ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 358

ชายร่างอ้วนอายุประมาณ 40 กว่าปี สวมสร้อยคอ รองเท้าหนัง เข็มขัดแอร์เมส เสื้อและกางเกงราคาแพง ดูเหมือนจะเป็นมหาเศรษฐี

โฮ่วเจียยิ้มออกมา “พ่อ เพื่อนเก่าของฉันหนะ”

หลังจากที่ถูกรับเลี้ยง ฉินญาญ่าก็เปลี่ยนชื่อไปแล้ว แต่ชื่อเล่นของเธอยังจงเป็นเจียเจีย

ชายอ้วนตกใจ คิดไม่ถึงว่าจะมาเจอเพื่อที่มาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า?

“เอ๋ เด็กคนนี้ก็คงจะถูกรับเลี้ยงใช่ไหม?”

ชายอ้วนเงิยหน้าขึ้นมองฉินจุนและพูดออกมาว่า “ฉันแซ่เหลียง ชื่อว่าเหลียงยี่ เรียนฉันประธานเหลียงก็ได้ นี่ก็จะเข้ามาเรียนที่นี่เหมือนกันเหรอ?”

ไม่ทันรอให้ฉินจุนตอบกลับมา เหลียงยี่ก็หัวเราะ

“สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่ที่นายจะมาเดินเล่นได้หรอกนะ แค่เข้ามาก็ต้องเสียเงินบริจาคอย่างร้อย 2-3 แสนแล้ว ฉันดูแล้วนายเหมือนพวกที่นั่งรถรับจ้างมา แค่รถยังไม่มีเงินซื้อแต่ทำไมถึงกล้าเข้ามาเรียนโรงเรียนที่แพงขนาดนี้?”

เหลียงยี่พูดออกไปตรงๆ เมื่อเห็นว่าฉินจุนยังเป็นหนุ่ม แถวๆนี้ก็ไม่มีรถจอดอยู่ด้วย มองดูแล้วก็ไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไร เต็มที่ก็เป็นได้แค่พนักงานบริษัทธรรมดาๆ

ฉินจุนขมวดคิ้ว เขาไม่ได้สนใจกับพวกคนประเภทนี้ เขาจึงขี้เกียจที่จะพูดออกไป

โฮ่วเจียหัวเราะออกมา เธอพูดกับฉินญาญ่าว่า “ญาญ่า ไปซื้อน้ำเปล่าให้ฉันกับพ่อของฉันหน่อยสิ”

ฉินญาญ่ายืนอยู่กับที่ไม่ขยับและกัดฟันแน่น

โฮ่วเจียขมวดคิ้วและตวาดออกมาว่า “ฉันพูดกับเธอ เธอไม่ได้ยินหรือยังไง! ฉินญาญ่า! จะยืนโง่อยู่ทำไม รีบไปสิ!”

ก่อนหน้านี้ในตอนที่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า โฮ่วเจียไม่ทำอะไรเลย เธอเอาแต่สั่งให้ฉินญาญ่าเป็นคนทำแทนเธอทุกอย่าง ทั้งซื้อน้ำ ซื้อข้าว ทำความสะอาด เก็บห้อง ทำทุกอย่างที่สามารถแกล้งฉินญาญ่าได้

แต่ในตอนนี้ไม่ได้อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว ฉินญาญ่าไม่จำเป็นต้องไปฟังคำพูดของเธอ

ฉินญาญ่ากัดฟันและพูดออกมาว่า “ทำไมเธอไม่ไปซื้อเองหละ….”

โฮ่วเจียตะลึง “เธอพูดอะไร! ให้ฉันไปซื้อเอง? ตอนนี้ออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว เธอจะไม่ฟังคำสั่งของฉันแล้วใช่ไหม! ฉินญาญ่า เธอลืมเรื่องที่เคยโดนทำร้ายในเมื่อก่อนหมดแล้วใช่ไหม? ฉันจะถามเธออีกครั้ง เธอจะไปหรือไม่ไป!”

ฉินญาญ่ากัดฟัน “ฉันไม่ไป!”

โฮ่วเจียโกรธขึ้นมาทันที เมื่อก่อนเธอสามารถรังแกฉินญาญ่าได้ ตอนนี้เองก็ยังสามารถทำได้ อย่าคิดว่าออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้วจะรอดไปได้!

“ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าเธอจะแน่สักแค่ไหน!”

ทันทีที่เสียงของเธอเงียบลง โฮ่วเจียก็ใช้ฝ่ามือของเธอตบเข้าไปที่แก้มที่อ่อนโยนของฉินญาญ่า

แต่มือของเธอยังไม่ทันได้สัมผัสกับแก้มของฉินญาญ่า ฉินจุนก็ยื่นมือออกไปจับเอาไว้ก่อน

ปัง! และในตอนนั้นใบหน้าของโฮ่วเจียก็มีรอยนิ้วมือของฉินจุนประทับอยู่

เรื่องความขัดแย้งของเด็กๆ ตอนแรกฉินจุนก็ไม่ได้อยากจะเข้ามายุ่งอะไร

แต่ตอนนี้โฮ่วเจียกลับถึงขึ้นลงไม้ลงมือ เด็กอายุ 13 14 แต่ทำนิสัยชั่วร้ายขนาดนี้ ทำร้ายคนอื่น ช่างเป็นเด็กที่ไม่มีคนอบรมสั่งสอนเสียจริง

ถึงแม้ว่าฉินจุนจะไม่ได้ออกแรงอะไร แต่มันก็ทำให้แก้มของโฮ่วเจียช้ำ

สีหน้าของเหลียงยี่เปลี่ยนไป เขาตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “แกกล้ามาทำร้ายลูกของฉัน ตายเสียเธอ!”

ตอนแรกเหลียงยี่คิดจะเข้าไปจัดการกับฉินจุน แต่เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่ดุร้ายของฉินจุน เขาก็สงบลงทันที ตอนแรกบอกว่าจะฆ่าเขาให้ตาย แต่ตอนนี้ไม่กล้าแม้แต่จะขยับ

“ได้ นายรอฉันเดี๋ยว ฉันจะสั่งให้คนมาฆ่าแก!”

ฉินจุนยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็น เขาเบื่อกับคนประเภทนี้เต็มทน เขาชี้ไปที่หน้าของโฮ่วเจียและพูดออกมาว่า

“ถ้าเธอยังกล้ามาทำร้ายญาญ่าอีก ครั้งหน้าฉันจะทำให้มือของเธอใช้งานไม่ได้อีกเลย”