POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 41

หลังจากที่ฉันให้คุณหมอตรวจดูร่างกาย และไม่ได้เป็นอันตรายต่อเด็กในท้อง เธอจึงขอตัวกลับบ้านทันที ฉันเดินกลับมาที่รถของคาเรนและเปิดประตูรถเข้าไปด้านใน ก่อนจะขับรถออกมาจากโรงพยาบาลทันที

ไม่นานฉันก็ขับรถมาถึงบ้านสวน พอเธอเปิดประตูรถออกมาก็เห็นนายคาเรนยืนรออยู่ ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาหาฉันอย่างเป็นห่วง

"ทำไมถึงกลับมาช้าแบบนี้?? เกิดอะไรขึ้น??"

"มีปัญหานิดหน่อย เลยกลับมาช้า"

"เกิดอะไรขึ้น?? แล้วทำไมแก้มสองข้างถึงมีรอยแดง!!??" ฝ่ามือใหญ่จับมาที่บริเวณแก้มทั้งสองข้าง ก่อนที่เขาจะเห็นรอยแดงและถามขึ้นอย่างเป็นโมโห

"เอ่อคือว่า..." ฉันอ้ำอึ้ง เพราะไม่รู้ว่าจะตอบคำถามคาเรนอย่างไรดี

"บอกมา!!" พอคาเรนเห็นว่าฉันไม่ยอมตอบเอาแต่อ้ำอึ้ง เขาจึงถามขึ้นเสียงดัง เพื่อบ่งบอกว่าตอนนี้เขาเริ่มจะไม่พอใจแล้ว

"มีเรื่องกันนิดหน่อย แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว" น้ำเสียงไม่พอใจและสายตาดุของคาเรน ทำให้เธอยอมบอก แต่ก็ไม่ได้บอกว่ามันเกิดอะไรขึ้น

"ใคร??"

"ก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรแล้วไง!!??" พอเห็นว่าเขายังไม่หยุดที่จะถามคนที่ทำร้ายร่างกายเธอ ฉันจึงบอกเขาไปอีกรอบก่อนที่จะเดินหนีเข้ามาในบ้าน

หมับ!!

"มันเป็นใคร!!??" คาเรนไม่ยอมปล่อยให้เรื่องนี้เขาจึงเดินตามเข้ามา ก่อนที่จะเอื้อมมือมากระชากแขนฉันให้หยุดเดิน

"บอกมา!!!"

"ส้ม...ส้มจี๊ด" ฉันที่ถูกนายคาเรนจับแขนให้หันกลับมาตอบคำถามของเขา สายตาของเขาที่จ้องมองเธออย่างดุเดือด ทำให้ฉันสะดุ้งตกใจจนเผลอยอมบอกเขาไป

คาเรนจ้องมองหน้าฉันอยู่สักพักหนึ่ง ก่อนที่เขาจะยอมปล่อยมือออกจากแขนของเธอ รอเขาปล่อยมือก็เดินออกจากบ้านไปทันที

ฉันได้แต่ยืนมองอย่างงงๆ ก่อนที่จะเดินออกไปดูก็เห็นว่าคาเรนได้ขับรถของเขาออกไปข้างนอกแล้ว ด้วยความที่เธอสงสัยว่าเขาออกไปทำอะไรสุดท้ายเธอก็เลิกสนใจและกลับขึ้นห้องเพื่อไปพักผ่อน

วันนี้ผมตั้งใจที่จะพาส้มหวานไปหาหมอตามปกติ แต่เพราะในสวนเกิดมีปัญหาขึ้นมา ทำให้ผมต้องรีบไปแก้ไขไม่สามารถพาส้มหวานไปหาโรงพยาบาลได้

แต่พอส้มหวานกลับมาจากโรงพยาบาลก็เห็นว่าใบหน้าของเธอมีรอยแดงจากการโดนตบหน้ามา มันทำให้ผมตกใจและโกรธมาก แต่ก็โกรธไม่เท่ากับที่เธอไม่ยอมบอกผมว่าใครเป็นคนทำเธอ

สุดท้ายเธอก็ยอมบอกว่าคนที่ทำร้ายเธอคือส้มจี๊ดน้องสาวของเธอ เพราะผมได้ยินชื่อคนที่ทำร้ายก็รู้สึกโกรธและโมโหมาก ทำให้ผมรีบออกไปข้างนอกเพื่อที่จะมุ่งหน้าไปหาส้มจี๊ด

ผมขับรถออกมาจากบ้านสวนได้สักพักหนึ่งก็นึกขึ้นได้ว่าผมไม่รู้ว่าส้มจี๊ดเธออยู่ที่ไหน ผมจึงเลี้ยวรถจอดข้างทาง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อกดโทรหาใครบางคน

#ฟิวเวอร์

คนแรกที่ผมเริ่มที่จะโทรหาคือฟิวเวอร์ ผมถือสายรอไม่นานฟิวเวอร์ก็กดรับสายผมทันที

(ฮัลโหล มีอะไร??)

