POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 40

ส้มจี๊ดที่ถูกคุณลุงผู้ดูแลบ้านออกมา ก่อนที่เธอจะดิ้นหลุดออกมาจากคุณลุง พอส้มจี๊ดหลุดออกมาได้อย่างเป็นอิสระ เธอจึงคิดที่จะหันกลับเข้าไปในบ้าน

คุณลุงผู้ดูแลบ้านที่เห็นว่าส้มจี๊ดเธอกำลังจะหันกลับเข้ามาในบ้านอีกครั้ง เขาจึงรีบปิดประตูรั้วบ้านทันที

"เปิดเดี๋ยวนี้นะไอ้ขี้ข้า!!!??.....กริ๊ดดดดดด"

"อีส้มหวาน!!!...กูเกลียดมึง...กริ๊ดดดดด"

ระหว่างที่ส้มจี๊ดกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น ส้มจี๊ดจึงปล่อยมือออกจากรั้วบ้านก่อนจะก้มลงหยิบโทรศัพท์มือถือ

#คุณแม่

ส้มจี๊ดหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพราะเห็นว่าคนที่โทรมาเป็นคุณแม่ของเธอ ส้มจี๊ดจึงรีบกดรับสายทันที

(ฮัล...)

"คุณแม่...ฮือออ"

(เป็นอะไร..ส้มจี๊ด!!??...ใครทำอะไรลูก?..หรือพี่เค้า)

"ฮือออ..ไม่ใช่ค่ะคุณแม่...ฮืออพี่คาเรนไม่ได้ทำอะไรจี๊ด..แต่เป็นอีส้มหวานมัน!!""

(อีส้มหวาน!!??....ไหนลูกไปตามพี่เค้าไม่ใช่หรอ??)

"ฮืออ.. อีส้มหวานมันมาอยู่กับพี่คาเรนค่ะ คุณแม่..ฮือออ...จี๊ดไม่ยอม"

(อะไรนะ!!!....อีเด็กนี่...ไม่เป็นไรลูก...เดี๋ยวแม่จัดการอีส้มหวานมันเอง)

"คุณแม่ต้องจัดการมันนะคะ!!??"

(ได้ลูก...)

หลังจากที่คุณหญิงแก้วตาวางสายลูกสาวไปแล้วนั้น คุณหญิงแก้วตาต้องตัดสินใจที่จะโทรไปหาของคุณเพียงขวัญ เพื่อต้องการฟ้องพฤติกรรมของลูกชายที่ทำกับลูกสาวของตน

#คุณหญิงเพียงขวัญ

(ฮัลโหลคุณหญิงแก้วตา โทรมามีอะไรค่ะ??)

"สวัสดีดีค่ะ คุณหญิง...คุณหญิงต้องจัดการให้ดิฉันนะคะ!!??"

(ตกลงมันมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นค่ะ คุณหญิงแก้วตา!!??)

"ลูกชายของคุณหญิงไม่คิดจะรับผิดชอบลูกสาวของดิฉัน และยังพาผู้หญิงคนอื่นมาอยู่ที่บ้านสวน...คุณหญิงต้องจัดการ"

(อะไรนะ!!!???...ตาเรน พาผู้หญิงคนอื่นไปอยู่ที่บ้านสวน!!??....ได้เดี๋ยวอีกสองวันดิฉันจะกลับไปจัดการตาเรนเอง)

คุณหญิงแก้วตาพูดคุยกับคุณหญิงเพียงขวัญสองสามประโยค ก่อนที่คุณหญิงเพียงขวัญจะกดวางสายไป

ถึงแม้เธอจะอยากให้คุณหญิงเพียงขวัญไปจัดการอีส้มหวานมันตั้งแต่วันนี้ แต่เพราะคุณหญิงไม่ได้อยู่ที่ประเทศไทย ทำให้ต้องรออีก 2-3 วัน

หลังจากที่โทรคุยกับคุณหญิงเพียงขวัญแล้วเธอจึงรีบโทรหาลูกสาวเพื่อบอกอีก 2 วัน คุณหญิงเพียงขวัญถึงจะไปจัดการอีส้มหวานมัน

"จริงหรอกค่ะ!!?? คุณแม่"

(ใช่ลูก)

"ขอบคุณค่ะคุณแม่ ที่จัดการมันให้จี๊ด"

(ไม่เป็นไรลูก เพื่อลูกสาวของแม่ แม่จะไม่ยอมให้มันแย่งของๆลูกไปได้)

