด็กหญิงตัวเล็กๆก็ถูกฉิน จุนบีบคอของเธอแล้วยกขึ้นมา

ต่อให้เป็นผู้ชายที่โตแล้ว ฉินจุนก็สามารถยกเค้าขึ้นมาได้ด้วยมือเพียงข้างเดียว

เมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่แยแสของฉินจุนแล้ว มันเห็นได้ชัดเลยว่าเค้าเตรียมตัวเอาไว้แล้ว

เด็กหญิงตัวเล็กๆดิ้นรนอย่างอ่อนแรง สีหน้าของเธอดูไม่ได้เลย

“คุณรู้ได้ยังไง!” ฉินจุนบีบคอของเธอ การแสดงออกที่ดูไม่เต็มใจมันก็ปรากฎขึ้นมาผ่านแววตาของเธอ

สิ่งที่เธอจะทำมันควรที่จะราบลื่น ทำไมฉินจุนถึงรู้?

เธอเรียนรู้จากเด็กๆที่เติบโตขึ้นมาจากในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า โดยปกติแล้วพวกเค้าจะเป็นแบบนี้เมื่อถูกรับเลี้ยงและฉินจุนเองก็ไม่เคยรับเลี้ยงมาก่อน ดังนั้นเธอก็เลยไม่เข้าใจจริงๆเลยว่าเค้าดูออกได้ยังไงกัน!

ฉินจุนก็หัวเราะเยาะขึ้นมา “ในโลกนี้มันมีโรคคนแคระ คนเมื่อโตแล้วก็ตัวก็จะไม่ได้โตตามไปด้วย พวกเค้ามีขนาดเท่ากับเด็ก แม้ว่าฉันจะไม่รู้จักเธอ แต่ฉันรู้ชีพจรของเธอ เธอเป็นผู้หญิงในวัย 20 เธอแกล้งทำเป็นเด็กอายุสิบขวบ เธอทำแบบนี้ไปทำไมกัน?”

หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็เหวี่ยงเธอลงไปที่พื้นแล้วฝังเข็มเงินสองอันลงไปบนตัวของเธอ จากนั้นผู้หญิงคนนี้ก็ขยับตัวไม่ได้เลย

ทักษะการแสดงของผู้หญิงคนนี้ดีจริงๆ แม้ว่าเธอจะอายุมากกว่า 20 ปีแล้ว แต่เธอก็แสร้งทำเป็นเด็กสาวอายุสิบขวบ

ยิ่งไปกว่านั้น เธอพูดน้อยมาก แทบจะไม่เปิดเผยตัวตนเลย มันดูราวกับคนที่คับข้องใจเวลาที่เข้าไปที่บ้านของคนอื่น

น่าเสียดายที่เธอสามารถหลอกลวงได้ แต่ชีพจรของเธอไม่สามารถหลอกลวงได้

คนแคระประเภทนี้จะมันหาเจอได้ยากมาก ต่อให้ไปที่โรงพยาบาล มันก็เป็นเรื่องยากมากที่จะเจอกับคนแบบนี้

แต่ด้วยความสามารถของฉินจุนแล้ว เค้าสามารถสัมผัสได้ถึงชีพจรที่ลึกซึ้งมากที่สุด

แม้ว่าโรคแคระนี้มันจะไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ แต่มันก็ยากที่จะหลอกฉินจุน

หญิงสาวหลับตาลงแล้วมองมาอย่างเฉยเมย

“จะฆ่าก็ฆ่าเลย ไม่ต้องมาพยายามเปิดปากของฉันหรอก”

ฉินจุนก็เยาะเย้ยออกมา “มันค่อนข้างยากที่จะพูด แต่เธอไร้เดียงสาเกินไป”

หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็ใช้เข็มสีเงินเจาะเข้าไปที่โคนหูของเธอ ทันใดนั้นเอง ความรู้สึกแสบร้อนมันก็แพร่กระจายเข้าไปในหัวของเธอ

ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้างในทันทีและความรู้สึกแสบร้อนนี้เองก็แทบจะทำให้เธอทรุดลง

“ฉันบอกแล้ว ฉันบอกแล้ว! ฉันยอมบอกหมดแล้ว!”

ฉินจุนก็หัวเราะเยาะออกมา แค่นี้เอง ยังจะแกล้งทำเป็นกำลังจะตายอีก?

ฉินจุนเอาเข็มออกแล้วถามว่า

“ทั้งหมดมันมีแค่สามคำถาม ตอบให้ดีแล้วฉันจะไว้ชีวิตเธอ”

“ได้ ฉันจะตอบตามจริง!”

เข็มเงินของฉินจุนเกือบฆ่าเธอไปแล้ว เธอไม่กล้าปิดบังอะไรเลย

เดิมทีก็คิดว่าเธอจะสามารถทนต่อการทรมานได้มากกว่านี้ แต่เข็มเงินนี่มันทำให้เธอเกือบตาย

ฉินจุนก็ถามขึ้นมาว่า

“คำถามแรก รูปนี่มันดูไม่เหมือนของปลอม สรุปแล้วฉินญาญ่ามีตัวตนจริงไหม?”