"ช่วยกูตามหาคนหน่อย??"

(ใคร??)

"ส้มจี๊ด กูอยากรู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน??"

(ทำไม??....หรือมึงจะเปลี่ยนใจไปรับผิดชอบส้มจี๊ดอ่ะหรอ!!??)

"ไม่มีทาง!!...กูรับผิดชอบแค่ส้มหวานคนเดียว!!"

(มึงจะไปรับผิดชอบส้มหวานทำไม!!??...ในเมื่อมึงไม่ทำส้มหวานท้องซะหน่อย)

"ใครบอกมึง!!??"

(ไอ้คาเรนมึงอย่าบอกกูนะ!!!???)

"เออ!!..ตามที่มึงคิดนั่นแหละ"

(ไอ้เชี้ยยยยย!!! มึงทำแบบนี้ได้ไงวะ...เรื่องส้มจี๊ดมึงยังไม่ทันได้แก้ปัญหาเลย นี่มึงยังทำให้ส้มหวานท้องอีก)

"ช่างเรื่องของกูเถอะ!! ตอนนี้มึงไปหาที่อยู่ของส้มจี๊ดมาให้กูเร็วๆ"

(เออๆ!! รอแปบ)

หลังจากที่ผมจะถือสายรอไอ้ฟิวเวอร์ ไม่นานมันก็บอกที่อยู่ของส้มจี๊ดมาให้ผมและวางสายไปทันที ผมที่รู้ว่าส้มจี๊ดอยู่ที่ไหนก็มุ่งหน้าขับรถไปที่นั่นทันที

คอนโด GU

ไม่นานผมก็ขับรถมาถึงคอนโดจียู ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถ ผมเปิดประตูรถก้าวออกมาก่อนจะเดินตรงเข้าไปในคอนโด

ผมเดินตรงเข้าในลิฟท์ก่อนที่จะกดปุ่มชั้นที่ต้องการจะขึ้น ลิฟท์เคลื่อนตัวขึ้นไปเรื่อยๆก่อนที่จะถึงชั้นที่ต้องการ พร้อมกับประตูลิฟต์เปิดออกผมจึงรีบด่วนออกมาทันที

ก๊อก ก๊อก

ก๊อก ก๊อก

ผมเดินตรงไปที่ห้องห้องนึง ก่อนจะยกมือขึ้นเคาะประตูเรียกคนด้านใน ผมยืนคอยอยู่ไม่นานประตูห้องเปิดออกพร้อมกับร่างบางของคนที่ผมต้องการ

"ใครค่ะ!!??...พี่คา..."

ทันทีที่ประตูเปิดออกผมไม่รอช้าที่จะผลักประตูและเดินเข้าไปด้านในห้อง โดยไม่สนใจว่าเจ้าของห้องจะทำหน้าตาอย่างไร

"จี๊ดดีใจจัง!! ที่พี่คาเรนมาหาจี๊ดที่นี่" ส้มจี๊ดที่ตกใจเมื่อเห็นคนตรงหน้า ก็ยกยิ้มอย่างมีความสุขที่เห็นค่าเรียนเดินเข้ามาในห้อง

หมับ!!

ผมไม่สนใจว่าส้มจี๊ดจะพูดอะไรผมหันกลับไปกระชากแขนเธอและบีบแน่นอย่างโมโห ยิ่งเห็นใบหน้าของส้มจี๊ดผมก็ยิ่งรู้สึกโมโหมากขึ้น จนเผลอบีบแรงเข้าไปอีก

"โอ๊ยยพี่คาเรน!!!?? จี๊ดเจ็บนะคะ!!??" ส้มจี๊ดรู้สึกเจ็บที่แขนที่โดนบีบ ก่อนจะมองหน้าชายหนุ่มอย่างออดอ้อนวอนขอให้เขาปล่อยมือออก

"เจ็บหรอ!!??" ผมไม่สนใจว่าตอนนี้ส้มจี๊ดจะเจ็บปวดมากแค่ไหน และไม่สนใจสายตาที่อ้อนวอนขอให้ผมปล่อย

