POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 46

หลังจากที่ฉันเดินออกมาจากบ้านสวนของคาเรน จนมาเจอคุณลุงระหว่างทาง เธอจึงเดินเข้าไปขอความช่วยเหลือ คุณลุงท่านใจดีและสงสารเห็นว่าฉันกำลังท้องกำลังไส้ คุณลุงเลยบอกให้หลานชายของท่านไปส่งเธอที่สถานีขนส่ง

หลานชายของคุณลุงมาส่งฉันที่สถานีขนส่ง และยังมอบเงินเพื่อให้ฉันไปซื้อตั๋วรถเดินทางเพื่อกลับกรุงเทพฯ เธอยกมือไหว้กล่าวขอบคุณหลานชายของคุณลุง

ก่อนที่เธอจะร่ำลาและเดินไปซื้อตั๋วเดินทางเพื่อกลับกรุงเทพฯ เธอเดินไปซื้อตั๋วเดินทางกลับกรุงเทพฯและมานั่งรอรถ ไม่นานเจ้าหน้าที่ก็ประกาศเรียกผู้โดยสารที่จะเดินทางเข้ากรุงเทพฯ

ฉันที่ได้ยินเสียงประกาศเรียกก็ลุกขึ้นยืน และเดินตรงไปหาเจ้าหน้าที่พร้อมกับส่งตั๋วรถและเดินขึ้นรถทันที พอผู้โดยสารขึ้นรถจนเต็มคัน รถบัสก็ออกเคลื่อนย้ายจากสถานีขนส่งทันที

3 ชั่วโมง

3 ชั่วโมงที่ทนนั่งรถทัวร์มานาน ไม่นานรถบัสก็เลี้ยวเข้าที่สถานีขนส่งที่กรุงเทพฯ หลังจากที่รถจอดสนิทแล้วผู้โดยสารทุกคนรวมถึงฉันก็ทยอยการลงจากรถ

ฉันเดินมาจุดที่แท็กซี่จอดรอรับผู้โดยสาร ก่อนจะบอกสถานที่ที่ตัวเองต้องการจะไป ลุงโชเฟอร์พยักหน้ารับก่อนจะขับรถออกจากสถานีขนส่งเพื่อมุ่งหน้าไปส่งเธอ

ไม่นานรถแท็กซี่เข้ามาจอดที่หน้าคอนโดของอีรีซี่ เธอจึงจ่ายเงินค่าโดยสารก่อนจะเปิดประตูรถออกมาและเดินเข้าไปในคอนโดของอีรีซี่มันทันที

เธอเดินตรงไปที่ลิฟต์ก่อนจะกดชั้นที่อีรีซี่มันอยู่ ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออกฉันเดินเข้าไปด้านใน ลิฟต์เคลื่อนตัวขึ้นไปเลื่อยๆก่อนลิฟต์จะถึงชั้นที่ต้องการ

เธอเดินออกมาและมุ่งหน้าตรงไปที่ห้องของอีรีซี่มันทันที เธอเอื้อมมือขึ้นก่อนจะเคาะประตูห้องของมัน

ก๊อก ก๊อก

ก๊อก ก๊อก

ฉันยืนเคาะอยู่นานพอสมควร ไม่นานประตูของอีรีซี่ก็เปิดออก เธอก็บ่นขึ้นมาทันทีแต่ก็ต้องตกใจเพราะคนที่เปิดประตูออกมาไม่ใช่อีรีซี่มัน

"กว่าจะเปิดนะอีห่า!!"

"ครับ!?"

"อุ้ย!! ขอโทษค่ะเคาะห้องผิด" ฉันได้แต่ยืนเขินอาย ก่อนจะกล่าวขอโทษชายหนุ่มและทำท่าจะเดินออกไป ก็ต้องชะงักเพราะถ้าเธอจำไม่ผิดมันเป็นห้องอีรีซี่มันไม่ใช่หรอวะ??

