POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 39

หลังจากที่ผมพาส้มหวานมารักษาและรู้เรื่องที่เธอท้อง ตลอดเวลาที่อยู่ที่โรงพยาบาลผมดูแลส้มหวานเป็นอย่างดี ส่วนเรื่องรับผิดชอบลูกของเธอ ส้มหวานก็เอาแต่ปฏิเสธผมจนเราทะเลาะกันทุกครั้งที่ผมบอกจะ รับผิดชอบเธอ

"อาการคนไข้ดีขึ้นไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ"

"ครับคุณหมอ"

"ช่วงนี้คุณพ่อต้องดูแลคุณแม่ให้ดีนะครับ อย่างให้คุณแม่เครียด ส่วนเรื่องมีเพศสัมพันธ์ขอให้งดไปก่อนครับ"

"ครับ เข้าใจแล้วครับ"

"วันนี้ก็กลับบ้านได้เลยครับ และอย่าลืมไปรับยาบำรุงด้วยครับ หมอขอตัวก่อนครับ"

"ครับ ขอบคุณครับ" ผมกล่าวขอบคุณคุณหมอเสร็จ ก็เดินออกไปจากห้องคนไข้ทันที ผมจึงหันกลับมามองส้มหวานที่กำลังจะลุกลงจากเตียง

"จะไปไหน??" ผมรีบเดินเข้าไปช่วยส้มหวาน แต่เธอกับผลักมือผมอออก ก่อนจะเดินตรงเข้าห้องน้ำ ผมได้แต่ยืนรออยู่ที่หน้าห้องน้ำเพื่อรอให้เธอทำธุระส่วนตัวเสร็จ

ไม่นานประตูห้องน้ำก็เปิดออกพร้อมร่างบางที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมจึงเดินตามส้มหวานออกจากห้องคนไข้

ผมเดินพาส้มหวานมาที่รถก่อนจะเปิดประตูรถให้เธอเข้าไปนั่งด้านใน ผมเดินมาฝั่งคนขับและเปิดประตูรถเข้าไปก่อนจะขับรถออกมาทันที

ไม่นานรถก็เลี้ยวเข้ามาจอดที่ลานกว้าง ตลอดทางเราสองคนไม่มีอะไรพูดคุยกัน พอรถจอดส้มหวานก็เปิดประตูรถเดินเข้าไปในบ้านทันที

"เฮ้อออ" ผมได้แต่ยืนมองตามร่างบางเดินเข้าไปด้านใน ผมถอนหายใจอย่างยอมแพ้ก่อนจะเดืนตามเข้าไปในบ้าน

"กลับมาแล้วหรอครับ!!?? คุณส้มหวานเป็นอะไรบ้างไหมครับ" ผู้ดูแลบ้านที่เข้ามาทพำความสะอาดและตรวจความเรียบร้อย ก่อนจะถามผู้เป็นนายที่เดินเข้ามาทีหลัง

"ไม่เป็นอะไรมากหรอครับ แล้วนี่เธอไปไหนครับ!!??" ผมเดินเข้ามาในตัวบ้านก็เห็นคุณลุงที่ดูแลบ้าน ก่อนจะมองหาส้มหวานและถามขึ้น

"คุณส้มหวานเธอขึ้นห้องไปแล้วครับ ตอนบ่ายให้ลุงทำอะไรให้ทานไหมครับ!!??"

"ไม่เป็นไรครับคุณลุง"

"ถ้าคุณชายอยากต้องการอะไรเพิ่ม เรียกลุงได้ตลอด" คุณลุงผู้ดูแลบ้านพูดเสร็จ จึงเดินออกจากบ้านไปทันที

ผมจึงเดินขึ้นบันไดมาที่ห้องห้องนึง เพราะคิดว่าส้มหวานเธอน่าจะอยู่ที่ห้องนั้น ผมจึงเอื้อมมือไปเปิดประตู

แอ๊ดด....

เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงเดินเข้ามา ผมเห็นส้มหวานเธอกำลังนั่งอ่านหนังสือเล่มสีชมพูอยู่ที่เตียงนอน

"มีอะไร!!??" ส้มหวานถามขึ้นโดยที่ไม่ได้หันมามองที่ผม

"เรื่อลูกของเรา!!??" ผมไม่รอช้าจึงเดินเข้าไปหา ผมล้มตัวนั่งลงไปเตียงข้างๆเธอก่อนจะพูดเรื่องลูกกับเธอ

"ไม่มีคำว่าลูกของเรา!! เขาเป็นลูกของฉันคนเดียว" เธอปิดหนังสือลงก่อนจะหันมาปฏิเสธเสียงแข็งอย่างไม่พอใจ

"แต่ผมเป็นพ่อของเขาเหมือนกัน!!!"

"ลูกกูเขาไม่จำเป็นต้องมีพ่อหรอก!!"

