POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 15

"หึหึ ไม่ได้พูดดีอย่างเดียวนะครับ ลีลาดีอีกด้วย!!"

"หึหึ ถ้าไม่ติดว่าขากูสั่นนะ ตีนกูก็ลีลาดีเหมือนกัน!!" ฉันที่ล้มลงอย่างหมดแรงหลังจากวิ่งหนียัยส้มจี๊ดอยู่นาน ตอนนี้ไม่รู้ว่ายัยน้องสาวต่างแม่จะเป็นอย่างไงบ้าง ก็เล่นวิ่งไปตะโกนไปจนล้มหน้าคล่ำอยู่ตรงบันไดหนีไฟมันก็ไม่แปลก

ฉันค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นยืนดีที่นายคาเรนช่วยพยุงและพาเดินตรงมาที่ห้องของตัวเอง เธอจึงเอื้อมมือไปและแสกนนิ้วมือและเปิดประตูเข้าไปด้านใน

"ขอบใจ" หลังจากที่ฉันเดินเข้ามาในห้องของตัวเอง แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันไปขอบคุณนายคาเรน ถึงแม้เขาจะเป็นต้นเหตุก็ตาม

"ไม่กลับห้องไปล่ะ!!??" ฉันที่กำลังจะปิดประตูห้องก็ต้องชะงัก และเงยหน้าขึ้นมองนายคาเรนที่ยืนอยู่หน้าห้อง แต่ยืนอย่างเดียวจะไม่ว่าเลย แต่นี้เสือกยื่นมือมาจับขอบประตู

"หิวน้ำจัง!!" ผมที่ยืนมองส้มหวานเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง จังหวะที่ประตูห้องของเธอจะปิดห้อง ผมจึงรีบเอื้อมมือไปจับประตูห้องของเธอทันที

"แล้ว??" ฉันงงมากที่อยู่ๆก็พูดว่า 'หิวน้ำ' คือมึงต้องการอะไรจากฉัน เธอจึงถามนายคาเรนอย่างน่าสงสัยและพยายามแกะมือของเขาออกจากขอบประตู

"หิวน้ำจัง!!" ผมจับขอบประตูแน่นและยังคงบอกคำพูดเหมือน ผมไม่ทางมียอมกลับไปง่ายๆแน่ คนเขาอุตส่าห์ลงทุนรับหน้าที่เก็บร้าน แต่พออยู่กันสองต่อสองกลับมา กอขอคอเข้ามาจังหวะแต่พอหนีรอดมาได้แล้วยังโดนไล่อีก ไม่มีทางหรอครับ

"กูต้องเชิญมึงใช่ไหม!!??"

"ถูก!!" ผมพูดเสร็จก็เบียดตัวเองเข้ามาในห้องของส้มหวานและเดินตรงไปนั่งลงบนโซฟา อย่างสบายใจคิดว่านี้คือห้องของตัวเอง

"มาครับ!! เชิญนั่งพักก่อน" หลังจากที่ผมเดินมานั่งลงบนโซฟา ก็หันกลับไปกวักมือเรัยกเจ้าของห้องที่ยืนกอดอกจ้องมองผมอย่างเอาเรื่อง ผมจึงยกยิ้มหวานส่งไปให้เธอและเรียกให้ส้มหวานมานั่งบนโซฟา

"ตกลงมันเป็นห้องของมึงหรือของกู!!" ฉันได้แต่ยืนกอดอกจ้องมองหน้านายคาเรน ที่ตอนนี้กำลังกวักมือเรียกเธอให้ไปนั่งพักตรงโซฟา ฉันไม่เดินเข้าไปหาเขาแต่ถามเขา

"เอาน่า!! จะของใครก็ช่างเถอะ มานั่งพัก...ไหนบอกว่าเมื่อยไง!!??" พอเห็นว่าส้มหวานไม่ยอมเดินเข้ามานั่งตามที่เขาเรียก ผมจึงพูดขึ้นอย่างเป็นห่วง

"หิวน้ำไม่ใช่หรอ รีบกินแล้วก็ออกไปจากห้องของฉัน!!" ฉันพูดเสร็จก็เดินตรงไปที่ห้องนอนตัวเอง ตอนนี้เธออย่างอาบน้ำมากเหนียวตัวที่สุด ฉันปิดประตูห้องนอนและเดินไม่หยิบผ้าเช็ดและเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ

หลังจากอาบน้ำได้ไม่นานฉันก็นุ้งผ้าเช็ดตัวเดินออกมาเพื่อจะแต่งตัว จังหวะที่ฉันกำลังจะเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้า เพื่อจะหยิบชุดนอนมาสวมใส่ สายตากับเหลือบไปเห็นอะไรบ้างอย่างนั่งอยู่บนเตียง

แต่พอฉันหันไปมองเพื่อต้องการจะมองให้ชัดๆ เพราะตอนที่เหลือบตาไปมองมันไม่แน่ใจว่า ใช่ไอ้บ้านั่นหรือเปล่า พอลองหันไปมองถึงกับตกใจอยากจะวิ่งกลับเข้าห้องน้ำ