หลังจากที่ส้มจี๊ดทราบข่าวจากคุณแม่ของเธอ เธอก็ยกยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะหันไปมองบ้านหลังนั้น

"หึหึ...มึงคิดหรอว่า มึงจะแย่งผู้ชายของกูได้ อีส้มหวาน!!" ส้มจี๊ดจ้องมองไปที่บ้านหลังนั้นด้วยความแค้น ก่อนที่เธอจะตัดสินใจเดินจากไป

หลังจากที่ส้มจี๊ดมาโวยวายเธอถึงที่นี่ ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่เคยเจอเธออีกเลยจนวันนี้เธอต้องไปโรงพยาบาลคนเดียว เพราะคาเรนต้องเข้าไปดูความเรียบร้อยที่สวน

ตอนแรกเขาก็ปฏิเสธที่จะไม่เข้าไปดูแลความเรียบร้อยในสวน กว่าเธอจะเกลี้ยกล่อมจนเขายอมไปได้ก็นานพอดู

"ดูแลตัวเองให้ดีนะ"

"อื้ม!!...รู้แล้ว"

"เดินก็ระวังด้วย"

"อื้ม"

"แล้วก็..."

"พอ!!!! กูจะไปโรงพยาบาล ไม่ใช่จะไปรบไม่ต้องมาสั่งเสียกันเยอะ" ฉันรีบยกมือขึ้นเบสคาเรนที่เอาแต่พูดสั่งเธอ

หลังจากนั้นฉันก็เดินออกมาจากบ้านตรงมาที่รถของคาเรน ก่อนจะเปิดประตูรถเข้าไปด้านในและปิดประตูทันที

"ดูแลตัวด้วยนะ และก็ขับรถระวังด้วย" จังหวะที่เธอกำลังจะขับรถออกจากตัวบ้าน คาเรนเดินมาที่รถก่อนที่จะเคาะกระจกเรียก

"รู้แล้วค่ะ มีอะไรอีกไหม!!??"

หลังจากที่เขาถามฉันอีกรอบจนยอมปล่อยฉันออกมา เธอจึงไม่รอช้ารีบขับรถออกมาทันที ฉันขับรถมุ่งหน้าตรงไปที่โรงพยาบาล ไม่นานก็ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย

โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง....

เธอเลี้ยวรถเข้ามาจอดก่อนที่จะเปิดประตูรถและเดินออกมาเข้าไปด้านใน ฉันเดินมาที่แผนกสูตินารีเพื่อมาตรวจครรภ์ตามปกติ

หลังจากที่เธออัลตร้าซาวด์และกำลังยืนรอรับยาบำรุงครรภ์ ก่อนที่ฉันจะเดินกลับมาที่รถเพื่อกลับบ้าน

"อีส้มหวาน!!!" จังหวะที่เธอกำลังเอื้อมมือไปเปิดรถอยู่นั้น แรงกระชากแขนจากคนด้านหลัง ทำให้ฉันต้องหันไปมองถึงกับตกใจที่เห็นส้มจี๊ด

"มึงมาทำอะไรที่นี่!!??" ฉันตกใจมากที่เห็นส้มจี๊ดเธอมาอยู่ที่นี่ก็จะถามเธอขึ้น

"วันนั้นกูไม่ได้ตบมึง แต่วันนี้กูขอตบคนที่แย่งผัวกูหน่อยเถอะ!!" ส้มจี๊ดไม่สนใจคำถามของเธอก่อนจะกระชากแขนพร้อมกับเงื่อนมือขึ้นตบหน้าฉัน

เพียะ!!

"โอ้ยยย" ฉันที่ไม่ทันตั้งตัวถูกฝ่ามือของส้มจี๊ดตบเข้ามาที่ใบหน้าของเธอจนหันไปตามแรง

"อีหน้าด้าน เขาเป็นคนของกู"

เพียะ!!

เพียะ!!

