PLAYBOY คุณพ่อฝึกหัด นิยาย บท 35
สรุปบท PLAYBOY : 34: PLAYBOY คุณพ่อฝึกหัด
สรุปเนื้อหา PLAYBOY : 34 – PLAYBOY คุณพ่อฝึกหัด โดย Cherr
บท PLAYBOY : 34 ของ PLAYBOY คุณพ่อฝึกหัด ในหมวดนิยายนิยายสำหรับผู้ใหญ่ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Cherr อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
Pream Part
.
“จะนอนก็ต้องส่งข้อความรายงานสามีด้วยเหรอ” คำพูดหยอกล้อที่ไม่จริงจังของแซนดี้ทำให้ฉันหันกลับไปมอง ก่อนจะส่งยิ้มกว้างให้อีกฝ่าย
“ก็ต้องส่งสิ คริสเขาให้รายงานตัวตลอด เขาบอกว่าเป็นห่วงน่ะ”
“จ้ะ” แซนดี้เบ้ปาก ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน ฉันยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่าช่วงนี้แซนดี้มานอนที่บ้านฉัน นอนด้วยกันเลยเพราะว่าถ้าเกิดฉันมีปัญหาในตอนดึก ๆ จะได้ช่วยได้ทัน ตอนนี้ฉันท้องได้ยี่สิบแปดสัปดาห์แล้ว ท้องใหญ่จนอุ้ยอ้ายไปหมด เลยไม่ปฏิเสธความหวังดีของแซนดี้ มีคนช่วยยังไงก็ดีกว่าอยู่คนเดียวแล้วมีปัญหาล่ะนะ
ฉันทิ้งตัวลงนอนบ้าง สี่ทุ่มแล้ว วันนี้ฉันนอนดึกกว่าปกติด้วยซ้ำเพราะมัวแต่เคลียร์งาน อันที่จริงตั้งแต่ไม่มีคริสฉันก็นอนดึกขึ้น แซนดี้คอยห้ามแล้วแต่ทำอะไรมากไม่ได้ คนเดียวที่ฉันยอมคงมีแต่คริสนั่นแหละ
พูดแล้วก็อดคิดถึงไม่ได้ ที่ฉันส่งไปหาคริสว่าคิดถึงคือฉันคิดถึงเขาจริง ๆ กว่าห้าสัปดาห์แล้วที่ไม่มีคริสอยู่ด้วย ไม่มีจูบตอนเช้าและก่อนนอน ไม่มีอาหารฝีมือเขา ไม่มีอ้อมกอดจากเขา ฉันกำลังรู้สึกว่าตัวเองเคยชินกับการมีคริสมากเกินไป ถ้าวันหนึ่งไม่มีเขาแล้วฉันจะทำยังไงดี
“ไร้สาระ” ฉันส่ายหัว บ่นตัวเองที่คิดอะไรเพ้อเจ้อ ตอนนี้เราทั้งสองคนกำลังไปกันได้ดี คริสเองก็ดีกับฉันมาก จะไปคิดถึงวันที่ไม่มีเขาทำไมกัน
“กู๊ดไนท์นะพิมมี่”
“กู๊ดไนท์แซนดี้” แซนดี้หลับไปทันที เธอเป็นคนหลับง่ายมาก ฉันเองก็ไม่ได้หลับยากอะไร แต่ตั้งแต่ไม่มีคริสฉันก็หลับค่อนข้างยาก
คริสอีกแล้วเหรอ?
อดตกใจกับตัวเองไม่ได้ที่หายใจเข้าออกก็มีแต่เรื่องของคริส ฉันติดเขามากเกินไปจริง ๆ นะเนี่ย
ติ้ง!
หืม?
เสียงแจ้งเตือนมือถือที่ดังขึ้นทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมอง เผื่อว่าใครจะมีเรื่องอะไรสำคัญ หรืออาจจะเป็นคริสที่ส่งมาก็ได้
“ใคร?” ฉันขมวดคิ้วเพราะเป็นแจ้งเตือนจากอินสตราแกรม เป็นข้อความจากใครบางคนที่ฉันไม่รู้จัก
ฉันเปิดเข้าไปดูด้วยความสงสัย คนที่ส่งมาเหมือนเป็นไอจีที่เปิดใหม่ ไม่ใช้รูปตัวเองด้วยซ้ำ รวมถึงไม่โพสรูปอะไรเลย และมันทำให้ฉันสงสัยมากขึ้นอีก จึงรีบกดกลับมาดูข้อความที่เขาส่งมาให้
มันเป็นคลิป ๆ หนึ่งที่ถ้ามองผ่าน ๆ คงไม่มีอะไร แต่ผู้ชายที่แต่งตัวดีเหมือนหนุ่มออฟฟิศคนนั้นทำไมคุ้นตาได้ขนาดนี้ และพอเขาหันกลับมาฉันก็ถึงบางอ้อว่าทำไมถึงได้คุ้นตานัก
คริสนี่เอง
แล้วคนข้าง ๆ คือใครล่ะ?
