ประธานตัวร้ายกับยัยจอมแสร้ง นิยาย บท 6

หลีอวิ่นเอ๋อร์คิดไม่ถึงว่าเมิ่งหว่านชูจะโต้ตอบได้รวดเร็วขนาดนี้ ยังไม่ทันที่เธอจะได้ลงมือ กลับถูกเมิ่งหว่านชูตบไปสองฉาดจนหูอื้อไปหมด

เธอทั้งโกรธทั้งโมโห แต่ก็ไม่สามารถเปิดศึกใหญ่โตกับเมิ่งหว่านชูที่นี่ได้

“ใครพี่สาวเธอ หุบปากไปเลย!”

หลีอวิ่นเอ๋อร์กดเสียงต่ำพลางอดทนต่อความเจ็บปวดที่แก้ม “ยังดีที่เธอฉลาด ไม่ลุกขึ้นมาทำให้เสียเรื่อง ไม่อย่างนั้นก็เตรียมโลงศพให้พ่อแม่บุญธรรมของเธอได้เลย”

เมื่อกี้นี้ เธอคิดว่าเมิ่งหว่านชูจะเปิดโปงเธอ ถึงขนาดเธอได้เตรียมวิธีการรับมือไว้แล้วด้วย แต่ที่ไหนได้ เมิ่งหว่านชูกลับสงบนิ่งแบบนั้น

นี่ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจ

“หึ”

ริมฝีปากแดงเรื่อของเมิ่งหว่านชูบิดโค้ง “ตอนที่ช่วยคุณชายฉิงไว้ เขาสัญญาว่าจะให้ค่าตอบแทนฉันร้อยล้าน ฉันลดให้ 50% ก็แล้วกันนะ ห้าสิบล้านเอง ถือเป็นค่าปิดปาก ไม่อย่างนั้น ถ้าคุณชายฉิงรู้ความจริงละก็ ฉันในฐานะน้องสาวแท้ๆ อาจจะไม่แค่ต้องเตรียมโลงศพให้ เกรงว่าต้องไปจะต้องไปตัดหญ้าที่สุสานให้เธอทุกปีด้วย!”

“ห้า...ห้าสิบล้าน? ฝันไปเถอะย่ะ!”

“จะฝันหรือไม่ มันก็เรื่องของฉัน แต่ถ้าเธอไม่ทำตามที่ฉันบอก ฉันคงต้องทำให้ฝันที่จะเป็น ‘สะใภ้ตระกูลฉิง’ ของเธอต้องกลายเป็นฝันสลายแล้วล่ะ”

หลีอวิ่นเอ๋อร์โกรธจนพูดไม่ออก

ในขณะเดียวกัน ภายในห้อง

คุณนายฉิงอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ให้ฉิงมั่วหันรับรู้ และกล่าวว่า “ฉันเห็นแล้ว แม่หนูเมิ่งหว่านชูนั่นทิ้งหยดเลือดไว้บนเตียง แม่หนูนั่นยังเป็นสาวบริสุทธิ์ แกได้เธอแล้วก็ต้องรับผิดชอบ!”

เดิมทีฉิงมั่วหันคิดว่าเมิ่งหว่านชูเป็นคนวางยา เธอถึงได้คิดไม่ซื่อตามเขาขึ้นลิฟต์ไป

แม้ว่าเวลานี้จะรู้แล้วว่าคุณนายฉิงเป็นคนวางยา แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเมิ่งหว่านชูก็คิดมิดีมิร้ายกับเขา

“ผมมีแฟนแล้วครับ ส่วนเมิ่งหว่านชู ผมจะให้เงินชดเชยกับเธอแทน” เมื่อคืนนี้เขาได้ยินเมิ่งหว่านชูบอกว่าเธอต้องการแค่เงิน

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาสามารถให้ตามที่เธอปรารถนาได้

“ฮึ แกคิดว่าดวงตาของคนแก่แบบฉันบอดไปแล้วหรือไง อย่าคิดนะว่าฉันมองไม่ออกว่าแกดึงหลีอวิ่นเอ๋อร์มาตบตา”

“ทำยังไงคุณย่าถึงจะยอมเชื่อล่ะครับ”

ฉิงมั่วหันรู้สึกปวดหัวแล้วจริงๆ

“รอดูไปเถอะ อีกสองเดือน ใครท้องก่อนก็แต่งกับคนนั้น” คุณนายฉิงคิดวิธีที่บ้าบิ่นออกมา

ฉิงมั่วหัน “...” 

นี่มันเร่งรีบจนไม่ต้องถามความคิดเห็นของเขาก่อนเลยหรือ

“อย่ามองฉันแบบนั้น ความรู้สึกมันฟูมฟักกันได้” ในขณะที่พูด คุณนายฉิงก็ครุ่นคิด หรือว่าฉิงมั่วหันอาจจะรังเกียจที่เมิ่งหว่านชูหน้าตาไม่สวย

จึงกล่าวเสริมว่า “คนเราน่ะ ไม่สามารถมองแค่ผิวเผินหรอกนะ แม้ว่าหน้าตาของแม่หนูนั่นจะธรรมดาเกินไป แต่ก็มีคำกล่าวที่ว่า ความงามของหญิงสาวคือบ่อเกิดของหายนะ แกจะได้ไม่มีปัญหามากไง”

“สองวันนี้ แม่หนูหว่านชูจะอยู่ที่นี่ แกพาหลีอวิ่นเอ๋อร์กลับไปเถอะ”

คุณนายฉิงกังวลว่าฉิงมั่วหันจะบังคับให้เมิ่งหว่านชูกินยาคุมฉุกเฉิน จึงต้องให้เธออยู่ที่นี่เป็นเวลาสามวันเพื่อจะได้วางใจ

เพราะยาคุมฉุกเฉินจะต้องใช้ภายใน 72 ชั่วโมงเท่านั้น หากผ่านไปสามวันแล้ว ต่อให้กินยา ก็ไร้ประสิทธิผล