POTTY3 ลิขิตรัก [END] นิยาย บท 45

หลังจากที่ส้มหวานเดินออกจากบ้านของผมไปนั้น คุณลุงผู้ดูแลบ้านจึงยอมปล่อยตัวผมให้เป็นอิสระ ผมที่ถูกปล่อยตัวให้เป็นอิสระ จึงรีบวิ่งเพื่อที่จะออกไปตามส้มหวาน แต่ก็ต้องชะงักเพราะเสียงของคุณแม่ดังขึ้น

"ตาเรน!!! ถ้าลูกก้าวขาออกจากบ้านไปแม้แต่ก้าวเดียว..." เสียงของคุณหญิงเพียงขวัญดังขึ้น เมื่อเห็นบุตรชายของตนกำลังจะวิ่งออกไปด้านนอก

"แม่ครับ!!?? แต่ส้มหวานกำลังท้องอยู่นะครับ ผมเป็นห่วง" ผมที่กำลังจะวิ่งออกจากบ้าน เพื่อที่จะไปตามส้มหวาน ก็หันมาบอกคุณแม่เพราะตอนนี้ส้มหวานกำลังท้องได้ 4 เดือนแล้ว

"คนที่ลูกต้องเป็นห่วงเป็นใยน่าจะเป็นหนูส้มจี๊ดมากกว่า" คุณหญิงเพียงขวัญที่ได้ยินคำพูดของบุตรชายก็รู้สึกไม่พอใจ ท่านจึงเดินเข้าไปจับแขนของผมก่อนที่จะพูดขึ้น

"แม่ครับแต่...." ผมรู้สึกถึงความไม่เป็นธรรมก่อนที่จะพูดขึ้นแต่ก็ต้องถูกขัด

"ลูกไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น หนูส้มจี๊ดมาพอดีเลย" คุณหญิงเพียงขวัญไม่อยากได้ยินคำอธิบายจากลูกชาย เป็นจังหวะที่ส้มจี๊ดเดินกลับเข้ามาพอดี

"มีอะไรหรอค่ะ คุณแม่!!??" ส้มจี๊ดที่เดินกลับเข้ามาในบ้านก็เห็นคุณหญิงเพียงขวัญเดินเข้ามาหาตน ก่อนที่จะถามขึ้นอย่างสงสัย

"อีกสองเดือน แม่จะให้พี่คาเรนรับผิดชอบหนูด้วยการแต่งงาน" คุณหญิงเพียงขวัญพาส้มจี๊ดมานั่งที่โซฟาห้องรับแขก ก่อนที่ท่านจะบอกเรื่องสำคัญให้ส้มจี๊ดทราบ

"คุณแม่พูดจริงหรอคะ!!??" ส้มจี๊ดที่ได้ยินสิ่งที่คุณหญิงเพียงขวัญพูด เธอก็รู้สึกดีใจจนออกนอกหน้านอกตา แต่ก็ต้องชะงักกับเสียงของคาเรน

"คุณแม่ครับ!! ผมไม่แต่ง!!" ผมที่ได้ยินสิ่งที่คุณแม่บอกกับส้มจี๊ด ก็รู้สึกไม่พอใจเขาจึงรีบตอบปฏิเสธทันที

"แกทำหนูส้มจี๊ดท้องแกก็ต้องแต่งงานกับหนูส้มจี๊ดเท่านั้น!!"

"คนที่ผมจะแต่งงานด้วยมีแค่ส้มหวานคนเดียวเท่านั้น!!"

"ฉันไม่ยอมรับผู้หญิงคนนั้น"

"แต่ผมทำเธอท้อง และลูกในท้องก็เป็นลูกของผม"

"ฉันไม่สน!!"