"กริ๊ดดดดดดดดดด!!!! ไอ้เชี้ยยยยย!!!" ฉันกรีดร้องอย่างตกใจที่เห็นว่าคนที่มันนั่งอยู่บนเตียงนอนเป็นนายคาเรน และดูมันมองมาที่ฉันอย่างกับพวกโรคจิตเลย

"ผมไม่ผิดนะครับ!!" ผมที่ตอนแรกนั่งรอส้มหวานอยู่นอกห้อง ผมนั่งดื่มน้ำรอส้มหวานอยู่นานจึงตัดสินใจ ลุกขึ้นยืนจากโซฟาและเดินตรงไปที่ห้องนอนของส้มหวาน

ตอนแรกผมว่าจะเคาะประตูเรียกแต่คิดมาคิดไป ไม่อยากจะรบกวนคนด้านในจึงอนุญาตตัวเอง ผมจึงเอื้อมมือไปจับลูกบิดและเปิดออก ก่อนไม่เห็นมีใครอยู่แต่ได้ยินเสียงน้ำไหลดังมาจากห้องน้ำ

ผมจึงเดินไปนั่งรอส้มหวานบนเตียงนอนของเธอ ไม่นานเสียงน้ำก็หยุดไหลพร้อมกับเสียงประตูเปิดออก แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ผมช็อคอะไรเท่ากับ ร่างบางนุ้งผ้าขนหนูตัวเดียวเดินออกมาจากห้องน้ำ

"ออกไป!! เข้ามาทางไหนว่ะ!!??"

"ประตูครับ!!"

"ออกไป...เฮ้ยยย!!" ฉันชี้นิ้วไปทางประตูเป็นการบอกว่า ให้เขาเชิญออกไปจากห้องของฉัน แต่คนหน้ามึนกับล้มตัวลงนอนบนเตียงของเธอ มันทำให้เธอโมโหมากและเดินเข้าไปหานายคาเรน

จังหวะที่ฉันเดินตรงไปหานายคาเรนที่นอนอยู่บนเตียง จังหวะที่กำลังจะเอื้อมมือไปจับแขนของเขา ไม่รู้ว่ามันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของฉัน ผ้าขนหนูที่พันรอบอกอยู่ดีๆมันก็หลุดออกมา และไอ้บ้าที่นอนอยู่ไม่รู้อะไรดลใจให้มันลุกขึ้นมาและหน้ามันกับชนเข้ากับหน้าอกของฉันพอดี

ผมที่ล้มตัวลงนอนบนเตียงของส้มหวาน จังหวะที่ผมกำลังจะลุกขึ้นนั่ง ก็ต้องตกใจเพราะซาลาเปาลูกใหญ่สองลูกเด่นอยู่ตรงหน้า ผมที่ไม่คิดว่าหลบจึงปล่อยตัวปล่อยใจเอาหน้าหล่อๆของตัวเอง ซบเข้าที่หน้าอกของส้มหวาน

'หอมมมจัง หอมจนไม่อยากเอาหน้าออก'

"ออกไปนะเว้ย!!!" ฉันทั้งตกใจทั้งโมโหและโวยวายเสียงดัง ก่อนจะพยายามดันหน้าของนายคาเรนออกจากหน้าอกตัวเอง แต่พอนึกว่าตอนนี้เธอโป๊อยู่ มันทำให้ฉันต้องหยุดดันหน้าเขาออก

'จะทำไงดีว่ะ!!'

"จะซบอีกนานไหม!!??" ฉันพูดขึ้นอย่างเหลืออด จะผลักออกก็ไม่กล้า จะปล่อยให้มันซบอยู่แบบนี้ก็ไม่เอา จังหวะที่ฉันกำลังคิดหาทางจัดการกับเหตุการณ์ตรงหน้า ก็ต้องหยุดความคิดลงทันที

จ๊วบบ จ๊วบบ จ๊วบบ

เสียงดูดน่ารังเกลียดดังขึ้นมันเป็นเพราะไอ้คนที่ซบมันกำลังดูดเม้นเนื้อเนินอกของฉัน จนรู้สึกเจ็บไปหมด ฉันที่จะยกมือขึ้นตีหลังของนายคาเรน ก็ถูกเขาจับแขนทั้งสองข้างก่อนจะถึงให้ฉันล้มลงไปนอนบนเตียง

ตุบ!!

"จะทำอะไร!!??" หลังจากที่ฉันถูกนายคาเรนดึงและแผ่นหลังสัมผัสกับที่นอน มันทำให้ฉันตกใจมากแต่ไม่มากเท่าที่สถาพตัวเองตอนนี้ โป้เปลือกเปล่าสองเต้าเด่น มันทำให้ฉันพยายามดิ้นไปมา

"จะทำอะไรดีน่ะ!!??" ผมที่จับแขนของส้มหวานและดึงเข้าตัวและจับพลิกในเธอนอนบนเตียง จนร่างบางนอนเปลือกเปล่าอยู่ตรงหน้าผม เธอจะรู้ไหมว่า ยิ่งพยายามดิ้นไปดิ้นมา มันทำให้ซาลาเปาสองลูกของเธอส่ายไปมาด้วย แต่ผมเป็นคนดีมาก เลยไม่ห้ามและบอกเธอ

