PLAYBOY คุณพ่อฝึกหัด นิยาย บท 41

Pream Part

.

ตอนที่อุ้มท้องว่ายากแล้ว แต่ตอนที่ได้เป็นแม่เต็มตัวมันยากกว่าหลายเท่า

ฉันกำลังเครียดเพราะตอนนี้ไม่ว่าจะพยายามปั้มนมเท่าไหร่ น้ำนมก็ออกมาได้แค่นิดเดียว ส่งให้ลูกชายก็หมดแล้วแถมไม่พอด้วยซ้ำ โชคดีที่ลูกชายฉันเป็นกรณีพิเศษที่สามารถเบิกน้ำนมจากธนาคารนมแม่ได้ แต่ลูกสาวนี่สิ... คนนี้กินเยอะ หิวบ่อย แต่น้ำนมฉันมีไม่พอ พอเขากินไม่อิ่มก็ร้องโยเย ฉันไม่อยากให้ลูกกินนมผงตั้งอายุยังน้อยเลยทำให้เครียดอยู่แบบนี้ แม่ฉันเสนอเรื่องที่จะหาแม่นมให้หลาน พอฉันได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกเสียใจ เพราะพอได้เป็นแม่คนแล้ว ฉันก็อยากให้ลูกได้กินนมของตัวเอง ไม่ใช่นมของคนอื่นแบบนั้น ถึงแม้ว่าฉันเองก็โตมากับนมของคนอื่นที่ไม่ใช่แม่ก็ตาม

“ได้ลองนวดเต้าบ้างไหมคะ” หมอมิเชลลงมาดูปัญหาของฉันด้วยตัวเอง เธอยืนดูฉันที่พยายามปั้มนมเท่าไหร่ก็ออกมาได้แค่ไม่กี่ซีซี ซึ่งมันไม่พอสำหรับเด็กสองคนเลย

“ฉันนวดเปิดท่อไปแล้วค่ะ แต่ก็เป็นอย่างที่เห็น”

“ไม่ใช่ค่ะ หมอหมายถึงนวดกระตุ้นน้ำนมก่อนปั้มนมน่ะค่ะ”

“อ๋อ อันนั้นยังไม่เคยค่ะ ทำไม่เป็นด้วย”

“งั้นเดี๋ยวหมอจะให้เจ้าหน้าที่ที่เชี่ยวชาญเรื่องนี้เข้ามาสอนนะคะ” ฉันพยักหน้า ถ้านวดแล้วทำให้น้ำนมออกมาเพียงพอสำหรับลูกทั้งสองคนก็จะลองทำดู

“อย่าเพิ่งเครียดไปนะคะ คุณแม่คลอดก่อนกำหนดน้ำนมเลยยังไม่มา ต้องกระตุ้นเยอะ ๆ ค่ะ แต่ถ้ายิ่งเครียดนมก็ยิ่งไม่มานะคะ”

“ฉันจะพยายามไม่เครียดค่ะ”

“ดีแล้วค่ะ” หมอมิเชลหันไปหาคริส “นวดเต้าคุณแม่สามารถทำเองได้ แต่คุณพ่อก็ทำให้คุณแม่ได้นะคะ”

“ผมเหรอครับ” คริสชี้ไปที่ตัวเอง หมอมิเชลพยักหน้ายืนยัน “แล้วแบบนี้ผมจะไม่ทำให้พรีมเจ็บเหรอครับ”

“ถึงได้บอกไงคะ ว่าเดี๋ยวจะให้เจ้าหน้าที่เข้ามาสอน”

“อ๋อ ถ้าอย่างนั้นก็ได้ครับ”

“ค่ะ สักบ่าย ๆ นะคะ เดี๋ยวหมอขอตัวไปทำงานต่อก่อน สู้ ๆ นะคะคุณแม่”

“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” เมื่อหมอมิเชลเดินออกไป ฉันก็หันไปหาคริสที่ยืนจ้องเครื่องปั้มนมไม่วางตา