ฉันดูคลิปนั้นต่อไปเรื่อย ๆ เป็นคลิปที่คนสองคนนั่งคุยกันคล้ายว่ากำลังคุยงานกันอยู่ สักพักก็เหมือนว่าจะคุยงานเสร็จแล้ว แต่ก็ยังไม่มีใครแยกย้าย
ทั้งสองคนพูดคุยกันต่อ มียิ้ม มีหัวเราะ มีจ้องตากัน และมีหลายครั้งที่ฝ่ายหญิงทำท่าเหมือนเขินอาย ฉันไม่รู้ว่าเขาพูดคุยอะไรกัน แต่ท่าทางของพวกเขาทำให้ฉันรู้สึกใจหวิว ๆ แปลก ๆ
ติ้ง!
เสียงข้อความดังขึ้นอีกแล้ว ฉันกดเข้าไปดูด้วยมือที่สั่นเทาเล็กน้อย คนส่งคือคนเดิม รอบนี้ไม่ใช่คลิป แต่เป็นเพียงข้อความสั้น ๆ
Xxxcpxxx : สามีกำลังจะมีชู้ ระวังไว้บ้างก็ดี
Preampharimata : คุณเป็นใคร ถ่ายคลิปคนอื่นมาแบบนี้ระวังจะติดคุก
Xxxcpxxx : เป็นคนหวังดี...ละมั้ง แค่เห็นใจที่เธอกำลังถูกผู้ชายเลว ๆ คนหนึ่งสวมเขาให้โดยไม่รู้ตัว
Preampharimata : ฉันจะบล็อก
Xxxcpxxx : ถ้าเธอบล็อก เธอก็จะกลายเป็นคนโง่ต่อไป
Xxxcpxxx : แต่ถ้าเธอไม่บล็อก เธอก็จะได้เห็นธาตุแท้ของผู้ชายคนนี้
Xxxcpxxx : เลือกเอานะ
Xxxcpxxx : :)
.
.
“พิมมี่”
“...”
“พิม เฮ้!”
แปะ!!
“อ๊ะ!” ฉันสะดุ้ง กระพริบตาปริบ ๆ ด้วยความงุนงง ทำไมจู่ ๆ นิโคลัสถึงได้ตบมือใส่ฉันล่ะ
“เป็นอะไร ทำไมนั่งเหม่อแบบนี้” นิโคลัสไม่ได้ดูโกรธ แต่เหมือนเขาจะสงสัยมากกว่า
“ฉะ...ฉันเหม่อเหรอคะ”
“ใช่ ผมเรียกคุณหลายครั้งแล้ว”
“ตายจริง” ฉันตกใจ ไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอเหม่อตอนที่คุยงานจนนิโคลัสต้องเรียกหลายครั้งแบบนี้ “ฉันขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไร” นิโคลัสโบกมือไปมา “แต่ช่วงนี้เครียดมากไปหรือเปล่า คุณเหม่อบ่อยนะ หรือเพราะว่างานมันเร่งรัดเกินไป พักก่อนก็ได้นะ สุขภาพต้องมาก่อน” ดวงตาสีฟ้าเลื่อนลงไปมองที่หน้าท้องฉัน “ยิ่งตั้งท้องอยู่แบบนี้ด้วย ผมไม่อยากให้คุณเครียดมาก”
“มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยค่ะ แต่ไม่ใช่เรื่องงาน”
“อย่างนั้นเหรอ” นิโคลัสพยักหน้ารับ ก่อนจะยกแขนขึ้นกอดอก “ถ้ามีอะไรไม่สบายใจระบายกับผมก็ได้นะ ผมไม่ได้ให้คำปรึกษาเก่ง แต่ผมรับฟังเก่งมาก”
นิโคลัสพูดติดตลกจนฉันยิ้มออกมาจนได้ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็ผ่านมาสองอาทิตย์แล้ว ฉันได้รับข้อความจากแอคเคาน์ปริศนาทุก ๆ สองหรือสามวัน เป็นคลิปของคริสกับผู้หญิงคนเดิม แต่ไม่ใช่สถานที่เดิมและไม่ใช่ชุดเดิม เหมือนว่าเขาทั้งสองคนนัดพบกันบ่อย การได้เห็นอะไรแบบนี้มันทำให้ฉันคิดมาก แต่ฉันก็ไม่กล้าบล็อกแอคเคาน์นั้นเสียที เหมือนว่าฉันเองก็อยากรู้สิ่งที่คนที่อ้างว่าเป็นผู้หวังดีส่งมาเหมือนกัน
“เฮ้ เหม่ออีกแล้วนะ” ฉันสะดุ้ง ก่อนจะรีบก้มหัวขอโทษอีกคน
“ขอโทษค่ะบอส”
“พักไหมพิมมี่” นิโคลัสมองมาด้วยความห่วงใยอย่างจริงใจจนฉันรับรู้ได้ “ออกไปสูดอากาศข้างนอกกับผมไหม”
“ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะบอส เรายังต้องคุยงาน...”