"ใช่!! จี๊ดเจ็บ!!!" เธอรู้สึกทนความเจ็บปวดไม่ไหวถึงกับตะคอกและบอกให้เขารู้ว่าตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บแขนมาก

ผมจ้องมองหน้าส้มจี๊ดแป๊บนึง ก่อนที่จะผลักเธอออก ทำให้ร่างบางที่ไม่ทันตั้งตัวและถูกปล่อยอย่างกะทันหัน ทำให้เธอล้มลงกองกับพื้น

"โอ๊ยยยย!!! พี่คาเร..." ส้มจี๊ดที่ถูกปล่อยอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้เธอเสียหลักล้มลงกองกับพื้น เธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มอย่างไม่พอใจ

แต่พอเห็นสายตาที่เขาจ้องมองเธออยากจะฆ่าให้ตาย ก็ต้องชะงักอย่างตกใจ

"มึงมีสิทธิ์อะไรไปตบหน้าเมียกู!!??" ผมก้มลงมองส้มจี๊ดอย่างจะฆ่าเธอให้ตาย ก่อนที่ผมจะถามเธอขึ้น

"ที่พี่มาหาจี๊ดก็เพราะเรื่องของมันหรอ!!??" ส้มจี๊ดที่รู้เหตุผลการมาของเขาวันนี้ ก็ยิ่งทำให้เธอทั้งโกรธและแค้นใจส้มหวานมาก

"ถ้ามึงไม่ทำร้ายเมียกู!! มึงคิดว่ากูจะมาหามึงหรอ!!??" ผมไม่สนใจสายตาโกรธแค้นของส้มจี๊ด ก่อนจะนั่งลงตรงหน้าเธอและเอื้อมมือไปบีบคางของเธอแน่นและผลักออก

"โอ๊ยยย!!"

"วันนี้กูแค่มาตักเตือนมึง ถ้ามึงคิดที่จะมาทำร้ายเมียกูอีก รอบหน้าจะไม่ใช่แค่ตักเตือน"

"หึหึ พี่คิดว่าจี๊ดกลัวพี่หรอ!!??"

"มึงจะลองดูก็ได้นะ!!??" ผมพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องของส้มจี๊ดไปทันที โดยไม่สนใจว่าตอนนี้เธอจะทำหน้าอย่างไร

ผมเดินออกมาจากคอนโดตรงมาที่รถก่อนจะขับรถออกไปทันที ไม่นานผมก็ขับรถมาถึงบ้านสวน ก่อนจะเลี้ยวรถเข้ามาจอดและเปิดประตูรถเดินเข้าไปในบ้าน

"กลับมาแล้วหรอ!!?? แล้วตกลงไปไหนมา??" เธอที่รู้สึกหิวจึงเดินลงมาหาอะไรทานที่ห้องครัว ก็เห็นนายคาเรนเดินเข้ามาในบ้านทันทีก็เลยถามขึ้น

"ไปทำธุระนิดหน่อยครับ แล้วนี่กำลังทำอะไรอยู่จ๊ะเมียจ๋า!!??" ผมที่กลับมาจากข้างนอกก็เห็นว่าส้มหวานเธออยู่ในครัว ก่อนที่จะตอบคำถามเธอและเดินเข้าไปในครัว

"รู้สึกหิวก็เลยมาหาอะไรทาน!!??" ส้มหวานตอบความจริงก่อนที่จะหันมาสนใจของในตู้เย็นต่อ

"งั้นเมียจ๋าออกไปนั่งรอข้างนอกนะ เดี๋ยวผัวทำอะไรให้ทานเอง" ผมยกยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนที่จะบอกส้มหวานให้เธอไปนั่งรอข้างนอก และอาสาที่จะทำอาหารให้เธอทานเอง

"ไม่เป็นไรกูทำเองได้!!"

