POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 41

หลังจากที่ฉันให้คุณหมอตรวจดูร่างกาย และไม่ได้เป็นอันตรายต่อเด็กในท้อง เธอจึงขอตัวกลับบ้านทันที ฉันเดินกลับมาที่รถของคาเรนและเปิดประตูรถเข้าไปด้านใน ก่อนจะขับรถออกมาจากโรงพยาบาลทันที

ไม่นานฉันก็ขับรถมาถึงบ้านสวน พอเธอเปิดประตูรถออกมาก็เห็นนายคาเรนยืนรออยู่ ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาหาฉันอย่างเป็นห่วง

"ทำไมถึงกลับมาช้าแบบนี้?? เกิดอะไรขึ้น??"

"มีปัญหานิดหน่อย เลยกลับมาช้า"

"เกิดอะไรขึ้น?? แล้วทำไมแก้มสองข้างถึงมีรอยแดง!!??" ฝ่ามือใหญ่จับมาที่บริเวณแก้มทั้งสองข้าง ก่อนที่เขาจะเห็นรอยแดงและถามขึ้นอย่างเป็นโมโห

"เอ่อคือว่า..." ฉันอ้ำอึ้ง เพราะไม่รู้ว่าจะตอบคำถามคาเรนอย่างไรดี

"บอกมา!!" พอคาเรนเห็นว่าฉันไม่ยอมตอบเอาแต่อ้ำอึ้ง เขาจึงถามขึ้นเสียงดัง เพื่อบ่งบอกว่าตอนนี้เขาเริ่มจะไม่พอใจแล้ว

"มีเรื่องกันนิดหน่อย แต่ตอนนี้ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว" น้ำเสียงไม่พอใจและสายตาดุของคาเรน ทำให้เธอยอมบอก แต่ก็ไม่ได้บอกว่ามันเกิดอะไรขึ้น

"ใคร??"

"ก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรแล้วไง!!??" พอเห็นว่าเขายังไม่หยุดที่จะถามคนที่ทำร้ายร่างกายเธอ ฉันจึงบอกเขาไปอีกรอบก่อนที่จะเดินหนีเข้ามาในบ้าน

หมับ!!

"มันเป็นใคร!!??" คาเรนไม่ยอมปล่อยให้เรื่องนี้เขาจึงเดินตามเข้ามา ก่อนที่จะเอื้อมมือมากระชากแขนฉันให้หยุดเดิน

"บอกมา!!!"

"ส้ม...ส้มจี๊ด" ฉันที่ถูกนายคาเรนจับแขนให้หันกลับมาตอบคำถามของเขา สายตาของเขาที่จ้องมองเธออย่างดุเดือด ทำให้ฉันสะดุ้งตกใจจนเผลอยอมบอกเขาไป

คาเรนจ้องมองหน้าฉันอยู่สักพักหนึ่ง ก่อนที่เขาจะยอมปล่อยมือออกจากแขนของเธอ รอเขาปล่อยมือก็เดินออกจากบ้านไปทันที

ฉันได้แต่ยืนมองอย่างงงๆ ก่อนที่จะเดินออกไปดูก็เห็นว่าคาเรนได้ขับรถของเขาออกไปข้างนอกแล้ว ด้วยความที่เธอสงสัยว่าเขาออกไปทำอะไรสุดท้ายเธอก็เลิกสนใจและกลับขึ้นห้องเพื่อไปพักผ่อน

วันนี้ผมตั้งใจที่จะพาส้มหวานไปหาหมอตามปกติ แต่เพราะในสวนเกิดมีปัญหาขึ้นมา ทำให้ผมต้องรีบไปแก้ไขไม่สามารถพาส้มหวานไปหาโรงพยาบาลได้

แต่พอส้มหวานกลับมาจากโรงพยาบาลก็เห็นว่าใบหน้าของเธอมีรอยแดงจากการโดนตบหน้ามา มันทำให้ผมตกใจและโกรธมาก แต่ก็โกรธไม่เท่ากับที่เธอไม่ยอมบอกผมว่าใครเป็นคนทำเธอ

สุดท้ายเธอก็ยอมบอกว่าคนที่ทำร้ายเธอคือส้มจี๊ดน้องสาวของเธอ เพราะผมได้ยินชื่อคนที่ทำร้ายก็รู้สึกโกรธและโมโหมาก ทำให้ผมรีบออกไปข้างนอกเพื่อที่จะมุ่งหน้าไปหาส้มจี๊ด

ผมขับรถออกมาจากบ้านสวนได้สักพักหนึ่งก็นึกขึ้นได้ว่าผมไม่รู้ว่าส้มจี๊ดเธออยู่ที่ไหน ผมจึงเลี้ยวรถจอดข้างทาง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อกดโทรหาใครบางคน

#ฟิวเวอร์

คนแรกที่ผมเริ่มที่จะโทรหาคือฟิวเวอร์ ผมถือสายรอไม่นานฟิวเวอร์ก็กดรับสายผมทันที

(ฮัลโหล มีอะไร??)