"ในเมื่อพี่เขาทำหนูท้อง เขาก็ต้องรับผิดชอบหนูแหละถูกแล้ว!!??" คุณหญิงเพียงขวัญไม่สนใจบุตรชายของตน ก่อนที่จะหันมาพูดคุยกับส้มจี๊ดเหมือนเดิม

"ผมจะไม่วันแต่งงานกับส้มจี๊ดเด็ดขาด!!" ผมพูดเสร็จก็เดินขึ้นห้องไปทันที โดยไม่สนใจเสียงร้องเรียกของคุณหญิงเพียงขวัญ

"ตาเรน!!!"

"แต่คุณแม่ค่ะหนูก็ไม่สบายใจอยู่ดี!!??" ส้มจี๊ดยิ้มรับอย่างมีความสุข ก่อนที่เธอจะแกล้งตีหน้าเศร้าและทำใบหน้าวิตกกังวล

"ทำไมลูก!!??" คุณหญิงเพียงขวัญที่เห็นใบหน้าเศร้าเสียใจของส้มจี๊ด ก็ถามขึ้นอย่างเป็นห่วง

"คุณแม่ก็รู้นี่คะว่าตอนนี้พี่สาวของหนูก็ท้อง..." ส้มจี๊ดพูดขึ้นอย่างลำบากใจ แต่ภายในใจของเธอมีแต่ความเคียดแค้น

"บางทีเธออาจจะไม่ท้องกับลูกชายของแม่ก็ได้ หนูส้มจี๊ดไม่ต้องวิตกกังวลไปหรอ"

"ค่ะคุณแม่ จี๊ดรู้สึกไม่สบายใจ ที่ต้องใช้สามีร่วมกับพี่สาวตัวเอง" ส้มจี๊ดพูดขึ้นอย่างเสียใจ แค่เธอคิดว่าต้องใช้สามีร่วมกับอีส้มหวาน เธอก็รู้สึกไม่พอใจมาก

"เอาละหนูส้มจี๊ด หนูไม่ต้องคิดมากตอนนี้หนูคิดอย่างเดียวแค่ดูแลตัวเองให้ดีก็พอ"

"ค่ะคุณแม่" ส้มจี๊ดพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ แต่ภายในใจของเธอมีแต่ความเคียดแค้น เพราะเธอจะไม่ยอมให้ส้มหวานเข้ามาแย่งคาเรนไปจากเธอ

ผมที่หนีขึ้นมาบนห้องนอนด้วยความรู้สึกหงุดหงิดและไม่พอใจกับสิ่งที่คุณแม่ของเขาทำกับส้มหวาน ผมเดินไปมารอบห้องอย่างหนูติดจั่นรู้สึกเป็นห่วงส้มหวานที่เดินออกไปจากบ้านแบบนั้น

RRRRRR....

จังหวะที่ผมเดินไปเดินมาอยู่นั่นเสียงโทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น ผมจึงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู เผื่อคนที่โทรมาเป็นส้มหวาน แต่ก็ต้องรู้สึกผิดหวังเพราะคนที่โทรมาเป็นพี่ชายของตน

#คาเบล

"ฮัลโห...."

(กว่าจะรับสายกูได้นะมึง!!??)

"มีอะไร!!?? คนยิ่งเครียดอยู่!!!"

(เครียดอะไรมึง!!?? คนที่เครียดมันน่าจะเป็นกูมากกว่า)

"ตกลงพี่โทรมานะมีอะไร!!??"

(ที่กูโทรมาหามึงเนี่ย กูจะบอกมึงว่าแม่กำลังจะไปหามึงที่บ้านสวน!! ให้มึงหาคำแก้ตัวไว้เลย)

"มาบอกอะไรตอนนี้ มันสายไปแล้วล่ะ!!??"

(ทำไม?? เกิดอะไรขึ้น??)

"ฮืออ แม่ไล่เมียของผมออกจากบ้าน"

(ห๊ะ!!!)

"ฮือ ฮือ"

(ไอ้คาเรนมึงหยุดร้องไห้ก่อนดิ!!??)

"ฮือ แม่จะให้กูแต่งงานกับส้มจี๊ด"

(ห๊ะ!!! และเมียมึงล่ะ!!??)

