PLAYBOY คุณพ่อฝึกหัด นิยาย บท 22

Pream Part

.

ฉันยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ได้ลุกไปไหน แม้ว่าผู้ใหญ่ทั้งหมดจะพากันออกไปจนเหลือแค่ฉันและคริสอยู่ในห้องแค่สองคนก็ตาม ฉันไม่รู้ว่าตัวเองควรรู้สึกยังไงดี เพราะไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าตัวเองมีค่ากับแม่ขนาดนั้น

แก้วตาดวงใจเหรอ?

ฉันมีค่าขนาดนั้นเลยเหรอ?

“พรีม” ฉันสะดุ้ง ก่อนจะหันกลับไปมองคนเรียก คริสยืนอยู่หน้าประตูตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ คงเพราะฉันเอาแต่เหม่อจนไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างสินะถึงไม่รู้อะไรเลยแบบนี้ ฉันกระพริบตาถี่ ๆ เพื่อเรียกสติกลับมา ก่อนจะตอบกลับคนที่กลายมาเป็นสามีอย่างเต็มตัวสั้น ๆ

“ว่า”

“เป็นอะไร เหนื่อยเหรอ”

“เปล่า” ฉันไม่ได้โกหก วันนี้ไม่ได้เหนื่อยเท่าที่คิด แต่ก็เมื่อยน่าดูเพราะต้องเดินและยืนหลายชั่วโมง

“งั้นไปอาบน้ำเถอะ จะได้รีบนอน เมื่อเช้าก็ตื่นแต่เช้ามืดนี่”

“อืม”

“อืมก็ลุกสิ อ้อ ลุกไม่ไหวใช่ไหม มา เดี๋ยวฉันช่วย”

“ไม่ต้อง อ๊ะ!!” ฉันร้องออกมาเสียงหลงเมื่อพยายามจะลุกขึ้นยืนด้วยตัวเองก่อนที่คริสจะเข้ามาช่วย แต่เพราะว่านั่งท่าเดิมนานเกินไปจึงเกิดอาการขาชา ยืนเองไม่ไหวจนเกือบล้มหน้าทิ่ม โชคดีที่ได้คริสที่ยืนอยู่ไม่ไกลพุ่งเข้ามารับตัวฉันไว้ได้ทัน

“ระวังหน่อยสิ!” เขาดุ สีหน้าวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะตัดสินใจช้อนตัวฉันขึ้นโดยไม่บอกไม่กล่าว

“ดะ...เดี๋ยวสิ จะพาฉันไปไหน” คริสไม่ได้ตอบ เขาอุ้มฉันไปวางลงบนโซฟาตัวยาว ส่วนตัวเขาก็นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น และยกขาฉันขึ้นไปวางบนหน้าขาของตัวเอง

เดี๋ยวสิ นี่มันอะไร...

“คริส ทำอะไร” ฉันถามพร้อมชักเท้ากลับ ถึงแม้ว่าจะได้รับความคิดสมัยใหม่จากเมืองนอกมาบ้าง แต่การเอาเท้าไปวางบนตัวคนอื่นฉันก็ยังรู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมอยู่ดี

“นวด” แต่คริสไวกว่าเพราะเขายื้อเท้าฉันไว้ได้ทัน เสียงทุ้มตอบออกมาโดยที่ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมองฉันด้วยซ้ำ เขาก้มลงมองขาฉันเหมือนกำลังสำรวจอะไรซักอย่าง

“นวด?”

“เพราะเธอเมื่อยมาทั้งวัน ขาเลยอ่อนแรงได้ง่าย ดูสิ ฝ่าเท้าแดงหมดเลย ทำไมไม่บอกกันว่าไม่ไหว”

“ฉันไหว ฉันแค่...”

“ไม่ต้องพูดแล้ว”

ฉันแค่...ขาชา

ประโยคนั้นฉันไม่ได้พูดออกไปเพราะกลัวโดนอีกฝ่ายดุอีก คริสในตอนนี้ดูจริงจังเกินกว่าที่ฉันจะดื้อใส่ ฉันเข้าใจเขา เพราะถ้าเมื่อกี้ฉันล้มลงไปคงเจ็บไม่น้อย แถมอาจจะกระทบกับลูกอีก ฉันผิดเองแหละที่ดื้อรั้นไปเสียทุกอย่าง สุดท้ายก็เลยปล่อยให้คริสบีบนวดขาของฉันไปตามที่เขาต้องการ

“ฉันทำเจ็บหรือเปล่า”

“ไม่เจ็บ”

“ถ้าเจ็บบอกนะ”

“อื้อ” ฉันพยักหน้ารับ เอนหลังกับพนักพิงและหลับตาลงเพราะรู้สึกสบาย ตั้งแต่เข้าเดือนที่สามมาฉันก็ปวดเมื่อยเนื้อตัวได้ง่ายมาก เวลาปวดก็จะนวดตัวเองไปตามประสา แต่พอมีคนมานวดให้แบบนี้ยอมรับเลยว่ารู้สึกดีกว่ามาก