"ช่วยกูตามหาคนหน่อย??"

(ใคร??)

"ส้มจี๊ด กูอยากรู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน??"

(ทำไม??....หรือมึงจะเปลี่ยนใจไปรับผิดชอบส้มจี๊ดอ่ะหรอ!!??)

"ไม่มีทาง!!...กูรับผิดชอบแค่ส้มหวานคนเดียว!!"

(มึงจะไปรับผิดชอบส้มหวานทำไม!!??...ในเมื่อมึงไม่ทำส้มหวานท้องซะหน่อย)

"ใครบอกมึง!!??"

(ไอ้คาเรนมึงอย่าบอกกูนะ!!!???)

"เออ!!..ตามที่มึงคิดนั่นแหละ"

(ไอ้เชี้ยยยยย!!! มึงทำแบบนี้ได้ไงวะ...เรื่องส้มจี๊ดมึงยังไม่ทันได้แก้ปัญหาเลย นี่มึงยังทำให้ส้มหวานท้องอีก)

"ช่างเรื่องของกูเถอะ!! ตอนนี้มึงไปหาที่อยู่ของส้มจี๊ดมาให้กูเร็วๆ"

(เออๆ!! รอแปบ)

หลังจากที่ผมจะถือสายรอไอ้ฟิวเวอร์ ไม่นานมันก็บอกที่อยู่ของส้มจี๊ดมาให้ผมและวางสายไปทันที ผมที่รู้ว่าส้มจี๊ดอยู่ที่ไหนก็มุ่งหน้าขับรถไปที่นั่นทันที

คอนโด GU

ไม่นานผมก็ขับรถมาถึงคอนโดจียู ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถ ผมเปิดประตูรถก้าวออกมาก่อนจะเดินตรงเข้าไปในคอนโด

ผมเดินตรงเข้าในลิฟท์ก่อนที่จะกดปุ่มชั้นที่ต้องการจะขึ้น ลิฟท์เคลื่อนตัวขึ้นไปเรื่อยๆก่อนที่จะถึงชั้นที่ต้องการ พร้อมกับประตูลิฟต์เปิดออกผมจึงรีบด่วนออกมาทันที

ก๊อก ก๊อก

ก๊อก ก๊อก

ผมเดินตรงไปที่ห้องห้องนึง ก่อนจะยกมือขึ้นเคาะประตูเรียกคนด้านใน ผมยืนคอยอยู่ไม่นานประตูห้องเปิดออกพร้อมกับร่างบางของคนที่ผมต้องการ

"ใครค่ะ!!??...พี่คา..."

ทันทีที่ประตูเปิดออกผมไม่รอช้าที่จะผลักประตูและเดินเข้าไปด้านในห้อง โดยไม่สนใจว่าเจ้าของห้องจะทำหน้าตาอย่างไร

"จี๊ดดีใจจัง!! ที่พี่คาเรนมาหาจี๊ดที่นี่" ส้มจี๊ดที่ตกใจเมื่อเห็นคนตรงหน้า ก็ยกยิ้มอย่างมีความสุขที่เห็นค่าเรียนเดินเข้ามาในห้อง

หมับ!!

ผมไม่สนใจว่าส้มจี๊ดจะพูดอะไรผมหันกลับไปกระชากแขนเธอและบีบแน่นอย่างโมโห ยิ่งเห็นใบหน้าของส้มจี๊ดผมก็ยิ่งรู้สึกโมโหมากขึ้น จนเผลอบีบแรงเข้าไปอีก

"โอ๊ยยพี่คาเรน!!!?? จี๊ดเจ็บนะคะ!!??" ส้มจี๊ดรู้สึกเจ็บที่แขนที่โดนบีบ ก่อนจะมองหน้าชายหนุ่มอย่างออดอ้อนวอนขอให้เขาปล่อยมือออก

"เจ็บหรอ!!??" ผมไม่สนใจว่าตอนนี้ส้มจี๊ดจะเจ็บปวดมากแค่ไหน และไม่สนใจสายตาที่อ้อนวอนขอให้ผมปล่อย