เมื่อเห็นความกระตือรือร้นของฉินจุน เย่หลงก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้
แน่นอนเย่หลงไม่รู้ว่าฉินจุนวางแผนที่จะไม่ใช้เงินสักหยวนเพื่อเอาโรงงานนี้กลับมา
ฉินจุนกลับบ้านแล้วโทรศัพท์หาเมิ่งเหวินกัง เมิ่งเหวินกังกล่าวว่าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับโรงงานต้าหลง เขาสามารถเตรียมเงินทุนหมุนเวียน 100 ล้านหยวนเพื่อลงทุนในโรงงานต้าหลงภายในสามวัน
หนี้หลายสิบล้านอาจเป็นเรื่องของชีวิตและความตายสำหรับโรงงาน แต่สำหรับเมิ่งกรุ๊ปของเมิ่งเหวินกังนั้นเป็นการลงทุนที่ธรรมดามาก
“ยังไงก็เถอะ หลินเยวี่ยเหยาฝากของขวัญกับฉันไว้และบอกว่าให้ผมส่งให้พี่ พี่จะมารับเมื่อไร่?”
ฉินจุนประหลาดใจ “เป็นกล่องสีน้ำเงิน”
“ใช่”
“โอ้ วางมันไว้ที่บ้านคุณแล้วกัน คราวหน้าที่จะเจอฉันค่อยเอามาให้”
ของขวัญที่หลินเยวี่ยเหยาเตรียมไว้ให้เป็นเพียงบิสกิตที่ทำเองในวันนั้น ฉินจุนก็กินแล้วด้วยเลยไม่ต้องส่ง แน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่ามีคำเชิญวันเกิดอยู่ในกล่อง
เช้าวันรุ่งขึ้น ชายและหญิงในชุดสูทยืนอยู่ที่ประตูของตระกูลเย่และเคาะประตู
“สวัสดี เราเป็นพนักงานของธนาคารตงไห่ ตอนนี้ฉันจะแจ้งคุณว่าได้มีการเปลี่ยนนิติบุคคล ตอนนี้คุณเป็นตัวแทนทางกฎหมายของโรงงานต้าหลง ตอนนี้คุณเป็นหนี้เงินกู้จากธนาคารของเราทั้งหมด 32 ล้าน จะใช้เวลา คุณเจ็ดวัน ชำระคืนในจำนวนที่กำหนด ไม่เช่นนั้นเราจะแจ้งความกับตำรวจ”
การแสดงออกของเย่หลงเปลี่ยนไป ไม่ได้คิดว่าตระกูลเย่จะเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว และจัดการเรื่องตัวแทนทางกฎหมายในชั่วข้ามคืน?”
คุณเข้าใจผิดแล้ว โรงงานนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับผม และผมไม่รู้เกี่ยวกับการเปลี่ยนตัวแทนทางกฎหมาย ผมไม่เคยไปดำเนินการ”
เจ้าหน้าที่สนใจ “นี่ไม่อยู่ในความดูแลของเรา เราแค่รับผิดชอบการแจ้งเตือน”
หลังจากพูดจบ ทั้งสองก็มอบเอกสารให้เย่หลงและจากไปทันที หลังจากได้รับการแจ้งให้ทราบ
หลังจากทราบเรื่อง ใบหน้าของเย่หลงก็ซีด
สามสิบสองล้าน!
เย่เผิงคนนี้ยืมเงินมหาศาลจริงๆ!
หวังเหม่ยยังดูเศร้า “ฉันควรทำอย่างไร เหล่าเย่ ไม่อย่างนั้น ฉันจะขายหุ้นในร้านอาหารเหอซุ่น”
เย่หลงส่ายหัว “หุ้นนั้นเป็นหุ้นที่คนอื่นมอบให้คุณ คุณมีสิทธิ์อะไรที่จะขาย ต่อให้ขายก็ยังไม่พอ ขาดอีกเยอะ”
ทุกคนต่างขมวดคิ้ว ตระกูลเย่นี้เร่งรีบในการจัดการ!
ฉินจุนเดินไปและยิ้มทันทีเมื่อเห็นหนังสือเปลี่ยนการถือหุ้น “ตระกูลเย่นี้ค่อนข้างเร็ว ลุงเย่ คุณอยากจะไปดูที่ๆคุณเคยต่อสู้และลำบาก?”
เย่หลงถอนหายใจ เรื่องนี้จบลงแล้ว เขาไม่มีวิธีใด ทำได้แค่เดินไปทีละก้าว
คิดถึงจุดนี้ เขาก็ท้อใจ แต่ฉินจุนไม่มีทัศนคติที่ดีเช่นนี้
ถ้าไม่มีทางออก็ติดคุก ทำได้แค่ยอมรับชะตากรรมของคุณ
โชคดีที่ตอนนี้ มีร้านอาหารเหอซุ่นทำให้ชีวิตของภรรยาและลูกสาวไม่มีปัญหา ด้วยความดูแลของเสี่ยวจุน เอีกไม่กี่ปีข้างหน้าเขาก็ออกมาแล้ว มันไม่ใช่เรื่องใหญ่
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เย่หลงก็โล่งใจราวกับว่ากำลังรีบไปที่สนามประหาร
“ไปเถอะ ไปดู”
ฉินจุนและเย่หลงขับรถตรงไปที่โรงงานต้าหลง ไม่นานก็มาถึงโรงงานต้าหลง
โรงงานกำลังก่อสร้างและคนงานก็ยังอยู่ที่นั่น รปภรักษาความปลอดภัยที่ประตูหยุดทั้งสองคน
“มาทำอะไร คุณกำลังหาใครอยู่”
เย่หลงขมวดคิ้ว “เฒ่าเฝิง ไม่รู้จักฉันแล้ว?”
เสียงเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของเฝิงคุน “ใช่ ประธานเย่ใช่หรือไม่ ?แน่นอนว่ารู้จัก แต่ไม่มีประโยชน์ที่จะรู้จักและไม่อนุญาตให้เข้าไปในโรงงาน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผู้รักษาสุดแกร่ง