POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 16

หลังจากที่ผมเดินออกมาจากห้องของส้มหวาน เพื่อกลับห้องเตรียมตัวอาบน้ำ เพื่อทำภารกิจที่ได้รับมอบหมาย ผมเปิดประตูห้องและเดินเข้าไปด้านใน

หยิบเสื้อเชิ้ดสีดำและกางเกงยีนต์สีดำ เดินตรงไปทางห้องน้ำและจัดการทำความสะอาดร่างกาย ไม่นานผมก็อาบน้ำเสร็จและเดินออกมาอต่งตัวให้เรียบร้อย

ผมดูความเรียบร้อยของตัวเองและยกมือขึ้นดูนาฬิกาที่ข้อมือ มันเป็นเวลาสายมากแล้วสำหรับคนทำงาน ผมจึงรีบเดินออกมาจากห้องตรงไปที่ลิฟต์

ลิฟต์เคลื่อนตัวลงมาด้านล่างก่อนประตูลิฟต์จะเปิดออก ผมจึงรีบเดินออกมาตรงไปทางร้านของส้มหวาน

กริ่ง!!

เสียงกระดิ่งตรงประตูหน้าร้านดังขึ้นทำให้พนักงานที่ยืนอยู่หันมามอง แต่พอเห็นคนที่เข้ามาเป็นใคร

"สวัสดีครับพี่" เสียงเปเป้ดังขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้สวัสดี

"สวัสดีครับ" ตามมาด้วยเสียงของมอร์แกนที่เห็นว่าเพื่อนยกมือไหว้ ก็เลยยกมือไหว้ตาม

"สวัสดีครับพี่" ตามด้วยเสียงของคิงคอง

"อื้ม....สองคนนี้เพื่อนมึงหรอ" ผมพยักหน้ารับและหันไปมองน้องสองคนอย่างไม่คุ้นหน้า ก่อนจะหันไปถามไอ้เปเป้อย่างสงสัย

"ครับพี่เพื่อนผมเอง..ไอ้นี้ชื่อ มอร์แกน ส่วนไอ้นี้ชื่อ คิงคอง" เสียงเปเป้บอกและหันไปแนะนำเพื่อนของตนให้ผมได้รู้จัก

ผมพยักหน้ารับและเดินไปทางหลังร้าน เพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องพัก ไม่นานผมก็จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้ามาใส่ชุดพนักงานเสริฟ์

"เธอวันนี้ส้มหวานไม่เข้าร้านนะครับ" พอผมเดินออกมาและเจอไมโลและนานา ผมจึงเดินเขเาไปหาพวกเธอ ก่อนจะบอกว่าวันนี้ส้มหวานไม่เข้า

"อื้มม รู้แล้ว"

"ส้มหวานบอกหรอครับ" ผมสงสัยและคิดว่าส้มหวานคงโทรมาบอกก็เลยถามขึ้น

"ป่าวหรอ วันนี้มันต้องเข้าไปดูบัญชีห้างสรรพสินค้า KJ "

"อ่อครับ" ผมพยักหน้าเข้าใจและไม่คิดว่าส้มหวานเธอจะเป็นลูกเจ้าของห้างสรรพสินค้า KJ ที่ใหญ่ที่สุดให้ประเทศไทย

"แล้วนายรู้ได้ไงว่าวันนี้ไอ้ส้มหวานไม่เข้า!!??" เสียงหลินดังขึ้น หลังจากที่เธอเดินออกมาจากห้องครัว และได้ยินที่พวกนั่นคุยกัน เลยถามนายคาเรนนั่นอย่างสงสัย

"ก็ส้มหวานไหว้วานในผมดูแลร้าน ช่วงที่เธอไม่อยู่" พวกเธอและผมหันไปมองหลินที่เดินตรงเข้ามา ผมก็เลยตอบตามความจริงแต่ทำไมพวกเธอต้องตกใจด้วย

"ห๊ะ!!!" เสียงร้องประสานของพวกเธอดังขึ้นอย่างตกใจ และพากันจ้องมองผมอย่างกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน

"เดี๋ยวนะ!! เมื่อกี้ว่าอะไรนะ!!??" ไมโลยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้หยุด และสูบลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะถามนายคาเรนไปใหม่อีกรอบ

"ฟังกันดีๆนะครับ ผมรับหน้าที่มาดูแลแทนส้มหวานครับ" ผมหันไปมองพวกเธอแต่ละคน ก่อนจะยกยิ้มและบอกกับพวกเธอสามคนช้าๆชัดๆ

"บรรลัยละ!!??" เสียงอุทานของหลินดังขึ้นหลังจากที่นายคาเรนบอก

"ร้านมาถึงจุดจบแล้วหรอวะ!!??" ตามมาด้วยเสียงของไมโลที่คล้ายคนละเมอ

"แล้วนั้นมึงทำอะไรอ่ะ ไอ้นา??" หลินหันไปมองเพื่อนอีกคนที่ชื่อนานา ตอนนี้เห็นว่านานากำลังกดโทรศัพท์

"กูกำลังหางานใหม่ทำ!!" นานาตอบออกไปเสียงนิ่งและนั้นก็ทำให้สองสาว ถึงกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นและกดหางานสำรองทำ

"แหมพวกคุณก็พูดเกินไปนะครับ" ผมที่เห็นท่าทางเวอร์วังของสามสาว ก่อนจะบอกพวกเธอสามคนที่ทำท่าเวอร์

"เอาล่ะเรื่องหางานใหม่พับเก็บไว้ก่อน ตอนนี้มาช่วยกันทำอย่างไรก็ได้ ไม่ให้ร้านของไอ้ส้มหวานมันเจ็ง" หลินหันไปกระซิบบอกพวกไมโลและนานา

"ทำไงดีว่ะ!!??" เสียงไมโลกระซิบถามขึ้นอย่างสงสัย

"ตอนนี้ยังคิดไม่ออก แต่ต้องดูสถานการณ์ก่อน" หลินที่คิดจะค่อยดูว่านายคาเรนจะทำอะไรไม่ให้เกิดเรื่อง

"ตอนนี้ก็ทำได้แค่นี้ ภาวนาขอให้มันไม่ทำอะไรบ้าๆก็พอ" นานากระซิบและมองหน้านายคาเรนอย่างเหนื่อยใจ