ประธานตัวร้ายกับยัยจอมแสร้ง นิยาย บท 2
“ไอ้สารเลว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”
ในฐานะนักเทควันโดสายดำดั้งเก้า เธอพยายามต่อสู้ขัดขืน แต่เมื่อเผชิญหน้ากับฉิงมั่วหัน เธอกลับไม่มีแรงรับมือเขาได้เลย
“กล้าวางยาฉัน แล้วตอนนี้จะมาใช้ลูกไม้หลอกฉันอีกหรือ”
“นายเพ้อเจ้ออะไร ฉันมา...เอาเงินต่างหาก”
ในขณะที่เมิ่งหว่านชูกำลังดิ้นรนขัดขืน แต่แล้ว นิ้วเรียบเนียนราวกับหยกของเธอก็แตะไปถูกผิวของฉิงมั่วหัน เธอรู้สึกได้ถึงความร้อนที่น่าตกใจ
ยา?
กว่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร เธอต้องการลุกหนี แต่ก็สายไปเสียแล้ว
เธอถูกชายหนุ่มรั้งเอาไว้ และยัดเนกไทเข้าปากเพราะรำคาญเสียงร้องโวยวายของเธอ “หนวกหู”
ค่ำคืนนี้ ชายหนุ่มบังคับขืนใจเธออย่างบ้าคลั่ง และเมิ่งหว่านชูที่ถูกกระทำซ้ำๆ ก็สลบและผวาตื่นอยู่หลายครั้ง
เวรเอ๊ย
เป็นเพราะฉิงมั่วหันแข็งแกร่งมากหรือฤทธิ์ยาที่รุนแรงเกินไปกันแน่
ในใจของเมิ่งหว่านชูด่าฉิงมั่วหันยันบรรพบุรุษสิบแปดโคตรของเขาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
……
วันถัดมา
กว่าเมิ่งหว่านชูจะตื่น ก็เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว
เธอนอนอยู่ใต้ผ้าห่ม เมื่อขยับก็รู้สึกเจ็บแปลบไปทั้งตัว เหมือนร่างกายถูกทำร้ายมาอย่างรุนแรง เนื้อตัวก็เหนอะหนะจนแทบทนไม่ไหว
เมิ่งหว่านชูลุกขึ้นนั่ง แล้วมองไปรอบๆ ฉิงมั่วหันไม่อยู่แล้ว ที่หัวเตียงมีเสื้อผ้าสะอาดจัดวางอยู่
เธอรีบลุกขึ้นเข้าห้องน้ำชำระล้างร่างกายอย่างเร่งรีบ ยังไม่ทันจะได้ล้างเครื่องสำอางออก ก็รีบออกจากห้องนอนเพื่อจะไปคุยกับฉิงมั่วหันให้รู้เรื่อง
เมื่อเดินออกมากลับพบชายแปลกหน้าคนหนึ่งนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก
“ผมชื่อซ่งฉือ เป็นผู้ช่วยของคุณชายฉิงครับ”
ไม่ต้องรอให้เมิ่งหว่านชูเปิดปากพูด ซ่งฉือก็แนะนำตัวทันที
“ไอ้สารเลวฉิงมั่วหันล่ะ ได้ฉันแล้วก็สะบัดก้นหนีไป ไม่ยอมรับผิดชอบสินะ”
เมิ่งหว่านชูที่รู้สึกคับแค้นใจด่าทอด้วยความโกรธเคือง
ไอ้สารเลว?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานตัวร้ายกับยัยจอมแสร้ง