“ลืมเรื่องงานไปก่อน ลืมว่าผมคือเจ้านาย ลืมว่าคุณคือลูกน้อง คิดว่าเราเป็นพี่น้องกัน ออกไปเดินเล่นเป็นเพื่อนผมได้ไหม” เมื่อนิโคลัสร้องขอออกมาแบบนั้นฉันก็ปฏิเสธไม่ลง ฉันยอมพยักหน้ารับออกไป นิโคลัสจึงลุกขึ้นเต็มความสูง และเดินนำออกไปจนฉันต้องเดินตาม
เขาพาฉันขึ้นรถ ก่อนจะขับไปเรื่อย ๆ โดยที่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเขาจะไปหยุดลงที่ไหน ฉันนั่งเงียบไปตลอดทางเพื่อทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงสองอาทิตย์ที่ผ่านมานี้อีกครั้ง นอกจากที่ได้รับข้อความปริศนาแล้ว ฉันก็สัมผัสได้ว่าคริสเปลี่ยนไป
ช่วงที่กลับไทยแรก ๆ ทุกวัน ๆ เขาจะขอวิดีโอคอลเพื่อให้เห็นหน้ากัน ต่อให้ว่างแค่สิบนาทีเขาก็จะวิดีโอคอลอยู่ดี แต่พักหลังมานี้อะไรแบบนี้มันหายไปแล้ว คริสยังคงส่งข้อความมาหาและตอบข้อความฉันเหมือนเดิมทุกวัน เขายังเตือนฉันเรื่องกินยา กินข้าว และคอยบอกให้ดูแลตัวเองอย่างสม่ำเสมอ แต่ไม่ได้ร้องขอเรื่องวิดีโอคอลเหมือนเคย และพอฉันถามถึงกำหนดกลับ เขาก็บอกแค่ยังไม่รู้
ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ป๊าสามารถเดินได้ปกติแล้ว แต่คริสก็บอกแค่ว่าอยากคุยงานนี้ให้จบไปเลย เพราะเขาเป็นคนที่ออกแบบให้โครงการนี้เอง คุยเองจะสะดวกกว่าให้คนอื่นคุยให้ ทั้ง ๆ ที่ปกติคริสก็ไม่เคยลงไปคุยอะไรแบบนี้ เขามีหน้าที่แค่ออกแบบ การคุยกับลูกค้าคือหน้าที่ของคนอื่น แต่เขาก็บอกอีกว่าโปรเจคนี้ระดับหมื่นล้าน เขาทิ้งมันไม่ได้ ฉันก็เข้าใจ เพราะเขาสัญญาว่าจะรีบกลับมาให้เร็วที่สุด
ฉันไม่กล้าเร่งเขา ไม่กล้าบอกว่าฉันอยากให้เขากลับมามากแค่ไหน สถานะของเราคือเป็นแค่พ่อและแม่ของลูก ไม่ได้มีความรักความผูกพันเข้ามาเกี่ยวข้อง ฉันไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรจากเขาในฐานะคนรักเลย เพราะเราไม่ใช่...
แต่ถึงแบบนั้นฉันก็รู้สึกได้อยู่ดีว่าคริสกำลังเปลี่ยนไป ไม่รู้เปลี่ยนไปเพราะอะไร หรือเพราะใคร และฉันก็ไม่มีสิทธิ์ถามเช่นเคย
ฉันเกลียด เกลียดที่เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองไม่มีได้มีสิทธิ์อะไรในตัวสามีเลย เกลียดที่ตัวเองต้องรู้สึกเหมือนมีอะไรมาแทงที่หน้าอกข้างซ้ายทุกครั้ง เวลาที่ได้เห็นคลิปของเขากับผู้หญิงคนนั้น
เกลียด...
