ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน นิยาย บท 14

สีหน้าของโป๋มู่หานเย็นชาลง เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจ

ดูเหมือนว่าจะต้องรีบหย่าแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่รู้ว่าคุณย่าจะโวยวายมากแค่ไหน ตลอดทั้งช่วงบ่าย โทรศัพท์ของเขาแทบจะระเบิดเพราะคุณย่า

สายตาของหลินโย่วหชิงเย็นชาลง ทำไมถึงต้องมาเจอหลินเอินเอินที่นี่

ตอนนี้พวกเขาสองคนหันหน้ามามองแล้ว เธอคงแสร้งทำเป็นไม่เห็นไม่ได้

หลินโย่วหชิงหายใจเข้าเบาๆ ยิ้มแล้วพูดอย่างสนิทสนมว่า “เอินเอิน”

หลินเอินเอินมองออกไปด้วยความแปลกใจ เห็นพวกเขาสองคนอยู่ไม่ไกล ท่าทีสนิทกันเป็นพิเศษ เธอก็ยิ้มมุมปากแล้วพูดว่า “บังเอิญจังเลย”

เหลือบมองเห็นโป๋มู่หานมองหลินเอินเอินอยู่ตลอด หลินโย่วหชิงตื่นตระหนก แต่วินาทีต่อมาเธอก็ยิ้มอย่างสง่างาม “เอินเอิน เธอมาหาหานใช่ไหม เรากำลังจะไปกินข้าวกันพอดี มากินด้วยกันไหม สองวันก่อนที่เธอไปดื่มกาแฟกับรุ่นพี่ยังทําให้หานเข้าใจผิดอยู่เลย พวกเธอจะได้ทำความเข้าใจกัน”

หลินเอินเอินตลก พูดจาน่าฟังจริงๆ หลินโย่วหชิงจงใจเน้นคําว่า 'เรา' แล้วยังทำให้เธอดูเหมือนเป็นคนนอก ทำให้เธอเป็นผู้หญิงเจ้าชู้ ไม่ได้อยู่กับโป๋มู่หาน ก็ไปอ่อยผู้ชายคนอื่น พูดได้ดีจริงๆ

เห็นสีหน้าของโป๋มู่หานเย็นชามากกว่าเดิม หลินเอินเอินพูดอย่างไม่สนใจว่า “ไม่มีอะไรต้องอธิบาย ฉันไม่รบกวนเวลาอาหารเย็นใต้แสงเทียนของพวกคุณดีกว่า”

“ไม่รบกวน?” โป๋มู่หานพูดเยาะเย้ย

และเมื่อเขากำลังจะพูดกับหลินเอินเอินว่า พรุ่งนี้ไปหย่าที่สำนักทะเบียน ประตูก็ถูกผลักออก

สายตาของพวกเขามองเห็นเงาของฟู่จิ่งเหนียนพอดี สายตาของหลินโย่วหชิงมีความตกใจ แต่เมื่อเทียบกันแล้ว หานหล่อกว่าเขา

หลินเอินเอินหันหน้ากลับไป ฟู่จิ่งเหนียนเดินเข้ามา เห็นว่าเธอยังไม่เดินเข้าไปเขาก็สงสัย “ทําไมไม่เข้าไปก่อนล่ะครับ”

หลินโย่วหชิง “???”

เธอไม่ได้มาหาหานอย่างนั้นเหรอ