ประธานตัวร้ายกับยัยจอมแสร้ง นิยาย บท 3

คุณนายฉิงหันมาทางเมิ่งหว่านชูแล้วเดินเข้ามาหา สีหน้าเคร่งขรึมเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนและใจดีทันที “เธอก็คือเมิ่งหว่านชูใช่ไหม”

เมิ่งหว่านชูไม่ชอบฉิงมั่วหัน แต่กับคุณนายฉิงนั้นเธอรู้สึกเฉยๆ แต่ด้วยมารยาท เธอจึงถามกลับไป “คุณย่า มีธุระอะไรหรือคะ”

“แม่หนูคนนี้หน้าตาธรรมดา แต่ปากหวานไม่เบา” คำว่า ‘คุณย่า’ ทำให้คุณนายฉิงรู้สึกถูกใจไม่น้อย

เนื่องจากแต่เดิมเมิ่งหว่านชูมีผิวขาว เธอจึงตั้งใจแต่งสีผิวให้เข้มขึ้น วาดคิ้วให้หนา และแต้มจุดกระดำกระด่างบนใบหน้าหลายจุด มองแวบแรกก็รู้สึกธรรมดาจริงๆ

คุณนายฉิงดึงมือของเธออย่างอ่อนโยน “แม่หนู ยายแก่คนนี้น่ะแก่แล้ว อยากจะอุ้มเหลนสักคน ฉันหาข้อมูลเกี่ยวกับตัวเธอ รู้ว่าพ่อแม่ของเธอกำลังพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ตัวเธอเองหลังเลิกงานก็ยังต้องไปหารายได้เลี้ยงครอบครัว เป็นเด็กดีทีเดียว ขอเพียงเธอยอมให้กำเนิดทายาทให้ตระกูลฉิง ไม่ว่าข้อแม้อะไรฉันยอมรับได้หมด”

เมิ่งหว่านชูตาโต เธอสะบัดมือของคุณนายฉิงออกราวกับถูกไฟฟ้าช็อต “ไม่ๆ คุณย่าคะ หนูรู้ว่าคุณอยากอุ้มเหลนตระกูลฉิง แต่นี่เป็นเรื่องของครอบครัวของพวกคุณ ไม่เกี่ยวกับหนูเลยค่ะ”

ล้อเล่นอะไรกันเนี่ย คงไม่ใช่เพราะเธอมีความสัมพันธ์กับฉิงมั่วหัน แล้วจะให้เธอคลอดเด็กให้ตระกูลฉิงหรอกนะ

เห็นเธอเป็นอะไร

ทำเป็นเด็กเล่นขายของไปได้!

ในเวลาเดียวกัน ที่ร้านอาหารยุโรปฮิลตัน

หลังจากที่หลีอวิ่นเอ๋อร์มาถึงร้านอาหารได้ครึ่งชั่วโมง ฉิงมั่วหันเพิ่งจะมาถึง

“ขอโทษที่ทำให้คุณรอนาน”

ฉิงมั่วหันที่สวมชุดสูทสีเทาเงินตัดริ้วสีขาวจางๆ กับเสื้อเชิ้ตสีดำด้านในเดินเข้ามา ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา เพียงแค่ยิ้มน้อยๆ ก็เปล่งประกายเสน่ห์อันน่าดึงดูดออกมา หลีอวิ่นเอ๋อร์มองด้วยสายตาตะลึง ในใจเริ่มกระสับกระส่าย

หลีอวิ่นเอ๋อร์เคยเห็นฉิงมั่วหันทางโทรทัศน์ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่ารูปร่างของเขานั้นสูงเพรียว ไหล่กว้างๆ และเอวคอดของเขา เปล่งออร่าผู้ดีดั่งเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ และการวางตัวที่ให้ความรู้สึกที่ดูเย่อหยิ่งไม่น้อย

เธอพยายามข่มใจที่กำลังเต้นเร่าๆ ลุกขึ้นยืน แล้วพยักหน้าอย่างสุภาพ “คุณชายฉิงตรงเวลามากค่ะ เป็นฉันเองที่มาก่อนเวลา”

ฉิงมั่วหันนั่งลงตรงข้ามเธอ เหลือบมองหลีอวิ่นเอ๋อร์แล้วเบนสายตากลับมา “อยากกินอะไรไหม”

วันนี้เธอแต่งหน้าอ่อนๆ สวมต่างหูและสร้อยคอเพชรรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นแบรนด์กุชชี กระโปรงตัวใหม่จากคริสเตียน ดิออร์ แม้ว่าจะสวยมาก แต่ความสวยที่เกิดจากเครื่องประดับล้ำค่าเหล่านี้ สำหรับฉิงมั่วหันที่เห็นผู้หญิงสวยๆ มาจนชินตาจึงรู้สึกเฉยๆ

“แล้วแต่คุณชายฉิงเลยค่ะ ฉันยังไงก็ได้”