“ถึงแล้ว”
ฉันรีบดึงความคิดของตัวเองให้กลับมา ก่อนจะมองไปรอบ ๆ สถานที่ที่นิโคลัสพามา ทะเลสินะ ซิดนีย์เป็นเมืองที่อยู่ติดทะเล แต่ตั้งแต่ที่ฉันกลับมาอยู่ที่นี่อีกครั้งพร้อมสองแฝดก็ไม่เคยได้มาเที่ยวทะเลของซิดนีย์เลย
“ที่บอกว่าออกไปข้างนอก ไปกับเขามาเหรอ”
“อืม” ฉันเลิกคิ้ว คิดว่าแซนดี้จะหมดเรื่องถามแล้วเสียอีก “ทำไมเหรอ”
"ปะ เปล่า ถามเฉย ๆ จะได้รายงานคริสถูกไง”
“หืม ต้องรายงานเขาด้วยเหรอ” ฉันถามด้วยความแปลกใจ ไม่เคยรู้ว่าคริสให้แซนดี้รายงานพฤติกรรมของฉันด้วย
“บางทีน่ะ ถ้าเธอเผลอทำอะไรที่มันแปลกไปจากเดิม อย่างเช่นวันนี้ที่กลับบ้านผิดเวลา”
“แค่นี้เอง” ฉันเก็บขวดน้ำเข้าตู้เย็น ก่อนจะเดินมาหาเพื่อนสนิท “ไม่ต้องบอกเขาหรอก เขายุ่งกับงาน ไม่อยากให้เขาต้องมาสนใจเรื่องพวกนี้”
“เรื่องพวกนี้? เรื่องของภรรยากับลูกจะเรียกว่าเรื่องพวกนี้ได้ยังไงกัน”
“เอาเถอะ ไม่ต้องบอกนั่นแหละดีแล้ว ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ” เมื่อแซนดี้พยักหน้ารับฉันก็เดินเข้าห้องนอน เตรียมของและเดินเข้าห้องน้ำไป วันนี้ไม่รู้ทำไมลูกถึงไม่ค่อยดิ้น แถมยังรู้สึกหน่วงท้องแปลก ๆ อาจจะเพราะฉันเครียดเกินไป
ฉันมองร่างกายของตัวเองในกระจกที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว สองอาทิตย์มานี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองตัวบวมขึ้นมาก มากกว่าปกติ ฉันค่อนข้างคุมน้ำหนักเพราะแอบกลัวอ้วนอยู่เหมือนกัน เพราะฉะนั้นปกติแล้วส่วนเดียวที่จะบวมขึ้นก็คือท้อง แต่ตอนนี้ทั้งขาและเท้าฉันบวมขึ้นแปลก ๆ ไม่รู้ว่าเป็นอาการปกติของคนท้องเจ็ดเดือนหรือเปล่า
เมื่ออาบน้ำเสร็จฉันก็เดินออกมา แซนดี้นั่งเล่นมือถืออยู่บนโซฟาก็เดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวบ้าง ฉันหนังลงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เช็ดผมที่เปียกชื้นไปมาเบา ๆ
ถ้าคริสอยู่ เขาคงจับฉันไปเป่าผมจนแห้ง เพราะกลัวว่าฉันจะปล่อยให้แห้งโดยธรรมชาติจนป่วยได้
ฉันสะบัดหัว คิดถึงคริสอีกแล้ว ยิ่งคิดถึงฉันก็ยิ่งรู้สึกแย่ ทั้งความห่างไกลและสิ่งที่แอคเคาน์นั้นส่งมาทำให้ฉันไม่มีความสุขเอาซะเลย
ติ๊ด ติ๊ด
ฉันลุกขึ้นไปดูมือถือที่แผดเสียงร้อง และชื่อที่ฉันกำลังคิดถึงทำให้ฉันเผลอยิ้มออกมาจนได้
“คริส”
‘นอนหรือยัง’
“ยังเลย” ฉันนั่งลงบนเตียงนอน ก่อนจะเอ่ยถามเขา “นายทำอะไรอยู่ ว่างเหรอถึงโทรมาหาได้”
‘อื้อ รอลูกค้าอยู่น่ะ’
ลูกค้าคนไหนเหรอ
ฉันอยากจะถามแบบนั้น แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ถามออกไป เพราะไม่รู้ว่าจะถามเพื่ออะไร ใช้สิทธิ์ไหนไปก้าวก่ายเรื่องของเขา
“กินอะไรหรือยัง”
‘เรียบร้อยแล้ว พรีม แค่นี้ก่อนนะ ลูกค้ามาแล้ว ฝันดีนะ"
“ดะ...เดี๋ยวสิ”
‘คริส รอนัญนานหรือเปล่า...’
ตึ๊ด ตึ๊ด ตึ๊ด
เสียงที่ฉันได้ยินก่อนที่คริสจะวางสายไปทำให้ฉันตัวชา การทักทายที่สนิทสนมแบบนั้น ลูกค้าอย่างนั้นเหรอ??
ฉันตัดสินใจโทรกลับไปหาคริสอีกครั้ง แต่โทรไปหลายสายคริสก็ไม่ยอมกดรับ หัวใจฉันบีบรัดจนเจ็บไปหมด มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรากันแน่ ฉันไม่ชอบแบบนี้เลย...ไม่ชอบ
“พรีม เป็นอะไร”
“แซนดี้”
“พรีม! พรีม!!!”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: PLAYBOY คุณพ่อฝึกหัด