ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา นิยาย บท 11

พิมเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับเงินในมือ พอเธอกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง

ก็แกะซอง นั่งนับเงินอย่างมีความสุข เธอยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น

" ไม่คิดว่าจะได้เงินมาง่ายดายขนาดนี้ คนรวยนี่มีห่วงเยอะจังเลยแฮะ "

แล้วเธอก็จูบไปที่เงินแป็ดหมื่นอย่างชื่นใจ เอาเงินเก็บใส่กระเป๋าแล้วเอ่ย

" เรื่องไม่ดีผ่านพ้นไป ก็มีเรื่องให้ยิ้มได้ผ่านเข้ามา โบราณว่า ในความโชคร้าย ก็ยังมีความโชคดีอยู่ ดูแล้วน่าจะจริง "

เธอยิ้มอย่างอารมณ์ดี จากนั้นก็เดินออกจากห้อง ไปรีดเสื้อผ้าให้เตชินต่อ

ที่บริษัท ณัชชาเธอแทบจะไม่กล้าสู้หน้าเตชินแล้ว

แม้เธอได้สถานะภรรยา แต่เธอรู้ตัวเองดีที่สุด ว่าเป็นได้แค่ภรรยาในนาม

ที่ไม่สามารถเปิดเผยให้คนภายนอกรู้ได้ เป็นเพียงภรรยาลับๆที่รอวันหย่าขาดเมื่อถึงเวลาเท่านั้น

การประชุมในตอนเช้าเตชินไม่แม้แต่จะมองหน้าณัชชาเลย

พอออกจากห้องประชุม ณัชชาจึงเดินตามเขาออกมา

เมื่อเห็นว่าไม่มีคนอยู่ณัชชาจึงเอ่ยขึ้น

" คุณเตชิน ฉันขอโทษ สำหรับเรื่องเมื่อคืน "

เตชินหยุดเดินพร้อมกับเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชาโดยไม่ไม่เหลียวมองเธอเลยแม้แต่น้อย

" คนที่คุณควรขอโทษ คือพิม ไม่ใช่ผม "

ได้ยินดังนั้น ณัชชากำมือแน่นด้วยความโกรธและไม่พอใจ

ที่เตชินให้ค่ากับคนใช้ชั้นต่ำคนหนึ่ง

เตชินเห็นว่าเธอเงียบไปเลยหันมาแล้วเลิกคิ้วขึ้นเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่นชัดถ้อยชัดคำ

" ทำไม คุณไม่กล้าไปขอโทษเธองั้นเหรอ

คุณรู้ตัวมั้ยว่า

เพราะแผนการชั่วๆของคุณกับคุณแม่ ทำให้เธอเกือบจะตกเป็นเมียผม "

จากนั้นเขาก็ลดระดับเสียงลงให้เป็นปกติแล้วเอ่ยอย่างเหยียดหยาม

" แต่เสียดาย เธอไม่เหมือนคุณที่เอาแต่จ้องจะจับผมเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง

ถึงกับเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้เป็นคุณหญิง

อัศววัฒน์สกุล "

คำพูดของเตชินทำเอาณัชชาถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาเป็นสาย

เธอไม่คิดว่านอกจากเขาจะเลือดเย็นแล้วยังปากร้ายไม่ถนอมน้ำใจผู้อื่นเลยแม้แต่น้อย

แล้วเตชินก็เอ่ยต่อว่า

" แม้ตระกูลเราจะเชื่อมสัมพันธ์โดยการแต่งงาน มาตลอด

แม้ตระกูลเราสองคนจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกันมาทุกรุ่น

แต่มันไม่ได้แปลว่ารุ่นผมกับคุณจะต้องรักษาความสัมพันธ์โดยการแต่งงาน

มันมีวิธีอื่นที่ผมจะตอบแทนบุญคุณตระกูลคุณอีกเยอะแยะแต่คุณก็เลือกใช้วิธีนี้

คุณจงใจบีบบังคับให้ผมแต่งงานกับคุณ

ยิ่งคุณพยายามมากเท่าไหร่ ผมยิ่งเกลียดคุณมากขึ้นเท่านั้น

ทางที่ดี คุณหยุดแล้วเปิดใจให้คนอื่น ที่เขาเต็มใจรักคุณเถอะ

เพราะผมไม่มีวันเปิดใจให้คุณหรือว่าใครแล้ว "

