POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 36

"กลับบ้าน!!!!"

ฉันที่กำลังนั่งดื่มคนเดียวชิวๆรอพวกเพื่อนๆของเธอที่ออกไปเต้นกันอยู่หน้าเวที เธอที่ยกแก้วขึ้นดื่มอยู่ ก็ต้องตกใจกับคนที่ยืนทำหน้ายักษ์ตรงหนาเธอ

พรวดดด

"แค่กๆๆๆ!!!" น้ำส้มคั้นที่อยู่ในปากได้พ่นออกมาจนหมด จนเธอถึงกับสำลักและไอออกมาเสียงดัง

"นาย...ยย มาอยู่นี้ได้ไง!!??" ฉันดีดตัวลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ และใส่มือที่กำลังเช็ดน้ำที่สำลักออกมาจากริมฝีปาก

หมับ!!

คาเรนยืนจ้องมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ก่อนที่เขาจะเดินตรงเข้ามาหาเธอ และเอื้อมมือมาจับที่แขนของฉัน ก่อนที่จะจะลากเธอให้เดินตามเขาออกมาจากผับ

"ปล่อยกูนะ!!??" ฉันที่ถูกลากออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว พอรู้สึกตัวตอนนี้ก็กำลังถูกลากมาที่รถเฟอร์รี่สีน้ำเงินของเขาที่จอดอยู่ เธอพยายามดิ้นขัดขืนและร้องโวยวายเสียงดัง

"นี่!!! ปล่อยกูนะเว้ย!!!???"

"กูไม่อยากไปกับมึง!!!"

"เงียบ!!!!!!" คาเรนที่ทนไม่ไหวหันกลับมาตะคอกเสียงดัง ทำให้ฉันที่ไม่เคยถูกเขาตะคอกแบบนี้ก็ตกใจมาก

"เอ๋!!!??"

สุดท้ายคาเรนก็ลากฉันมาที่รถและจับร่างของฉันยัดเข้าไปในรถ ก่อนที่เขาจะปิดประตูรถและรีบเดินมาฝั่งคนขับและเข้ามานั่งก่อนจะขับรถออกไป

"นายจะพาฉันไปไหน!!??" ฉันหันไปมองทางผ่านกระจกรถ และเห็นว่าเขาขับรถออกมานอกตัวเมือง มันทำให้เธอรู้สึกตกใจและเริ่มกลัว ฉันจึงพยายามปรับน้ำเสียงไม่ให้สั่น

เขาก็ไม่ตอบและดูจะไม่สนใจเธออีกด้วย คาเรนตั้งหน้าตั้งตาขับรถออกจากเมือง มุ่งหน้าตรงไปที่จังหวะแห่งหนึ่ง สามชั่วโมงที่ขับรถโดยไม่ได้หยุดพัก

รถเฟอร์รารี่สีน้ำเงินก็เลี้ยวเข้ามาที่บ้านสวนแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด รถแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านไม้ ไม่นานก็มีผู้ดูแลบ้านเดินออกมาดู

"คุณชายทำไมมาสักดึกดื่นแบบนี้ครับ ผมยังไม่ได้ทำความสะอาดห้องคุณชายเลยครับ" คุณลุงผู้ดูแลบ้าน เดินมาที่รถที่ตอนนี้ร่างสูงเปิดประตูรถออกมา

"ไม่เป็นไรครับคุณลุง ผิดที่ผมเองที่มาโดยไม่ได้แจ้งให้ทราบก่อน" คาเรนรีบพูดบอกเพราะเห็นท่าทางของคุณลุงผู้ดูแลทำหน้าลำบากใจ

"แล้วนี้คุณชายพาใครมาด้วยครับ!!??" คุณลุงผู้ดูแลบ้านยิ้มรับอย่างสบายใจ ก่อนที่สายตาของคุณลุงจะเหลือบไปเห็นคนที่นอนหลับอยู่ให้รถ

"เมียของผมเอง" คาเรนหันกลับไปมองที่รถ ที่ตอนนี้มีส้มหวานนอนหลับอยู่ เขาจึงยกยิ้มก่อนที่จะหันกลับมาบอกคุณลุงผู้ดูแลบ้าน

"อ่อครับ!!??" คุณลุงผู้ดูแลบ้านได้แต่ยกยิ้มก่อนที่จะเดินนำร่างสูงที่หันกลับไปที่รถ และก้มลงอุ้มร่างบางที่นอนหลับในรถให้ออกมา

คาเรนอุ้มร่างบางเดินตามคุณลุงผู้ดูแลบ้าน ที่กำลังเปิดบ้านให้พวกเขาเข้าไปด้านในบ้าน พอร่างสูงเดินเข้ามาก็หันไปบอกคุณลุง

คุณลุงผู้ดูแลบ้านยิ้มและพยักหน้ารับ ก่อนจะส่งกุญแจบ้านให้คาเรนและขอตัวไปพักผ่อน คาเรนรับกุญแจบ้านมาจากคุณลุง

และเดินขึ้นบันไดไปด้านบน คาเรนเดินตรงมาที่ห้องของตัวเอง และเปิดประตูห้องเข้าไปด้านในห้อง

เขาเดินตรงไปที่เตียงนอนก่อนจะวางร่างบางลงนอนบนเตียง คาเรนวางร่างบางเสร็จก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบผ้าขนหนูออกมาและเข้าไปให้ห้องน้ำ อาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย

ไม่นานก็อาบน้ำเสร็จและเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียว ก่อนจะก้าวขาขึ้นไปบนเตียงนอนและล้มตัวลงนอนหลับไป

09:30 น.

ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะแสงแดดจากตรงหน้าต่างส่องมาที่หน้าของเธอ ทำให้เธอรู้สึกแสบตา จนฉันพยายามพลิกตะแคงหนีแสงแดดและมือของเธอก็กวาดไปด้านข้างตัวและขยับเข้ากอด

ฉันรู้สึกว่าหมอนข้างมันดูล่ำๆแปลกๆ พอลองลูบไล้มันเหมือนมีล่องคล้ายๆซิกแพคเลย เธอก็ยังคงลูบไล้ไปมาจนมาถึงปมผ้าขนหนู

"อะไรว่ะ!!??" ฉันพึมพำเสียงเบาอย่างสงสัยก็พยายามลูบลงมา จนมาโดนอะไรบ้างอย่างที่มันรู้สึกนุ่มนิ่ม พอลองจับๆคลำๆจากนุ่มนิ่มก็เริ่มแข็ง

"นี้จะจับๆจะคลำๆอีกนานไหม!!??"

"กรี๊ดดดดดดดด!!!" ฉันดีดตัวลุกขึ้นอย่างตกใจและกรีดร้องออกมาเสียงดัง ที่เห็นคนที่นอนอยู่ข้างๆเธอเป็นคาเรน และไหนจะสถาพที่นอนแก้ผ้าโชว์หน้าท้องซิกแพค และเมื่อกี้เธอจับไปโดนอะไร

"โอ้ยยย!!! อีเมีย!!?? มึงจะแหกปากทำไม!!??" คาเรนที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมานั่งและเอามือขึ้นปิดหูสองข้าง ก่อนจะหันไปบอกคนด้านข้างที่ส่งเสียงกรีดร้องเสียงดัง

"ที่นี่ที่ไหน!!?? มึงพากูมาที่ไหน!!??" ฉันพยายามสงบสติอารมณ์และถามเขาขึ้น ก่อนจะหันไปมองรอบๆห้อง

"บ้านสวนของครอบครัวผมเอง.....แล้วนั้นคุณเมียจะไปไหน??" คาเรนตอบตามความจริงก่อนที่เขาจะก้าวขาลงจากเตียง และก็ไม่ลืมที่จะจับผ้าขนหนูและพ้นรอบเอวใหม่

พอหันกลับไปมองก็เห็นเธอกำลังจะเดินไปทางประตูห้อง จึงรีบร้องทักขึ้นและเดินตรงเข้าไปจับแขนของเธอทันที

"กลับบ้าน!!" ฉันที่เดินลงจากเตียงและกำลังจะเดินไปที่ประตูห้อง ก็ต้องชะงักขาและหันกลับไปมองคาเรน

"ไม่ต้องเลย มึงต้องอยู่กับกูที่นี่!!??" คาเรนจ้องมองอย่างไม่พอใจ และเขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอให้หนีเขาไปอีกรอบแล้ว

"ห๊ะ!!! ไม่ตลก!!??" ฉันได้ยินก็รู้สึกไม่พอใจเหมือนกัน

"กูก็ไม่ได้เล่นมุขตลก ถ้ามึงคิดจะหนีกูอีก กูจะจับคุณเมียลามโซ่เลยคอยดู!!"

"[-___-]"

"ไปทำอาหารเช้า" คาเรนที่เห็นหน้าตาโกรธเคืองอย่างน่ารักของคนตรงหน้า ก็รู้สึกพอใจและบอกให้เธอไปทำอาหารเช้า

"ไม่!!" ฉันก็รีบตอบปฏิเสธคาเรนไปและเดินตรงไปที่เตียงนอน ก่อนจะนั่งลงหันหลังให้เขา

"ถ้าไม่ยอมไปทำ ผัวก็จะกินเมียแทนข้าวเช้า" คาเรนที่เห็นว่าส้มหวานไม่ยอมทำตาม จึงเดินเข้าไปหาก่อนจะก้มหน้าลงกระซิบข้างหูของเธอ

"รู้แล้ว!!!!" ฉันสะดุ้งตกใจที่คาเรนก้มหน้าลงมากระซิบข้างหูของเธอ และไหนจะคำขู่ของเขาที่จะจับเธอกินแทนข้าว

มันทำให้เธอดีดตัวลุกขึ้นยืนและหันไปมองหาเขาอย่างไม่พอใจ ก่อนจะยอมเดินตรงไปที่ประตูห้องและเปิดออก เดินลงบันไดมาด้านล่างทันที