“อันที่จริง...นายไม่ต้องทำก็ได้นะ” ไม่รู้ว่าทำไมพอคลอดลูกแล้วฉันรู้สึกหน้าบางขึ้น ไม่ค่อยกล้าให้คริสมองเนื้อตัวเท่าไหร่ อาจจะเพราะว่าร่างกายของฉันยังไม่เข้าที่ดี เนื้อตัวยังเผละอยู่ แถมท้องก็ยังไม่ยุบจนแบนราบเหมือนก่อนหน้านี้ ไม่ต้องพูดถึงหน้าอกเลย มันใหญ่ขึ้นก็จริง แต่ตรงวงป้านรอบจุกก็ใหญ่ขึ้นแถมสีเข้มขึ้นด้วย มันไม่ได้สวยเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว

“ทำไมล่ะ ให้ฉันช่วยเธอแหละดีแล้ว”

“นายจะลำบากน่ะสิ”

“ไม่หรอก” คริสเดินเข้ามาหาฉัน ยกมือขึ้นลูบแก้มฉันเบา ๆ “เธอลำบากกว่าฉันเยอะ”

“...” ฉันได้แต่หลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขาเป็นพัลวัน เราไม่ได้เจอกันมาหลายเดือน มันเลยเหมือนได้กลับไปเริ่มต้นใหม่กับเขาที่ภูเก็ตอีกครั้งยังไงก็ไม่รู้ เพราะเวลาเขาเข้ามาใกล้ทีไร ฉันก็รู้สึกมือไม้เก้งก้างไปหมด

“ฉันยังไม่ได้บอกเธอเลยใช่ไหมว่าฉันรู้สึกขอบคุณเธอมากแค่ไหน" คริสพูดพร้อมใช้นิ้วโป้งลูบแก้มฉัน จนฉันต้องหันกลับมามองหน้าเขา "อุ้มท้องเจ็ดเดือน แถมยังเสี่ยงชีวิตแบบนั้นอีก มันน่าละอายใจจริง ๆ ที่ฉันไม่ได้อยู่กับเธอในตอนที่เธอเจ็บปวด”

“นายไปทำงานนี่” ฉันเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องนั้น พยายามที่จะลืมมันไปให้หมด ไม่ถามหาว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร เพราะตอนนี้สิ่งที่สำคัญกว่าทุกอย่างคือลูกทั้งสองคน และน้ำนมที่ฉันต้องพยายามมีให้พอให้ได้ ที่สำคัญ...ตอนนี้คริสก็มายืนอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว

ฉันไม่ได้ต้องการอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว

อะไรที่ลืมได้ฉันก็อยากจะลืมมันไป รื้อฟื้นขึ้นมาก็มีแต่ฉันที่จะต้องเจ็บปวด *เพราะฉันรักเขา* และเพราะรัก...ฉันถึงได้ยอมเป็นคนหูหนวกตาบอดไม่รับรู้อะไรอยู่แบบนี้

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ฉันเสียใจจริง ๆ ที่ไม่ได้อยู่กับเธอตอนที่เธอลำบาก ฉันสัญญาว่าต่อจากนี้จะไม่ทิ้งเธอไปไหนไกลแบบนี้อีก”

“ไม่ต้องสัญญาหรอก” ฉันขัดขึ้น คำสัญญาสำหรับฉันมันก็แค่ลมปาก คนเราจะพูดอะไรก็ได้ ก็แค่คำพูด...มันไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย แต่สิ่งที่สำคัญและเป็นรูปธรรมกว่าคือการกระทำต่างหาก “แค่นายทำให้ได้ก็พอ...”

"ขอบคุณนะพรีม ขอบคุณที่มอบของขวัญที่มีค่าให้ฉัน" คริสยิ้มออกมา รอยยิ้มของเขาวันนี้ดูสดใสกว่าวันที่ผ่านมามาก ใบหน้าหล่อเหลาค่อย ๆ ขยับเข้าหาฉัน ฉันหลับตาลงไม่คิดที่จะหลบหลีก เพราะรู้ดีว่าคริสกำลังจะทำอะไร และฉันเองก็อยากให้มันเกิดขึ้น

เราจูบกัน

ไม่ได้ลึกซึ้งหรือร้อนแรง แต่จูบเพื่อให้รู้ว่าเรายังมีกันและกันอยู่

.

.

“กดตรงนี้เบา ๆ นะคะ”

ตอนนี้ฉันและคริสกำลังเรียนนวดเต้านมเพื่อกระตุ้นน้ำนมอย่างตั้งใจ โดยเฉพาะคริสที่แทบจะยกมือถือขึ้นถ่ายถ้าฉันไม่ห้ามไว้ก่อน ได้ยังไงกัน แค่ฉันต้องมานั่งเปิดเสื้อให้ใครก็ไม่รู้มามองมาสัมผัสแบบนี้แต่ก็อายจะแย่อยู่แล้ว คริสเลยเปลี่ยนเป็นเอาสมุดมานั่งจดแทน แถมวาดรูปไว้อีก ฉันเพิ่งรู้ว่าคริสวาดรูปเหมือนได้สวยขนาดนี้ แต่มันเหมือนเกินไปไหม...

“คุณพ่อเข้าใจใช่ไหมคะ” เจ้าหน้าที่หันไปถามคริส เขารีบพยักหน้ารับ ท่าทีดูมั่นใจ “ถ้าอย่างนั้นลองนวดดูค่ะ”

“ดะ..เดี๋ยวค่ะ ตอนนี้เลยเหรอคะ” ฉันถามย้ำทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น รู้อยู่หรอกว่ามันคือการนวดเพื่อกระตุ้นน้ำนมให้ลูก แต่มานั่งให้สามีบีบหน้าอกตัวเองให้คนอื่นดูแบบนี้ มันน่าอาย...

“ใช่ค่ะ ฉันจะได้ดูให้ว่าผิดตรงไหนหรือเปล่า”

“ตะ...”

“พรีม ให้ฉันนวดเถอะนะ ถ้าเธออายก็หลับตาไว้ มันจำเป็น” คริสหันมาเกลี้ยกล่อมฉันเป็นภาษาไทย ฉันมองหน้าเขา สลับกับมองหน้าเจ้าหน้าที่ที่ยืนส่งยิ้มมาให้ สุดท้ายก็ยอมพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้

คริสขยับเข้ามาใกล้ฉัน ก่อนจะเริ่มลงมือนวดหน้าอกฉันตามที่ได้เรียนรู้มา ฉันหลับตาลง เผลอกลั้นหายใจหลายครั้ง

แค่นวดหน้าอก เพื่อลูก ฉันท่องสองคำนี้ในใจ

“คุณแม่เจ็บไหมคะ” ฉันส่ายหน้า “คุณพ่อทำถูกต้องแล้วค่ะ แต่ถ้าคุณแม่เจ็บแปลว่าทำไม่ถูกหรือทำแรงไปนะคะ ต้องระวัง”

“ครับ”

“นวดกระตุ้นน้ำนมทำก่อนที่จะปั้มนมนะคะ จะทำให้น้ำนมไหลได้มากขึ้น ที่ต้องสอนคุณพ่อด้วยเพราะว่าบางทีคุณแม่ก็เหนื่อย คุณพ่อจะได้ช่วยได้เนอะ” คริสพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินหยิบเครื่องปั้มนมมาให้ฉันได้ลองปั้มดู

“เหมือนจะไหลได้มากขึ้นเลยค่ะ” ฉันตาโต เพราะน้ำนมไหลออกมาได้ดีกว่าตอนที่ไม่ได้นวด มันยังไม่ได้เยอะเหมือนที่ควรเป็น แต่ก็เยอะกว่าเดิม...แค่นี้ก็ยังดี

"แบบนี้คงต้องนวดบ่อย ๆ" คริสกระซิบด้วยภาษาไทยที่ข้างหู แววตาเขาดูกรุ่มกริ่ม ฉันได้แต่ค้อนเขากลับตาเขียวปั๊ด

.

.

“หลานน้า ตัวนิดเดียวเอง” ฉันนั่งปั้มนมพร้อมมองเพื่อน ๆ ของคริสที่ตอนนี้มาถึงกันครบทุกคนแล้ว นับดาวเข้าไปหาหลานก่อนใคร ตามติดด้วยพี่มาเฟียที่เหมือนจะเห่อหลานมาก เพราะเอาของขวัญมาให้หลานด้วย

“แอ๊ะ” และดูเหมือนว่าหลานจะชอบให้มีคนอยู่ด้วยเยอะ ๆ เพราะทันทีที่ทุกคนแห่เข้ามา ลูกสาวฉันก็ขยับไม้ขยับมือไม่หยุด พอมีคนเข้าหาก็ร้องแอ๊ะ ๆ ใส่ ไม่ได้รู้สึกกลัวหรือรำคาญเลย