ผู้หญิงคนก็ตอบออกมาเบาๆว่า “มี มี เดิมที่ก็อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านี้แหละ แต่ถูกแทนที่ฉัน ฉันร่วมมือกับคณบดีเหมา ตอนนี้ฉินญาญ่าน่าจะไปอาศัยอยู่ตามสะพานลอย”

ฉินจุนขมวดคิ้ว ความต้องการฆ่ามันก็แผ่ออกมาจากร่างกายของเค้าในทันที แต่เค้ายังคงถามอย่างอดทน

“คำถามที่สอง ใครสั่งให้เธอทำแบบนี้?”

“ตระกูลหัว! เป็นตระกูลหัวที่จ่ายในราคาที่สูงเพื่อจ้างในฉันทำ!”

ฉินจุนพยักหน้า เค้าเองก็เดาไว้แล้วว่าจะต้องเป็นสามตระกูลใหญ่ตระกูลหัว พวกเค้ามีความต้องการที่จะจัดการกับฉินจุน

“แล้วคำถามที่สามล่ะ คำถามที่สามคืออะไร!”

หลังจากพูดจบ ก่อนที่คณบดีเหมาจะตอบสนอง ฉินจุนก็คว้าคอของคณบดีเหมาเข้ามา เค้าเกร็งข้อมือเล็กน้อยแล้วใช้นิ้วจิ้มเข้าไปที่กล่องเสียงที่คออย่างแรง

คณบดีเหมาอยากจะร้องตะโกน แต่สายเสียงของเค้าหายไป เค้าทำได้เพียงแค่อ้าปากแต่ไม่สามารถส่งเสียงอะไรออกมาได้เลย

ฉินจุนไม่พูดอะไร เค้ากดข้อมือของคณบดีเหมาลงบนโต๊ะแล้วหักนิ้วทั้งหมดไปในทิศทางตรงกันข้ามทีละนิ้ว

คลิก!

สิบนิ้วมันเชื่อมต่อกับหัวใจ หนึ่งนิ้วที่หักหัก มันก็ทำให้คณบดีเหมารู้สึกเป็นทรมานมาก หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ แต่เค้าก็ไม่สามารถส่งเสียงอะไรออกมาได้เลย

นิ้วที่สอง นิ้วที่สาม!

ฉินจุนน่ากลัวเกินไป เค้าไม่ให้โอกาสคณบดีเหมาได้อธิบายอะไรเลย เค้าตรงเข้ามาแล้วหักนิ้วในทันที

คณบดีเหมานอนอยู่บนพื้น สีหน้าของเค้าซีด ทั้งเนื้อตัวของเค้ามันเต็มไปด้วยเหงื่อ

ฉินจุนก็พูดขึ้นมาว่า “ฉันจะให้แกได้ลิ้มรสความรู้สึกที่ขมขื่นก่อน ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น”

“ให้เวลาแกสามนาทีเขียนให้ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องของฉินญาญ่า ถ้าหมดเวลาแล้วยังเขียนไม่ชัดเจน แกได้ลงไม่นอนอยู่บนถนนแน่”

หลังจากพูดจบ ฉินจุนก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เค้าตั้งเวลาถอยหลังแล้ววางไว้บนโต๊ะ

เมื่อเห็นฉากนี้ คณบดีเหมาก็สั่นสะท้านด้วยความตกใจ เค้ารีบลุกขึ้นมาแล้วหยิบปากกามาและเริ่มเขียนอย่างเมามัน

ฉินจุนหักนิ้วทั้งห้าของเค้าไปแล้ว มันทำให้เค้าเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ความเจ็บปวดนี้มันทำให้เค้าไม่อยากที่จะเขียนอะไรเลย

คนเหล่านี้ล้วนแต่โลภในการใช้ชีวิตและกลัวความตาย ฉินจุนก็เลยให้กลอุบายเล็กน้อยเพื่อหลอกล่อเค้าก็เท่านั้น

เมื่อเวลาผ่านไปสามนาที ฉินจุนก็หยิบโน้ตจากคณบดีเหมามา มันเขียนอย่างลวก แต่เค้าก็พอที่จะอ่านเข้าใจ

ฉินญาญ่าตัวจริงอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านี้ได้ไม่ถึงปี เพราะฉินญาญ่าเกิดมาพร้อมโรคประจำตัว สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็ไม่อยากที่จะเก็บเธอไว้เพราะมันต้องใช้เงินมากในการไปรักษา

มันก็เลยทำให้ตั้งแต่เด็กฉินญาญ่าก็ต้องเปลี่ยนสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้ามาแล้วหลายแห่ง

หลังจากที่ฉินจุนปรากฏตัว ตระกูลหัวพบตัวฉินญาญ่า พวกเค้ารู้ถึงตัวตนของฉินจุน ดังนั้นพวกเค้าก็เลยคิดกลอุบายนี้ขึ้นมา