"มาหารีซี่เปล่าครับ!!??" ชายหนุ่มถามขึ้นมาทันทีที่เห็นหญิงสาวน่าจะเป็นเพื่อนกับเจ้าของห้อง เขาจึงรีบห้ามเธอทันที

"ใช่ค่ะ!!??" ฉันที่ได้ยินชื่ออีรีซี่ก็หันกลับไปมองเขาทันที

"เธอเคาะถูกแล้ว เข้ามาก่อนซิ" ชายหนุ่มพยักหน้ารับ ก่อนจะเลี่ยงทางให้ฉันเข้ามาในห้องของอีรีซี่มัน

"อ่อ ค่ะ" ฉันที่ยืนงงก่อนจะได้สติและยอมเดินเข้าไปในห้องของอีรีซี่ที่ตอนนี้มีผู้ชายอยู่ด้วย

"ใครมาหรอค่ะ ไมเคิล!!??" อีรีซี่ที่เพิ่งเสร็จกิจจากบนเตียงก็เดินออกมาด้วยผ้าขนหนูพ้นรอบหน้าอก เดินออกมาจากห้องนอนตัวเองเพื่อมาดูว่าใครมา

"อีรีซี่!!??" ฉันที่เดินเข้ามาในห้องของอีรีซี่ก็ต้องตกใจกับสภาพของมัน ที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงและไหนจะตรงลำคอที่มีรอยดูดเป็นจ้ำๆเต็มลำคอลงมาถึงเนินอก

"อีส้มหวาน!!?? ไม่เจอแปบเดียวมึงอ้วนขึ้นเยอะเลย" อีรีซี่ที่เดินออกมาก็หันไปมองคนทีีเข้ามาในห้องของตัวเอง ก็ร้องขึ้นอย่างตกใจ ที่เห็นเพื่อนรักมาหาเธอ แต่พอลองมองดูดีแล้ว มันทำให้เธอรู้สึกว่าเพื่อนของตัวเองดูอ้วนขึ้น

"เพื่อนคุณมา นั้นพวกคุณคุยกันไป ผมขอตัวก่อน" ไมเคิลพูดเสร็จก็เดินเข้าไปในห้องนอนของอีรีซี่ ไม่นานเขาก็เดินออกมา ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไป

"ตกลงมึงไปทำอะไรมาวะ ทำไมถึง...." หลังจากที่ไมเคิลเดินออกไปได้ไม่นาน เธอจึงถามเพื่อนทันทีและสงสัยกับสภาพของเพื่อน

"กูท้อง" ฉันที่เห็นสายตาสงสัยของอีรีซี่มัน เธอจึงบอกอีรีซี่ตามความจริง

"ห๊ะ!!! มึงท้องหรอ!!?? มึงท้องกับใคร??" อีรีซี่ที่ได้ยินถึงกับซ็อคและตกใจมาก เลยถามหาคนเป็นพ่อของเด็กในท้องเป็นใคร ทำไมมันถึงปล่อยให้เพื่อนของเธอมาหาเธอที่นี่

"คาเรน"

"ห๊ะ!!! ไอ้เชี้ยยยย!!! ไหนมึงบอกว่าพี่คาเรนทำอีส้มจี๊ดท้องไม่ใช่หรอ แล้วทำไมมึงถึงท้อง!!??" อีรีซี่ที่รู้ว่าใครเป็นพ่อในท้องของส้มหวาน ก็ตกใจอีกรอบและถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะส้มหวานเคยบอกว่าพี่คาเรนทำส้มจี๊ดท้องไม่ใช่หรอ

"เอาง่ายๆเลย ลูกกูและลูกส้มจี๊ดมีพ่อคนเดียวกันจบไหม!! กูมันเชี้ยเองที่ไปแย่งผัวน้องสาวตัวเอง ฮืออออ" ฉันที่อดทนมาตลอด ก็ระเบิดอออกมาอย่างเสียใจ แค่เธอท้องก็ว่าแย่แล้วแต่นี้แย่ยิ่งกว่าที่พ่อของลูกเธอเป็นผัวของน้องสาวตัวเอง