"ถูกแม่ไล่ออกจากบ้านไปแล้ว"

(มึงเอาเวลาที่ร้องไห้แบบนี้ไปตามหาเมียมึงไม่ดีกว่าหรอ เมียมึงท้องอยู่ด้วย)

"แต่...."

(ถ้าหลานกูเป็นอะไรนะกูเอามึงตายแน่ไอ้คาเรน!!!)

หลังจากที่คาเบลวางสายไปผมก็เริ่มคิดได้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ผมจะมานั่งเสียอกเสียใจ ผมยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาตัวเองและเตรียมตัวที่จะออกไปตามหาส้มหวาน

ก๊อก ก๊อก

ก๊อก ก๊อก

"พี่คาเรนส้มจี๊ดนะคะ"

เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงของส้มจี๊ด ทำให้ผมหันไปมองอย่างโมโหก่อนที่จะเปิดประตูออก ก่อนจะเห็นร่างบางยืนส่งยิ้มหวานมาให้

"พี่คา...."

ผมจ้องมองหน้าส้มจี๊ดอย่างไม่พอใจก่อนที่จะผลักให้เธอหลบทาง จังหวะที่ผมจะเดินลงบันไดนั้นเสียงส้มจี๊ดก็ดังขึ้นเป็นระยะๆ

"พี่คาเรน!! นั่นพี่จะไปไหน??"

"ไม่ต้องมายุ่ง!!!"

"ไม่!!! พี่อย่าลืมนะว่า..."

"จะทำไม!!??"

"นี่พี่จะไปตามอีส้มหวานหรอ คิดว่าจี๊ดจะยอมหรอ" ส้มจี๊ดที่รู้ว่าเขากำลังจะออกไปตามหาส้มหวาน เธอจึงรู้สึกไม่พอใจและเดินเข้าไปจับแขนของเขาให้หยุดเดิน

"มึงกล้าดียังไงถึงมาเรียกเมียกูว่าอี!!??" ผมได้ยินเสียงที่ส้มจี๊ดเรียกเมียผมว่า อี ผมรู้สึกไม่พอใจและหันไปจ้องมองเธออย่างเอาเรื่อง

"ทำไมจี๊ดจะไม่กล้าก็อีส้มหวานมัน...." ส้มจี๊ดตะคอกอย่างโกรธและโมโห ที่ชายหนุ่มยอมรับอีส้มหวานเป็นเมียและยังปกป้องมัน มันทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจ จังหวะที่เธอกำลังจะพูดอยู่นั้นฝ่ามือของชายหนุ่มก็กระทบที่ใบหน้าของเธอเต็มแรง

เพี้ยะ!!

"นี่พี่กล้าตบหน้าจี๊ดงั้นหรอ!!??" ส้มจี๊ดที่ถูกชายหนุ่มตบหน้า ก็หันกลับมามองเขาอย่างไม่พอใจและตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะกล้าลงมือทำกับเธอแบบนี้

"เออ!!" ผมที่ลงมือตบหน้าส้มจี๊ดอย่างไม่พอใจจึงตะคอกใส่เธออย่างไม่สนใจ เตรียมตัวที่จะเดินออกจากบ้านเพื่อที่จะไปตามหาส้มหวาน

"ถ้าพี่ก้าวออกไปแม้แต่ก้าวเดียว พี่จะต้องเสียใจ!!!" ส้มจี๊ดได้แต่ยืนตัวสั่นเทาอย่างโกรธและโมโห และจ้องมองชายหนุ่มที่กำลังจะออกไปตามส้มหวาน เธอจึงตะโกนขู่เพื่อที่จะให้เขาหยุด

ผมที่กำลังจะเดินออกจากบ้านก็ต้องชะงักเท้า ก่อนจะหันกลับไปมองส้มจี๊ดที่กำลังยืนจ้องมองอย่างโกรธแค้น ผมหันกลับมาได้และเดินออกจากบ้านไปทันทีโดยไม่สนใจคำขู่ของเธอแม้แต่น้อย