"มึงจะทำแบบนี้กับลูกไม่ได้นะ" ผมเริ่มหมดความอดทน เธอเอาแต่ปฏิเสธผมเรื่องลูกในท้องของเธอ

"เหอะ!! กูไม่ยอมให้ลูกกูมีพ่อคนเดียวกับน้องสาวหรอกนะ!!??"

"ต้องให้กูพูดอีกกี่ครั้ง!!??" ผมไม่เข้าใจเธอเลย

"กูไม่เคยมีอะไรกับน้องสาวของมึงเลย!!??" ทำไมเธอถึงเอาแต่คิดว่าผมมีอะไรกับน้องสาวของเธอตลอด

เธอเงียบไม่พูดอะไรก่อนที่จะล้มตัวลงนอนเพื่อต้องการปิดสนทนา ผมที่เห็นเธอล้มตัวลงนอนถึงกับยอมแพ้ เดินออกมาจากห้องเพื่อให้เธอได้พักผ่อน

หลังจากวันนั้นที่ผมและเธอมีปากเสียงกัน เราก็ไม่ได้พูดเรื่องลูกกันอีกเลย

3 เดือนผ่านไป.....

ตอนนี้ฉันท้องได้ 3 เดือนแล้ว และตลอดเวลา 3 เดือนนี้เขาก็ยังเข้ามาคุยกับฉันเรื่องลูกตลอดแต่ทุกครั้งที่คุยกันเรามักก็ทะเลาะกันตลอด จนสุดท้ายเขาก็ยอมแพ้แล้วก็เลิกคุยเรื่องนี้

3 เดือนมานี้เขามักจะดูแลเธอดี ไปรับไปส่งเธอที่โรงพยาบาลตลอดและวันนี้ก็เช่นกัน ที่เขาพาเธอมาหาหมอ

หลังจากที่ฉันอัลตร้าซาวด์เสร็จ และกลับมาจากโรงพยาบาล

"ทานอะไรไหม!!??" คาเรนถามขึ้นหลังจากที่กลับมาจากโรงพยาบาล

"อะไรก็ได้!!" ฉันพูดเสร็จก็เดินไปนั่งที่โซฟาเพื่อพักผ่อน คาเรนพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อทำอาหารให้เธอทาน

ไม่นานคาเรนก็เดินออกมาจากห้องครัว เธอมาตามเธอไปกินอาหารกลางวัน ฉันจึงลุกขึ้นยืนและเดินตรงเข้าไปที่โต๊ะกับข้าว

ก่อนจะก้มลงมองดูเมนูที่เขาทำ มื้อนี้ขอทำปลาย่างกับผักลวดและยังมีน้ำผลไม้

ฉันล้มตัวลงนั่งที่เก้าอี้ก่อนจะลงมือทานอาหาร ตลอดเวลาที่รับประทานอาหารเรามีการพูดคุยกันเล็กน้อย

ไม่นานฉันและเขาก็รับประทานอาหารเสร็จ เธอมือไปหยิบแก้วน้ำผลไม้ที่เขาคั่นมาให้ ก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่ม

ฉันจึงช่วยเขาเก็บจานส่วนเขาก็มีหน้าที่ล้างจาน หลังจากที่ช่วยเขาเสร็จ เธอจึงเดินมานั่งพักที่โซฟาเหมือนเดิม

"ลูกเป็นไงบ้าง!!??" คาเรนที่ล้างจานเสร็จก็เดินมานั่งข้างๆเธอ ก่อนจะถามถึงลูกในท้องของเธอ

"แข็งแรงดี" ฉันตอบตามความจริง

"แล้วลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ!!??" คาเรนที่รู้ว่าลูกแข็งแรงดีก็ยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะถามขึ้นอีกรอบ

"กูเพิ่งจะท้องได้แค่ 3 เดือน...ต้องรออีก 6-7 เดือนถึงจะรู้ว่าลูกเพศอะไร" ฉันหันไปมองเห็นใบหน้าอันมีความสุขของเขาก่อนจะพูดขึ้น

"ลูกคนแรกอยากได้เพศอะไร!!??" คาเรนที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย และถามความคิดเห็นเธอ

"จะผู้ชายหรือผู้หญิงกูก็รักลูกกูทั้งนั้นแหละ...มีอะไรอีกไหม!!??"

หลังจากนั้นเราก็ไม่พูดคุยกันอีกเลย ไม่นานก็เกิดเสียงดังโวยวายมาจากด้านนอก ทำให้ฉันและเขาหันไปมองอย่างสงสัย

"นี่!! หลบไปนะ!!??"

"เข้าไปไม่ได้ครับ!!??"

"ทำไม!!....ฉันเป็นเมียเจ้าของบ้าน!!"

"เข้าไม่ได้ครับ!! คุณชาย..."

"หลีกไป!!!!"