ผมที่จ้องมองซาลาเปาสองลูกส่ายไปมาอย่างหื่นกระหาย ขอยอมรับแบบลูกผู้ชายเลยว่า ตอนนี้ไอ้น้องชายผมมันเริ่มปวดและอยากออกมาเต็มทนแล้ว

"อย่ามาเล่นลิ้น....ปล่อยนะเว้ย...อุ๊บบ!!" ฉันที่พยายามดิ้นหนีออกจากสภาพที่เสี่ยงอันตรายอย่างมาก และไหนจะสายตาที่เขาชอบมองมันเหมือนคนโรคจิต หื่นกาม ฉันที่อ้าปากจะบอกให้นายคาเรนปล่อย

แต่เขากลับก้มหน้าลงมาและจุมพิตที่ริมฝีปากของฉันอย่างรวดเร็ว และไหนจังหวะที่เธออ้าปากจะบอกเขา มันเป็นการเปิดทางให้ลิ้นของเขาเข้ามาเก็บเกี่ยวความหวานในโพรงปากของเธอ

จ๊วบบบ จ๊วบบบ

เสียงดูดปากของคนสองคนที่ต่างฝ่ายไม่ยอม คนหนึ่งพยายามดันลิ้นออก ส่วนอีกคนไม่ยอมออกไปง่าย และยังตวัดลิ้นไปมาและดูดดื่มอย่างคนหิว

"อื้อออ"

"อื้มม จ๊วบ....แฉะขนาดนี้คงจะพร้อมแล้วนะครับ" ผมลูบไล้ลงมาที่รอยแยกกลางหว้าขาที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำไหลออกมาจนเปียกแฉะ

ฉันที่นอนเปลือยเปล่าก็สะดุ้งตกใจ ที่นายคาเรนเอามือสัมผัสกับกลีบดอกไม้ของเธอ มันทำให้ฉันรู้สึกแปลกใหม่ แต่ก็ไม่ถึงกลับมีอารมณ์ร่วมกับเขา ฉันจนยกรีบมือขึ้นและฟากลงที่ศีรษะของนายคาเรน

ผ๊วะ!!

"โอ้ย!!!" ผมที่กำลังจะก้มหน้าลงตรงบริเวณหน้าอกหน้าใจของส้มหวาน แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจเพราะโดนคนร่างบางเล่นฟากมือลงมาเต็มแรง

"แฉะเชี้ยอะไรของมึง!!??" หลังจากตบหัวของนายคาเรน ฉันก็รีบเอามือขึ้นมาปิดบริเวณหน้าอกของตวเอง

"กูพึ่งอาบน้ำมาใหม่ๆ มันก็แฉะดิ่ว่ะ!!"ฉันรีบบอกนายคาเรนทันที และดูสิ่งที่เขาทำกับฉัน เขาเอามือของเขามาลูบตรงรอยแยกกลีบดอกไม้ ก่อนจะยกมือขึ้นโชว์ให้เธอดู

"อย่ามาหลอกผมเลยครับ...ผมรู้ผมเรียนมา!!"

"มึงจะลุกออกไปดีๆ หรือจะให้กูถีบ!!" ฉันอยากจะบ้าตายและพยายามขู่ให้เขาออกไปห่างหรือลุกออกจากตัวเธอ นอกจากเขาจพไม่สนใจสิ่งที่ฉันพูดแล้ว ยังลอยหน้าลอยตาอีก

"1" ฉันมองใบหน้ากวนตีนของนายคาเรนอย่างโมโห ก่อนจะเริ่มนับหนึ่งเพื่อกดดันให้เขายอมลุกออกไป

ตูม!!!

สิ้นเสียงนับหนึ่งฉันก็เลยยกเท้าขึ้นและถีบหน้าท้องของนายคาเรนเต็มแรง จนร่างสูงหงายหลังตกเตียงลงไปนอนกองที่พื้น

ฉันจึงใช้จังหวะที่นายคาเรนตกเตียงและตัวเธอเป็นอิสระ รีบลุกขึ้นนั่งและหยิบผ้าห่มขึ้นมาปกปิดร่างกายเปลือยเปล่า

"โอ้ยยย....แล้ว 2 กับ 3 ล่ะ!!??"

"นับในใจ"

"โอ้ยย...เจ็บเป็นบ้าเลย!!??"

"ช่วยไม่ได้..มึงคิดจะทำอะไรกูเอง!!"

"ทำไมทีกับ น้องฮาโมนี่ยังเสร็จไอ้สเวนมันตั้งแต่ตอนที่11 (ปลดล็อคหัวใจ) ส่วนน้องแอปเปิ้ลเสร็จไอ้แม็ททิวตั้งแต่ตอนแรก (หนีรัก) นี้ผมดีแค่ไหนแล้วไม่จับเธอกดตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว"

"กูคงต้องขอบพระคุณมึงอย่างสูง ที่ไม่ทำกู" ฉันจ้องมองหน้าเขาอย่างโมโห และยกมือขึ้นขอบคุณอย่างประชดประชัน