ส้มจี๊ดวิ่งตามคาเรนออกมาก็เห็นว่าเขาขับรถออกจากบ้านไปทันที เธอได้แต่ต้องมองรถแล่นออกไปด้วยความโกรธแค้น

"และพี่จะต้องเสียใจ!!! อีส้มหวานมึงกับลูกมึงคงจะอยู่ร่วมโลกกับกูไม่ได้แล้ว"

หลังจากที่ผมขับรถออกมาจากบ้านสวนได้ไม่นาน ผมก็พยายามขับรถตระเวนหาส้มหวาน แต่สุดท้ายก็ไม่พบเธอมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจและเป็นห่วง

ผมขับรถวนหาไปเรื่อยๆ บางครั้งพอเจอคนข้างทางผมมักจะจอดรถและถามหา เผื่อมีใครรู้และเห็นว่าส้มหวานเธออยู่ที่ไหน

"ขอโทษครับคุณลุง!!??" ผมที่กำลังขับรถตะเวนตามหา ก็เห็นคุณลุงคนนึงกำลังเดินอยู่ เหมือนจะไปไหนสักแห่ง ผมไม่รอช้าจอดรถแล้วเปิดประตูรถ เดินเข้าไปถามคุณลุงทันที

"มีอะไรรือพ่อหนุ่ม??" คุณลุงที่ถูกเรียกก็หันไปถามเขาอย่างสงสัย

"ไม่ทราบว่าคุณเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ไหมครับ??" ผมรีบถามคุณลุงก่อนจะยืดรูปถ่ายของส้มหวานให้คุณลุงดู

"ไหนๆขอดูหน่อย....อ๋อแม่หนูนี่เอง!!??"

"คุณลุงพอจะรู้ไหมครับว่าตอนนี้เธออยู่ไหน!!??"

"แม่หนูนี่ มาขอความช่วยเหลือ ลุงเห็นว่ากำลังท้องอยู่จึงช่วยไป"

"ตอนนี้เธออยู่ไหนครับ??"

"ตอนนี้น่าจะอยู่ที่การขนส่ง บอกว่าจะกลับกรุงเทพฯ ลุงเลยให้หลานชายไปส่ง"

"ขอบคุณครับ" ผมจะทราบว่าตอนนี้ส้มหวานอยู่ที่ไหนและกำลังจะไปที่ไหน ผมไม่รอช้ารีบวิ่งกลับมาที่รถและขับออกไปทันที

การขนส่ง

ผมไม่รอช้าขับรถมาที่การขนส่ง ไม่นานผมก็ขับรถมาถึงก่อนที่จะเปิดประตูรถวิ่งเข้าไปในสถานีการขนส่ง ผมเดินหาบริเวณที่มีผู้โดยสารกำลังยืนรอรถ

"ขอโทษนะครับรถที่จะขับไปที่กรุงเทพออกหรือยังครับ" ผมที่เสียเวลาเดินหาอยู่นาน ก่อนที่จะเจอเจ้าหน้าที่กำลังยืนอยู่ ผมจึงเดินเข้าไปถามเที่ยวรถที่จะออกไปกรุงเทพฯ

"เพิ่งออกไปเมื่อกี้นี้เอง"

"ออกไปแล้วหรอครับ!!?? ขอบคุณมากนะครับ" ผมที่รู้ว่าเที่ยวรถที่จะไปกรุงเทพฯได้ออกไปแล้ว ผมจึงกล่าวขอบคุณเจ้าหน้าที่ ก่อนที่จะวิ่งออกมาจากสถานีขนส่งมาที่รถ และขับออกไปทันที

----------------------------------------------------

..... โธ่คุณพี่กว่าจะออกมาตามคุณน้อง ป่านนี้คงเดินทางถึงไหนตอนไหนล่ะมั้ง ....