"มีอะไรกัน!!!" ฉันและนายขาเดินออกมาดูด้านนอก ก็เห็นว่าคนที่มาโวยวายเสียงดังคือส้มจี๊ดน้องสาวของเธอ คาเรนจึงตะโกนห้ามปรามขึ้น

"พี่คาเรน!!!....อีส้มหวาน!!??" ส้มจี๊ดจุดที่ได้ยินเสียงชายหนุ่มจึงหันไปมองอย่างดีใจ แต่พอใส่ตาเธอเลือกมามองด้านข้าง

"เธอมาที่นี่ได้ไง!!??" คาเรนไม่สนใจท่าทางที่ไม่พอใจของส้มจี๊ดและถามขึ้น

"ส้มจี๊ด!! ไปหาพี่ที่บ้านแต่คุณแม่บอกว่า พี่คาเรนไม่อยู่บ้าน จี๊ดเลยมาตามพี่ที่นี่!!??" ส้มจี๊ดเลิกหันมาจ้องมองฉัน ก่อนจะไปตอบคำถามของคาเรน

"ที่นี่ไม่ต้อนรับเธอ!!??" คาเรนสะบัดมือส้มจี๊ดออก ทำให้ส้มจี๊ดถึงกับถอยหลังแบบไม่ทันตั้งตัว

"จี๊ดเป็นเมียพี่นะคะ!!??" ส้มจี๊ดที่ถูกปฏิเสธก็พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ ก่อนที่ใส่ตาจะหันมามองหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง

"นี่ต่างหากเมียฉัน!!" คาเรนพูดเสร็จก็โอบกอดเธอทันที

"ปล่อย!!??" ฉันที่ถูกเขาอ้อมกอดก็ดิ้นนะขัดขืน แต่เขากลับไม่สนใจยิ่งกอดรัดแน่นเข้าไปอีก

"อีส้มหวาน!!...อีหน้าด้าน!!?? มึงก็รู้ว่าเขาเป็นของกู!!!??" ส้มจี๊ดที่เห็นท่าทางกอดรัดของทั้งสองคน เธอก็ชี้หน้าด่าฉันอยากไม่พอใจ

"มันไม่...ปล่อยกู!!??...อุ๊ยย" ฉันหันไปมองหน้าส้มจี๊ดอย่างไม่พอใจ ก่อนจะหันกลับไปมองหน้าคาเรนอย่างเอาเรื่อง อยู่ๆเขาก็ก้มหน้าลงมาจุมพิตเธอ

"กริ๊ดดดดด....อีส้มหวาน....กูจะฆ่ามึง!!??" ส้มจี๊ดที่เห็นว่าชายหนุ่มก้มหน้าลงไปจุมพิตคนด้านข้าง ก่อนจะกรีดร้องอย่างไม่พอใจและเดินตรงเข้ามา

หมับ!!

จังหวะที่ส้มจี๊ดกำลังเอื้อมมือที่จะตบหน้าฉันอย่างทันตั้งตัว แต่โชคดีที่นายคาเรนจับไว้ได้ทัน

"กริ๊ดดด....พี่คาเรนปล่อยจี๊ด!!!....จี๊ดจะตบมัน!!"

"มึงมีสิทธิ์อะไรจะมาทำร้ายเมียกู!!??" คาเรนพูดเสร็จก็สะบัดมือส้มจี๊ด

"กริ๊ดดดดดด......จี๊ดก็เป็นเมียพี่เหมือนกันนะ!!??"

"มึงมั่นใจหรอว่ากูเป็นผัวมึง!!??"

"ทำ.....ทำไม..พี่พูดกับจี๊ดแบบนี้...ฮืออ" ส้มจี๊ดสะดุ้งตกใจที่คาเรนพูดแบบนั้นกับเธอ ทำให้ฉันสงสัยท่าทีหวาดกลัวของส้มจี๊ด

"เหอะ!!! คุณลุงครับช่วยพาผู้หญิงคนนี้ออกไปจากที่นี่ด้วยครับ!!??" คาเรนไม่สนใจท่าทางหวาดกลัวของส้มจี๊ด ก่อนจะหันไปสั่งผู้ดูแลบ้าน

"ครับคุณชาย!!"

"กริ๊ดดดดด...ปล่อยฉัน!!!....อีส้มหวาน...แกอย่างคิดว่าแกชนะฉันได้.....กริ๊ดดดดด" เสียงกรีดร้องและเสียงโวยวายของส้มจี๊ดที่ดังขึ้น ก่อนจะถูกผู้ดูแลบ้านร่างตัวออกไปทันที

"เข้าบ้านกันเถอะ!!??" หลังจากที่เขาจัดการลากส้มจี๊ดให้ออกไปจากบ้าน เขาก็หันมาชวนเธอเข้าไปพักผ่อนในบ้าน

ฉันจึงได้โอกาสสะบัดตัวออกจากเขา ก่อนจะเดินเข้าบ้านไปอย่างไม่สบอารมณ์ กับเรื่องที่เขาทำกับส้มจี๊ดแบบนี้

----------------------------------------------------