ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 608

ฉินจุนเป็นที่รู้จักกันดีในวงการแพทย์ ตอนนี้ถ้าเป็นหมอในประเทศจีนไม่มีใครที่ไม่รู้จักอาจารย์ฉิน

แม้ว่าจะไม่ยอมในฝีมืออาจารย์ฉิน แต่ก็ต้องเคยได้ยินชื่อเสียงของอาจารย์ฉินมาแน่นอน

หลายคนนี้เป็นหมอที่โรงพยาบาลกลาง บางคนก็เป็นผู้เชี่ยวชาญ พวกเขาดีใจมากที่ได้พบกับฉินจุน และจำได้ในทันทีว่านี่คืออาจารย์ฉินที่โด่งดัง

คนไข้ที่สาหัสจำนวนมากในโรงพยาบาลต่างก็ได้รับการรักษาโดยอาจารย์ฉิิน วิธีการรักษาของเขาสุดยอดมาก เขาเป็นไอดอลของทุกคน

วันนี้โรคของประธานเซินหลงหยินนั้นแปลกมาก เป็นมานานแล้วแต่ยังไม่ดีขึ้น จึงจำเป็นต้องให้อาจารย์ฉินช่วยแล้ว

หลังจากที่ฉินจุนเข้ามาในห้อง หมอทุกคนก็หลีกทางให้ ไม่ว่าจะรู้จักหรือไม่รู้จักก็รีบหลบให้อาจารย์ฉินเข้าไปช่วยเขา

หูเจียซินรีบก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและพูดว่า

“ลุงคะ นี่คือแฟนของชิงชิง เขาเป็นหมออัจฉริยะ โรคของชิงชิงเขาก็เป็นคนรักษาให้หายค่ะ ให้เขาดูอาการลุงหน่อยนะคะ”

เมื่อฉันได้ยินว่าเป็นหมออัจฉริยะ และเป็นแฟนของหลิ่วชิงชิง เซินหลงเซินก็พยักหน้า

“ขอบคุณล่วงหน้าเลยแล้วกันครับ!”

ฉินจุนพยักหน้า “ไม่ต้องเกรงใจครับ ตรวจก่อนครับ”

ฉินจุนก้าวไปข้างหน้า ตรวจชีพจรและถามเขาไปด้วย

“มีอาการยังไงบ้างครับ? ไม่สบายตรงไหน?”

เซินหลงหยินกล่าวว่า “รู้สึกวิงเวียนศีรษะ และหนักไปทั้งตัว ไม่มีแรงจะลุกขึ้น อยากนอนอย่างเดียว”

แพทย์หลายคนที่อยู่รอบตัวเขาก็เข้ามาแนะนำอาการให้ฉินจุนคร่าวๆ อาการป่วยของเซินหลงหยินนั้นแปลกมาก ถ้าไม่มีใครเรียกเขาสามารถนอนหลับติดต่อกันนานสามวันสามคืน

การไม่กิน ไม่ดื่ม และไม่เข้าห้องน้ำ ราวกับเป็นเจ้าชายนิทรา ซึ่งน่ากลัวมาก

ตามปกติแล้วโรคนี้น่าจะเป็นอาการของโรคที่อยากนอนมากผิดปกติ แต่ไม่ว่าจะตรวจชีพจรหรือตรวจยังไงก็ไม่มีอาการของโรคอยากนอนมากผิดปกติเลย

และอาการของโรคอยากนอนมากผิดปกติที่แท้จริงนั้นไม่ใช่หัวถึงหมอนก็หลับอย่างนี้ แต่อาการของโรคอยากนอนมากผิดปกติจะผล็อยหลับไปโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า และผู้ป่วยจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

แต่เซินหลงหยินยังคงสามารถควบคุมตัวเองได้ ตราบใดที่มีคนรอบตัวคอยเตือนเขา หรือพูดคุยกับเขา เซินหลงหยินก็สามารถควบคุมตัวเองได้ เพียงแต่จะรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยมาก

หลังจากที่ฉินจุนตรวจชีพจรให้แล้ว ฉินจุนก็ขมวดคิ้ว เหลือบมองแพทย์แผนจีนที่อยู่ข้างหลังเขา และพูดว่า

“คุณรมยาให้เขาเหรอ?”

แพทย์แผนจีนมีอายุที่อยู่ด้านหลังเขาก็พยักหน้า “อาจารย์ฉินครับ ผมเห็นว่าเขาร่างกายของเขาค่อนข้างชื้น ดังนั้นจึงรมยาให้เขาครั้งหนึ่ง ผม… ทำผิดเหรอครับ?”

ฉินจุนพูดชื่อเขา มันช่างน่ากลัวจริงๆ นี่คืออาจารย์ฉินเลยนะ ถ้าหากเขาทำอะไรผิดพลาด แล้วถูกอาจารย์ฉินตำหนิ เขาคงจะเสียใจมาก

โชคดีที่ฉินจุนส่ายหัว

แม้ว่าแพทย์แผนจีนชราผู้นี้จะทำผิดจริงๆ เขาก็ไม่ตำหนิเขาต่อหน้าผู้คนจำนวนมากอย่างนี้หรอก ค่อยๆคุยกันดีๆ ฉินจุนไม่จำเป็นต้องตำหนิผู้อื่นสำหรับความผิดพลาดของพวกเขา

“รมยาน่ะไม่มีปัญหา แต่ต้นเหตุของต้นเหตุของโรคของประธานเซินไม่ได้อยู่ที่นี่”

“พวกคุณกลับกันไปก่อนเถอะ อาการของคุณเซินจะหายดีภายในสองสามวันครับ”

หมอแพทย์แผนจีนชราคนเมื่อกี้ประหลาดใจมาก “อาจารย์ฉินครับ จริงหรือครับ? แต่เมื่อกี้หลังจากที่ผมนำเข็มออกผมก็ไม่รู้สึกว่าชีพจรเขาจะดีขึ้นเลย! ”

ฉินจุนพูด “เชื่อผมเถอะ พวกคุณกลับไปได้แล้ว”

หมอต่างก็มองหน้ากัน แม้ว่าจะยังมีข้อสงสัยอยู่ในใจ แต่อาจารย์ฉินก็พูดอย่างนี้แล้ว ทุกคนจึงกลับไป

หลังจากที่หมอออกไปแล้ว หูเจียซินก็ถามว่า “คุณฉิน ลุงของฉันไม่เป็นไรใช่ไหม?”

คนอื่นไปหมดแล้ว ฉินจุนจึงพูด

“เป็น แต่มันไม่ใช่ความเจ็บป่วยทางร่างกาย ประธานเซินมีร่างกายที่แข็งแรง และมีชีพจรปกติ ไม่มีอาการป่วยอะไร แต่…”

“มีปัญหาเรื่องอื่น”

“ประธานเซินมีเครื่องประดับแปลกๆ อะไรบ้างครับ? ”

เซินหลงหยินขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาดูไม่ค่อยพอใจ

“คุณหมายความว่าอย่างไร?”

หูเจียซินพูด “คุณฉินพอจะรู้เรื่องฮวงจุ้ยอยู่บ้างน่ะค่ะ ก่อนหน้านี้บ้านของหนู มีคานมังกรตั้งกดทับภูมิทัศน์ของบ้าน ดังนั้นหนูโชคร้ายมาตลอด และเกือบตายอยู่ในเหมือง โชคดีที่ได้คุณฉินช่วยไว้”

กลับมาที่รถ ฉินจุนหยิบหยิบเจ้าแม่กวนอิมหยกออกมาแล้วยื่นให้หูเจียซิน

“เจ้าแม่กวนอิมหยกนี้สามารถช่วยชีวิตลุงของคุณได้ ให้เขาใส่ไว้ตลอดเวลา ห้ามถอด”

หูเจียซินรีบรับทันที ราวกับได้รับสมบัติ “โอเคค่ะ ต้องขอบคุณแทนลุงฉันด้วยค่ะ!”

ฉินจุนพยักหน้าและไม่ได้พูดอะไร

ฮวงจุ้ยเป็นเหมือนการรักษาโรค ต้องอาศัยความร่วมมือจากแพทย์และผู้ป่วย หากอีกฝ่ายไม่เต็มใจที่จะเชื่อ ฉินจุนจะไม่สามารถช่วยเขาได้แม้ว่าเขาจะมีความสามารถแค่ไหน

เรื่องนี้จะต้องรอดูความโชคดีของตัวเขาเองเท่านั้น

หูเจียซินรีบลงจากรถ และรีบกลับไปในบ้าน

หลังจากเข้ามาในห้องแล้ว เซินหลงหยินก็ขมวดคิ้วและพูดว่า

“ทำไมแกถึงกลับมาอีก?”

หูเจียซินเลิ่ลั่กและหัวเราะแห้งๆ

“คุณลุง หนูก็มาดูแลคุณลุงไงคะ ลุงป่วยนี่นา หนูก็ต้องมาดูแลคุณลุงสิ!”

สีหน้าเซินหลงหยินผ่อนคลายลงเล็กน้อย “ไม่ต้องหรอก ฉันให้พี่เลี้ยงมาดูแลก็ได้”

“ได้ยังไงกัน พี่เลี้ยงจะดูแลดีเท่าหนูเหรอ?”

หลังจากพูดจบ หูเจียซินก็ใช้ผ้าร้อนเช็ดหน้าลุงของเธอและพูดว่า

“อ้อคุณลุงคะ วันก่อนหนูไปวัดมา ไปขอให้คุณลุงปลอดภัย ลุงใส่ไว้สิ”

หลังจากพูดจบหูเจียซินก็สวมเจ้าแม่กวนอิมหยกไว้ที่คอของลุง

เซินหลงหยินไม่ได้สงสัยอะไร จึงยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้

“ให้เจ้าแม่กวนอิมงั้นเหรอ ของแบบนี้ช่วยอะไรฉันได้”

หูเจียซินยิ้ม “นี่คือความกตัญญูของหนูไงคะ ลุงห้ามถอดนะ!”