ผู้รักษาสุดแกร่ง นิยาย บท 81

หวังจื่อเหรอ?

ฉินจุนขมวดคิ้ว ทำไมคุ้นชื่อนี้จัง?

เมื่อคิดไปคิดมาก็ดูเหมือนว่าเมิ่งเหวินกังเคยพูดถึง?

ฉินจุนครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นดาราชายคนหนึ่ง และก็ดูเหมือนว่าเขาจะสนใจซูเหวินฉีด้วย ดังนั้นเขาจึงต้องการพุ่งเป้ามาที่ฉินจุนงั้นเหรอ?

แต่มันบังเอิญมาก นึกไม่ถึงเลยว่าหวังอี้สุ่ยจะเป็นพ่อของหวังจื่อ

ฉินจุนก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

ข้อหนึ่ง คือเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับซูเหวินฉี เป็นเพียงข่าวฉาวเท่านั้น

ข้อสอง หวังจื่อเพียงแค่ขู่ด้วยวาจาเท่านั้น ไม่ได้คุกคามฉินจุนโดยตรง ดังนั้นจึงไม่ได้เป็นศัตรูอะไรกัน

ข้อสาม เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างนี้ ฉินจุนไม่เก็บเอามาใส่ใจหรอก

อย่าว่าแต่หวังจื่อเลย แม้แต่พ่อของเขาหวังอี้สุ่ยในตอนนี้ก็ควรจะคุยกับฉินจุนด้วยความเคารพไหม?

หวังอี้สุ่ยทำสิ่งต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว ตอนอยู่ต่อหน้าฉินจุน เขาโทรศัพท์หาหลายคน พรุ่งนี้จะเริ่มจดทะเบียนบริษัทการกุศลในชื่อของฉินจุน และในขั้นต้นเขาจะเตรียมลงทุนในการก่อสร้างโรงเรียนประถมหลายแห่ง

ในกระบวนการนี้ฉินจุนไม่ได้เข้าไปยุ่ง

หวังอี้สุ่ยทิ้งข้อมูลการติดต่อไว้ให้ฉินจุน และจากไปอย่างไม่เต็มใจนัก

เมื่อเขาไปแล้ว ค่งฝานหลินก็เดินเข้ามาพร้อมกับหัวเราะแห้ง ๆ

“ปรมาจารย์ฉิน เมื่อกี้คือเปลวเพลิงแห่งขุนเขา ความเยือกเย็นแห่งสวรรค์เหรอครับ? แหะ ๆ ”

ที่ฉินจุนให้ค่งฝานหลินเป็นลูกศิษย์ไม่ใช่เพราะเพื่อเรียนรู้ทักษะทางการแพทย์ การฝังเข็มทั้งสองกระบวนท่าเมื่อกี้นี้เขาจะต้องทำให้เป็น เมื่อมีโอกาสดี ๆ อย่างนี้เขาจะพลาดไม่ได้

และเย่หวันเอ๋อก็เดินเข้ามา

“พี่เสี่ยวจุน ฉันก็อยากเรียนเหมือนกัน!”

ฉินจุนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ ทำได้เพียงเริ่มสอน

……

เมื่อถึงช่วงเย็น โรงพยาบาลปิดแล้ว แต่ค่งฝานหลินอยู่ที่นี่เพื่อเข้าเวร เผื่อมีผู้ป่วยเข้ามารักษาในตอนกลางคืน

ทันทีที่ฉินจุนกลับมาถึงบ้าน น้าเฝิงก็มองไปที่ฉินจุนด้วยสายตาแปลก ๆ และพูดขึ้น

“คุณชายคะ ดาราคนนั้นที่มาครั้งที่แล้ว…มาอีกแล้วค่ะ”

ครั้งที่แล้วซูเหวินฉีมาถึงบ้านของฉินจุนด้วยสภาพเมามาย ตอนนั้นน้าเฝิงยังไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่เมื่อซูเหวินฉีตื่นขึ้นมาน้าเฝิงจึงจำได้ว่านี่คือดาราดัง

ถ้าตอนนั้นคุณชายของตระกูลฉินมีแฟนเป็นดาราดังมันก็คงเป็นเรื่องปกติ แต่ตอนนี้ตระกูลฉินได้ตกต่ำลงแล้ว และทุกคนถึงกับรังเกียจ ถึงจะเป็นอย่างนี้แต่คุณชายก็ยังหาแฟนสาวได้เยี่ยมยอดขนาดนี้เลยเหรอ??

สมแล้วที่เป็นคุณชาย!

ฉินจุนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ซูเหวินฉีเมาอีกแล้วงั้นเหรอ?

เมื่อเดินเข้าไปในห้อง ก็เห็นซูเหวินฉีนอนหลับอยู่บนเตียงของเขา

ฉินจุนไม่มีทางเลือกจึงหยิบกินยาแก้เมาออกมาและทาลงบนใบหน้าของเธอ

“เฮ้ๆๆ คุณทำอะไรเนี่ย!”

