ฉินจุนขมวดคิ้ว “นายกำลังขู่ฉัน?”
ตอนแรกก็เป็นแค่เรื่องไม่พอใจกันระหว่างเด็กๆ ฉินจุนเองก็ไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่อะไร ถ้าหากโฮ่วเจียไม่ลงมือก่อน ฉินจุนไม่มีทางไปยุ่งกับเรื่องของเด็กแน่
แต่ตอนนี้เหลียงยี่กลับมาขู่เขา มันทำให้ฉินจุนรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก
เหลียงยี่พูดออกมาอย่างเย็นชา “ขู่แล้วจะทำไม? จะบอกเอาไว้ให้ ครึ่งหนึ่งของธุรกิจยาในตงไห่นั่นเป็นของฉัน ความสัมพันธ์ของฉันอยู่เหนือจินตนาการของนาย ถ้านายคิดจะสู้! นายก็ลองดู!”
ฉินจุนหัวเราะและพูดออกไปว่า “ได้ งั้นฉันจะลองดู”
พูดจบฉินจุนก็โทรศัพท์ออกไปสองสาย สายแรกที่เขาโทรไปหาก็คือผูอำนวยการคนใหม่ของโรงพยาบาลเพื่อประชาชน ผู้อำนวยการหลี่ หรือ หลี่จงเจิ้ง
ก่อนหน้านี้ฉินจุนเคยผลิตยาที่เป็นตัวยาสำคัญมากๆให้กับผู้อำนวยการหลี่ สำหรับผู้อำนวยการหลี่แล้วฉินจุนนั้นสำคัญกับเขามาก
“ฮัลโหล ปรมาจารย์ฉิน คุณมีธุระอะไรเหรอ?”
“นายรู้จักเหลียงยี่ไหม?”
“รู้จัก ซัพพลายเออร์ยา”
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ใหญ่โรงพยาบาลใหญ่ทุกแห่งหยุดรับซื้อยาจากเขา”
หลี่จงเจิ้งตกใจมาก “คุณฉิน โรงพยาบาลของพวกเรานั้นไม่มีปัญหา แต่ว่าโรงพยาบาลอื่นๆนั้นฉันไม่สามารถออกคำสั่งได้”
ผู้อำนวยการหลี่สามารถจัดการได้แค่โรงพยาบาลของตัวเองเท่านั้น ส่วนโรงพยาบาลอื่นๆนั้นเขาไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้
ฉินจุนยิ้มและพูดออกมาว่า “ไม่ต้องไปสั่งพวกเขา แค่บอกพวกเขาว่าเหลียงยี่คนนี้มีเรื่องกับฉัน และโรงพยาบาลไหนที่สั่งซื้อซัพพลายเออร์ยาจากเขาจะถึงฉันขึ้นบัญชีดำทั้งหมดในอนาคต”
หลี่จงเจิ้งตอบกลับมาว่า “ได้ ฉันจะไปแจ้งเดี๋ยวนี้แหละ!”
หลังจากนั้นฉินจุนก็โทรออกไปอีกหนึ่งสาย
“คุณฉิน ฉันเพ่ยเหลียง !”
“หาข้อมูลของคนคนหนึ่งให้ฉันที เหลียงยี่ เจ้าของธุรกิจเกี่ยวกับซัพพลายเออร์ยา”
“คุณฉิน ฉันเคยได้ยินชื่อของเหลียงยี่คนนี้มาก่อน เขาทำอะไรคุณอย่างนั้นหรือ ฉันจะไปจัดการเขาเดี๋ยวนี้!”
ฉินจุนพูดออกมาว่า “ไม่จำเป็นต้องฆ่าเขา แค่หาคนสองสามคนคอยดูเขาเอาไว้ก็พอ ถ้าหากเขาหากมีพฤติกรรมแย่ พวกนายก็สามารถหาวิธีจัดการกับเขาได้เลย”
“ครับ คุณฉิน!”
หลังจากที่ฉินจุนคุยโทรศัพท์เสร็จ สีหน้าของเหลียงยี่ก็เปลี่ยนไปทันที แต่หลังจากที่เขาครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็สงบลงทันที
“นายคิดว่าจะขู่ฉันด้วยวิธีนี้อย่างนั้นเหรอ? นายคิดว่านายเป็นใคร? แค่โทรออกไปสองสาย จะทำให้ฉันหมดสภาพได้เลยหรือไง?”
เหลียงยี่ยังไม่ทันพูดจบ จู่ๆโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น จิตใจของเขาก็สั่นเล็กน้อย เมื่อมองไปว่าใครโทรมา คิ้วของเขาก็ขมวดขึ้นทันที
“ฮัลโหล ผู้อำนวยการห่าว?”
“ประธานเหลียง ผมมีอะไรจะแจ้งให้คุณทราบ หลังจากนี้โรงพยาบาลรักษาทรวงอกของพวกเราจะไม่รับสิ่งของต่างๆจากบริษัทของคุณแล้ว พวกเราจบกันแค่นี้”
เหลียงยี่ผงะอยู่ครู่หนึ่ง “ผู้อำนวยการห่าว! เกิดอะไรขึ้น! ความสัมพันธ์ของพวกเราไม่ได้ดีมาตลอดหรอกเหรอ นอกจากฉันแล้วใครจะให้ราคาที่ดีกับคุณได้มากขนาดนี้!”
ผู้อำนวยการห่าวยิ้มและพูดออกมา “แค่เรื่องราคาสิ่งของมันไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรขนาดนั้น แต่คุณไปทำอะไรให้ใครขุ่นเคืองคุณเองก็น่าจะรู้ดี?”
พูดจบผู้อำนวยการห่าวก็วางสายโทรศัพท์ทันที
จากนั้นโทรศัพท์ของเหลียงยี่ก็ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน ทั้งวีแชท ข้อความ โทรศัพท์ อีเมล
“ประธานเหลียง ฉันคือผู้อำนวยการโรงพยายาลเด็กของตงไห่ พวกเราจะหยุดการสั่งซื้อสิ่งของจากบริษัทคุณตั้งแต่นี้เป็นต้นไป หลังจากนี้ไม่ต้องส่งอะไรมาแล้ว”
“ฉันเป็นผู้อำนวยการจ้าวจากโรงพยาบาลรักษาโรคมะเร็ง หลังจากนี้ไม่ต้องส่งสิ่งของมาแล้ว ประธานซุนจะเป็นคนจัดการให้เราเอง”
“ประธานเหลียง ไม่รู้จริงๆว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงได้ไปมีเรื่องกับปรมาจารย์ฉิน ในอุตสาหกรรมนี้จะมีใครที่มีอิทธิพลไปมากกว่าปรมาจารย์ฉิน? คุณรนหาที่ตายจริงๆ”
เมื่อรับโทรศัพท์หรืออ่านข้อมความแต่ละอัน ดวงตาของเหลียงยี่ก็เศร้าหมองและมึนงง
ไม่เพียงแต่โรงพยาบาลเท่านั้น แต่ยังรวมถึงร้านขายยารายใหญ่ ตลอดจนสถานพยาบาลบางแห่ง และสถานที่อื่นๆ ที่จำเป็นต้องใช้อุปกรณ์ทางการแพทย์ ต่างเรียกร้องให้เขายุติความร่วมมือ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง