POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 17

ฉันจึงเดินตามอีรีซี่เข้าไปในร้านที่ตอนนี้มีลูกค้ามากมายกำลังต่อแถวสั่งเครื่องดื่ม ร่วมไปถึงอีรีซี่ก็เป็นหนึ่งในนั้นที่กำลังยืนต่อแถวรอซื้อเครื่องดื่ม

"แม้วันร้านกูนี้คนแน่นกว่าทุกๆวันเลย!!??" ฉันเดินเข้าไปหาไอ้นานและไอ้หลิน ที่ตอนนี้กำลังยุ่งกับออเดอร์ที่เข้ามาไม่หยุด เธอจึงเดินเข้าไปช่วยเรื่องรับออเดอร์ และเสริพ์พร้อมเค้กที่มีออเดอร์สั่ง

"กลับมาแล้วหรอ!!" เสียงของหลินพูดทักขึ้นแต่ก็ไม่ยอมหยุดมือทำงาน ฉันเดินไปที่อ่างล้างจานที่ตอนนี้มีกองแก้วมากมายวางเรียงเต็มอ่าง

"เออ..ถ้าไม่กลับมากูก็คิดว่านายคาเรนมันโกหกกูสักอีก!!??" ฉันที่ลงมือล้างแก้วมากมายในอ่างและคิดว่าพวกมันคงจะไม่มีเวลาว่าง ที่จะล้างแก้วรวมนี้และยังตอบคำถามของหลิน พร้อมกับหันไปมองพวกนายคาเรนที่ยืนโพสท่าถ่ายรูปกับสาวๆ

"มันโทรไปหามึงหรอ!!??" หลินถามขึ้นอย่างสงสัย

"เออ"

"มันโทรไปหามึงทำไมว่ะ??"

"อยากรู้เดี๋ยวกูเล่าให้ฟังตอนนี้มาช่วยกัน จัดการออเดอร์ที่เข้ามาไม่หยุดก่อนไหม"

"ถูกของมึง"

หลังจากนั้นพวกเราก็จัดการกับออเดอร์ทั้งหมดจนเสร็จและได้เวลาที่ต้องปิดร้าน ส่วนไอ้ปูเป้ ไอ้คิงคอง และไอ้มอร์แกน ก็ช่วยกับทำความสะอาดร้าน ส่วนนายคาเรน ฉันไล่ให้เขาไปทำความสะอาดในครัวและจัดการล้างแก้วที่ยังไม่ได้ล้างกองเท่าภูเขา

"ว่าจะเสร็จ โคตรเหนื่อยเลย" พวกเราสามคนจึงเดินมานั่งพักที่เก้าอี้ อย่างหมดแรงวันนี้เป็นอะไรที่โคตรเหนื่อยเลย

"ไม่เอาแล้วนะเว้ย!!??" เสียงนานาพูดขึ้น วันนี้เธอเล่นชงกาแฟมากกว่า 500 แก้ว และหันมาบอกฉันอย่าขอร้องอีก

"กริ๊ดดด ดีใจได้ภ่ายรูปคู่กับสามี" เสียงดี๊ด๊าดีอกดีใจออกนอกหน้านอกตาของอีรีซี่ พร้อมกับนั่งดูรูปถ่ายอย่างมีความสุข

"อีกระเทยมึงนี่ไม่คิดจะมาช่วยกันบ้าง" หลินพูดขึ้นอย่างหมั่นไส้กับไอ้อาการดี๊ด้าของอีรีซี่มัน

"กูช่วยค่ะอีดอก" อีรีซี่ที่โดนไอ้หลินพูดจาขัดความสุขของตน และยังมาหาว่าตัวเองไม่ช่วยอีก

"มึงช่วยอะไรว่ะ" นานาพูดขึ้นอย่างสงสัย นอกจากอีกระเทยมันจะไม่มาช่วยแล้ว มันยังเป็นคนที่สั่งออเดอร์รวดเดียว สิบแก้ว

"เออ มึงช่วยอะไรพวกกูว่ะ"

"ถึงกูจะไม่ได้ช่วยพวกมึง แต่กูก็ยังช่วยอุดหนุนกิจการ เพื่อน ตั้ง 10 แก้วเลยนะมึง"

"กูต้องกราบขอบพระคุณมึงมาก อีกระเทย!!" ฉันบอกขึ้นอย่างประชดประชัน ที่วันนี้อีรีซี่มันมาอุดหนุนร้านของเธอ

"ไม่เป็นค่ะ อีเถื่อน!!!"

"ไหนมึงเล่ามาดิ่ว่า ไอ้คาเรนมันไปบอกอะไรมึง??" หลินเลิกสนใจอีรีซี่และหันกลับมาถามฉัน เรื่องที่เธอรู้อยู่แล้วว่า นายคาเรนมันทำ แต่ไม่รู้ว่ามันจะทำอะไร

"นี่อีหลิน มึงเรียกสามีกูว่า ไอ้ เลยหรอค่ะ"

"เออ!! แล้วมึงจะทำไม อีรีซี่"

"กูก็จะตบปากมึงไง อีชะนีหลิน"

"พอๆๆ...อย่ากัดกัน อีพวกเชี้ยยย"

"เชอะๆๆ"

ฉันได้แต่มองพวกมันสองตัวสลับไปมาอย่างปวดหัว อีพวกนี้นี่เจอหน้ากันก็เอาแต่ทะเลาะกันหรือไหมก็กัดกันแบบนี้

"กูจะเล่าได้ยัง!!??" ฉันพูดขึ้นเป็นสัญญาบอกว่าถ้าพวกมึงสองตัวไม่หยุด กูจะได้กลับไปนอนพักที่คอนโดแล้วนะ

"เล่ามา!! อย่าลีลา!!"

"ใช่!! กูอยากรู้"

"เรื่องมันมีอยู่ว่า!!" ฉันมองหน้าพวกมันที่ตอนนี้ทำท่าทางอยากเสือก เฮ้ย.. อยากรู้เรื่องที่ฉันรู้มาจังหวะที่ฉันกำลังจะเล่านั้น

"คุยอะไรกันครับ!!" ผมที่ทำความสะอาดให้ครัวเสร็จ จึงเดินออกมาเพื่อจะไปหาส้มหวานและบอกว่าวันนี้ผมสามารถทำอย่างที่บอกไว้ได้ แต่พอเดินตรงไปหาพวกส้มหวานที่นั่งคุยกันอยู่

"โอ้ยยย!! วันนี้กูจะได้รู้เรื่องเลยไหมว่ะ!!??"

"เป็นอะไร!!?? อยู่ๆก็โวยวายเสียงดัง??" ผมหันไปมองหลินอย่างไม่เข้าใจที่อยู่ๆ เธอก็ร้องโวยวายขึ้นมาเสียงดัง

"มึงหุบปากไปเลย!!"

"เอ้าา!!?? ผมผิดอะไร" ผมหันไปทำกน้าหน้าตาออดอ้อนและส่งสงสาร ไปทางที่ส้มหวานนั่งดื่มน้ำถึงกับชะงัก

"พอๆ มึงมาก็ดี...เล่าดิว่าสิ่งที่มึงทำนี้" ส้มหวานที่กำลังดื่มน้ำถึงกับชะงัก กับท่าทางอย่างของผม เกือบสำลักน้ำเลยทีเดียว

"อือ..อยากรู้กันว่างั้น!!??"

"โอเค!! เดี๋ยวเล่าให้ฟัง!!"

ผมพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไม หลินถึงมีท่าทางโวยวายใส่ผมแบบนั้น ที่แท้เพราะอยากรู้เรื่องนี้เอง ผมจะเล่าให้ฟัง

ย้อนไปตอนพักกลางวัน...

"รู้สึกวันนี้ไม่ค่อยจะทีคนเลย!!??" เสียงของไอ้มอร์แกนพูดขึ้นหลังจากที่เก็บแก้วจากโต๊ะลูกค้าคนสุดท้าย

วันนี้ผมรู้สึกเหมือนจะไม่ค่อยมาลูกค้าเข้ามาเลย เพราะตอนนี้มีร้านคาเฟ่มาเปิดใหม่อยู่ตรงข้ามกับร้านของส้มหวาน

"ลูกค้าเร่งแห่กันไปร้านนู่นหมด!!" ตามมาด้วยเสียงของไอ้คิงคอง ที่หัวเสียไม่ต่างกัน และไหนจะร้านตรงข้ามที่มีลูกค้าเข้าไม่หยุด

"จะไม่ให้ลูกค้าไปได้ไง เล่นเปิดโปรโมชั่น 1 แถม 1 แบบนั้น เป็นใครๆก็ชอบ"

"กูมีความคิดอะไรดีๆ" ผมมีไอเดียที่จะดึงลูกค้ามาที่ร้านได้แล้ว ในเมื่อร้านนั้นเล่น 1 แถม 1 ผมก็จะจัดโปรโมชั่นเหมือนกัน

"??"