"เฮ้ยย!!! อีส้มหวานมึงใจเย็นก่อน!!??" อีรีซี่ตกใจมากที่เห็นว่าเพื่อนของเธอร้องไห้ออกมา รีซี่จึงรีบเข้าไปปลอบใจเธอทันที

"ฮือออ มึงก็จะทำไงดี ฮือออ" ฉันร้องไห้เสียใจกับสิ่งทีีเธอเจอมา เธอคิดว่าตัวเองเข้มแข็งแล้ว แต่วันนี้แม่ของเขาได้ด่าว่าเธอ

"มึงใจเย็น มึงหยุดร้องไห้ก่อน มึงอย่าลืมว่ามึงไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะเว้ย!!" เสียงอีรีซี่ห้ามปรามเพื่อเตือนสติเธอที่เอาแต่ร้องห่มร้องไห้

ฉันที่นึกได้ว่าตอนนี้ตัวเองไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว เพราะในท้องของเธอมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ เธอหยุดร้องไห้ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา

"ดีแล้ว!! มึงต้องเข้มแข็งนะเว้ย ไหนจะลูกมึงอีก" อีรีซี่ที่เห็นว่าเพื่อนของตนหยุดร้องไห้

"อื้ม กูขอบใจมึงมากนะเว้ย!!" ฉันที่ได้สติก็กล่าวขอบคุณมัน ที่ค่อยเตือนสติและอยู่เคียงข้างตลอด

"อื้ม มึงจะกลับคอนโดหรือจะมาอยู่กับกู??" อีรีซี่ถามขึ้นและหันไปมองดูนาฬิกา เพราะตอนนี้มันก็เริ่มจะเย็นมากแล้ว

"กู...."

"กูลืมไปว่ามึงกำลังท้องกำลังไส้อยู่ มึงอยู่นี่ล่ะ กูดูแลมึงเอง" อีรีซี่ที่คิดได้ว่าเพื่อนของตนกำลังไม่ควรปล่อยให้อยู่คนเดียว

"แต่..."

"ถ้ามึงเป็นห่วงเรื่องไมเคิล ก็ไม่ต้องคิดมาก" อีรีซี่ที่เห็นสายตาลำบากใจ เธอจึงรู้ทันทีว่าเพื่อนของเธอคิดอะไรอยู่

"แต่นั้นมันผัวมึงนะเว้ย!!??" ฉันงงและไม่เข้าใจ ทำไมมันยอมให้เธอมาอยู่ และยังบอกให้เธออยู่ได้อย่างสบายใจ และถ้าวันไหนพวกมันอยากกินตับกัน กูคงไม่ต้องอยู่ฟังด้วยใช่ไหม

"ผัวอะไร!!?? กูไม่มี๊" อีรีซี่ที่ได้ยิน ก็รีบตอบปฏิเสธเสียงสูง กลัวคนอื่นเขาไม่รู้หรือไง ว่ามึงมันมีพิรุธมาก

"แล้วที่คอมึงล่ะคืออะไร??" ฉันพูดเสร็จก็ใช้นิ้วชี้ไปที่ลำคอขาวที่ตอนนี้มีแต่รอยดูดสีแดงเต็มคอ ไล่ลงมาถึงไหปลาร้า

"ช่างเถอะ!! มึงอยู่ที่นี้ล่ะ ไม่ต้องไปไหนทันนั้น!!!" อีรีซี่ปัดมือเธอออกก่อนจะพูดตัดบท และยังส่งสายตามาบอกอีกว่า ห้ามพูด ห้ามถาม ห้ามสงสัย

"มึงไม่ต้องจ้องมองกูแบบนั้น ก็ได้"

"มึงท้องกี่เดือนแล้ว??"