ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน นิยาย บท 16

มุมปากของหลินเอินเอินกระตุก โลกมันจะแคบเกินไปหรือเปล่า?

เดิมทีเธอว่าจะถามโป๋มู่หานว่าจะหย่าเมื่อไหร่ แต่เหมือนผู้ชายคนนี้จะจงใจทำให้เธอเสียหน้า และเธอเองก็ไม่อยากหาเรื่อง จึงหันหลังเตรียมเดินกลับห้องตัวเอง

แต่ว่า——！

รู้สึกเหมือนโลกหมุน หลินเอินเอินยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกโป๋มู่หานกระชากเข้าไปในห้องที่ไร้ผู้คน！

ปัง——！

เขาปิดประตูลงเสียงดัง！

โป๋มู่หานล็อกข้อมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ จนขยับไปไหนไม่ได้

เธอมองผู้ชายเอาแต่ใจตรงหน้า จากนั้นก็ขมวดคิ้วและแสยะยิ้มออกมา “นี่คุณโป๋คิดจะทำอะไร?”

คนที่ขอหย่าก่อนก็คือเขา คนที่อยากคบกับหลินโย่วหชิงก็คือเขา แล้วทำไมการที่เธอแค่มาทานข้าวกับฟู่จิงเหนียนแค่นี้ เขาถึงได้มีท่าทางแบบนี้ล่ะ?

เธอเกือบเข้าใจผิดว่าผู้ชายคนนี้รู้สึกกับเธอไปแล้ว

แต่ว่าหลายปีที่ผ่านมา เธอรู้ดีอยู่แก่ใจว่าอะไรเป็นอะไร เพราะฉะนั้นเธอจะไม่เหยียบซ้ำรอยเดิม และคิดไปเองอย่างใสซื่อว่าสามารถกุมหัวใจของเขาได้

เธอยอมแพ้แล้ว

เมื่อเห็นว่าแววตาของเธอไร้ซึ่งเยื่อใย ถึงขั้นแสดงออกว่ารำคาญ สายตาของโป๋มู่หานก็พลันดุดันขึ้นมา เอ่ยพูดเสียงเยือกเย็นว่า “หลินเอินเอิน ยังไม่ทันได้หย่ากัน คุณก็รอไม่ไหวแล้วเหรอ?”

หลินเอินเอินยิ้มเยาะ “อะไรคือบอกว่าฉันรอไม่ไหว? คนที่ใจร้อนจนรอไม่ไหวคือใครกันแน่?”

ระหว่างที่แต่งงานกัน เขาเอาแต่ดูแลหลินโย่วหชิง ให้ความสำคัญผู้หญิงคนนั้นเป็นที่หนึ่ง ส่วนเธอเพิ่งมาติดต่อกับฟู่จิงเหนียนหลังจากหย่านี่เอง พอเป็นเรื่องส่วนรวม เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ช่างงี่เง่าสุดๆ！