ทันทีที่ยาถูกทาลงหน้าผากของเธอ ซูเหวินฉีก็ตื่น มีสติสัมปชัญญะครบถ้วนและไม่ได้เมาเลยสักนิด

“ฉันไม่ได้ดื่ม!”

ฉินจุนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย “คุณไม่ได้ดื่มแล้วทำไมคุณมาที่บ้านผมล่ะ?”

ซูเหวินฉีโมโหเล็กน้อย ท้าวเอวเล็กๆของเธอ และพูดด้วยท่าทางโมโห

“เฮ้ ฉันแค่มาเยี่ยมคุณเฉยๆ คุณคิดว่าฉันเป็นคนยังไงห๊ะ ขี้เมาเหรอ?”

ฉินจุนยิ้ม ท่าทางของซูเหวินฉีดูน่ารักเหมือนกันนะ

“เวลาไปเยี่ยมบ้านคนอื่น คุณนอนบนเตียงเขาเลยเหรอ?”

แก้มของซูเหวินฉีแดง และเธอก็พูดขึ้นขณะสวมถุงเท้า

“ครั้งที่แล้วที่ฉันนอนมันสบายมากน่ะ ฉันไม่ค่อยได้นอนหลับสนิทแบบนี้บ่อยๆน่ะ”

ขณะที่พูดซูเหวินฉีก็บิดขี้เกียจ เผยให้เห็นส่วนเว้าโค้งที่สวยงามของเธอ

“เอ้อครั้งที่แล้วหลังจากฉันกลับไปไม่มีใครมารบกวนคุณใช่ไหม?”

เพราะยังไงเขาก็เป็นผู้ชายที่ถูกค้นหาอย่างมากในอินเทอร์เน็ต และดูเหมือนว่าหวังจื่อก็ดูเหมือนจะมีแผนบางอย่าง ดังนั้นซูเหวินฉีจึงอดไม่ได้ที่จะกังวล

ซูเหวินฉีไม่ได้สั่งอาหาร แต่พนักงานเสิร์ฟกลับรีบนำอาหารมาเสิร์ฟเต็มโต๊ะอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนเขาจะว่าซูเหวินฉีชอบกินอะไร

“กินกันเถอะ ๆ”

ทั้งสองเหมือนกับคนที่เป็นเพื่อนกันมานานแล้ว จึงไม่ได้มีพิธีรีตองอะไรมาก

ซูเหวินฉีรู้สึกผ่อนคลายมากตอนที่อยู่กับฉินจุน

และฉินจุนก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ทั้งสองคนต่างก็มีความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน

และในช่วงเวลาดี ๆ อย่างนี้ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านหลัง

“เหวินฉี คนนี้เป็นผู้ชายที่มีข่าวซุบซิบกับคุณหรือเปล่า?”

ซูเหวินฉีขมวดคิ้ว และเมื่อเธอหันกลับไปมอง สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

“หวางจื่อ? ทำไมคุณอยู่ที่นี่?”

หวังจื่อยิ้มจาง ๆ เดินไปนั่งข้างซูเหวินฉีอย่างไม่เกรงใจ และพูดขึ้น

“บังเอิญมาก ฉันก็มาทานข้าวที่นี่เหมือนกัน”

ซูเหวินฉีไม่เชื่อว่าเขาจะมาทานข้าวที่นี่ด้วย หวังจื่อไม่เพียงแต่ตัวเขาที่มีอิทธิพลมาก แต่ที่บ้านเขาก็ยังมีฐานะดีมาก เขาเป็นทายาทที่ร่ำรวยตั้งแต่เด็ก ๆ ที่บ้านมีร้านอาหารตั้งกี่ร้าน เขาจะมาทานอาหารที่นี่ทำไมกัน?

เพราะรู้ว่าคืนนี้เธอจะมาเขาเลยตามมาแน่ ๆ

หวังจื่อนั่งอยู่ข้างซูเหวินฉี ราวกับเป็นเจ้าของ มองไปที่ฉินจุนด้วยรอยยิ้มปลอม ๆ และพูดขึ้น

“คุณชื่ออะไรครับ?”

หวังจื่อไม่ได้แนะนำตัวเอง เขาเชื่อว่าฉันจุนต้องรู้จักเขา

“ฉินจุน”

หวังจื่อยิ้มบาง ๆ และไม่สนใจความเฉยเมยของฉินจุน

“ผมได้ยินมาว่าคุณและเหวินฉีมีเรื่องอื้อฉาวกันเหรอ? ลำบากคุณแย่เลยนะครับ ที่ต้องมาดูแลเหวินฉีแทนผม”

คำพูดของหวังจื่อคลุมเครือมาก ราวกับว่าเขากับซูเหวินฉีเป็นอะไรกัน และฉินจุนเป็นเพียงพนักงานคนหนึ่งเท่านั้น