ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 607

หลังจากที่หูเจียซินพูดจบ ทุกคนก็ตกใจ

“ไม่มีใครบังคับเครื่องกว้านเลยนะครับ ประธานหูครับ เมื่อกี้ทางเราไม่ได้รับสัญญาณใดๆ เลย เราจึงไม่กล้าทำอะไรน่ะครับ”

เครื่องกว้านเป็นเครื่องจักรที่ใช้ดึงรถบรรทุกหินในเหมือง เครื่องกว้านเชือกลวดเหล็ก

หูเจียซินคิดว่าเมื่อกี้มีคนบังคับเครื่องกว้านถึงดึงรถบรรทุกหินให้ขยับได้

หูเจียซินก็ตกใจทันทีที่ได้ยินว่าไม่มีใครบังคับเครื่องกว้าน

“พวกคุณแน่ใจนะ? ว่าไม่มีใครบังคับเครื่องกว้านนี้ แล้วเมื่อกี้รถบรรทุกหินด้านล่างมันจะขยับได้อย่างไร?”

“นี่…พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกันครับ!”

อันที่จริง พวกเขาก็ไม่รู้ว่าประธานหูรอดออกมาได้อย่างไร พวกเขาได้เรียกตำรวจให้เรียกหน่วยดับเพลิงมาช่วยพวกเขาแล้ว แต่เมื่อได้ยินเสียงดังขึ้นที่ด้านล่าง พวกเขาก็สามารถออกมาได้แล้ว นี่มันปาฏิหารณ์จริงๆ

หูเจียซินหันกลับมามองฉินจุนอย่างอึ้งๆ

……..

หลังจากที่เขาไปส่งหูเจียซินกลับบ้าน เมื่อเห็นปลามังกรเหล่านั้นในถังขยะ หูเจียซินก็มีสีหน้าบูดเบี้ยวเล็กน้อยและรู้สึกคลื่นไส้ทันที

ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อก่อนถึงชอบปลาพวกนี้มาก เรียกได้ว่าหลงจนเหมือนกับโดนทำของใส่

หูเจียซินเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมา

นำตู้ปลานี้ออกไปทิ้งทันที

“ต้องรื้อคานบ้านนี้ออกไหม?”

ฉินจุนพูด “ไม่จำเป็นหรอก ตามที่ซินแสท่านนั้นบอกว่าคานบ้านนี้ถูกวางไว้ตรงนี้ ถือได้ว่าเป็นตำแหน่งปลากระโดดข้ามประตูมังกร และด้วยความสามารถของคุณมีไว้ก็ยิ่งเสริมกันเข้าไปอีก”

ฮวงจุ้ยก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่ก็ต้องแล้วแต่คนด้วย

การจัดฮวงจุ้ยแบบนี้ต้องอาศัยคนที่สามารถรับได้จริงๆ และหูเจียซินก็เป็นคนประเภทนี้ ดังนั้นการตกแต่งฮวงจุ้ยปลากระโดดข้ามประตูมังกรก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยน

หูเจียซินพยักหน้า คิดไม่ถึงว่าฉินจุนจะรู้เรื่องพวกนี้ด้วย

จู่ๆ เธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ แล้วพูดขึ้น

“ปลาพวกนี้ แล้วก็ตู้ปลานั่นด้วย หรือว่ามีใครพยายามจะทำร้ายฉันใช่ไหม?”

ฉินจุนพยักหน้า “แม้ว่าจะมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นอย่างนั้น แต่มันก็น้อยมาก”

หูเจียซินขมวดคิ้ว ในหัวก็นึกคนที่น่าสงสัยขึ้นมา เธอก็มีสีหน้าเคร่งขรึมทันที

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”

แม้ว่าหูเจียซินจะดูเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่มีพิษไม่มีภัย แต่เธอก็เป็นผู้ค้าอัญมณีรายใหญ่ของจีน เป็นนักธุรกิจหญิงที่มีอำนาจมาก และวิธีการทำงานการจัดการเรื่องต่างๆ ก็รวดเร็วและเด็ดเดี่ยวกว่าคนทั่วไปมาก

หูเจียซินหลายคนอื่นๆ กำลังนั่งอยู่ในห้องหนังสือ จู่ๆ เธอก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ตู้เซฟ กดรหัสผ่าน และเปิดตู้เซฟออก และหยิบกล่องเล็กๆ ด้านในสุดออกมา

เดินไปหาฉินจุน และยื่นมันให้เขา

“อะ ก่อนหน้านี้ที่คุณรักษาฉัน ฉันก็ยังไม่ได้จ่ายค่ารักษาให้คุณเลย เราก็เป็นเพื่อนกัน หากพูดว่าค่ารักษามันก็ดูห่างเหินไปหน่อย ฉันให้ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ นี้กับคุณแล้วกัน ไม่ต้องเกรงใจ” ”

หลังจากเธอพูดจบ ฉินจุนก็รับกล่องนี้มา และเมื่อเปิดออก ดวงตาเขาก็เป็นประกายทันที

มันคือไฟแช็ก

ไฟแช็กโลหะที่สวยงาม

เป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส ด้านบนมีอัญมณีฝังอยู่หกเม็ด

หลากสีสัน แวววาวมาก

ไม่ว่าจะเป็นความละเอียดของงาน รูปทรง หรือวัสดุที่ใช้นั้นยอดเยี่ยมมาก

แวบแรกที่เห็นไฟแช็กชิ้นนี้มันให้ความรู้สึกหรูหรามาก และดูมีรสนิยมมาก แม้ว่าจะมีอัญมณีหลากสี แต่ก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกฉูดฉาดเลย แต่ในทางกลับกันมันดูแพงและมีรสนิยมมาก

อัญมณีหลายเม็ดนี้น่าจะมีราคากว่าสิบล้านหยวนเลย สมแล้วที่เป็นผู้ที่รอบรู้เรื่องอัญมณี ของขวัญชิ้นนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

เมื่อเห็นสีหน้าของฉินจุน หูเจียซินก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ

เธอรู้ว่ามอบของขวัญชิ้นนี้ให้เขาจะต้องชอบ เพราะผู้ชายก็ชอบของแบบนี้กัันทั้งนั้น

แม้ว่าฉินจุนจะไม่ค่อยสูบบุหรี่ แต่มีไฟแช็กแบบนี้อยู่ในมือก็ถือว่าไม่เลวเลย

“ลองเปิดดูสิ เปลวไฟเป็นสีน้ำเงินด้วยนะ”

ฉินจุนเปิดไฟแช็คออก และหมุนเฟืองล้อ เปลวไฟสีน้ำเงินก็ลุกโชนขึ้นมา งดงามมาก

ฉินจุนพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “ผมชอบมาก ขอบคุณครับ”