"โอ้ยยย" ฉันที่ถูกด่าทอและไหนจะฝ่ามือของส้มจี๊ดฟาดตรงมาที่ใบหน้าของเธอ ทำให้ร่างของเธอล้มลงกองกับพื้น ทำให้ถุงยาที่ใส่ซองยาบำรุงครรภ์ตกลงมาที่พื้น

"นี่มึง...ท้องหรออีส้มหวาน!!??" ส้มจี๊ดจะเดินเข้าไปซ้ำก็ต้องชะงักเท้า ก่อนที่เธอจะก้มลงเก็บซองยาขึ้นมาดู พอรู้ว่ามันเป็นซองยาอะไรส้มจี๊ดจ้องมองมาที่ร่างของส้มหวาน

ฉันที่พบเจอกับส้มจี๊ดที่มาอาละวาดถึงที่นี่ ก็รู้สึกแย่และไหนสิ่งที่ส้มจี๊ดพูดใส่เธออีก ฉันรู้สึกกลัวมากที่เห็นสายตาของส้มจี๊ดมองมาที่ท้องของเธอ ทำให้ฉันรู้เลยว่าส้มจี๊ดคิดจะทำร้ายลูกของเธอ

"มึง...มึงอย่าคิดจะทำอะไรลูกกู!!??" ฉันรู้สึกกลัวและพูดห้ามปรามส้มจี๊ด ก่อนที่เธอจะเผลอเอามือกุมท้องตัวเอง

"อีส้มหวาน!!!...กริ๊ดดดดด กูจะฆ่ามึง...อีเลว" พอส้มจี๊ดได้ยินคำยืนยันจากปากเธอ ก็คุ้มคลั่งกรีดร้องขึ้นมา ก่อนที่ส้มจี๊ดจะพุ่งเข้ามาทำร้ายเธอ

"ไม่นะ!!! ....ส้มจี๊ด..กริ๊ดดดด" ฉันตกแใจกลัวที่เห็นว่าส้มจี๊ดเธอทำท่าจะเตะเข้ามาที่ท้องของเธอ จนฉันใช้มือป้องกันและกรีดร้องอย่างหวาดกลัว

"หยุดเดี๋ยวนี้นะ...หยุด!!!" จังหวะส้มจี๊ดทำท่าจะเตะเข้ามาที่ท้องเธอนั้น ก็ได้มีเจ้าหน้าที่และบุรุษพยาบาลได้เข้ามาจับตัวเธอไว้

"กริ๊ดดด..ปล่อยฉัน...ฉันฆ่ามัน...กริ๊ดดดด" ส้มจี๊ดกรีดร้องลั่นที่ถูกเจ้าหน้าที่และบุรุษพยาบาลเล้ามาจับตัวเธอไว้

"คุณ!!??....คุณเป็นไงบ้างครับ??" บุรุษพยาบาลอีกคนนึงเข้ามาพยุงตัวฉันให้ลุกขึ้น ก่อนจะถามอาการของเธออย่างเป็นห่วง

"ไม่เป็นอะไรค่ะ...ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้นะคะ" ฉันที่ถูกช่วยพยุงขึ้นมา ก่อนจะหันไปขอบคุณบุรุษพยาบาล

"ไปให้คุณหมอตรวจดูอาการดีไหมครับ!!??" บุรุษพยาบาลก็มองเก็บซองยาและเห็นว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ จึงขอให้เธอไปให้คุณหมอตรวจร่างกายเพื่อความปลอดภัย

"ไม่เป็นอะไรจริงๆค่ะ" ฉันจึงกล่าวปฏิเสธออกไป เพราะเธออยากจะรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

"ผมว่าคุณให้คุณหมอตรวจดูเถอะครับ คุณยิ่งท้องอยู่!!??" บุรุษพยาบาลก็ยังคงพูดให้เธอไปให้คุณหมอตรวจเช็คให้เรียบร้อย เพื่อความปลอดภัยของเด็กในท้อง

"ก็ได้คะ" ฉันพี่เห็นความหวังดีของบุรุษพยาบาล เธอพยักหน้ารับก่อนที่จะยอมเดินเข้าไปในโรงพยาบาล

"ปล่อยฉันนะ!!! อีส้มหวาน!!! กูฆ่าลูกมึง...." ส้มจี๊ดที่เห็นว่าเธอกำลังจะเดินเข้าไปในโรงพยาบาล ก็กรีดร้องขึ้นมาและพยายามดิ้นออกจากการจับกุม

"หยุด!!!....ถ้าไม่หยุดผมจะแจ้งตำรวจ!!!" เจ้าหน้าที่ที่เห็นว่าร่างบางดิ้นและขัดขืนทำท่าจะตรงเข้าไปทำร้าย จึงพูดขู่ทำให้ร่างของส้มจี๊ดหยุดดิ้นขัดขืน ก่อนที่เธอจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระ

แต่เจ้าหน้าที่ก็ไม่ได้ไปไหนรอจับตามองดูเธอ จนสุดท้ายส้มจี๊ดก็เดินกลับมาที่รถของตนและขับออกไปทันที

----------------------------------------------------------------