ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน นิยาย บท 14

สีหน้าของโป๋มู่หานเย็นชาลง เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจ

ดูเหมือนว่าจะต้องรีบหย่าแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่รู้ว่าคุณย่าจะโวยวายมากแค่ไหน ตลอดทั้งช่วงบ่าย โทรศัพท์ของเขาแทบจะระเบิดเพราะคุณย่า

สายตาของหลินโย่วหชิงเย็นชาลง ทำไมถึงต้องมาเจอหลินเอินเอินที่นี่

ตอนนี้พวกเขาสองคนหันหน้ามามองแล้ว เธอคงแสร้งทำเป็นไม่เห็นไม่ได้

หลินโย่วหชิงหายใจเข้าเบาๆ ยิ้มแล้วพูดอย่างสนิทสนมว่า “เอินเอิน”

หลินเอินเอินมองออกไปด้วยความแปลกใจ เห็นพวกเขาสองคนอยู่ไม่ไกล ท่าทีสนิทกันเป็นพิเศษ เธอก็ยิ้มมุมปากแล้วพูดว่า “บังเอิญจังเลย”

เหลือบมองเห็นโป๋มู่หานมองหลินเอินเอินอยู่ตลอด หลินโย่วหชิงตื่นตระหนก แต่วินาทีต่อมาเธอก็ยิ้มอย่างสง่างาม “เอินเอิน เธอมาหาหานใช่ไหม เรากำลังจะไปกินข้าวกันพอดี มากินด้วยกันไหม สองวันก่อนที่เธอไปดื่มกาแฟกับรุ่นพี่ยังทําให้หานเข้าใจผิดอยู่เลย พวกเธอจะได้ทำความเข้าใจกัน”

หลินเอินเอินตลก พูดจาน่าฟังจริงๆ หลินโย่วหชิงจงใจเน้นคําว่า 'เรา' แล้วยังทำให้เธอดูเหมือนเป็นคนนอก ทำให้เธอเป็นผู้หญิงเจ้าชู้ ไม่ได้อยู่กับโป๋มู่หาน ก็ไปอ่อยผู้ชายคนอื่น พูดได้ดีจริงๆ

เห็นสีหน้าของโป๋มู่หานเย็นชามากกว่าเดิม หลินเอินเอินพูดอย่างไม่สนใจว่า “ไม่มีอะไรต้องอธิบาย ฉันไม่รบกวนเวลาอาหารเย็นใต้แสงเทียนของพวกคุณดีกว่า”

“ไม่รบกวน?” โป๋มู่หานพูดเยาะเย้ย

และเมื่อเขากำลังจะพูดกับหลินเอินเอินว่า พรุ่งนี้ไปหย่าที่สำนักทะเบียน ประตูก็ถูกผลักออก

สายตาของพวกเขามองเห็นเงาของฟู่จิ่งเหนียนพอดี สายตาของหลินโย่วหชิงมีความตกใจ แต่เมื่อเทียบกันแล้ว หานหล่อกว่าเขา

หลินเอินเอินหันหน้ากลับไป ฟู่จิ่งเหนียนเดินเข้ามา เห็นว่าเธอยังไม่เดินเข้าไปเขาก็สงสัย “ทําไมไม่เข้าไปก่อนล่ะครับ”

หลินโย่วหชิง “???”

เธอไม่ได้มาหาหานอย่างนั้นเหรอ

“ประธานฟู่พาภรรยาของผมออกมาทําอะไรกัน” ถึงแม้คําพูดนี้จะพูดกับฟู่จิ่งเหนียน แต่ดวงตาที่เฉียบแหลมของเขากลับมองไปที่หลินเอินเอิน

หลินโย่วหชิงตกใจ หาน... ดูเหมือนกําลังโกรธที่เธอยุ่งกับผ้ายคนอื่น ทั้งๆที่กำลังจะหย่ากัน แล้วทำไมเขาถึงยังแคร์

แต่วินาทีต่อมาเธอก็นึกขึ้นมาได้ ว่านี่คือความอยากเป็นเจ้าข้าวเจ้าของของผู้ชาย น่าจะไม่ใช่ความรัก

ฟู่จิ่งเหนียนตกใจ “ภรรยาของคุณ?”

หลินเอินเอินเห็นอย่างชัดเจนว่าหลินโย่วหชิงจับแขนของโป๋มู่หานแน่น

เธอยิ้มมุมปาก แล้วพูดด้วยยสีหน้าที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มที่ผสมกับความเยาะเย้ย “ที่แท้ฉันเป็นภรรยาของคุณเหรอ”

เมื่อกี้เพราะว่าพวกเขามัวแต่คุยกัน ทำให้พลาดลิฟต์ไปรอบหนึ่ง ตอนนี้ประตูเปิดอีกครั้ง หลินเอินเอินเห็นว่าพวกเขาไม่ขยับ เธอจึงเดินเข้าไปก่อน ฟู่จิ่งเหนียนเห็นพวกเขาสองคนไม่ขยับ เขาจึงพูดด้วยความสนใจ “พวกคุณจะรอรอบต่อไปเหรอครับ”