"เมียจ๋าอย่ามาดื้อกับผัวนะ!!?? ไปนั่งรอข้างนอกดีๆ" ผมที่ถูกส้มหวานตอบปฏิเสธก็แกล้งทำเสียงดุ ก่อนที่จะจ้องมองเธออย่างเอาเรื่อง

"เออๆ!! ไม่เห็นต้องดุกูเลย แล้วใครเป็นเมียจ๋าของมึงเนี่ย!!??" ส้มหวานสะดุ้งตกใจที่เขากล้าทำเสียงดุใส่เธอ และบ่นพึมพำอย่างไม่พอใจที่เขาเอาแต่เรียกเธอว่าเมียจ๋า

"เมื่อกี้ว่าอะไรนะ??" ผมได้ยินที่ส้มหวานเธอกำลังบ่น จึงแกล้งถามเธอ

"เปล่า!! กูไปรอข้างนอกก็ได้รีบทำล่ะหิว" ส้มหวานพูดเสร็จเธอก็เลยเดินออกมาจากห้องครัวและมานั่งรอที่เก้าอี้โต๊ะกับข้าว

หลังจากที่ผมเห็นว่าส้มหวานเธอเดินออกจากครัวและไปนั่งรออยู่ที่โต๊ะกินข้าวดีๆ ผมก็หันกลับมาสนใจของในตู้เย็นเพื่อดูว่าจะทำอะไรให้เมียจะทานได้บ้าง

ผมต้องเลือกทำอาหารที่มีประโยชน์สำหรับคนท้อง เมื่อผมตัดสินใจที่จะทำผัดผักรวมและไข่ตุ๋นหมูสับ ผมจึงหยิบวัตถุดิบที่ต้องการออกมา

ผัดผักรวมมิตร

ส่วนผสม

กระเทียมสับ 2 ช้อนชา

บร็อคโคลี่หั่นพอดีคำ 1 ถ้วยตวง

กะหล่ำดอก 1/2 ถ้วยตวง

แครอทหั่นเป็นแท่งยาว 1 นิ้ว ¼ ถ้วยตวง

เห็ด 1 ดอกผ่าครึ่ง ¼ ถ้วยตวง

ผักกาดขาว 1/4 ถ้วยตวง

คนอร์อร่อยชัวร์ 1 ช้อนชา

น้ำมันพืช 2 ช้อนโต๊ะ

น้ำมันหอย 2 ช้อนโต๊ะ

น้ำเปล่า 1/4 ถ้วยตวง

น้ำตาลทราย 1 ช้อนชา

ลวกบร็อคโคลี่ และแครอทในน้ำเดือด จนสีของผักสดขึ้น จากนั้นรีบตักขึ้นมาแช่น้ำเย็นจัดทันทีเพื่อยังคงสดกรอบและสีสันสวยงาม

ใส่น้ำมันในกระทะ ตั้งไฟปานกลาง ผัดกระเทียมจนส่งกลิ่นหอมและเป็นสีเหลือง

ใส่เห็ด กะหล่ำดอก ผัดกาด บร็อคโคลี่ และแครอทที่ลวกแล้วลงไปผัด พร้อมเติมน้ำเล็กน้อยพอขลุกขลิก

ปรุงรสด้วยน้ำมันหอย คนอร์อร่อยชัวร์ และน้ำตาลทราย คนให้เข้ากันแล้วตักใส่จาน

ไข่ตุ๋นใส่ผักหมูสับ

ส่วนผสม

หมูสับ ไข่ไก่ กระเทียมเจียว ผงรสดี ซีอิ๊วขาวหรือโชยุ กุ้ง เห็ดหอม

ตีไข่ไก่จนเป็นฟอง ใส่น้ำเปล่าในอัตราส่วนมากว่าไข่ไก่ประมาณ 20% ใส่หมูสับลงไป ปรุงรสด้วยผงรสดี และโชยุเล็กน้อย เพื่อความเนียน ให้กรองไข่ไก่ที่ตีไว้ผ่านตะแกรง

ถ้ายังเหลือฟองก็ใช้ช้อนตักออกมา จากนั้นตั้งน้ำในที่นึ่งจนเดือด แล้วลดไฟลงให้อ่อนที่สุด นึ่งซัก 6-8นาที ดูว่าไข่เริ่มแข็ง ก็ให้ใส่กุ้งและเห็ดหอมลงไป นึ่งต่อซัก 2-3นาที เป็นอันเสร็จ

หลังจากที่ผมทำเมนูทั้งสองอย่างเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ยกเมนูทั้งสองออกมาวางที่โต๊ะกับข้าว ที่ตอนนี้มีส้มหวานกำลังนั่งรอทานอยู่

"อะไร!!??"

"ผัดผักรวมและไข่ตุ๋นหมูสับ นี่ข้าวเปล่าและนมจืด" ผมแนะนำเมนูตรงหน้าก่อนที่จะวางจานเข้าเปล่าแก้วนมจืด ส้มหวานกับจานข้าวมาก่อนที่จะพยักหน้ารับและลงมือรับประทานอาหาร

----------------------------------------------------------------