ณัชชาร้องให้เสียใจจนแทบจะเป็นลมอยู่แล้ว

แต่เธอยังคงกำมือแน่นอย่างดื้อดึงแล้วเอ่ยตะคอกเสียงดัง

" เพราะนังคนใช้ชั้นต่ำนั่นใช่มั้ย ที่ทำให้คุณเลือกที่จะปฏิเสธฉันครั้งแล้วครั้งเล่า "

ได้ยินดังนั้นเตชินก็เอ่ยตะคอกอย่างดุดันด้วยความโกรธทันที

" มันไม่ใช่เพราะใครทั้งนั้นแหละ! แต่เป็นเพราะผมไม่เคยรักคุณเลยต่างหาก

คุณตื่นสักที!!!

อีกอย่างพิมไม่เกี่ยว อย่าดึงเธอเข้ามาเกี่ยวข้อง "

แต่ณัชชาก็ยังรู้สึกว่าเตชินมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป

เธอจึงเอ่ยตะคอกเสียงดังทั้งน้ำตาด้วยความเสียใจอย่างไม่พอใจ

" คุณกำลังปกป้องเธอ!!! "

เตชินเริ่มหมดความอดทนจึงเอ่ยออกมาว่า

" ณัชชาถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ พรุ่งนี้คุณลาออกไปซะ แล้วไม่ต้องมาให้ผมเห็นหน้าอีก "

พูดจบเขาก็เดินจากไป ผู้ช่วยคังก็รีบเดินตามเขาไปอย่างรวดเร็ว

ณัชชาร้องให้เสียใจจนเข่าอ่อน ทรุดตัวลงกับพื้น

ผู้ช่วยของเธอจึงเดินเข้ามาพยุงเธอแล้วเอ่ยปลอบใจ พร้อมกับให้คำแนะนำ

" คุณณัชชาคะ ฉันว่าคุณใจเย็นๆควบคุมสติหน่อยดีกว่าค่ะ คุณสวยและเก่งขนาดนี้

คุณเตชินจะไม่หวั่นไหวเลยคงไม่น่าใช่ โดยนิสัยของผู้ชาย

จะชอบผู้หญิงรู้งาน ใจกว้าง ขี้อ้อน เอาใจใส่เก่ง

ที่สำคัญผู้ชายจะเป็นประเภทที่ไม่ชอบผู้หญิง

ขี้วีน ขี้โวยวาย

ฉันคิดว่า หากจะมัดใจคุณเตชินให้อยู่หมัด คุณกลับไปตั้งหลักใหม่ดีกว่าค่ะ

ให้เขารู้สึกได้ ว่าคุณเปลี่ยนไปแล้ว ดีมั้ยคะ "

ได้ยินดังนั้น แววตาณัชชาฉายแววความแข็งกร้าว ไม่ยอมแพ้ และพร้อมสู้อีกครั้ง แล้วเอ่ย

" เตชิน ตั้งแต่ตอนนั้น ฉันในสายตาคุณก็กลายเป็นผู้หญิงเห็นแก่ตัว

ทำได้ทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองสินะ

ได้ ในเมื่อในสายตาคุณฉันเป็นคนแบบนั้น

งั้นฉันก็จะเป็นแบบนั้นให้สมใจคุณ

ถ้าฉันไม่ได้ตัวคุณ คนอื่นก็ไม่มีสิทธิ์เช่นกัน "

เธอนึกย้อนไปในอดีต

เมื่อก่อน เธอชอบเขามาก ชอบมาตั้งแต่เด็ก

ตามติดเขาแทบทุกย่างก้าว เรียกเขาว่า

พี่เตชินคะ พี่เตชินข๋า

และเขาก็ดูจะรักและเอ็นดูเธอที่สุด แต่เมื่อโตขึ้นช่วงเข้าเรียนมหาลัย

เกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้น หลังจากนั้น เตชินก็ไม่สนใจเธออีกเลย

เมื่อเตชินกลับไปถึงห้องได้สักพัก ผู้ช่วยคังก็รีบเข้ามารายงานว่า

" คุณชายครับ ผู้ร่วมลงทุนในโครงการใหม่ได้ทำการถอนตัวออกครับ

โดยให้เหตุผลว่า เป็นเพราะข่าวฉาวของคุณชายพวกเขากลัวจะมีผลกระทบกับโครงการใหม่

ตอนนี้โครงการเรามีลูกค้าเริ่มยกเลิกซื้อหลายรายแล้ว