ปฏิเสธรักสามีขี้อ้อน นิยาย บท 32

เธอเปิดประตูทันที

ร่างเพรียวบางนั้นก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าของหลินเอินเอิน

เวลานี้โป๋มู่หานก็ลุกขึ้นยืน เดินสาวเท้ามา

หลินเอินเอินกระตุกยิ้มมุมปาก หันกลับไปมองโป๋มู่หาน“ไม่ใช่ชายชู้อะไรทั้งนั้น แต่เป็นคนรักของคุณ หน้าแหกมั้ย”

หลินโย่ชิงหรี่ตาหยี คนรักเหรอ แค่เพียงเธออยากที่จะ ขยับนิ้ว หลินเอินเอินภรรยาที่จริงจังคนนี้ก็จะกลายเป็นคนรัก

สีหน้าของโป๋มู่หานยิ่งบูดบึ้งขึ้น เขามองไปทางหลินโย่วชิงอย่างไม่พอใจ“คุณมาได้ยังไง”

หลินโย่วชิงรีบเอ่ยปากด้วยความกังวลว่า“ฉันเพิ่งโทรหา น้องของคุณ ตอนแรกอยากจะปรึกษาอะไรกับคุณหน่อย แต่ได้ข่าวว่าวันนี้คุณอารมณ์ไม่ดี ไปสืบถามอย่างเป็นห่วง ก็เลยรู้ว่าคุณมาที่นี่ เกรงว่าพวกคุณจะมีเรื่องเข้าใจผิดกัน ก็เลยรีบตามมา เอินเอิน หาน มีเรื่องอะไรก็เปิดใจคุยกัน พวกคุณอย่าเข้าใจผิดกันเด็ดขาด”

หลินเอินเอินยิ้ม“ไม่สำคัญแล้ว เพราะอีกไม่นานเขาก็จะแต่งงานกับคุณได้แล้ว ฉันก็จะเป็นแค่อดีตภรรยาของเขา ไม่มีผลกระทบอะไร พี่สาวที่แสนดี ฉันกับคุณเป็นพี่น้องกัน อะไรที่ควรเป็นของคุณก็เป็นของคุณ ฉันจะไปแย่งคุณได้ยังไง ฉันต้องหน้าด้านขนาดไหนกัน”

รังสีความเย็นยะเยือกที่แผ่ออกมาจากร่างโป๋มู่หานราวกับทำให้ห้องนี้กลายเป็นน้ำแข็งได้เลย!

เพราะคำพูดที่หลินเอินเอินเพิ่งพูดออกมาเมื่อครู่ เป็นคำพูดที่โป๋มู่หานเคยพูดกับเธอแล้วทั้งหมด

หลินโย่วชิงหน้าถอดสี หลินเอินเอินเปลี่ยนวิธีมาด่าเธอ แต่ แล้วยังไง โป๋มู่หานก็ต้องเป็นของเธออยู่วันยังค่ำ และก็เป็นของเธอได้คนเดียวเท่านั้น หลินเอินเอินก็แค่คนที่เดินทางผ่านมา

ช่วงที่เธอกำลังกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่นั้นเอง หลินเอินเอินก็ทำราวกับบีบเค้นหัวใจเธอ จู่ๆบทสนทนาก็เปลี่ยนเป็น“แต่ว่า……”

หลินโย่วชิงสีหน้าฉงนเล็กน้อย หลินเอินเอินผายมืออย่างจนใจ “ฉันตั้งใจอยากจะหย่ากับเขามาก ขอแค่เขายินยอม ฉันจะไปเซ็นใบหย่ากับเขาทันที ถึงตอนนั้นพวกคุณก็เข้าไปจดทะเบียนสมรสเลยก็เรียบร้อยแล้ว แต่ทำยังไงดี หานของคุณ เขาไม่ยอมนี่นา ฉันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรในใจเขาถึงยังมีฉัน ——อดีตภรรยาคนนี้อยู่”

หลินเอินเอินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ“ในเมื่อไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน และจะหย่ากับฉัน งั้นก็ไสหัวออกไป! จะกอดจะจูบจะขึ้นเตียงเชิญพวกคุณตามสบาย แต่อย่ามาทำสกปรกโสโครกที่บ้านของฉัน!”

“หลินเอินเอิน!”โป๋มู่หานขู่คำราม

“เอินเอิน……”หลินโย่วชิงส่ายหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ“เธอ ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้”

หลินเอินเอินมองทั้งสองคนที่ยังไม่ยอมเดินไปจากที่นี่ด้วยท่าทางเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้ม “ถ้าคุณโป๋กับพี่ชอบที่นี่ ห้องนี้ถือว่าฉันชดเชยให้คุณโป๋นิดหน่อยหลังจากหย่าแล้วกันนะ พวกคุณเก็บเอาไว้ ฉันไปเอง”

พูดพลาง หลินเอินเอินก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดโทรออกไปยังหมายเลขชุดหนึ่ง

พอโป๋มู่หานมองเห็นตัวเลขพวกนั้น สีหน้าเขาก็ดุร้ายน่ากลัวขึ้นมาทันทีในชั่วพริบตา