“นาย ทำไมนวดเก่งจัง” คริสนวดทั้งขาและฝ่าเท้าให้ฉันอย่างชำนาญ ลงน้ำหนักได้พอดีและรู้ว่าควรบีบจับตรงไหนจนฉันอดสงสัยไม่ได้ เขาเป็นลูกคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เป็นทายาทบริษัทใหญ่โตที่มีสาขาหลายประเทศ มีลูกน้องในปกครองมากมาย ไม่น่าจะต้องมานั่งนวดให้ใครแบบนี้มาก่อน

“ฝึกเอาน่ะ” คริสไม่ได้เงยหน้าขึ้นด้วยซ้ำตอนที่ตอบคำถามนั้น “ฉันอ่านเจอมาว่าคนท้องจะปวดเมื่อยได้ง่าย ก็เลยลองหาข้อมูลในยูทูปและในหนังสือดูว่าควรนวดให้คนท้องแบบไหน จะได้เอามานวดเธอไง”

“งะ...งั้นเหรอ”

“อืม ฉันนวดดีพอหรือเปล่า ถ้ายังไม่ดีพอฉันว่าจะไปลงครอสเรียนกับคนที่เขานวดเก่ง ๆ ต่อไปนี้จะได้นวดให้เธอได้ทุกวัน” คริสเงยหน้าขึ้นมาพูดเจือยแจ้วไปเรื่อยพร้อมรอยยิ้มจนตาหยี เขาดูมีความสุขกับสิ่งที่ทำจนฉันรู้สึกอุ่นวาบขึ้นมากลางอก เพราะไม่ได้คาดหวังไว้เลยว่าคริสจะดีกับฉันและทำเพื่อฉันกับลูกได้ขนาดนี้ คนเรามองแค่ผ่าน ๆ ไม่ได้จริง ๆ สินะ

“ดีแล้ว ไม่ต้องไปเรียนเพิ่มหรอก” ฉันตอบก่อนจะชักเท้ากลับ ส่วนคริสเองก็ไม่ได้รั้งไว้เหมือนตอนแรก “ฉันเหนียวตัว อยากอาบน้ำแล้ว ขอบคุณนะที่นวดให้”

“ยืนได้แล้วใช่ไหม” คริสรีบเข้ามาประกบทันทีที่ฉันยืนขึ้น วูบหนึ่งในใจฉันเกือบปากไวต่อว่าคริสไปแล้วที่วุ่นวายเกินความจำเป็น แต่เมื่อนึกถึงแววตาแห่งความสุขที่เขาได้ทำอะไรเพื่อฉันแล้วก็ต่อว่าเขาไม่ลงจริง ๆ คริสแค่หวังดีกับฉัน และฉันไม่ควรทำลายน้ำใจของเขา

“ยืนได้แล้ว”

“แล้วถอดชุดได้ใช่ไหม ให้ฉันช่วยหรือเปล่า”

“ไม่ต้อง!” ฉันอึกอักหลังจากเผลอตะโกนออกไปเสียงดัง ก็มันตกใจนี่ จู่ ๆ จะมาถอดชุดให้คนอื่นได้ยังไง ถึงแม้จะเคยเห็นมาแล้วแต่มันก็นานมากแล้วนี่นา และไม่ใช่ตอนที่มีสติแบบนี้ด้วย “ฉันหมายถึง...ฉันถอดเองได้นะ”

“อ๋อ โอเค ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็เรียกฉันนะ”

“อืม” ฉันพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะเดินเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ แม่เพียรเข้ามาเตรียมห้องนี้และเตรียมชุดนอน ผ้าเช็ดตัว และอุปกรณ์อาบน้ำไว้ในห้องน้ำให้แล้ว เพราะฉะนั้นไม่มีบทประมาณว่าอาบน้ำเสร็จแล้วแต่ลืมผ้าเช็ดตัวอะไรทำนองนั้นหรอกนะ

ฉันถอดชุดออก อันที่จริงมันไม่ได้ถอดยากขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้ถอดง่ายเพราะซิปอยู่ด้านหลัง ต้องเอื้อมอยู่หลายวินาทีถึงจะสามารถรูดมันออกได้ แต่ท้ายที่สุดฉันก็สามารถถอดชุดได้โดยไม่ต้องเรียกให้คนที่อยู่ข้างนอกช่วย ชุดที่ใส่ช่วงเย็นไม่ใช่ชุดฟูฟ่องเหมือนเจ้าสาวทั่วไป เป็นชุดเดรสสีครีมเรียบ ๆ ยาวถึงแค่ข้อเท้า ออกแนววินเทจแบบที่ฉันต้องการ